11,780 matches
-
Principatelor Române la 24 ianuarie 1859 nu a însemnat abandonarea ideii prințului străin. Ea apărea în diferite contexte, uneori alimentând o criză politică existentă, alteori prefigurându-se ca o modalitate de rezolvare a conflictelor interne. Expresie a calculelor realizate de cancelariile puterilor europene la sfârșitul secolului al XVIII-lea și începutul veacului al XIX-lea, chestiunea aducerii unui prinț dintr-o dinastie străină pe tronul Principatelor Române avea, la 1866, o anumită tradiție în societatea românească, fiind parte componentă a proiectului
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
dincolo de cunoașterea din timp a refuzului lui Filip, fusese de acord cu Drouyn de Louis în privința unei acțiuni comune a Puterilor Garante 299. Datorită refuzului deja cunoscut, se impunea cu rapiditate găsirea unui nou prinț care să fie acceptat de cancelariile occidentale și apoi supus aprobării Parlamentului de la București. Cei care primiseseră o misiune de acest tip, Scarlat Fălcoianu și I.C. Brătianu, în urma hotărârii guvernului român din 25 februarie de a trimite o misiune diplomatică în Apusul Europei pentru a pleda
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
asumarea unui risc generat de punerea Puterilor Garante în fața faptului împlinit 320. Caracterul revoluționar al evenimentelor de la București, participarea armatei și hotărârea românilor de a-și apăra autonomia și câștiga independența erau intens subliniate 321. Izolarea fostului domn în rândul cancelariilor occidentale datorită modului în care condusese, dar și abilitatea locuitorilor de la nordul Dunării de a profita de "slăbiciunea" diplomației europene nu puteau să nu fie și ele remarcate 322. Ziarul liberalilor, Românul, relua în mai multe articole reproșul formulat la adresa
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
activități economice aducătoare de venituri 545, iar pe de altă parte de o anumită incapacitate a celor din urmă de a face față concurenței, deficiență mascată prin prezentarea competitorilor drept dușmani iremediabili ai națiunii române. Libertatea acordată de actele de cancelarie din secolelele XVIII-XIX, concretizată în îngăduința oferită de domnitorii români comunităților evreiești de a-și practica obiceiurile lor culturale și de a-și trăi viața religioasă după propriile precepte 546, nu avea să se mai regăsească în anii următori 547
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
a secolului al XIX-lea. Factorii care impuneau treptat în agenda politică românească proiectul prințului străin erau de natură internă, dar și internațională. Veșnicile lupte pentru tron care creau în mod categoric instabilitate politică în țară, dar și presiunile unor cancelarii străine asupra spațiului românesc pentru impunerea unor soluții conform intereselor lor făceau ca tot mai multă lume să subscrie la necesitatea aducerii în fruntea Principatelor Române a unui reprezentant dintr-o dinastie domnitoare în Europa. Dificultățile întâmpinate în realizarea acestui
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
, Alexandru (sfârșitul sec. XVII - c. 1740), istoric și traducător. Originar din Smirna (Izmir), poliglot (cunoștea limbile greacă și latină, turcă și tătară, polonă și italiană), A. a fost timp de cinci ani (1709-1714) secretar de cancelarie și interpret al regelui Suediei Carol al XII-lea, aflat, după înfrângerea de la Poltava, în refugiu basarabean, în satul Varnița, lângă Tighina. Relațiile sale la Poartă și serviciile aduse suedezilor nu-i impun scrupule de fidelitate, căci întreținea relații epistolare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285327_a_286656]
-
J. P. Popiel, în trecere prin Moldova spre Constantinopol. Va servi ca traducător și în timpul lui Grigore II Ghica, în relațiile domniei cu Poarta și cu tătarii nogai, dar, mai ales, pentru popularizarea, în limba greacă, a istoriografiei românești de cancelarie. Numele lui este legat în istoria literaturii române vechi de Cronica anonimă a Moldovei (1661-1729), text cunoscut și sub titlul de Pseudo-Amiras, considerat - de I. G. Sbiera, N. Iorga, C. A. Stoide și, cu noi argumente filologice, de N. A. Ursu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285327_a_286656]
-
angaja maeștri și calfe. Li se ridicau case pentru ei și familiile lor, apărând astfel un sat, o localitate nouă. Oamenii activau în loja condusă de maestru și ofițerii săi ce mențineau disciplina, primeau instrucțiunile și admiteau novici. Loja era cancelaria și locul de întâlnire pentru a face planșe, picturi, modele, companionii având și ei slugi și ajutoare. Oricare ajutoare puteau fi folosie dar nu aveau acces la cunoștințe și nici aceleași privilegii sau remunerări. După șase sau șapte generații, când
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a rămas suportul esențial al cărții în Egipt și s-a răspîndit în lumea greacă și în Imperiul Roman; el a supraviețuit pînă în secolul al X-lea sau al XI-lea e.n., cînd nu mai era folosit decît de cancelaria romană. Papirusurile care ne-au parvenit nu reprezintă decît o infimă parte a celor care au existat. Aproape toate provin din Egipt, unde condițiile climatice au ușurat păstrarea lor; abia în anul 1962 s-a găsit un papirus pe pămîntul
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
în manuscrisele liturgice. Litera notula are unghiurile mai puțin marcate; în general mai mică, servește la scrierea manuscriselor destinate studiului, adică a tratatelor teologice, juridice, medicale. Apărută mai tîrziu, scrierea bastarde, pentru care cel mai bun model este scrierea de la cancelaria curții din Burgundia, se răspîndește în secolul al XV-lea; caracterizată printr-o alungire verticală a literelor, ea este folosită mai ales în manuscrisele în limba populară. Aceste trei tipuri se vor regăsi în materialul imprimat al primilor tipografi. 3
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
timp limitată. Chiar din 1479, episcopul de Würzburg a acordat un asemenea privilegiu și, la începutul secolului al XVI-lea, aceste privilegii protejau editările din întreaga Europă. În Franța, apărute în timpul lui Ludovic al XII-lea, ele erau acordate de Cancelaria regală, de Parlament sau de jurisdicții mai mici, dar prin ordonanța din Moulins (1566) regele rezerva colaționarea numai cancelariei sale. Acest sistem antrena unele inconveniente. Acordînd privilegii prea extinse sau reînnoindu-le la infinit, puterea crea monopoluri ale unor tipografi
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
-lea, aceste privilegii protejau editările din întreaga Europă. În Franța, apărute în timpul lui Ludovic al XII-lea, ele erau acordate de Cancelaria regală, de Parlament sau de jurisdicții mai mici, dar prin ordonanța din Moulins (1566) regele rezerva colaționarea numai cancelariei sale. Acest sistem antrena unele inconveniente. Acordînd privilegii prea extinse sau reînnoindu-le la infinit, puterea crea monopoluri ale unor tipografi și librari pe care voia să-i favorizeze. În plus, nu exista nici un acord internațional, iar privilegiile nu erau
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
o societate, într-un teritoriu concret, într-un raport instituțional. Astfel, "natura" implicată în mitologia creatoare a geniului are un orizont de referință ușor de identificat: există o "natură" socială, a oamenilor care știu să scrie și să vorbească franceza (cancelaria regală, societatea cercurilor de conversație); o "natură" a locurilor de întâlnire și comunicare (salonul, curtea regală); o "natură" a instituțiilor care fac posibilă inteligibilitatea francezei (regalitatea); o "natură" a unui teritoriu simbolic, centralizat în jurul capitalei (Parisul). "Geniul" nu e doar
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
a acestei mutații a fost descentrarea practicilor spontaneității. Prin dispariția sociabilității din orizontul geniului, s-a produs o "explozie" a formelor productive, a numărului și distribuției lor: geniul, care se găsea în secolul al XVIII-lea concentrat în saloane și cancelarii, se dispersează în secolul al XIX-lea spre domeniile marginale ale vieții naturale (forme de relief și de climă, demografie etc.). În sfârșit, în al treilea rând, în această "bătălie" a geniilor naționale s-a definit un gen diferit de
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
Vocația în viața privată Un scriitor care ocupă o funcție la judecătorie nutrește o pasiune autentică pentru activitățile spirituale. "Dorința nestinsă" îl împinge spre studiu și spre lumea cărților: ...în vârstă de 18 ani dete pe fiul său George în cancelaria judecătoriei, în care învăță întâia rutină a procedurii; după aceea fu chemat de către capul unei despărțiture din despărțământul administrativ și așezat la stat cu leafă. El însă avea dorință nestinsă de învățătură: de aceea, îndată ce-și găta datoria cancelariei
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
cancelaria judecătoriei, în care învăță întâia rutină a procedurii; după aceea fu chemat de către capul unei despărțiture din despărțământul administrativ și așezat la stat cu leafă. El însă avea dorință nestinsă de învățătură: de aceea, îndată ce-și găta datoria cancelariei, alerga acasă și se ocupa necurmat cu prourmăciunea studielor: cărțile, ce și le putu procura din păstrăciunea neînsemnatei sale lefe erau desfătăciunea lui și petrecerea cea mai plăcută 71. Portretul e al lui Gheorghe Sion, care a prins regimul Regulamentului
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
în care întrau întâi feciorii de boeiri pe atunci, pănă la postul de ministru de finanțe, și cariera politică, erau contrare gustului și tendințelor sale literare. În nămolul de rele, adunate împrejurul lui de șicana proceselor, în mijlocul lucrărilor seci de cancelarie, la care a fost condemnat o mare parte din viață, el găsea timp de a comite plăcute păcate, colaborând la toate foile ce se iveau pe orizonul literar 77. Interesantă rămâne insistența lui Alecsandri pe aspectul intim al figurii prin
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
Panoramă, 131-132; Piru, Ist. lit., 281, 434, 477; Avangardă literară românească, îngr. și introd. Marin Mincu, București, 1983, 50, 52, 680; Pop, Avangardă, 334-343; Ierunca, Subiect, 224-233; Ion Pop, Paul Păun, ST, 1994, 12; Ștefan Baciu, Însemnările unui om fără cancelarie, București, 1996, 220-221; Ov. S. Crohmălniceanu, Evreii în mișcarea de avangardă românească, îngr. și pref. Geo Șerban, București, 2001, 158-166, 197-198; Popa, Ist. lit., I, 251-252; Cristofor, Țara Sfântă, ÎI, 92-98; Dan Grigorescu, Dicționarul avangardelor, București, 2003, 510. O.I.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288723_a_290052]
-
neam de preoți și gocimani (epitropi) brașoveni slujind, de generații, bisericii din Șchei, C. va dobândi o instrucție solidă. Pe la 1690 trecea, cu doi dintre frații săi, în Țara Românească, punându-se în slujba voievodului Constantin Brâncoveanu; e logofăt de cancelarie (cunoaște latina, rusa și maghiara, participând la redactarea corespondențelor externe, sub îndrumarea stolnicului Constantin Cantacuzino) și, în mai multe rânduri, tainic sol domnesc, în Rusia sau în Moldova lui Dimitrie Cantemir. Știindu-se expus în fața turcilor, se va expatria în urma
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286409_a_287738]
-
de umor: e moldovan get-beget, coada vacii stilizat În franțuzește de biurocrația rusească, căreia i-ar plăcea aici și chinezi mai bine decît moldoveni. Pe tatăl său, - răzăș chiabur din Costuleni, Îl chema Babă ră În moldoveneasca noastră. Și din cancelariile rusești a ieșit franțuzul Babaré. În memoria colectivă a sătenilor rămînea adesea numele cel vechi, ca În cazul lui Aristide Nicolaevici Brezo, pe care țăranii Îl numeau cu Îndărătnicie Brezeanu, cum de altfel erau numiți strămoșii lui. Evoluția numelui personajului
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
Veneția, la 1775 la Gand și la 1776 la Glocester se construiseră deja închisori celulare, iar în Ardeal împărații Iosif al II-lea și Maria Tereza au ordonat construirea unor închisori moderne în toate marile orașe, sub administrarea directă a Cancelariei imperiale din Austria a urmat curentul umanist penal dominant în toată Europa. Țările Românești au menținut însă o vreme mai îndelungată un control monahal al închisorilor, alinierea acestora la moda occidentală avînd loc abia în a doua jumătate a secolului
by BRUNO ŞTEFAN [Corola-publishinghouse/Science/998_a_2506]
-
, Scânteia, j. Iași - c. 1733), cronicar. De condiție socială modestă, la început vătaf de sat, A.U. ajunge în 1702 pisar de cancelarie, iar în 1707, uricar la Logofeție, primind după un an și diferite însărcinări de hotărnicii. Și-a spus Uricariul după funcția pe care a îndeplinit-o. Cunoștea limbile slavonă, greacă, latină și, probabil, turcă. Din 1710, la porunca domnitorului Nicolae
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285510_a_286839]
-
incearcă toți să se justifice (elevii) ...cum de se aflau acolo în timpul orei și profesorii (dacă i-au invoit, de ce au făcut asta). Îmi vine să râd, când îmi amintesc cum ni-i aduc în grupuri de câte 5-6 la cancelarie să ne dea explicații.... Celor care sunt prinși li se scade nota la purtare cu un punct și li se dă amendă... e rău de cel care are ghinionul să fie prins... în flagrant delict ( profesor, istorie 35 de ani
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
și sufletele șubrezite. Corabia e părăginită, iar țărmul neclar, amăgitor și parcă tot mai departe. Inevitabil ne vom merita destinul. Nu sună prea liniștitor, nu-i așa? Sper, totuși, să nu fi "deranjat" prea tare, cu opiniile noastre, hulubăriile înaltelor cancelarii... 1. FILOSOFIA ȘI METODOLOGIA ȘTIINȚEI ECONOMICE 1.1. ESTE ECONOMIA O ȘTIINȚĂ? Stiința economică este una aparte. Chiar de la începuturi (sec. al XVIII-lea), metodologia sa a fost extrem de controversată. Edificiul său s-a înălțat pe o serie de platitudini
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
unor noi cunoștințe care depășesc semnificațiile împărtășite existente; - sunt instituții relativ autonome care își permit să nu împărtășească multe dintre semnificațiile de la sine înțelese în structurile lor formale (ceea ce nu este valabil în structurile informale, cum ar fi grupurile din cancelarie sau cele din toaletă). Așadar, instituțiile școlare sunt nevoite să utilizeze codul elaborat. Concluzia este simplă: dacă nu stăpânești codul elaborat, nu vei reuși în sistemul educațional. Totuși, teoria lui Bernstein nu trebuie înțeleasă într-un mod simplist, sociologul britanic
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]