10,567 matches
-
pe ele în expunerea mea» n. m., M. F.) dacă ea este înțeleasă în sensul că propozițiile supraordonate ar conține permanent premisele unui demers de gândire, iar cele subordonate concluzia. Propozițiile Tractatus-ului se comportă unele față de altele doar rareori ca premisele față de concluzii. Adeseori un lanț al gândirii trebuie să fie citit atât de sus în jos cât și de jos în sus pentru a ne apropia de înțelegerea lui. Nu trebuie nici să credem că numărul zecimalelor dă întotdeauna ponderea
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
găsi sedimentarea într-o operă încheiată. Obișnuia să citeze aprobator sentința lui Schopenhauer că o carte filozofică cu început și sfârșit este o contradicție în sine. Prima condiție a producerii unei asemenea cărți ar fi o „stabilizare“ a gândirii în ceea ce privește premisele și concluziile ei. Pentru el, acest obiectiv ajunsese să fie irealizabil. Iată două mărturii semnificative în această privință. Prietenul său Rush Rhees povestea că în 1945 i a spus lui Wittgenstein că intenționează să se înscrie într-un partid politic
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
Tractatus.62 Este mai mult decât problematic că ceea ce și-a propus Wittgenstein a fost să ofere temeiuri pentru sau împotriva unei teorii a limbajului sau a minții. Paradoxul la care se referă el, în § 201 al Cercetărilor, are drept premisă supoziția că formularea unei reguli ar fi cea care determină un mod de a acționa. Wittgenstein respinge însă această supoziție. Individul „urmează o regulă“ atunci când acționează într-un anumit fel. Urmarea unei reguli se exprimă într-o practică comună membrilor
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
mod de a gândi explică de ce Russell a susținut de-a lungul întregii sale vieți că libertatea de gândire și expresie, care face posibilă discuția publică, precum și sistemul politic democratic, care permite afirmarea voinței cetățenilor în conducerea treburilor publice, sunt premise esențiale ale bunei stări a comunității. Piatra de încercare a intelectualului autentic i-a apărut a fi nu numai devotamentul, ci și angajarea fără rezerve pentru aceste valori. Spre deosebire de mulți confrați, el nu a fost nici un moment atras de ideea
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
ale marilor confesiuni, în primul rând cele ale creștinismului. El vizează, în primul rând, credința în Dumnezeu, ca existență personală distinctă de lume și creatoare a lumii, precum și credința în nemurirea sufletului. Iar considerațiile sale pornesc în mod clar de la premisa că o persoană care pretinde că este cultivată va trebui să-și întemeieze convingerile pe rațiune, nu pe sentimente. În caz contrar, ea nu va merita respectul cuvenit oamenilor onești din punct de vedere intelectual.46 Discutând dogmele religiilor, Russell
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
modern, în primul rând intenția de a stăpâni forțele naturii: „Ce îngustime a vieții sufletești la Frazier! Ce incapacitate de a înțelege o altă viață decât cea englezească a epocii sale!“64 Un antropolog de teren, care pornește de la aceleași premise ca și Frazier, le va cere băștinașilor să-i spună ce anume speră ei să obțină prin practicile magice la care participă. Și va primi, în cele din urmă, explicațiile pe care le așteaptă, explicații care exprimă, până la urmă, modul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
luarea unor decizii extrem de importante pentru societate. Practica angajării răspunderii guvernului în fața Camerelor reunite s-a transformat dintr-o excepție într-o regulă de guvernare. În acest caz, odată cu relativizarea principiului separației puterilor în stat, însăși ideea de parlamentarism, ca premisă centrală a democrației reprezentative, este pusă sub semnul întrebării, iar acest fapt afectează în mod grav funcționarea si consolidarea democratiei noastre. Astăzi, parlamentul este cel lovit și decredibilizat, din simplul capriciu al unui grup care-l găsește incomod în efortul
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
primesc un mandat colectiv din partea electoratului în baza unui program, cu care aceștia au participat în campania electorală. Nici alegătorii și nici parlamentarii nu sunt în măsură să stabilească dinainte sarcinile, direcțiile de acțiune ale parlamentului și în consecință, există premisa ca programul cu care el a obținut mandatul să nu fie realizat, fie în totalitate, fie parțial. Primind mandatul, alesul face parte dintr-o instituție publică politică. Respectiva instituție are obligația de a edicta sistemul legislativ, iar un mandat imperativ
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
săi, acesta ar determina un element restrictiv, limitativ. Într-un parlament unicameral se creează o mult mai mare posibilitate de subordonare sau de dominare a sa de către forța politică care deține majoritatea, sau de executiv, fapt ce ar putea crea premisele instaurării despotismului sau chiar a dictaturii. O asemenea posibilitate se poate crea și pentru șeful statului care și-ar putea impune mai ușor propria strategie politică, sau ar putea determina alianțe și constituiri de majorități constituite oarecum împotriva sensului votului
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
de tip federal, cu o autonomie reală la nivelul statelor componente, însă cu reguli generale comune. Acest sistem permitea eliminarea barierelor interstatale din interiorul federației în ceea ce privește circulația persoanelor și a bunurilor, iar dimensiunile importante ale acestui spațiu comun, neîngrădit, genera premisele dezvoltării schimburilor comerciale și, implicit, creșterea producției de bunuri și a volumului de servicii 220. Numai că între statele europene și cele americane existau diferențe fundamentale. Statele Unite ale Americii s-au construit la o dată relativ recentă, iar imigranții care au
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
a procesului de învățământ, actuala abordare curriculară nu mai centrează acțiunea educațională pe conținuturi, ci pe formarea de competențe educaționale complexe. În contextul educațional actual, „a ști” nu mai este un scop în sine, ci un factor intermediar care asigură premisele pentru „a ști să faci”, „a ști să fii” și „a ști să devii”. Între noile orientări din domeniul practicilor educaționale se situează și cea privind dezvoltarea gândirii critice a elevilor, prin folosirea metodelor și tehnicilor activ participative noi, metode
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Geta Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1163]
-
Analiza organizațiilor ca sisteme raționale s-a dovedit și ea limitativă, fiind necesară lărgirea cadrului de analiză și considerarea unor variabile ecologice. Pe de altă parte, a considera organizația ca pe un actor În sistemul social total Înseamnă a Împrumuta premisele individualismului metodologic, „alterând” astfel analiza sistemică a organizațiilor. Problema nu este Însă doar metodologică. P. Drucker (1993) argumentează că emergența organizațiilor În domeniul de studiu al științelor sociale a echivalat cu o „schimbare de paradigmă” În cadrul acestora. Organizațiile sunt surse
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
va introduce un model integrativ al câmpurilor sociale ce poate explica mai bine dinamica acțiune-instituții În realizarea cooperării sociale. Conceptele de bază pe care vom construi demersul teoretic sunt organizare, acțiune, instituții, relații sociale. Construcția teoretică a lucrării impune explicitarea premiselor caracteristice și a capacității explicative a conceptelor sus-menționate, precum și a relațiilor ce se stabilesc Între aceste concepte. În continuare, vom face o scurtă prezentare a premiselor pe care aceste concepte le incumbă, precum și a modelelor explicative pe care le-au
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
demersul teoretic sunt organizare, acțiune, instituții, relații sociale. Construcția teoretică a lucrării impune explicitarea premiselor caracteristice și a capacității explicative a conceptelor sus-menționate, precum și a relațiilor ce se stabilesc Între aceste concepte. În continuare, vom face o scurtă prezentare a premiselor pe care aceste concepte le incumbă, precum și a modelelor explicative pe care le-au generat; opțiunea acestei lucrări pentru un model explicativ combinatoriu va fi, apoi, explicitată. II. Acțiune, instituții, rețele și problematica organizării sociale 1. Instituții și acțiune În
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
tranzacționale. Ulterior, economistul instituționalist O.E. Williamson transformă modelul explicativ al lui Coase Într-o veritabilă paradigmă, intitulată „economia costurilor tranzacționale”. În The Logic of Economic Organization (1993), el operaționalizează conceptul de costuri tranzacționale, justificându-și În același timp și premisele modelului explicativ. Economia costurilor tranzacționale presupune, În concepția sa, trei etape: „identificarea factorilor microanalitici responsabili de diferențele În costuri tranzacționale Între tranzacții, asocierea tranzacțiilor cu structuri de guvernare (instituții - n.a.) și decelarea caracteristicilor procesuale intertemporale ale organizării economice.” Cu alte
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
urmăresc supraviețuirea; principalele surse de instabilitate care amenință supraviețuirea sunt: 1) tendința de a scădea prețurile ca rezultat al competiției Între firme; 2) capacitatea de menținere a coaliției politice care este firma (March 1962). Abordarea cultural-politică pornește, de asemenea, de la premisa că statul modern este constituit dintr-un set de câmpuri funcționale ce pot fi definite ca domenii de politici. Acestea sunt arene ale acțiunii În care agenții guvernamentale, reprezentanți ai firmelor și ai angajaților se Întâlnesc (și adesea se confruntă
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
organizații diferite, menținând ordinea socială a spațiilor sociale organizate (Bourdieu, 1977). Instituțiile iau forma concepțiilor dominante (miturilor raționale), În timp ce relațiile se conturează ca așteptări subiective inferate din istoria interacțiunilor precedente, ambele concurând la stabilitatea câmpurilor, reducerea incertitudinii și a volatilității. Premisa metodologică este de natură individualistă pentru că explicația vizează comportamentul actorilor individuali, deținători de resurse (materiale sau simbolice): manageri, antreprenorii - deținătorii de capital, angajați, reprezentanții statului etc.; organizațiile și câmpurile de organizații sunt construcții sociale ale acestora ce urmăresc liniile unei
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
explicarea emergenței organizării sociale. Vom prezenta trăsăturile distinctive ale noii teorii, precum și implicațiile ei pentru problematica cooperării sociale. Teoria costurilor tranzacționale a constituit un punct de inflexiune În știința economică, deschizând terenul abordărilor instituționaliste, În defavoarea abordărilor neoclasice. Teoria pleacă de la premisa conform căreia cooperarea economică s-ar poduce În cadre instituționale diferite cu rezultate/randamente distincte: pe de o parte cooperarea are loc pe piață prin schimbul mutual avantajos Între actori, la prețuri de echilibru ce reflectă volumul cererii și ofertei
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
cazul schimburilor implicate În rețele de relații. Aceasta facilita schimbul de resurse și informații cruciale pentru performanța schimburilor, dar dificile de apreciat și tranzacționat pe piață” (p. 678). Pe măsură ce schimbul devine reciproc, se formează Încrederea și, de asemenea, se creează premisele pentru transferul de informații strategice și mecanisme comune de soluționare a conflictelor (Larson, 1992). Acest proces de reciprocare formează prin tranzitivitatea relațiilor, spune Uzzi (1997), o rețea socială de legături bazate pe reciprocitate și pe implicarea acțiunii economice Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
aceste relații dispuneau de mai multe mecanisme adaptative care concurau către un grad sporit de integrare al firmelor partenere: profitabilitatea relației era judecată pe termen lung, și nu doar ca cea mai bună ofertă la un moment dat, ceea ce asigura premisele stabilirii unor angajamente reciproce, de durată, Între parteneri. Pe de altă parte, apelul la instanță În soluționarea unui conflict era de natură a pune capăt cooperării viitoare, ceea ce nu se Întâmpla În cazul conflictelor soluționate intern și care, dimpotrivă, erau
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
o instituție (un tip de organizare) eficientă În reducerea costurilor agent - principal implicite relației dintre manager și deținătorii de capital. Ei apelează la argumentul eficienței pentru a explica existența actualei forme de organizare a firmelor moderne. Totuși explicația pornește de la premise contestabile. Distribuirea beneficiilor rezultate din creșterea eficienței este o decizie mai degrabă politică și simbolică (se bazează pe anumite percepții și modele mentale subiective), decât una tehnică. Se asumă că modalitatea de alocare (de revendicare) a beneficiilor rezultate din creșterea
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
Înțelege rostul de a lucra Într-o organizație) fundamentează legitimitatea organizării susținută de un principiu superior (al Rațiunii sau al Naturii umane sau o altă „mare narațiune”). Schimbarea instituțională presupune chestionarea logicii (a convingerilor instituționale) și reconstruirea acesteia pornind de la premise noi. Astfel, schimbarea nu are un fundament economic sau tehnologic, cât mai ales unul cognitiv, fiind strâns legată de evoluția discursului public și a cunoașterii sociale. În explicarea instituirii relațiilor intra-organizaționale legitime, vom prezenta În opoziție, o abordare politică-realistă
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
organizația sau În care sunt tratate interesele lor. În caz contrar, ca simpli furnizori de mărfuri pe piață, ei și-ar schimba fluxul de resurse În funcție de cel mai bun preț și, apelând la un mecanism economic - abandonul (exit) - ar crea premisele volatilității mediului organizațional, mai presus de controlul organizației. Donaldson și Preston (1995) argumentează că teoria investitorilor este invocată atât În sens descriptiv, instrumental, cât și normativ. În manieră descriptivă, teza este folosită pentru a descrie și elucida comportamentul organizațional, anume
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
dovada unui comportament prosocial. Perioada de Încercare a relației presupune ca una din părți să inițieze, prin acordarea unui favor, un proces care poate deveni reiterativ; cealaltă parte are astfel ocazia să-și demonstreze credibilitatea prin reciprocare ulterioară. Astfel apar premisele instituirii Încrederii Între parteneri. Avantajele economice mutuale sunt un stimulent pentru continuarea tranzacției, dar mai importantă se dovedește a fi creșterea volumului tranzacțiilor Între parteneri care reflectă importanța relației per se. Astfel, firmele cercetate ajung să plaseze o pondere importantă
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
adoptată de Fukuyama (1999) care consideră Încrederea drept ingredientul cel mai important al capitalului social. Putnam (2001) și Sandu (2003) consideră deopotrivă cele trei elemente: relațiile, Încrederea și normele ca fiind ingrediente constitutive ale capitalului social. Lin Încearcă să găsească premisele tuturor acestor definiții și numitorul lor comun: capitalul social reprezintă „investiția În relații sociale ce se așteaptă a fi profitabilă din punct de vedere economic” (2001:19). Totodată, el identifică două perspective În funcție de nivelul la care este analizată profitabilitatea: nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]