10,026 matches
-
de antropologul american este raportul dintre beneficiul energetic al fiecărei activități de producție (caloriile produse) și numărul de calorii consumate în procesul de producție (costul). Eficiența energetică a diferitelor strategii de producere a hranei adoptate de colectivitatea respectivă este foarte variată: culesul produselor sălbatice oferite de pădure -0,8 calorii obținute pentru o calorie consumată (0,8/1); pescuitul pe malul râului - 2/1; creșterea păsărilor - 9,3/1; cultivarea porumbului - 45,4/1. În momentul în care eraîntreprinsă cercetarea, colectivitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
ca nici în următorii ani să nu se petreacă în acest domeniu extrem de complex avansuri spectaculoase, dezvoltarea unor asemenea tipuri de analiză pare să fie vitală pentru progresul societății contemporane. Dezvoltarea cea mai probabilă va fi în sensul amplificării detectării variatelor consecințe funcționale (beneficiul funcțional), al determinării lor cantitative, a înțelegerii resurselor utilizate de către diferite activități și al mecanismelor de distribuire a lor între diferitele sisteme. Suntem încă departe de analize sociale de eficiență cantitativă. Este însă absolut necesar să ne
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
referă la sistemele orientate finalist, evidențiind modul în care finalitățile modelează întreaga lor organizare. Cele mai multe dintre sistemele sociale prezintă o orientare finalistă: întreprinderea trebuie să producă în mod rentabil bunurile necesare profesional, cultural, moral, cetățenesc, știința să producă cunoștințe despre variatele domenii ale realității. Există însă și sisteme sociale care nu au o anumită finalitate. Despre aceasta va fi vorba în capitolul viitor. În schema funcțională, accentul a căzut pe relația dintre element și sistemuldin care face parte. Din această perspectivă
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
autoorganizare a sistemelor sociale, relațiile dintre sistem și subsistemele sale sunt probleme încă puțin studiate în sociologie. • Subsistemele au inițiativă structurală. Pornind de la principiul pluralității structurale, ajungem la ideea că asupra unui subsistem se exercită cerințe funcționale contradictorii, provenite din variatele structuri alternative aflate în concurență. Să luăm ca exemplu științele sociale, un subsistem tot mai important al societății actuale. Într-o societate capitalistă, ele sunt supuse unormultiple cerințe, contradictorii: structurile opresive vor presa în sensul transformării științelor sociale în instrumente
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
și prezis. O tehnologie era selectată până nu demult exclusiv în funcție de performanțele ei directe economice. De abia în ultimii ani s-au dezvoltat așa-numitele „studii de impact” care încearcă să identifice mulțimea consecințelor indirecte ale adoptării unei tehnologii în variatele sfere ale vieții sociale. Un sistem de retribuție poate fi selectat doar în funcție de consecințele sale directe asupra performanțelor în muncă ori pe baza considerării unei game mai largi de consecințe directe sauindirecte: asupra calității umane a muncii, asupra gradului de
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
sociologice" Consider că sunt necesare două concluzii în legătură cu analiza structurilor sociologiei explicative. În primul rând, cu privire la relația dintre explicația cauzală și explicația sistemică. Specific realității sociale este caracterul ei de sistem. Societatea reprezintă un sistem; diferitele ei părți componente, la variatele ei niveluri de organizare, constituie sisteme. Este normal, din acest punct de vedere, ca modelul de sistem să constituie sâmburele structurilor explicative ale sociologiei, în toate ipostazele sale, fie ca sistem finalist (schema analizei funcționale), fie pur și simplu ca
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
să pornim de la un fapt empiric care nu poate fi ignorat; cele mai multe explicații pe care ni le oferă sociologia sunt de tip cauzal. De aceea, este îndreptățit să ne întrebăm: care este raportul dintre explicația cauzală și explicația sistemică, în variatele forme ale acesteia? Lucrarea caută să dezvolte o ipoteză nouă în această privință. Punctul de vedere standard este că relația cauzală reprezintă o relație simplă, care intră ca element component elementar al modelelor sistemice mai complexe. Structura reprezintă o mulțime
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
efortul sistematic de a nu reflecta punctul de vedere al unei țări sau grup de țări, ci al tuturor țărilor, de a exprima atât puncte de vedere comune, cât și diferențieri în funcție de pozițiile particulare. Sunt de amintit, în acest context, variatele proiecte științifice internaționale realizate sub patronajul ONU și UNESCO asupra unei game variate de probleme, începând cu cele referitoare la dezvoltarea social-economică, urbanism, comunicații, tehnologie și terminând cu elaborarea sistemelor de indicatori sociali și ai calității vieții. Într-o comunitate
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
să înțelegem mai bine disputaactuală asupra rolului pieței economice în calitate de stimulent al performanțelor întreprinderilor. Concurența pe piață reprezintă un feedback tipic material, care acționează eficient în lipsa unor mecanisme sistematice și adecvate de feedback informațional. Același lucru este valabil și în legătură cu variatele consecințe laterale ale sistemelor. Conștientizarea lor prin informațiile oferite de cercetarea științifică reprezintă un motivator extrem de important pentru perfecționarea sistemelor. Evidențierea consecințelor ecologice ale activității productive a reprezentat baza tendinței de transformare a producției dintr-o producție „neglijentă ecologic” într-
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
o orientare științifică, dar și socială, ce are drept scop promovarea unui număr mare de indicatori privitori la starea colectivității, pe lângă cei demografici și economici. Imboldul său principal este acela de a facilita determinarea eficienței și a consecințelor multiple ale variatelor activități sociale, oferind astfel un feedback informațional necesar perfecționării organizării sociale. Terapia directivătc "Terapia directivă" În ultimele decenii, pe baza acumulărilor realizate, sociologia a făcut un pas mai departe decât oferirea de cunoștințe și informații despre starea sistemelor sociale și
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
și specializare funcțională” sau „orice societate, pe măsura dezvoltării forțelor de producție, trece prin stadii distincte, începând cu un stadiu fundat pe proprietatea comună, asupra mijloacelor de producție și pe egalitate, urmând stadii caracterizate în general prin proprietatea privată, în variate forme, asupra mijloacelor de producție, asociată cu inegalitatea socială, ca apoi, după ce se depășește un anumit nivel al dezvoltării forțelor de producție, să se ajungă într-un nou stadiu fundat pe proprietate comună și egalitate socială”. La ora actuală există
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
comunități și între diferitele momente în timp ale aceleiași comunități sunt date în special de factori politici. Astfel, feudalismul european a fost constituit dintr-o structură economică destul de staționară în timp, pe care se ridica o suprastructură politică extrem de colorată, variată și mobilă. Caracterul eminamente politic al feudalismului, în general, este destul de evident. Istoria acestuia este, explicabil, mai mult politică decât economică. Chiar modul de organizare a societății capitaliste tinde să accentueze rolul evenimentelor politice ca sursă importantă de schimbare. Acumulările
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
Presupoziția lui Tucidide era că natura umană este universală și constantă. În situații similare, ea se va manifesta în același fel. În acest sens, istoria reprezintă o prețioasă sursă de cunoștințe asupra naturii umane, a manifestărilor sale în cele mai variate situații. La o asemenea teză ar putea subscrie și științele sociale și umane contemporane. Istoria reprezintă o sursă imensă, complet neexplorată însă, de fapte în legătură cu comportamentul uman și cu organizarea și funcționarea societății. Ea reprezintă un „muzeu” natural al celor
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
La o asemenea teză ar putea subscrie și științele sociale și umane contemporane. Istoria reprezintă o sursă imensă, complet neexplorată însă, de fapte în legătură cu comportamentul uman și cu organizarea și funcționarea societății. Ea reprezintă un „muzeu” natural al celor mai variate ipostaze ale omului. O teorie generală a omului și a societății, cât și o teorie generală a evoluției sociale trebuie să pornească neapărat de la istorie ca un furnizor general de fapte empirice, dar și de generalizări. • Analiza istorică drept instrument
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
trebuie să adopte modelul științelor naturii. Raționalismul caracteristic filosofiei acestei epoci reprezenta un puternic sprijin pentru acest program. Rațiunea reprezintă izvorul universalității, al generalului din comportamentul uman. În măsura în care este rațional, omul va promova propria sa natură, universală și constantă, în variatele situații ale vieții. Și în sfera umanului știința este o cunoaștere a generalului. De aici și dezinteresul pentru istorie al filosofiei secolului al XVIII-lea. Variația istorică nu este interesantă în sine. Natura umană esteuniversală și ea reprezintă obiectul propriu-zis
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
înțelege o stare de spirit religioasă. Este drept că elemente de trăiri foarte diverse avem în mod natural, putând înțelege și amplificările lor externe. De asemenea, există largi posibilități de cultivare a capacității de înțelegere, de simulare în noi a variate experiențe, dar există și limite de principiu. În fapt, filosofii care au promovat metoda comprehensivă ca metodă fundamentală de cercetare au fost obsedați de punerea în evidență a limitelor înțelegerii. Există mereu o limită a posibilității mele de a-l
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
acest lucru obligă la găsirea unei modalități simplificate. Să reluăm schema determinării comportamentului expusă mai înainte. Condițiile obiective determină acțiunea, conștiința fiind într-o măsură mai mare sau mai mică un „vehicul” al acestei determinări. Dacă nu putem să stabilim variatele condiții obiective care acționează și mai ales modul în care acționează, putem recurge la înregistrarea subiectivității. În cazul lui Nero, pentru a înțelege actul său de a da foc Romei, încercăm să determinăm ce a fost în mintea lui: care
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
avansa o cu totul altă viziune asupra acelorași evenimente. Respectiva comunitate este organizată într-o manieră feudală. În această calitate, ea are un comportament predictibil, în diferite situații. Problema este definirea structurii profunde care dirijează comportamentul ei în aceste situații variate. Dacă reușim să determinăm structura specifică ei, vom putea ști cuprecizie că în situația A, ea va reacționa în modul X, iar în situația B, în modul Y. Interesul cercetătorului nu mai stă în evenimentul însuși. Acesta nu este interesant
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
simplu: dacă definim progresul social ca gradul în care sunt satisfăcute necesitățile umane, atunci este firesc să luăm drept criteriu fundamental al său gradul de dezvoltare al forțelor de producție, al capacităților colectivității de a produce bunurile cerute de satisfacerea variatelor necesități ale acesteia. Și este firesc să presupunem că orice comunitate umană, dacă are posibilitatea, va încerca să-și sporească mereu capacitățile productive și, prin aceasta, nivelul satisfacerii necesităților sale. Cele două criterii sunt echivalente: fie se ia gradul de
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
este asociată cu evitarea incertitudinii și absorbția ei artificială. Mecanismele de absorbție artificială a incertitudiniitc "Mecanismele de absorbție artificială a incertitudinii" Există o gamă largă de mecanisme de reducere noncognitivă artificială a incertitudinii, care acționează fie separat, fie în combinații variate. Ele au toate o caracteristică generală: PROPOZIȚIA 2.11.: Mecanismele de absorbție artificială a incertitudinii se caracterizează prin învestirea deciziei cu plusvaloare. Prin plusvaloare înțelegem aici o valoare suplimentară acordată soluției adoptate în raport cu valoarea asigurată efectiv de cunoștințele disponibile. Doar
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
în determinarea oricărui fenomen social particular. O asemenea strategie pluralistă își are o anumită justificare în practica analizei sociologice. Datorită caracterului de sistem al vieții sociale, a puternicei interdependențe a tuturor faptelor sociale, sociologul poate urmări în diferite cazuri influența variatelor fenomene învecinate asupra fenomenului cercetat. De exemplu, dacă ne interesăm de fenomenele economice dintr-o anumită comunitate, putem să depistăm o influență a mediului, a populației, a tehnologiei, a organizării politice, a celei religioase ete. Despre fiecare dintre aceste influențe
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
Între care se manifestă conexiuni apărute pe fundalul proiectării, legiferării, așezării și perceperii impozitelor 70. Totodată, este de remarcat faptul că fluxurile financiare corespunzătoare prelevărilor fiscale, prelungite prin cele de finanțare a cheltuielilor publice, provin dintr-un ansamblu numeros și variat de impozite a căror structură a evoluat În timp și spațiu până la sistemele complexe de impozite (fiscale) din zilele noastre. De asemenea, o caracterizare a acestor sisteme presupune, În prim plan, tipuri de impozite, considerate prin prisma diverselor clasificări ale
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
special fluxurilor comerciale și financiare. Dar, pe un plan mai larg, globalizarea s-a definit ca fiind „Procesul deosebit de dinamic al creșterii interdependențelor dintre statele naționale, ca urmare a extinderii și adâncirii legăturilor transnaționale În tot mai largi și mai variate sfere ale vieții economice, politice, sociale, culturale, și având drept implicație faptul că problemele devin mai curând globale decât naționale, cerând, la rândul lor, o soluționare mai curând globală decât națională”256. În consecință, se ajunge În situația ca, adesea
Impozitele şi rolul lor în societatea modernă by Corneliu Durdureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1216_a_2218]
-
altă meserie umanistă, În infernul lumii. Pe care ți-l asumi, căruia Îi răspunzi, după măsura și capacitatea ta. (Nu e vorba aici despre o invitație la empirism. Agenda unei societăți este de fiecare dată infinit mai subtilă și mai variată pentru a putea fi epuizată Într-un asemenea registru.) Din acest punct de vedere, lumea românească postbelică e marcată de o graniță insurmontabilă: Înainte și după 1989 (vezi pe larg În lucrarea noastră Politică și sociologie În România comunistă, București
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
rezistența sistemului la umanizarea relațiilor sociale, la democratizare, la creșterea calității vieții etc. Se pot identifica câteva strategii defensive construite de sociologi În cercetările efectuate: a) ,,stratagema” caracterului local al investigațiilor care le permitea cercetătorilor să descopere probleme sociale, disfuncții variate, ca, de exemplu, ,,căderea nivelurilor” În organizații, self-perpetuating bodies, În cadrul structurilor democrației socialiste etc., fără pretenția generalității acestora la Întreg sistemul socialist; b) adaptarea și specificarea unor concepte și teorii, ca ,,distorsiune intenționată”, pentru a evita reacția defensivă a sistemului
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]