10,805 matches
-
unei normalități monumentale" este cea care "îl transferă din mult râvnita lui pastorală americană înspre tot ce îi este antiteză și dușman, înspre furia, violența și disperarea anti-pastoralei - în strechea indigenă americană". Deși pare că ea este iraționalul din schema tragică, pe care îl transferă din marea Istorie în viața cotidiană, ea, cu toate defectele ei devenite insuportabile prin comparația zilnică, de clipă-de-clipă, cu frumusețea trufașă a minunatei Miss New Jersey și a gloriosului Suedez, copilul acesta iubit până la exces, dus
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
pierdut printre silabe sacadate, amortizat de o iubire greșit calibrată și dizolvat în iluzia stabilității acestei pefecte familii americane. Parabolă a frământărilor violente ce macină America după război, Pastorala americană demitizează, alături de numeroase alte constructe și proiecții ideologice, și dimensiunea tragică și inefabilă a inocenței. În interiorul ei, bunul Suedez și monstruoasa Merry își au, fiecare, propriul zeu al Singurătății. "Orizont", nr. 4 (1567), aprilie 2013 Comunismul, în roz și negru Istoriile comunismului se scriu în registru major, detaliind semnificațiile unei ideologii
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
îndelungate în ultimii ani este cel legat de interzicerea avortului în România comunistă. Decretele 770/1966 și 441/1985, generate de fantezia grotescă a unei explozii demografice, livrau româncelor, oricum private de mijloace contraceptive, coșmarul unui avort care putea sfârși tragic, la închisoare sau în moarte. Practicile medicale ilicite s-au soldat nu doar cu aproape 10.000 de victime, ci și cu nenumărate traume ireversibile. Un adevărat muzeu al ororii transpare din paginile Tovarășelor de drum - anticoncepționale de proveniență dubioasă
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
realitate primară transpusă narativ, este fixat în cadrele fluide și variabile ale unei expresii poetice acute. Mărturisind că acest roman a fost scris în memoria unor prieteni uciși de sistemul dictatorial românesc, autoarea afirmă, în mod necesar, o dimensiune umană tragică a scrisului ca proces curativ. Necesitatea conexiunii dintre realismul textului și lirism este justificată prin natura autobiografică a cărții. În interiorul acestui cadru subiectiv sunt afirmate, într-un registru dramatic, cercurile concentrice ale înstrăinării, fricii și neputinței. Edgar, Kurt, Georg, Tereza
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
a călăului, autoritate regăsită într-un alt roman, Regele se-nclină și ucide, în prezența ambiguă a unui rege sângeros. Mirajul lui afară, acel dincolo ce se întindea după granița mortală, erodează în planuri nebunești, de cele mai mult ori tragice, resemnarea celor mai mulți dintre prizonierii României comuniste. Riscând totul în nopți cu ceață, înotând adânc prin apele Dunării, fără miros și umbră, evadații înșelau câinii de pază și gloanțele. Când tăcem, sîntem dezagreabili, când vorbim, devenim ridicoli spun, animați doar de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cultului dezvoltat în jurul misterului vieții, al morții și al operei sale de către reprezentanții avangardei. Demetru Demetrescu - Buzău, grefier la Curtea de Casație, își prefațează opera printr-o biografie ce poate fi atribuită unui personaj kafkian și conferă operei sale o tragică autenticitate printr-o sinucidere stranie și violentă (precum majoritatea schițelor sale). O sinucidere se poate substitui uneori unei întregi biografii, iar moartea lui Urmuz poate fi înțeleasă ca un epilog firesc al operei sale, înțeleasă în codul ei. "Urmuz a
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
numit ventilator de stat...". O dată pe an, ia "formă de bidon" se umple cu gaz "până sus" și călătorește în "insulele Majorca și Minorca". Fabricat "pe cale chimică, prin syntheză" Bruno Schulz, al cărui roman, Manechinele, explorează metamorfozele obiectuale, denunță "gravitatea tragică" a umorului aparent ce însoțește prezențe ale materiei hazardate: Materia nu cunoaște glume. E plină de o gravitate tragică. Cine se încumetă să creadă că se poate juca cu materia, că ea poate fi modelată în glumă, că gluma nu
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în "insulele Majorca și Minorca". Fabricat "pe cale chimică, prin syntheză" Bruno Schulz, al cărui roman, Manechinele, explorează metamorfozele obiectuale, denunță "gravitatea tragică" a umorului aparent ce însoțește prezențe ale materiei hazardate: Materia nu cunoaște glume. E plină de o gravitate tragică. Cine se încumetă să creadă că se poate juca cu materia, că ea poate fi modelată în glumă, că gluma nu pătrunde în ea, nu se contopește cu ea imediat, ca destinul, ca fatalitatea?...". În lumea dezarticulată a personajelor lui
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
care mortul este integrat unei unități ce-și va păstra, în timp, funcția armonizatoare. Fie că înfățișează o mamă cu pruncul, ambii părinți cu copilul sau o familie mai numeroasă, acest tip de post-mortem sintetizează atât amintirea existenței senine de dinaintea tragicei pierderi, cât și nevoia iluzionării că ea poate fi, cel puțin la nivel vizual, recuperabilă. Fotografia post-mortem având, prin definiție, o circulație limitată la spațiul familial, ea putea fi trimisă unor rude îndepărtate cărora li se oferea astfel șansa de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
lua niciodată locul altuia - întotdeauna ar fi douăzeci de doruri și douăzeci de goluri în inima sa". Oricât de firească era moartea în viața cotidiană a omului de secol XIX, sfârșitul vieții copiilor și al tinerilor concentra o mare emoție tragică, revelată, pe de o parte, în mitul romantic al morții premature și, într-o formă cu totul aparte, în fotografia post-mortem dedicată acestui nefast segment. Literatura reflectă mitul într-o diversitate necruțătoare: de la figura angelic-androgină a lui Mignon, sacrificată în
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cu industria armamentului din cele două Războaie, și-a dobândit averea pe căi obscure, din vânzarea de fetișuri sexuale și șantaj. Descris fără excepție în termenii viciului și-ai poftelor obscure, stăpânul de la Windcote e un personaj deopotrivă ridicol și tragic: măcinat de neîmpliniri și manii erotice, masiv și dezgustător - "oare ce gâfâit al naturii a putut da naștere unei asemenea excrescențe fungoide de cărnuri luciose?" - Meridian e iremediabil captiv în obsesiile sale bolnave pentru femei mai tinere, precum guvernanta Nelly
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
economia nu a inventat profitul sau întreprinderea capitalistă, limitîndu-se doar să le studieze. Totuși, i s-a adus acest reproș. De aceea, a și fost cenzurată, ținută în carantină. Oamenii își închipuie că așa promovează democrația, preschimbă în etape triumfale tragicele lor înfrîngeri. Psihologii au încercat să combată astfel de iluzii. Despotismul e tema majoră a lucrărilor lor, începînd cu Le Bon, care vede în el o trăsătură a naturii umane, sfîrșind cu sociologul german Adorno care studiază personalitatea despotică, autoritară
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
ar fi valabil contrariul: "tot ceea ce este excesiv, este adevărat"; sau cel puțin ar putea să fie. Anticii spuneau că spiritul și memoria pot fi impresionate prin suscitarea șocurilor emoționale cu ajutorul imaginilor insolite și marcante, superbe sau hidoase, comice sau tragice. Pentru ca un personaj să se poată impune, trebuie să aibă trăsături izbitoare, caracteristici ieșite din comun; trebuie să semene cu un prototip extrem, cu un erou ori cu un trădător, și mai trebuie să fi trăit aventuri și situații de
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
lumii pentru ca aceasta să meargă mai bine. Politica struțului nu putea fi aceea a lui Freud, și nici optica lui nu putea fi alta decît cea care a fost. În timp, cuvintele lui s-au dovedit a fi în mod tragic profetice 352. Alți cenzori invocă slăbirea facultăților sale intelectuale. Dar și primii, și cei din urmă uită cu totul de acea libertate în fața constrîngerilor sociale, de indiferență senină în fața judecăților celor vii, pe care spiritele înalte le dobîndesc în proximitatea
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
mult asupra rolului conducătorului și l-a descris cu cel mai mare lux de amănunte. I-a dedicat, acestuia din urmă, capitole întregi din scrierile sale. Fără el, mulțimea nu poate acționa. Psihologul francez acuză societățile contemporane de o greșeală tragică: lipsa conducătorilor. Ele lipsesc mulțimile de acest element indispensabil stării lor de normalitate. Și în acest punct Freud îl urmează pe Le Bon, cu o anumită reticență totuși. Dar, în ciuda tuturor datelor, analiza francezului pare incompletă. După Freud, explicațiile privitoare
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
Dacă ar fi să împingem contrastul la extremă, am spune că liderii se iubesc pe ei înșiși fără a-i iubi pe ceilalți, iar indivizii-masă îi iubesc pe ceilalți fără a se putea iubi. Cînd oamenii de stat vorbesc de tragica singurătate a puterii, de distanța absolut necesară față de popor, o justifică prin sacrificiul făcut în interesul tuturor. Numai că ei răstoarnă ordinea lucrurilor. Au ajuns în vîrful piramidei tocmai pentru că au avut capacitatea de a-și fi suficienți lor înșiși
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
iubire pentru propriile lor persoane. Să mergem mai departe. O întreagă serie de mimetisme, de jocuri de imitație au o funcție analogă. Clovnul și cine nu este clovn într-un moment sau altul al existenței sale? metamorfozează o situație tensionată, tragică chiar, în situație comică. Bufonul înșeală cenzura. Pe un ton glumeț, el proferează adevăruri pe care curtenii nu îndrăznesc nici măcar să le murmure. Dintr-o trăsătură crudă de condei, uneori rizibilă, caricatura reproduce o idee sau un personaj de care
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
Cu încăpățînarea-i cumplită, memoria convenționalizează mai întîi cel mai mărunt gînd, fărîmiturile de real și fiecare personaj. Adică înlătură din ele contrastele, complexitatea și le reduce la stereotipuri pentru a le reproduce conform unei scheme tipice. Moartea eroilor este întotdeauna tragică și măreață, conducătorii apar mereu cu figura maiestuoasă a unui tată sever și senin, profeții, cu barbă și plini de mînie și simțul dreptății etc. Astfel, ne devin cu toții familiari și apropiați, asemănători între ei. În urma identificării, personajele se fixează
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
spune despre ea rings a bell. Ea face să vibreze în noi o coardă care nu ne îngăduie să o dăm deoparte fără a o judeca. O coardă care vibrează în versurile lui Shakespeare: fiecare dintre ele, în universul lui tragic, ne vorbește despre omorîrea regelui de către unul dintre fii și despre învierea lui din morți, cînd vremurile s-au schimbat, sub trăsăturile altui fiu. O auzim vibrînd în inima culturii noastre în strigătul adresat nouă cu violență de Nietzsche: "Dumnezeu
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
împrejurările la care se referă interpretarea"493. Și totuși, acest scenariu atît de tipic cunoaște două excepții: Oedip și Moise. Conform tradiției elenice, abandonat de părinții săi regali, Oedip este cules tot de un cuplu regal. Toate episoadele vieții sale tragice incestul cu mama, surghiunirea copiilor săi se desfășoară în cercul aurit al semizeilor. Or, această identitate dintre cele două familii îl lipsește de toare încercările care-i pun în lumină caracterul de excepție, aprind imaginația și subliniază natura eroică a
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
relicvă. Cu excepția testamentului referitor la "fiii" săi și la succesiune. Acesta intră în domeniul misterului colectiv, sub domnia tăcerii. Toți acești "fii", vechea gardă bolșevică (în afară de Stalin, Troțki, Zinoviev, Buharin) sînt părtași la divinizarea sa. Ei răspund cu toții aceleiași nevoi tragice de a-l înălța deasupra muritorilor de rînd. Modul în care-l preamăresc l-ar fi revoltat pe Lenin. Îmbălsămîndu-l ca pe un faraon al Egiptului, proclamîndu-l idol al revoluției, ei îl preschimbă în zeu pe acela care luptase pentru
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
a lui Émile Souvestre, care inaugurează o direcție narativă nouă pentru imaginarul viitorului. Într-o distopie, autorul își imaginează că utopia colectivistă, de tipul aceleia a lui More, a fost realizată grație industrializării. Astfel distopia subliniază, la modul grotesc sau tragic, catastrofele care rezultă de aici pentru individul a cărui libertate este, în atari condiții, prezentată ca alienată, cu atât mai mult cu cât totul este "mecanizat". Conform distopicilor, societatea utopică ar invita la inerție socială, pentru că în interiorul său totul este
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
vrăjitor, condamnat la moarte, provocând catastrofe de tot felul. Această tematică modernă este inițiată de Mary Shelley prin Frankenstein, or the Modern Prometheus ⁄ Frankenstein sau Prometeul modern (1818)21, roman care prezintă știința și descoperirile cunoașterii dintr-o perspectivă totodată tragică și ironică. Este vorba aici despre o dublă căutare: cea dintâi îl conduce pe doctorul Frankenstein la trezirea la viață a creaturii, care marchează încununarea cu succes a cercetărilor sale. Dar această reușită este bulversată mai târziu de căutarea sensului
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
o mare putere de distrugere. Dar actele lor sunt oare cinice, sau marțienii aceștia acționează pur și simplu după o logică pe care noi n-o înțelegem, ca avatarurile lor burlești din Atacul marțienilor (Tim Burton, 1996) sau cele, mai tragice, din romanul lui Thomas M. Disch, The Genocides ⁄ Genocidurile (1965)? Xipehuzii (Rosny, 1887) constituie un alt exemplu, la fel de remarcabil, legat de invadarea Pământului de către ființe non-umane. Într-o epocă preistorică, o ceată de oameni este confruntată cu niște ființe cărora
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
la niciun semn, în afară de o voință atroce de exterminare și deci o lipsă totală a comunicării. Ne putem pune problema pertinenței și perpetuării acestui model în relațiile personale sau internaționale. Întâlnirile amoroase sunt mai complexe, mai bogate, uneori și mai tragice. 2. Iubirea unora și a altora SF-ul oferă multiple variante în materie de reprezentare a iubirilor și a erotismului. El se poate îndepărta de triunghiul simplist care nutrește atâtea romane ale literaturii generale și care încearcă să dea formă
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]