10,472 matches
-
pe verticală.” Că emițătorul (poetul) dă cititorilor posibilitatea, șansa sau iluzia că în loc de receptori devin sau rămân ei înșiși creatori, o demonstrează versurile care, obse rvaț i, nu au semne de punctuație, lăsându se la bunăvoința și iscusi nța receptorilor - deveniți creatori de poezie. Textul de bază „Despre un zid o lumină și un bombardament în zilele apocalipsei” este aces ta: Începând „jocul”, poemul în varianta I ar dev eni cel citit, cuvânt cu cuvânt, de la stânga la dreapta: „aveam timp
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
elemente socio economice și tabele statistice privitoare la instituții și întreprinderi, la starea sănătății, viața școlii și a bisericii, la datinile și obiceiurile locului , cu includerea de texte din creația populară și cu referiri la „oamenii de seamăʺ ai localităților, deveniți personalități într un dom eniu sau altul, n ar mai reprezenta contribuții științifice dur abil e, ele pierzându și vigoarea pe care o aveau odinioară. Moderniștii noului sezon recomandă să se real izez e altfel de studii complexe și variate
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
lui Ioan C. Enache, adresate consăteanului lui, academicianul, dar în ea v ăd ș i răspunsul lui către alți și alți cititori ai cărții Domniei Sale. Entuziasmul și mulțumirea nonagenarului care după 22 de ani de așteptare își vede opera publicată, devenită mesaj public, numai oamenii-oameni îl pot înțelege și judeca, meditând chiar. Cărții oferite consătenilor săi din inima sa, normal ar fi să i să răspundă cu aceeași măsură dată tot d in inimi. De aceea, înțelegându i subtilitatea spuselor de
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
că ea este de natură malignă și celulele canceroase acționează... Extirparea tumorii devine inevitabilă, argumentau specialiștii. - Tânăra de care nu s-a interesat nimeni din familie are nevoie de susținerea familiei și a celor din jur, era părerea societății civile, devenită coparticipantă la caz. - Săptămâna viitoare va fi operată la cap iar per ioada de recuperare este foarte importantă - mai spune dr.Tarași... De pe email străbătea un apel: „de la Tutova-Vaslui provenea și Nică Lumânărică, onorat și respectat de la Vlădică până la opincă
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
rei Mureșanu (pag. 596 597) care spune cercetătorul, „și-a realizat vocația pentru poezia socială și patriotică d upă 1843, cu Glasul unui român, și mai ales la 1848 prin poezia „Un răsunetʺ (cunoscută îndeosebi sub titlul „Deșteaptă-te, româneʺ) devenită repede imn popular. Poetul se închipuia un tribun care vorbește în numele neamului oprimat, invocând vitejia străbună și vestind profetic în cadențe ample mom entul decisiv al „Deșteptăriiʺ. Și adaugă: „Imaginea poetului, exponent al unui întreg popor, tonul grav, sumbru și
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
prevăzut pînă și episodul oral al lui Clinton, cu morala c-ar fi bine să nu i se mai uite nimeni În gura cu care Împarte dreptatea mondială ca la saxofon, caleidoscopic, În aceeași unitate temporală-n care o imbecilă devenită uluitor de repede celebră și obeză Îi sărută simbolul național practic În văzul Întregii lumi, prin satelit, iar pe urmă-și cere scuze, el, Îi pare rău, n-a vrut, nu se va mai Întîmpla, de fapt abia dacă s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
știți ceva precis despre felul cum va fi organizată... Arca? - Arca? întrebă surprins. Vă gândiți la o replică a corăbiei lui Noe? Celalt îl privi din nou, lung, curios și iritat totodată. - Era numai o metaforă, reluă târziu. O metaforă devenită clișeu, adăugă. O găsiți în toată maculatura așa-zisă ocultistă... Mă refeream la transmiterea tradiției. Știu că esențialul nu se pierde niciodată. Dar mă gândeam la celelalte, multe, care, deși nu reprezintă esențialul, mi se par totuși indispensabile unei existențe
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
ele au în vedere și momentul nașterii acelora. De data aceasta, imaginația și spiritul creator capătă alte valențe, devin literatură. Cum era și normal de așteptat, deci, nici Jeanne d’Arc nu a făcut abatere de la regulă. Spre deosebire de personajele devenite legendare fără ca ele să fi existat vreodată în realitate, fiind rodul pur al imaginației și inventivității omului creator, eroina franceză a fost o ființă vie, o identitate precisă. „Ea reprezintă un caz special, care a modificat imaginea modelelor tradiționale” - spun
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
francezilor de a se avânta într-o confruntare directă, Jeanne pregătea atacul. Unul care, în viziunea ei, întărită de vocile divine, trebuia să fie fulgerător și victorios. Totul s-a petrecut întocmai. Francezii, în fruntea cărora se afla tânăra țărancă devenită ostaș, cu steagul în mână, s-au infiltrat până sub zidurile orașului, după care s-au năpustit ca o viitură asupra dușmanului. Era în ziua de 30 aprilie a anului 1429. Au urmat încleștări crâncene, cu pierderi grele, mai cu
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
întâmplă în viață, puțini sunt cei dăruiți de Dumnezeu cu darul și cu harul povestirii, chiar dacă îl putem completa pe Alecsandri, adăugând că românul s-a născut nu numai poet, ci și povestitor. Ca și cealaltă crâșmă, a lui Sadoveanu - devenită demult celebră - și crâșma din drum a lui Vasile Ilucă este mai mult decât un pretext, ea devenind un fel de personaj. Si nu unul secundar. Acolo, „La crâșma din drum”, există toate condițiile și toate îndemnurile pentru ca gura omului
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
și-n 1918! Dar, deciziile le luau alții. Împreună cu încheietorul de pluton intră într-o cazemată, astupă cu o foaie de cort ambrazura prin care ieșea țeava mitralierei, și reciti ordinul. La orele 24.00 artileria urma să atace pozițiile devenite inamice. Trebuia ca ei să fie pregătiți să deschidă foc cu întregul armament. Prin mintea lui Ioan circulau rapid gândurile: “Sigur, ne vom implica efectiv în lupte, România începuse războiul, cu scopul imediat - recucerirea Basarabiei; pe care cu vreun an
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
să mai învățăm nimica". Și asta "nu întîmplător" (sintagma lui Jdanov), ci din "slăbiciune". Ce filologie năucă am mai făcut! Cu Dimulescu, sforțîndu-se să ne transforme-n bucheri și-n tîmpi, ca să-l parafrazez pe Ion Creangă. Cu claxoniștii științifici (deveniți, după evenimentele din '89, pediști, pedeseriști, liberali, puriști; orice altceva decît comuniști) care voiau să credem nu-n Dumnezeu, ci-n Progres. Cu istoria literaturii din U.R.S.S, ca ghid în cercetarea istoriei literaturii române. Toje, la cursurile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Pillat, Rebreanu, Iorga ar fi murit în pușcărie. Hai să bem un ceai, Șichy. Îți fac unul din sovîrv, plus gălbioare, plus laba gîștei, plus mărul lupului. Ascultăm și un disc. E obosită. De cîtva timp, îmi pare absentă. Ochii, deveniți parcă mai mari, i-au rămas pe vitraliul lui Rusalin. Nu vreau să mă gîndesc măcar că s-ar putea să n-o mai intereseze ce-i spun. Miza cărții-dialog e pentru mine enormă: cum am trăit ceea ce Malraux numește "aventura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
decît cele ieșite din mîna ei. Tatei i s-o fi părut că vede strada Lăpușneanu, așa cum era ea cîndva: cu frizeria Vogt, cu prăvălia lui Natan Tanențup, cu berăria Bragadiru, unde băuse prima bere, înainte de primul război mondial; berărie devenită localul tipografiei "Dacia" și sediu temporar al "Vieții Românești", pînă luase foc. Cu băcănia lui Smirnov, pe stînga, cum cobori spre Piața Unirii. Și tot pe Lăpușneanu, la Samoilă, "Academia liberă": o cămăruță-separeu, unde se înghesuiau, la "discuțiuni" și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
-i facă pe plac stăpînului! Cei de la Institut au avut ocazia, după eveniment '89, să strige că regele e gol-gol-gol, cu țeasta tanga. N-au făcut-o. Se învățaseră așa și erau dispuși să accepte pe mai departe nesimțirea stalinozaurului devenit penelist. Volodea Mistrie și-a vîndut frumos blana URSS din pădure. Pe una dintre mielușelele din subordine a văpsit-o, să pară disidentă: aranjase fuga cuiva în portbagajul unui lector străin și Mistrie atotștiuse și blagoslovise. S-a mărturisit violat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
imita, îți amintești? O s-o fac să rîdă, promit. Alte cuvinte ar fi paroles creuses. Vorbe goale. B. P.S. Anul trecut am fost invitat la Dresda, la o nuntă de transsexuali: un fost bărbat devenit femeie, cu o fostă femeie devenită bărbat". Șichy nu știa mai multe decît îi spusese la telefon o voce de concièrge: că, înainte de-a se stinge, se uita mereu la ceas. Cu ultimul strop de putere, s-a mai uitat o dată la ceas. Am un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
și, când a fost cazul, a și luptat pentru apărarea Țării cu granițele amenințate dinspre toate punctele cardinale”, a devenit personaj de roman epistolar. Iată cum, din schimbul de scrisori cu stil rafinat, afectuos, între tânărul locotenent și Mia, logodnica, devenită apoi soția autorului, rezultă pagini ce redau atmosfera din România anilor 1940 - 1941: „Alexandru - îți scriu din câmp, având ca masă de scris porthartul pe care îl sprijin pe genunchi... Mia - Ploieștiul nostru e foarte urât seara...luminile sunt stinse
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
în nici un fel. Știa că Alex are mare bătaie de cap cu noua investiție că, mai ales în faza finisărilor apar o sumedenie de probleme. Trecură aproape două săptămâni și Alex nu mai amintea nici măcar în treacăt despre vizita aceea, devenită acum o curiozitate deosebită pentru Ina. Alex intuia nerăbdarea soției sale, dar cum își propusese ca totul să constituie o surpriză, voia ca la intrarea pe poarta noii locuințe să i ofere cheile și să-i spună cu satisfacție: Iată
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
Pentru mine dragostea poartă un singur nume, Alex! Deși în însăilările gândurilor sale Ina afirma că nu vrea să plângă, Alex era convins că Ina plânsese și înainte și după ce își însăilase durerea în jurnal. Îi sfâșiau sufletul aceste însemnări, devenite acum, pentru el o piatră fierbinte așezată direct pe inimă, acestea spunând mai mult decât toate cuvintele la un loc. Mai erau câteva însemnări voalate, dar era limpede; Ina aflase de aventura lui cu Lili, ce mai!? Alex rămase câteva
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
mult dintr o obligație morală, decât dintr-o stringentă convingere. Piteștiul îi primi cu un covor multicolor de flori, dominante fiind superbele lalele, prin coloritul lor pictural. Pretutindeni, reclamele atractive invitau pe toți doritorii de frumos să viziteze expoziția anuală, devenită tradițională: Sărbătoarea lalelelor. Evenimentul era interesant și cei doi ar fi dorit să-l guste în toată amplitudinea, dar altele erau preocupările lor, mai ales că în după amiaza aceleași zile trebuiau să se întoarcă în orașul natal unde Alex
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
nepăsători ai trecătorilor. Văzând-o pe Ina, Olga întinse o mână spre aceasta, cu un vădit efort, însoțindu-și gestul de un geamăt. Nu reuși să articuleze nici un cuvânt. Durară câteva clipe de muțenie, până când Ina reuși să spargă tăcerea devenită grea, de nesuportat: - Ce-i cu tine, Olga, ce s-a întâmplat? - Ce să fie, mă sfârșesc... Încet, clipă de clipă, dar sigur... Simt că o parte din mine s-ar putea să fi murit demult. Și aș fi vrut
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
fiicele șefilor de trib indieni văzute În filmele western; Își ținea capul sus, Într-o poziție mândră, aproape hieratică, spre a expune, a atrage atenția asupra podoabei capilare; o recunoaștem de departe, chiar de la spate, numai după dâra parfumului ei, devenită un traiect vizibil În imaginația mea olfactivă. (azi) O noapte cu Margareta lui Faust devenită Aura: „Simt În mine furia senzațiilor netrăite Încă de nici o altă femeie, o să dansez goală În Întuneric doar pentru tine!“. S-a ridicat din pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
energiei sonore Înregistrate pe banda (pe memoria benzii) ce nu se mai derulează, nu mai emite impulsuri. Intru În ritmul cotidian și, deodată, simt aerul camerei ce mă apucă, mă strânge, mă sufocă, mă dispersează, pulbere fină pe suprafața obiectelor devenite un burete absorbant al eului, al Vocii. Ies În stradă cu sentimentul straniu că locuiesc În alt corp sau că sunt locuit de altcineva, un alt ins ce mă folosește, mă Întrebuințează vulgar fără să asculte acele semnale, acele S.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
stare să te expulzeze din țară, dacă ar intra la bănuială că... În visările lui, Titu întrezărise o zi când Eugenia, pe care la Sîngeorz o văzuse ca o rară frumusețe, îi va cădea în brațe, cucerită de versurile lui devenite celebre. Dar să abuzeze de sentimentele femeii iubite pentru a dobândi avantaje i se părea atât de rușinos, că se făcu deodată palid până-n vârful urechilor. Grigore observă amărăciunea lui și se grăbi să-l potolească: ― Ești naiv, amice, și
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
degetul căută, prin despicătura sânilor, sfârcul din dreptul inimii. Atingerea fu atât de ușoară, încât fata, gemând ușor, nu mai știa dacă geamătul vine dinlăuntrul sau din afara ei. Atunci bărbatul o strânse în brațe, sărutând-o cu violență. Mâinile lui devenite, brusc, nerăbdătoare începură să-i răscolească sub haine. Ea scoase un strigăt, dar el îi acoperi buzele, mai degrabă cu o mușcătură decât cu un sărut. Fata începu să se zbată, dar trupul ei, lăsat, cu câteva clipe în urmă
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]