9,986 matches
-
conflictul între un ful și un careu, reprezentantul vecinilor va veni să discute cu noi în vederea unei mai bune cooperări și înțelegeri între popoare. Ha! Ca să vezi, domnule, ce înseamnă un text bine redactat! Se lipește oriunde! Vecin 1: (intrînd vesel) Da, sînt aici. Alex: Ei, cum a ieșit? Vecin 1: Am cîștigat. Alex: Cum așa! Că doar vecinul avea careu... Și mata doar ful! Vecin 1: Nu contează cartea, ci jocul. Da, e ceva nou? Alex: Vecine, a avut dreptate
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
urîta... pe coasa... Mare scofală! Nici tu nu cîștigi mare lucru că mă iei, dar nici eu nu pierd cine știe ce... Tu îți faci treaba și eu te ajut... Îmi exersez dispariția..." Este că sînt șmecher? Octav: Da... Și mai ales vesel... insuportabil de vesel... (duce canistra în cort) Marieta: (intră însoțită de un bărbat) Bună ziua... Groparul: Sărut mîna, doamnă. Marieta: E..., eram să spun dacă-i acasă... E înăuntru? Groparul: Da... Marieta: Doarme? Groparul: Nu... nu cred. Marieta: I-am adus
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Mare scofală! Nici tu nu cîștigi mare lucru că mă iei, dar nici eu nu pierd cine știe ce... Tu îți faci treaba și eu te ajut... Îmi exersez dispariția..." Este că sînt șmecher? Octav: Da... Și mai ales vesel... insuportabil de vesel... (duce canistra în cort) Marieta: (intră însoțită de un bărbat) Bună ziua... Groparul: Sărut mîna, doamnă. Marieta: E..., eram să spun dacă-i acasă... E înăuntru? Groparul: Da... Marieta: Doarme? Groparul: Nu... nu cred. Marieta: I-am adus cîte ceva... Ce
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
părintele... Groparul: De ce s-au inventat cuvintele astea? Pentru că omul are nevoie de iluzii... sau, altfel spus, să aibă după ce umbla... și, pînă să pună mîna pe realitatea acestor himere, rămîne cu coaja... cu cuvîntul adică... Octav: Nu-i prea vesel ce spui... Groparul: Dar asta nu-nseamnă să nu umbli mai departe... Numai nu-i obliga și pe alții să meargă cu tine... E aventura ta... și nimeni nu are nevoie nici de cîștigurile, nici de pierderile tale... Octav: Tu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Preotul: Da mai taci din gură... eu vorbesc cu el... Octav: (prinzînd pauza creată) Așa e... cum spune părintele... Preotul: Să știi că te scot și de la dezhumări...! Groparul: Chiar vă rog, părinte,... dați-mă înapoi la înmormîntări... e mai vesel... Preotul: Ție ți-a cam intrat democrația asta nouă în cap...! Groparul: Nu, părinte..., mie mi-a ieșit democrația din cap pentru totdeauna... Preotul: (mereu atent, încordat, să surprindă orice ironie) Da! Și de ce, mă rog?! Groparul: Păi, în primul
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în 2004, insistă asupra acestei transformări a jocului în contrariul său, asupra perturbărilor antrenate de supravegherea ludică. În cele din urmă, ea nu este câtuși de puțin inocentă. Shakespeare va recurge pentru a doua oară la același procedeu în Nevestele vesele din Windsor. Aroganței demnitarului politic Malvolio îi corespunde aici lăudăroșenia erotică a lui Falstaff, prins și el în plasa adversarilor săi, care, pentru a-i mai da peste nas, se folosesc de un dispozitiv de supraveghere astfel conceput încât să
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
principiul autorității"13. Noi căutăm astăzi să nu fim manipulați. Vorbărie a scientiștilor care pretind să elimine jocul imaginar al puterii ascunse. Or, comunicarea nu are a garanta realitatea, sau a da satisfacție, sau a satisface obiectivitatea. Este o momeală, veselă, euforică, și este aici pentru a ascunde violența, pentru a reface fațada. Este convocată astfel în mod teatral, "bazîndu-se pe imbecilitatea și infantilismul nostru". Dar, cînd miza scientistă este criticată și demontată, miza poetică apare. Trebuie atunci să ne mutăm
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
rețelei vectoriale, accentuând căile de comunicare dintre exterior și interior. Privind planul de bază din „zbor de pasăre”, vila lui Palladio pare o mică fortăreață închisă. Ea se dezvăluie vizitatorului conform concepției care i-a stat la bază, ca loc vesel, ospitalier. Centricitatea și excentricitatea vectorială sunt mult mai clar distinse în planul general al Pieței Sf. Petru (figura 134). Cele două colonade semicirculare strâng mulțimea dinăuntru în jurul obeliscului central. Axa liniară de acces în catedrală traversează această adunare permanentă precum
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
fără emoție: "Să știi, la noapte va ninge:/ prea îmi vorbești de ger,/ de vulpile din copilărie." Uneori, poezia este înglodată într-un limbaj prozaic: "Era o zi de vară,/ când menta colorează în verde lumina,/ iar ei erau cu toții veseli,/ erau puțin înroșiți de vin și de emoție." A scris și balade moderne în care îl reînvie pe Coșbuc, minimalizând fastul și dimensiunea pe care acesta i-o dăduse nunții." Alaiul iese din curtea bisericii/ invitații calcă în vesel tact
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
cu toții veseli,/ erau puțin înroșiți de vin și de emoție." A scris și balade moderne în care îl reînvie pe Coșbuc, minimalizând fastul și dimensiunea pe care acesta i-o dăduse nunții." Alaiul iese din curtea bisericii/ invitații calcă în vesel tact/ din cer cresc tufe de raze cu aripi de înger". Florin Mugur scrie versuri ocazionale, cheamă legenda, într-o ipostază declarativ romantică, intelectualizată prin ingrediente livrești, culese din teatrul shakespearean, fără a dimensiona sau a crea deschideri noi simbolurilor
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
este sensul artei lui, și anume, descoperirea aspectului dual al firii: Copacii au un hohot de râs/ în coroana de frunze și o lacrimă mare în rădăcină", de aceea, poetul se uită la lucruri de două ori: "Odată ca să fiu vesel,/ și odată ca să fiu trist". Ne convinge astfel că arta lui este, de fapt, un rezultat al descoperirii firii, al paradoxului ei. În acest context, și receptarea artei lui este dificilă, având în vedere învelișul vesel, superficial aparent și "miezul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ori: "Odată ca să fiu vesel,/ și odată ca să fiu trist". Ne convinge astfel că arta lui este, de fapt, un rezultat al descoperirii firii, al paradoxului ei. În acest context, și receptarea artei lui este dificilă, având în vedere învelișul vesel, superficial aparent și "miezul", cum spune el mal târziu, grav și trist. De aceea, în poemul "Capriciu", își va citi opera scaunelor din sufragerie: "Scaunele sunt foarte receptive/ la poezie dacă știi cum să le așezi". Deci, poetul ne solicită
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
să zâmbim. Volumul " Tușiți" repetă în aceeași manieră tot ce e spus în cele anterioare apariției lui. Același dozaj de inventivitate, același simț al colosalului într-un lung proces de "Demistificare a literaturii 9.. Totuși, trebuie remarcată reprezentația mai puțin veselă, ironia mai aspră, satira mai acidă; totul stă sub semnul neputinței care accentuează profilul tragic al poeziei soresciene: "Altfel nu-mi explic de ce nu oprește nici o dată/ În nici o stație,/ De ce nu face o haltă,/ Am putea să-l dăm
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Târziul și pustiul sunt aduse în contextul sensibilității poetice, cu alt sens decât la Bacovia. La Adrian Păunescu imaginea târziului și a pustiului arcuiește ideea realizării eului, consiliindu-se în sensul realizării adevăratului echilibru. Să nu ne coacem grabnic și vesel, este bine, ne spune poetul, să așteptăm marea coacere, timpul marii coaceri. "Dar uneori e bine că tace și așteaptă;/ Când trec furtuni sau grindini sau mană peste vii,/ Când cade strugurimea atât de grabnic coaptă,/ Se coace agurida în
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Pentru a nu încărca lucrarea cu amănunte inutile, îi voi spune simplu „numărul unu“. Nu este nici pe departe primul bărbat din viața mea, dar în cariera de gospodină a fost cu certitudine bărbatul de referință.) Am ajuns acasă chiar veseli, timpul pierdut prin blocajele interminabile din intersecții îl foloseam de regulă ca să ne povestim reciproc tâmpeniile făcute de colegi pe la birou. Și, slavă Domnului, în acea seară avusesem ce povesti... Când ne-am văzut în sfârșit în dormitorul nostru, am
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
să luați în considerare dotarea* bucătăriei voastre; nu gătiți ceai ori cafea dacă în casă aveți doar farfurii întinse; nu gătiți ciorbă dacă aveți doar halbe de bere și cuțite; în situații de criză gătiți pâine, pentru aceasta nu trebuie veselă ori tacâmuri; - un ultim sfat: dacă sunteți ambițioase și vă gândiți să umpleți cămara cu provizii pentru iarnă, limitați-vă la dulcețuri, compoturi și murături; dacă nu aveți la dispoziție o presă de tablă, conservele de pește n-or să
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
o istorie si tot nu prițepe... (În toată scena aceasta și în cea următoare, până la intrarea mulțimii, se aude marșul și uralele treptat, din ce în ce mai aproape și mai distinct.) SCENA XIII Aceiași Zoe, Tipătescu Zoe: (coborând întâi treptele, urmată de Tipătescu, veseli și fără să vază pe cei din scenă) Și astfel, cum ai văzut (văzând pe Trahanache și Dandanache, schimbă tonul), d le prefect, furtuna rea trece curând... (coborând.) D-le Dandanache, într-un moment, masa e gata... Dandanache: Tocmai îi
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
iubești! (expansiv) Pentru că toți ne iubim țara, toți suntem români!... Mai mult, sau mai puțin onești! (Tipătescu râde.) În sănătatea iubitului nostru prefect! Să trăiască pentru fericirea județului nostru! (Urale, ciocniri.) Trahanache: (luând un pahar și trecând în mijloc foarte vesel) Ei, aveți puțintică răbdare!... Nu cunosc prefect eu! Eu n-am prefect! Eu am prietin! În sănătatea lui Fănică! Să trăiască pentru fericirea prietinilor lui! (sărută pe Fănică, apoi pe Zoe. Fănică sărută mâna Zoii.) (Urale, Dandanache între alegători, cu
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
acestora. Vacanța culesului „Aleanul” lui Bacovia din poezia citată în glosa precendentă provine din contrastul dintre cele două vîrste: copilăria și maturitatea, în care tocmai intrase. Pînă aci lucrurile le înțelege oricine. Mai departe apare mirarea că, totuși, această amintire veselă a autorului (singura din copilăria sa) e legată de toamnă, de livezi, de vii. De ce? Pentru că, mă grăbesc să răspund, în copilăria sa exista o „vacanță a «culesului»”. De ea amintește - de asemenea, cu regret - un prozator la începutul deceniului
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
poeții triști declamă lungi poeme -” („Note de toamnă”).1) în București, „orașul bucuriei”, dar și în alte orașe, tristețea era sentimentul cel mai puțin agreat. Locuitorii, chiar și în împrejurări nepotrivite, dureroase (și au fost destule), se sileau să rămînă veseli. Dau petreceri în carnaval (care ținea, după calendar, și nouă săptămîni), frecventau permanent „localurile”, se înghesuiau în bîlciuri (cel din Capitală avea și ziar: „Reporterul Moșilor”), mergeau să vadă comedioare (cele mai multe, traduse și localizări), se amuzau copios la „Mița Tirbușon
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Severin) etc. A doua dovadă o reprezintă lista, mult mai bogată decît în trecut, a autorilor de cărți umoristice: D. D. Pătrășcanu (Schițe și amintiri, înzăpădiți), D. Teleor (Schițe umoristice, Alte schițe umoristice), George Ranetti (Matache Pisălog, Schițe ușoare, Schițe vesele), Th. D. Speranția (Anecdote împănate), Al. Cazaban (încurcă lume), Vasile Popp (Fleacuri, Ocna vieții), Petre Locusteanu (Căpitanul Străjescu) etc. A treia - e deschiderea paginilor unor reviste de ținută pentru „cronicile vesele”: Al. G. Doinaru, în „Sămănătorul”, C. Ș. Făgețel, în
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
schițe umoristice), George Ranetti (Matache Pisălog, Schițe ușoare, Schițe vesele), Th. D. Speranția (Anecdote împănate), Al. Cazaban (încurcă lume), Vasile Popp (Fleacuri, Ocna vieții), Petre Locusteanu (Căpitanul Străjescu) etc. A treia - e deschiderea paginilor unor reviste de ținută pentru „cronicile vesele”: Al. G. Doinaru, în „Sămănătorul”, C. Ș. Făgețel, în „Ramuri” și G. Topîrceanu, în „Viața Romînească”. A patra - atracția masivă față de divertisment, îndeosebi față de „reviste”. Prima revistă la noi - s-a spus - pare să fi fost „Cer cuvîntul!”, scrisă de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
una, „O sută de ani”, jucată pe scena Teatrului Național București. Proliferarea „revistelor” e legată de înmulțirea „grădinilor de vară”, care, pe lîngă „varieteu” (balet, muzică), aveau nevoie de un atare repertoriu pentru a-și distra consumatorii. în anul deloc vesel 1918, de pildă, se jucau: „Hop și eu cu țața Lina” de Sternberg și Botoșansky, „Țațo, nu te supăra” („ghiveci național în două acte”) de A. de Herz, „Bac!” de același dramaturg, „Ausweis” de Georgescu-Ștefănești, „Lăutarul”, „Foaie verde Grine Blatter
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
care să nu conțină cuvîntul citat mai sus. „Odată spaima și furia intrate între oameni, - scrie un prozator -, nebunia i-a mînat cu biciul din urmă...” 6) Referindu-se la tulburările morale iscate de răscoală, George Ranetti, autor de obicei vesel, folosește termeni ca „balamuc”, „delir”, „zăpăceală și demență”7). „Zurbaua din nouă sute șapte” l-a pus pe gînduri chiar și pe impasibilul Mateiu I. Caragiale 8). Sintagma „nebunia războiului” e veche în limbă 9). Războaiele balcanice și războiul din 1914
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
exprim bucuria mea de a-i face cunoștință. Scena se întîmplă într-un restaurant, în primele zile ale sosirii mele în Paris. Observ însă că femeia romînului meu rîde prea mult și nu vorbește decît franțuzește. Va fi vreo franțușcă veselă. Atît mai bine pentru bărbatul său, student serios. La un punct, între discuțiile noastre, «femeia mea» îi dă o palmă bărbatului său -, se înțelege, de iubire -, de răsună odaia. Hm!, cutezam în mine, iuți sînt la mînă francezele voastre! Pînă
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]