10,472 matches
-
e propusă la Premiul Nobel pentru pace. Insula produce apoi scufundarea unui petrolier căruia-i iese pe neașteptate În față, declanșând un dezastru ecologic fără precedent În Oceanul Indian. „Oceanul Indian??!!“ sare toată opinia publică până-n tavan. „Cum naiba a ajuns acolo?“ Devenită neagră-tuci din cauza petrolului scurs, insula Înaintează vitejește spre alte meridiane. Membrii comunităților de culoare Îi salută lupta pentru emancipare. Pasagerii fiecărui vapor care trece pe lângă Tit respectă tradiția de-a arunca un obiect cât de mare, care un frigider, care
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
ortul popii. Niciodată nu e ocolit, mereu e în frunte. Când vechiul a devenit insuportabil, trebuie început ceva nou. Lui Hans i se pare insuportabilă vechea lui viață și vrea să înceapă una nouă. Când nu mai suporți o căsnicie devenită insuportabilă, trebuie s‑o părăsești, gândește Hans, care a văzut asta într‑un film american unde existau asemenea probleme. În rest, preferă să se uite la filme germane, nu ca să sprijine arta autohtonă, ci fiindcă acestea nu pun atâtea probleme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
amețeau se întreba, în zori, dacă existase vreodată altundeva decât în halucinațiile Siei un pictor cu numele de Piero di Cosimo... poate doar umbra infinit extinsă a iubitului tinereții ? Doamna Hariga nu amintea niciodată și respingea orice întrebare despre bărbatul devenit legendă... delirul unei pictorițe ratate și al unei femei sterpe, învinse, proiectându-și nostalgiile în imaginea unui artist inexistent, care să concentreze ceea ce ea nu izbutise ?... sau amintirea soțului suprapusă unui fiu iluzoriu, în stare să realizeze... să realizeze „depășirea
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
au existat între Simonetta și familia Medici ? recita studenta. Tânăra floare a curții, Venus Medici, tip de nimfă cerească, „iubită mult deasupra celor lalte“ și recomandată ca logodnica lui Lorenzo di Pierfrancesco de’ Medici ? Studenta repeta vreo frază din carte, devenită întrebare... „Grația ambiguă aparține aceleiași Simonetta, în Primăvara botticelliană și în tabloul de la Chantilly ?“ — În Primăvara, Simonetta se înfățișează învestmântată în flori, la Cosimo apare doar bust. Aproape goală, acoperită doar cu un șal care transmite, parcă, răcoarea înserării. Broderiile
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
relief ale memoriei, găsind parcă fără să caute, i se impuneau singure printr-o somație fericită și urgentă semnele, amprentele, culorile, emoțiile care deveneau repede altceva, prin jocul liber al mâinii și gândului, urme subțiri și bizare ale necunoscutului. Simonetta devenită pustiul Sia Strihan, cu ochii orbi și deznădejdea înghețată în ridul surâsului... așa mi-o redă coșmarul, așa o adopt, o revendic, îi pot onora prăbușirea în oglinda meschină a prezentului, a mascaradelor care m-au născut. Nimeni n-ar
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
se însoțește totdeauna. Strănutul unui unchiaș pipernicit, icnind, cu urechile ridicate iepurește și umezi ochi negri, la pândă ? Călăi și victime, împreună, amestecați, arzând fiara și putreziciunea din noi. „Revoluția... șansa noastră de regenerare și tinerețe !“ Visul devenit minciună, speranța devenită minciună, lepra prezentului incendiată cu aceleași cuvinte otrăvite ! Trenul pare gol, dar suntem cu toții aici, împreună, morți și vii, înlănțuiți în blestemul eșecului. „Pomenim înaintea ta, zeu al îndurării, pe răposații noștri, care se odihnesc în pacea mormântului. Fă ca
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
ești tu fata echipei ? — Ce idee, fata echipei... Eu cu tine vorbeam, nu cu echipa ! Scaunele o clipă tangente se atinseră, Lucian nu ridică nici acum privirea. Poate nu auzise, altfel ar fi fost de neînțeles absența sa de la glumele devenite obișnuință între ei trei și mai ales într-o asemenea dimineață, în care nimeni nu avea chef de lucru. — Ce ai azi ? Stai ca un arici... Ridicase capul din carte, încercând să zâmbească, dar nu reuși decât o strâmbătură asimetrică
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
cu tot cu galinaceele refrigerate din Vietnam, în urma păcii semnate la 30 aprilie 1975. Acestea, au intrat în depozitele armatei și după un examen calitativ amănunțit, li s-a trecut un nou termen se valabilitate, 5 august 1995. Intre timp armata americană, devenită o giumbușlucară incurabilă, și-a băgat nasul în mai multe țări sub diferite motive, pe ici mai bătând niște state amărâte precum Granada, care avea o forță militară formată din 19 soldați, grupați câte doi la o pușcă, pe dincolo
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
trebuie mai multe voturi de atât, și să fie cu portbagaj, unde votantul să poată pune un kil de faină, unul de mălai, eventual o sticlă de trăscău. Bicicletele vor fi prevăzute cu GPS, pentru o eficientă direcționare a populației devenită biciclistă, spre secțiile de votare. 3. În cazuri excepționale (carnet la alt partid, conștiință îndărătnică) se vor oferi la asemenea votanți, pe lângă bicicleta cu portbagajul plin și o sută, două de lei, să le ajungă pentru câteva zile, nu mai
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
hăulind și scrâșnind, către un butoi plin cu apă de izvor, care cică ar fi tămăduitoare. Pentru ca s-ajungă la tot cartierul se mai și îmbuteliase mii de pet-uri cu apă chioară. Dar asta nu-i potolește, pe creștinii deveniți deodată niște fiare. Cu ochii injectați, fixați pe butoiul cu pricina și pe mâinile celor care împart pet-urile cu apă, se agită, se îmbrâncesc, își dau coate direct în gură sau în spină, își bagă reciproc degetele în ochi
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
care limbile ceasului timpului au înghețat de pe vremea lui Hristos & ciracii, pardon, apostolii săi. Cândva, grecii erau marii șefi ai ortodoxiei, dar între timp, lucrurile s-au schimbat al naibii de mult și grecii se uită printre jaluzele cu groază, cum românii deveniți deodată cei mai înfocați ortodocși, își fac în diaspora, chiar în jurisdicția Bisericii Catolice, tot într-o veselie, parohie după parohie. Vechiul vis grecesc, de a însămânța și de a ține vie flacăra credinței ortodoxe prin țări precum Italia, Spania
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
și face omul cu mâna lui, nici dracul nu mai poate desface", nu avem decât să ne purtăm crucea spre Golgota noastră cea de toate zilele. Despre un alt tip de agresiune voiam să vă vorbesc eu aici, o agresiune devenită, parcă pe zi ce trece din ce în ce mai atent orchestrată, mai persuasivă, poate chiar și nițel mai obraznică, atunci când nu receptezi cum se cuvine mesaju-i filosofic. Da, da, nu vă mirați, o asemenea agresiune, care se numește, agresiunea mâinii întinse, se conduce
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
să mă înțelegeți bine, nu mi-am propus ca să fac pe avocatul diavolului (adică a lui Băsescu), însă această erupție calculată de ipocrizie a numiților „'telectuali subțiri ai lu' Băsescu" nu este cu nimic mai murdară decât complicitatea acestor brusc deveniți acum guralivi, la toate faptele reprobabile ale onor președintelui! Căci a tăcea, înseamnă a consimți! Iar când consimți în tăcere la grozăviile în care Băsescu și șleahta sa de criminali, au târât cu forța acest popor, nu reușești să te
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
acestă imagine ștearsă. Se aude un șuierat subțire de vânt și din când În când zgomotul făcut de autobuzele liniei 4312. Aceasta face legătura Între fostul sat de lângă actuala linie de centură a orașului și fosta periferie a orașului, acum devenită marginea zonei centrale. O deplasare În sus a aparatului descoperă Întregul corp al hotelului Pescăruș, micul parc neîngrijit din fața lui și parcarea pustie de lângă intrarea În restaurant. O altă deplasare, de data aceasta spre stânga, aduce un element nou În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
mult asemănători cu cei ai fetișcanei care venit cu iepurele În brațe. Loredana. Se potrivește de minune cu tot ce-i În jur. Te gândești adică la privirea ațintită pe fereastră, În zilele ploioase, a fetei născute În acest sat, devenită mai târziu mamă și botezându-și fetița Loredana. Bineînțeles că lecturile ei de atunci, atmosfera și imaginea acestor foste prăvălii sau foste hanuri care nu s-au schimbat, desigur, Între timp, dorul ei de evenimente, de ceva care să i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
către india), Penelopa, a cărei prezență ar favoriza destinul, (re)pornind de la zero etc. Poetul subliniază, în aceeași tonalitate calmă, derizoriul ființei, în latura ei vizibilă, dar și în ceea ce e dincolo de anvelopă, având ca obiect de studiu imaginea proprie, devenită portret-robot, fiindcă nu sunt de natură zeiască și, din acest motiv, plin de păcate în propria anvelopă, îi rămâne iluzia: urmez făgăduiala / ca magii / steaua ebree / dar..., altfel spus gândesc și aștept. O formă de împlinire a visului ar fi
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
propriu și la figurat, cantonul fiind un loc privilegiat, evocat în poemele de început - în zona mirajului, copilăria: O IMAGINE A SUFLETULUI meu din copilărie, a cărei aură e sporită prin suprapunerea copilăriei umanității, vârsta nașterii miturilor, ale căror personaje, devenite măști, transgresează lumea lor și vin să reconfigureze, măcar superficial, concretul, în felul acesta producându-se eliberarea de prezentul a cărui presiune nu e însă strigată, ci doar sugerată. O rețea lexicală, bine reprezentată în poemele de început - cantonul, cantonierul
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
O cruce pentru oase mi-i destul". Prin ,,Flaut Tenebra" - volum apărut recent la Casa Editorială Moldova, Alexandru Tăcu face o îndelungă incursiune în timp și spațiu prin propria-i ființă, adesea luându-și tovarăși de drum poeți și locuri devenite aproape mitice pentru ieșeni. De data aceasta portretul său cu tușe inegale și-l pune în deschiderea cărții, ca un clinchet de pahare pline: ,,Loviți-mi noaptea-n poartă cu doctorul Khayyam/ Voi, peregrini cu mintea în reverii astrale/ Niște
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93055]
-
el, și cu toate acestea se vor sui, vor merge, vor ajunge, presele vor presa, ciocanele pneumatice vor izbi, degeaba crâcnesc. Autobuzul sosește. Roțile scrâșnesc pe gheața neagră. E de mirare că zimții tăioși ai zăpezii înghețate nu sfâșie cauciucurile devenite rigide, aproape casante. Înăuntru, scăldați într-o lumină nefiresc de vie, șed și stau călătorii adunați de prin celelalte stații - pe scaune, boierii, cu respectabile căciuli și priviri pierdute în zare, de parcă nici n-ar face parte din acest autobuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
înainte de moartea celui îndrăgostit n-a fost iubire! Dragostea profundă, totală, ce transcende senzualitatea, se circumscrie ideii de eternitate. Orice amant care jură „iubire pentru totdeauna” o face și dintr-o revoltă nemărturisită împotriva efemerității bucuriei organice, a satisfacției sexuale devenite, atât de repede, neant! O altă concluzie, să-i zicem „minoră”: adeseori, căsătoria nu presupune și existența iubirii. Chiar și în cazuri de „căsătorie din dragoste” se întâmplă ca regula contractuală să nu lase iubirea să crească în toată libertatea
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
omului” - cu imperfecțiunile lui, dar măcar ai voie să strigi că te doare stomacul! Că-ți este foame. Generația mea însă moare între două bătălii ideologice și lasă moștenire urmașilor o istorie suferindă încărcată de nedreptăți și ruinele unor sacrificii devenite caduce, atemporale, fiare vechi pentru export în țările Europei unde experimentul socialist nu a avut loc. Ciclurile istoriei se repetă - spun savanții. Românii tocmai lau părăsit pe cel vechi. Mințile luminate ale țării, bine hrănite, împrăștie pe toate lungimile de
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93052]
-
este numai treaba marilor suverani; iar cei care vor să-i imite, fără însă a avea puterea necesară, seamănă cu acela care imita zgomotul tunetului și se credea Jupiter. CAPITOLUL XI [Despre principatele ecleziastice] Nu prea văd, în Antichitate, preoți deveniți suverani. Mi se pare că dintre toate popoarele despre care ne-au rămas oarecari mărturii, doar evreii au avut o suită de pontifi despotici. Nu este de mirare că, în cea mai superstițioasă și cea mai ignorantă dintre toate națiunile
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
care forța superioară a unei monarhii este contrabalansată de puterea reunită a cîtorva alți suverani. Dacă ar lipsi acest echilibru, s-ar putea întîmpla o revoluție universală, prin care o nouă monarhie s-ar instaura peste statele răvășite ale principilor deveniți slabi din pricina neînțelegerilor dintre ei. Politica principilor Europei pare, deci, a pretinde ca ei să nu neglijeze nicicînd alianțele și tratatele prin care aceștia pot egala forțele unei puteri ambițioase; dar trebuie să se ferească de cei care vor să
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
fi fără rost. Căci ce rost, Îmi spuneam, puteau să aibă zilele acelea searbăd trecătoare, În care toate semănau, fiecare una cu alta, sub domnia unui cenușiu fără Întoarcere. Procesele, ceasornic al vieții sociale, se succedau cantonate În trei-patru zone, devenite plictisitoare, ale codului civil, mereu aceleași, căci vîntul alungător, prin secătuirea Dreptului (nu era vorba de Îndreptarea lumii, cum ni se spunea), era același cu cel ce secătuia viața Însăși, complexitatea, strălucirea relațiilor umane. Era ca și cum respirația societății se prinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
vitellieni și să ajungă la catapultă. E de-ajuns o lovitură de sabie ca să tai frânghiile. Imediat, doi soldați tineri se năpustiră înainte și reușiră să taie frânghiile, înainte de a fi uciși. Antonius văzu trupurile celor doi eroi alături de catapulta devenită inutilă. În clipa aceea, luna se ivi, imensă, la orizont și începu să se ridice pe cer, luminând câmpul de luptă. Se afla în spatele flavienilor, iar strălucirea ei îi orbea pe vitellieni. Oamenii și caii din armata lui Antonius Primus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]