9,821 matches
-
ca urmare a unei situații declanșatoare. Ea nu include evenimentele legate de istoria biologică, developmentală și socioculturală a subiectului. Modelul retroactiv Modelul Modelul inițial In anul 1981, Fontaine și Ylieff au propus un model de analiză funcțională care să permită observarea interacțiunilor dintre comportamentele studiate și variabilele capabile să le explice. Acest model reia în schema S-R-C ansamblul faptelor observate relativ la comportamentele problematice (R) cât și studiul evenimentelor antecedente (S) și ale celor consecutive (C). Modelul integrează, însă, variabilele organismice și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în cadrul modelelor tradiționale. Acest du-te-vino constant între diagnostic și terapie este, din punctul de vedere al realității clinice, într-o continuă mișcare. Din această perspectivă, acest tip de analiză nu poate fi redus la o tehnică de diagnostic, în care observarea servilă a etapelor cronologice ar conduce, în mod inevitabil, la explicațiile „corecte” și la terapiile adecvate. Am definit conceptele analizei și i-am ilustrat pe scurt metodologia. Ea poate fi completată cu diverse metode, tehnici sau proceduri. Bogăția și valoarea
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
intervenția, cu scopul de a-și ajuta partenerul să-și rezolve problemele, să-și identifice dorințele și așteptările. 3. Alianța terapeutică Charly Cungi∗ 1. Definiții Raportul colaborativ Componentele raportului colaborativ 2. Metoda integrată de observație denumită „mica bicicletă” Auto-observarea terapeutului Observarea relației cu pacientul Observarea pacientului 3. Tehnicile de convorbire în cadrul consultațiilor individuale Metoda celor „4R” Interogarea socratică 4. Capcanele relaționale în cadrul terapiei A încerca să convingi pacientul A discuta în contradictoriu A pune întrebări într-o manieră formală A face
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a-și ajuta partenerul să-și rezolve problemele, să-și identifice dorințele și așteptările. 3. Alianța terapeutică Charly Cungi∗ 1. Definiții Raportul colaborativ Componentele raportului colaborativ 2. Metoda integrată de observație denumită „mica bicicletă” Auto-observarea terapeutului Observarea relației cu pacientul Observarea pacientului 3. Tehnicile de convorbire în cadrul consultațiilor individuale Metoda celor „4R” Interogarea socratică 4. Capcanele relaționale în cadrul terapiei A încerca să convingi pacientul A discuta în contradictoriu A pune întrebări într-o manieră formală A face ca pacientul să spună
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
general, să facă dovada unei bune cunoașteri a modului în care funcționează el însuși. Emoțiile și sentimentele terapeutului Această componentă a auto-observării permite terapeuților să identifice ceea ce simt și să descrie aceste stări într-o manieră simplă fără interpretare. Simpla observare a ceea ce simte îi furnizează acestuia informații prețioase în legătură cu relația care se stabilește cu pacientul. De exemplu, dacă terapeutul este iritat de către o persoană pe parcursul unei ședințe, această emoție influențează probabil comportamentul său. El poate avea tendința de a se
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în ceea ce privește realitatea pe care o trăiește pacienta. El este nevoit să țină cont de motivația sa pentru a aplica diferite metode . Gândurile automate ale terapeutului Atenția cu care terapeutul observă ceea ce-i trece prin minte, gândurile sale automate, completează eficient observarea emoțiilor și sentimentelor. Intr-adevăr, gândurile corespund emoțiilor. Paradigmă cognitivă Emoțiile și sentimentele, pe de o parte, gândurile automate, pe de altă parte, sunt în relație strânsă. Dacă există emoții fără un gând identificabil, nu există însă gând fără emoție
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cu mai multă atenție a pacientului permite, cel mai adesea, terapeutului să-și modifice raționamentul. El poate, de asemenea, să aplice o tehnică de conversație pentru a stabili o relație de colaborare și pentru a face o anamneză. Comportamentul terapeutului Observarea propriului său comportament, pe parcursul ședinței, îi oferă în același timp terapeutului informații importante privind relația sa cu pacientul. Observarea relației cu pacientul Observarea stilului relațional permite adesea să corectăm metodele folosite, deci să diminuăm rezistențele, reactanțele și poate favoriza o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să aplice o tehnică de conversație pentru a stabili o relație de colaborare și pentru a face o anamneză. Comportamentul terapeutului Observarea propriului său comportament, pe parcursul ședinței, îi oferă în același timp terapeutului informații importante privind relația sa cu pacientul. Observarea relației cu pacientul Observarea stilului relațional permite adesea să corectăm metodele folosite, deci să diminuăm rezistențele, reactanțele și poate favoriza o relație de colaborare. O relație, în general, o relație terapeutică, în special, nu poate fi decât simetrică sau complementară
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de conversație pentru a stabili o relație de colaborare și pentru a face o anamneză. Comportamentul terapeutului Observarea propriului său comportament, pe parcursul ședinței, îi oferă în același timp terapeutului informații importante privind relația sa cu pacientul. Observarea relației cu pacientul Observarea stilului relațional permite adesea să corectăm metodele folosite, deci să diminuăm rezistențele, reactanțele și poate favoriza o relație de colaborare. O relație, în general, o relație terapeutică, în special, nu poate fi decât simetrică sau complementară. Relația simetrică Intr-o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
o zi pe alta. Mi-ar place să termin cu problemele, să plec în altă țară, să reiau totul de la zero. (Escaladă simetrică). Medicul - Schimbarea poate fi o soluție bună. Ce idee aveți? (Inversiunea complementarității, terapeutul adoptă o poziție joasă). Observarea pacientului Cea de a treia parte a „micii biciclete”, după autoobservarea terapeutului și observarea relației, se referă la observarea pacientului. Mesajul are două componente: verbal și non-verbal. Cel verbal este conținutul semantic al mesajului. Cel non-verbal corespunde formei mesajului, manierei
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
altă țară, să reiau totul de la zero. (Escaladă simetrică). Medicul - Schimbarea poate fi o soluție bună. Ce idee aveți? (Inversiunea complementarității, terapeutul adoptă o poziție joasă). Observarea pacientului Cea de a treia parte a „micii biciclete”, după autoobservarea terapeutului și observarea relației, se referă la observarea pacientului. Mesajul are două componente: verbal și non-verbal. Cel verbal este conținutul semantic al mesajului. Cel non-verbal corespunde formei mesajului, manierei în care este emis acesta. Așa după cum spunea Beaumarchais: „Să ascult? Acesta este însă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de la zero. (Escaladă simetrică). Medicul - Schimbarea poate fi o soluție bună. Ce idee aveți? (Inversiunea complementarității, terapeutul adoptă o poziție joasă). Observarea pacientului Cea de a treia parte a „micii biciclete”, după autoobservarea terapeutului și observarea relației, se referă la observarea pacientului. Mesajul are două componente: verbal și non-verbal. Cel verbal este conținutul semantic al mesajului. Cel non-verbal corespunde formei mesajului, manierei în care este emis acesta. Așa după cum spunea Beaumarchais: „Să ascult? Acesta este însă cel mai bun lucru pe
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
corespunde formei mesajului, manierei în care este emis acesta. Așa după cum spunea Beaumarchais: „Să ascult? Acesta este însă cel mai bun lucru pe care poți să-l faci pentru a înțelege cum trebuie”. Dar a asculta conținutul nu este suficient. Observarea componentelor non verbale ale mesajului pacientului aduce informații prețioase privind stabilirea relației colaborative. Componentele non verbale ale comunicării sunt repede percepute și interpretate, iar interpretarea predomină asupra conținutului. Exemplul următor arată că terapeutul interpretează non-verbalul pacientului și că interpretarea sa
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
sarcini stabilite indispensabile și evaluarea progresului. Utilizarea unor metode specifice pentru stabilirea relației colaborative este utilă pentru a angaja, a dezvolta și a menține în cele mai bune condiții efortul comun. Aceste metode presupun a avea cunoștințe în legătură cu: - autoobservarea terapeutului; - observarea stilului relațional; - utilizarea componentelor non verbale ale comunicării; - tehnicile de desfășurare a convorbirii; - reperarea și dezamorsarea capcanelor relaționale. Specialitatea de psihoterapeut a dat prioritate lui a ști în raport cu a ști să faci! Ca și cum o intervenție chirurgicală ar putea fi încredințată
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
celei a tratamentului doar cu clomipramină. Eficiența tratamentului prin EPR nu era diferită de cea a unui tratament combinat. Eficiență pe termen lung Există puține studii care să analizeze eficiența pe termen lung. Intr-un studiu asupra unei perioade de observare de cinci ani al lui Van Oppen și al., s-a constatat că nu există nici o diferență între eficiența tratamentului doar prin TCC și cea a tratamentului care asocia TCC și fluvoxamine. Jumătate dintre pacienții care au primit tratamentul combinat
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
eficiența tratamentului doar prin TCC și cea a tratamentului care asocia TCC și fluvoxamine. Jumătate dintre pacienții care au primit tratamentul combinat la început continuau să ia medicamente cinci ani după începutul tratamentului. Intr-un studiu asupra unei perioade de observare de doi ani al lui Kordon și al., 17 pacienți din 37 tratați inițial printr-un tratament combinând TCC și SSRI au stopat tratamentul lor medicamentos timp de doi ani. Intreruperea medicației n-a fost urmată de o recrudescență a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pe bază de IRS (coeficient al efectului de 1.697). Beneficiile tratamentului prin TCC (coeficient al efectului de 1.079 pentru expunere, 0.732 pentru terapia cognitivă, 0.837 pentru expunere plus terapie cognitivă) deși moderate, continuau pe parcursul perioadei de observare. Eficiență pe termen lung Eficiența pe termen lung a TCC și a farmacoterapiei a făcut obiectul mai multor studii controlate și aleatoare. Clark și al. au comparat eficiența terapiei cognitive cu cea a unui tratament ce asociază fluoxetine și expunere
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Durata tratamentului era de șaisprezece săptămâni urmate de trei luni de consolidare. Pacienții erau observați timp de douăsprezece luni. S-au observat ameliorări semnificative pentru cele trei tratamente. Terapia cognitivă era mai eficientă la sfârșitul tratamentului și în perioada de observare de douăsprezece luni decât tratamentul cu fluoxetine și expunere și decât acela cu placebo și expunere. Nu s-a constatat o diferență semnificativă între eficiența tratamentului cu fluoxetine și expunere și cea a tratamentului cu placebo și expunere. Intr-un
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
tratamentului era de paisprezece săptămâni. La sfârșitul tratamentului, eficiența fiecărei terapii active era superioară celei cu placebo, dar nu exista o diferență semnificativă între tratamentele active. Pe ansamblu, tratamentul combinat nu se dovedea superior monoterapiilor. Studiul presupune o perioadă de observare, ale cărei rezultate nu sunt încă disponibile. Nu există decât puține date în legătură cu durata optimă a tratamentelor. Conform unui studiu al lui Blanco subiecții care întrerup tratamentul prin SSRI după douăsprezece până la douăzeci de săptămâni riscă mai mult să recidiveze
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
între episoade, însușirea de cunoștințe pentru a face față simptomelor reziduale subsindromatice și alterărilor în ceea ce privește activitatea pacientului și ameliorarea stării de bine și a calității vieții. Pentru a atinge aceste scopuri, programele încearcă, în special, să ajute pacienții să amplifice observarea terapeutică, să evite abuzul de alcool și de droguri, să identifice primele simptome ale unei recăderi sau ale unei recidive, să gestioneze mai bine stresul, să se cunoască mai bine și să cunoască mai bine tulburarea bipolară. Trei studii controlate
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
mai mult despre sănătate mentală, relația care se stabilește între un pacient și terapeutul său joacă un rol fundamental și devine baza durabilă și solidă (sau nu) pe care se sprijină terapia. In cadrul TCC, alianța terapeutică este determinantă pentru observarea în condiții bune a exercițiilor în timpul ședinței de terapie și a sarcinilor ce trebuie să fie efectuate în afara ședinței. TCC presupune un angajament activ atât din partea terapeutului cât și din acea a pacientului. Primul informează în legătură cu tulburarea psihologică, răspunde întrebărilor
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
anilor de suferință fără susținere medicală. Ori, aceste îndoieli readuc în discuție încrederea pacientului față de terapeut, capacitatea sa de a se confesa acestuia (sentimente de rușine și de neîncredere) și implicarea sa în terapie. Informarea în legătură cu medicamentele permite: - o bună observare a tratamentului; - sentimentul că pacientul controlează terapia; - întărirea alianței terapeutice; - menținerea dialogului și a încrederii; - optimizarea tratamentului psihoterapeutic susținut de cârja medicamentoasă. Vindecarea ”Doamne, dă-mi curajul să schimb lucrurile pe care le pot schimba, dă-mi seninătatea de a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cărți al cărei subiect este afirmarea de sine, pe care fiecare pacient o citește înainte de a participa la ședința de grup. Pacienții adresează întrebări fiecărui terapeut în legătură cu teoria afirmării de sine, ceea ce permite consacrarea ședințelor jocurilor de rol. Formarea și observarea comportamentului Formarea pacienților în vederea observării comportamentului dezvoltă capacitățile de autovindecare ale pacienților: - autoobservarea comportamentului, identificarea situațiilor sociale dificile, evaluarea intensității realizată de către pacient, descrierea emoțiilor sale și a gândurilor sale automate constituie obiectul sarcinilor primite în cadrul primelor ședințe; - observarea celorlalți
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
afirmarea de sine, pe care fiecare pacient o citește înainte de a participa la ședința de grup. Pacienții adresează întrebări fiecărui terapeut în legătură cu teoria afirmării de sine, ceea ce permite consacrarea ședințelor jocurilor de rol. Formarea și observarea comportamentului Formarea pacienților în vederea observării comportamentului dezvoltă capacitățile de autovindecare ale pacienților: - autoobservarea comportamentului, identificarea situațiilor sociale dificile, evaluarea intensității realizată de către pacient, descrierea emoțiilor sale și a gândurilor sale automate constituie obiectul sarcinilor primite în cadrul primelor ședințe; - observarea celorlalți pacienți este facilitată de utilizarea
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și observarea comportamentului Formarea pacienților în vederea observării comportamentului dezvoltă capacitățile de autovindecare ale pacienților: - autoobservarea comportamentului, identificarea situațiilor sociale dificile, evaluarea intensității realizată de către pacient, descrierea emoțiilor sale și a gândurilor sale automate constituie obiectul sarcinilor primite în cadrul primelor ședințe; - observarea celorlalți pacienți este facilitată de utilizarea unei grile de analiză a comportamentului verbal și non verbal; pacientul învață să repereze la ceilalți (apoi la sine însuși) elemente cheie ale comportamentului. Jocurile de rol Jocul de rol este tehnica principală în cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]