10,805 matches
-
fapt o scrisoare-jurnal adresată fiicei plecate în urmă cu mulți ani în America, iar acest fapt stabilește o serie de relații aparte între povestitor și cititor - cel din urmă devine implicit destinatarul confesiunii doamnei Curren, dar și martor la întâmplările tragice descrise în carte. Panta descendentă pe care se înscriu evenimentele începe în ziua în care femeia află adevărul despre starea sănătății sale și dezvoltă, într-o simetrie stranie cu noul său statut, o relație neobișnuită cu Vercueil, un vagabond alcoolic
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Neimplicarea, iluzia distanței față de probleme aparent insolvabile, indiferența și pasivitatea celor implicit privilegiați concurează dramatic cu interogații severe despre natura umană și metamorfozele interioare ale individului confruntat cu propria mortalitate. Elizabeth Curren este participant direct la o serie de întâmplări tragice prin intermediul cărora sunt expuse oroarea și destrămarea sensului în plan social - moartea adolescenților Bheki și John, victime ale tensiunilor rasiale - simultan petrecându-se și destrămarea ei interioară, acutizată de conștientizarea eșecului autorității ordonatoare a limbajului. Doamna Curren încearcă o dublă
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
demarat în forță: volumul conține șase povestiri construite în jurul unor nuclee tematice transferate, în timp, într-un complex de reprezentări ce vor crea amprenta unică a scrisului său - acel amestec de luciditate, umor tăios, anxietate a devenirii, elegie și conștiință tragică. În 1989, cu ocazia ediției aniversare de treizeci de ani, Roth a scris o prefață ce poate fi privită ca un autoportret al artistului la tinerețe: vorbind despre sine ca despre un "scriitor embrionar", își amintește ce detesta pe vremea
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
sentimentul începutului apocalipsei când a participat la "spargerea atomului de uraniu", în proiectul fisiunii nucleare de la sfârșitul anilor '30. Primul său roman, Tunelul*, publicat în 1948, pe când Ernesto Sabato abandonase deja știința în favoarea literaturii, este un manifest existențialist furios și tragic despre eșecul apropierii prin dragoste și artă. Catastrofa pictorului Juan Pablo Castel are un nume - María Iribarne, femeia pe care a iubit-o și-a ucis-o, întregul roman fiind anatomia unei obsesii dizolvate în crimă. Tunelul este mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în același timp relatarea voit lucidă a unei derive psihice severe. Romanul e marcat încă de la început de încrederea autorului într-un stil propriu, asumat și bine calibrat, ce transformă narațiunea într-o vecinătate, subtil instaurată, cu zona întunecată și tragică a existenței. Sabato eliberează, prin acest prim roman, o legiune de monștrii și obsesii ce vor crea mai târziu o literatură fascinantă. "Dilemateca", anul VII, nr. 77, octombrie 2012 Câteva clipe cu madam Delcă Reeditarea romanului Gabrielei Adameșteanu, Dimineață pierdută
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
se strecoară imperceptibil o melancolie ironică, haosului bolii nemairezistându-i nici măcar umorul macabru. Semnificația de profunzime a acestei confesiuni constă, totuși, în rolul său terapeutic. Straturi succesive ale interiorității se suprapun într-o confesiune ce revelează, pas cu pas, un tragic proces al devenirii, pe care protagonistul alege să-l încheie simbolic, în 31 decembrie 1917, cu o însemnare ce-i anunța moartea. În realitate, Cummings/Barbellion a murit în octombrie 1919, și-a văzut Jurnalul publicat și s-a bucurat
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
inițieri eșuate. Diametral opuse, în sens dantesc, cele două lumi ale narațiunii sunt dimensiunile în care eroul neputincios își asumă rolul creatorului, al mesagerului și al amantului. Celor trei ipostaze le corespunde însă o identitate incertă, purtătoare a unor însemne tragice: locul din care el vine e un lagăr al terorii, în care dictatura numește adevărul și realitatea în acord cu ideologia de partid. Comunismul est-european, așa cum l-au tradus cărțile exilului și închisorilor, este și aici un coșmar redundant, o
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
irelevant dacă Roth își poate depăși marile performanțe din trecut, fiind mai importantă maniera în care tratează un subiect oarecum nou, plin de promisiuni racordate direct la substanța spiritului clasic, acolo unde flagelul ce afectează cetatea destructurează și lumea eroului tragic. Bucky Cantor asistă, neputincios, la moartea elevilor săi, pe care se ambiționează să-i antreneze în vara toridă a lui `44, ca o compensare a faptului că nu a fost trimis pe front. Erou la el acasă, Cantor se dedică
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
neputincios, la moartea elevilor săi, pe care se ambiționează să-i antreneze în vara toridă a lui `44, ca o compensare a faptului că nu a fost trimis pe front. Erou la el acasă, Cantor se dedică, într-o orbire tragică oedipiană, luptei nevăzute cu virusul, disputelor puerile cu un Dumnezeu duplicitar și odios care ucide copii nevinovați, alină părinții îndurerați, își turează la maximum conștiința și speră, cu o naivitate alarmantă, că epidemia se va sfârși cât mai rapid. Își
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
însă, ca într-o parabolă kafkiană, literală - simțul responsabilității proliferează malign și se contopește cu boala, îl izolează, contaminându-i toate gândurile cu o insuportabilă ură de sine. În Nemesis, Roth reia una dintre temele predilecte ale scrierilor sale, inocența tragică, dar o face explicit și sonor, în termenii răspicați ai retoricii comune, pe tonul revoltei existențialiste ce demască răul divin, iar liniile nobile ale romanului, precum confuzia tragică sau fracturarea destinului individual în crevasele mortale ale timpului istoric, devin transparente
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
În Nemesis, Roth reia una dintre temele predilecte ale scrierilor sale, inocența tragică, dar o face explicit și sonor, în termenii răspicați ai retoricii comune, pe tonul revoltei existențialiste ce demască răul divin, iar liniile nobile ale romanului, precum confuzia tragică sau fracturarea destinului individual în crevasele mortale ale timpului istoric, devin transparente și secundare. "Dilemateca", anul VI, nr. 66, noiembrie 2011 Love, Virginia Mai mult decât un roman al dragostei Virginiei Woolf pentru Vita Sackville-West sau o excepție inclasificabilă în
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cărui unicitate remarcabilă e dublată de o frumusețe ce nu pălește în timp, ci încremenește fericit în floarea vârstei. Un erou ce pare că trăiește nesfârșit tocmai pentru a sfida revelația modernă a timpului ireversibil și a precarității vieții, conștiință tragică pe care Virginia Woolf și-a asumat-o deplin, atât în scris cât și ca destin. În dimensiunea sa de panoramă a istoriei culturale, romanul avansează o imagine vie a literaturii engleze în evoluția sa, adevărat spectacol în care scriitorii
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
epuizat, însingurat și încolțit de bătrânețe. Fantoma iese din scenă* este, în cel mai autentic stil Roth, o carte despre neputință și înfrângere. Fără a avea mizele și anvergura unei capodopere precum Pastorala americană, romanul e construit pe o structură tragică autentică și tulburătoare. După o izolare de 11 ani, Zuckerman se întoarce în New York în anul 2004 pentru o procedură medicală minoră, însă extrem de importantă pentru demnitatea sa. Operația ce l-a salvat de cancer de prostată i-a lăsat
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
prezentului decăzut. Îl părăsește pur și simplu, lăsând în urmă câteva cărți și o scrisoare politicos-binevoitoare. Șutov are, așadar, șansa unei reîntoarceri la Sankt Petersburg, într-o Rusie care, deși metamorfozată complet sub influența occidentală, încă păstrează urmele unui timp tragic, rezervat suferinței și morții. Romanul lui Makine*, Viața unui bărbat necunoscut, e construit ca o narațiune în ramă, evoluând dinspre un eșec sentimental spre o poveste de dragoste reală și intensă, trăită în plin dezastru. Întors în Peterbsurg, în casa
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Pentru prezentul uniformizant, istoria acestui bătrân anonim pare lipsită de importanță. Acum, când timpul se gestionează prin branding și advertising, iar programele de televiziune glorifică viața opulentă a noii aristocrații a bogaților căpătuiți peste noapte, într-o Rusie poate la fel de tragică, însă mai amnezică, romanul lui Makine revelează contururile imprecise ale unei inscripții pe un mormânt. Lângă azilul unde Volski e depozitat ca o relicvă incomodă se întinde un cimitir a cărui imensă tristețe e cuprinsă într-o explicație simplă: mormintele
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
Noaptea iguanei au fost publicate la editura Art*, în excelenta traducere a Antoanetei Ralian. Scrierile lui Williams reunesc suficiente contrarii și generează numeroase polarități, astfel încât aprecierile criticii au oscilat adesea între elogiu și desființare. În ciuda inegalității inevitabile a creației, realismul tragic și lirismul dramatic, ca traiectorii existențialiste definitorii, păstrează într-o tensiune spectaculoasă câteva teme ce l-au transformat pe autor într-un veritabil vizionar al teatrului modern. Nostalgia bătrânului Sud și aerul dens al melancoliei devin repere în reprezentarea conflictului
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
interiorității, patologia relațiilor, competiția permanentă dintre principiul realității și principiul plăcerii - toate sunt trimiteri directe la intuițiile lui Lawrence despre suprapunerea dintre literatură și psihologie. În rețeaua personajelor și a conexiunilor dintre ele și lume se observă, însă, o incongruență tragică ce depășește ca intensitate crizele particulare și variatele contexte ale înfrângerii: emergența unei lumi noi, funcționând în acord cu alte mecanisme și sensibilități decât vechea lume a marilor plantații. Probabil că acest conflict își găsește reprezentarea ideală în încleștarea brutală
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
că a fost pierdută prin risipa indiferentă a unor înaintași preocupați exclusiv de căutarea plăcerii. În timp ce părăsește casa soților Kowalski, însoțită de medicul psihiatru și de o sinistră asistentă, Blanche redă, într-o formulare sublimă a tristeții și singurătății, inadaptarea tragică, suferința pierderii tinereții și frumuseții, izolarea în iluzie și alunecarea în nebunie, devenind, de fapt, cea mai fidelă proiecție în personaj a autorului: "Eu am depins întotdeauna de amabilitatea străinilor". "Dilemateca", anul VI, nr. 57, februarie 2011 Însingurare Ernesto Sabato
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
sentimentul începutului apocalipsei când a participat la "spargerea atomului de uraniu", în proiectul fisiunii nucleare de la sfârșitul anilor '30. Primul său roman, Tunelul*, publicat în 1948, pe când Ernesto Sabato abandonase deja știința în favoarea literaturii, este un manifest existențialist furios și tragic despre eșecul apropierii prin dragoste și artă. Catastrofa pictorului Juan Pablo Castel are un nume - María Iribarne, femeia pe care a iubit-o și-a ucis-o, întregul roman fiind anatomia unei obsesii dizolvate în crimă. Tunelul este mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în același timp relatarea voit lucidă a unei derive psihice severe. Romanul e marcat încă de la început de încrederea autorului într-un stil propriu, asumat și bine calibrat, ce transformă narațiunea într-o vecinătate, subtil instaurată, cu zona întunecată și tragică a existenței. Sabato eliberează, prin acest prim roman, o legiune de monștrii și obsesii ce vor crea mai târziu o literatură fascinantă. "Dilemateca", anul VII, nr. 77, octombrie 2012 Un anotimp în infernul lui Miller "Vreau o puritate clasică unde
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
veritabil erou existențialist. Aceste două puncte oarbe vor deveni, pe harta vieții poetului, cicatricile permanente rămase în urma coliziunii cu iraționalul și fatalitatea unui destin de neînțeles. Mircea Ivănescu propune chiar o interpretare a propriei biografii prin prisma acestui nod existențial tragic: nici catastrofa comunismului și nici seismele provocate de momentele și evenimentele particulare ale unei vieți, cu toate deziluziile și compromisurile ei, nu pot echivala, ca impact și gravitate, morțile celor doi frați. Savoarea dialogului are, în fond, o sursă la fel de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
este cronica unei familii dintr-un sat transilvănean în care, timp de aproape un secol, se împletesc, dramatic și discordant, destinele unor țărani ce trăiesc simultan atât catastrofa marii istorii, cu războiul, colectivizarea, sărăcirea și tranziția, cât și neputința, adesea tragică, de a trăi în armonie cu ceilalți. Narațiunea la persoana întâi a personajului central, Tabita, poate fi citită ca o dare de seamă despre modul în care conflictele din interiorul unei familii pot avaria iremediabil viețile unor indivizi inocenți în raport cu
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
preajma morții sale, deși mare parte dintre combatanți au trecut, aproape pe nesimțite, în lumea de dincolo. Criza majoră a maturității Tabitei e declanșată de moartea tatălui, petrecută într-un mod ce va imprima romanului una dintre principalele sale linii tragice: accidentul violent de muncă în urma căruia acesta își pierde viața devine o "emblemă a sângelui", un pattern misterios ce se va repeta, cu stăruința blestemului sau a erorii tragice ce se cere răscumpărată până departe în neam. Tabita îi vede
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
un mod ce va imprima romanului una dintre principalele sale linii tragice: accidentul violent de muncă în urma căruia acesta își pierde viața devine o "emblemă a sângelui", un pattern misterios ce se va repeta, cu stăruința blestemului sau a erorii tragice ce se cere răscumpărată până departe în neam. Tabita îi vede pe ai săi murind "de sânge", nefericiți și însingurați, și, în ciuda cenzurii rațiunii, asociază soarta cumplită a acestor morți capacității destructive nelimitate a blestemelor mamei sale, cea mai nefericită
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
sentiment ambiguu, ca o neliniște corozivă, a cărui semnificație am înțeles-o târziu, abia la a treia lectură: unul dintre cele mai versatile "bunuri" ale culturii occidentale, trecut prin nenumărate nuanțe și prefaceri, inocența, are cel mai adesea o natură tragică și subversivă, nefiind un dar, ci o traumă și-un blestem. Nathan Zuckermann, alter-egoul ficțional deja clasic al romanelor lui Roth, proiectează în eroul său din adolescență, Seymour Irving Levov - supranumit, datorită neobișnuitei sale înfățișări nordice, "Suedezul", - Visul American, în
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]