9,905 matches
-
sau cele de dreptate și corectitudine joac] un rol important în etică budist], ele sunt integrate în sfera mai larg] a eticii umaniste și consecințialiste. iv. Perspectiva budist] cu privire la locul ocupat de cunoaștere și adev]r în etic] În situațiile cotidiene, valoarea unei afirmații de genul: „Pe masa mea se afl] o carte roșie” poate fi verificat] în funcție de criteriul adev]rului sau al falsit]ții. Ins], în domeniul eticii întâlnim afirmații precum: „Nu e bine s] ucizi”, „s] furi e un
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ți creștine din secolul I d.Hr. Așteptarea să cu privire la sfarsitul iminent al lumii a influențat sfaturile legate de c]s]torie. Oricum, a avut o atitudine hoț]rât] în a-i îndemna pe creștini s]-și continue viață și munca cotidian], întrucat timpul este scurt, si nu s] aștepte sfârșitul cu brațele încrucișate. Pan] la sfârșitul secolului I, Biserica și-a schimbat radical punctul de vedere (deși exist] astfel de concepții și în ziua de ast]zi). Ce-a de-a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
morale sunt și diversele școli de drept din Islam, care, prin intermediul disciplinei legale fiqh (jurisprudența), au elaborat coduri legale care s] cuprind] interpret]ri specifice ale modului în care musulmanii ar trebui s] r]spund] poruncilor lui Dumnezeu în viață cotidian]. În paralel cu dezvoltarea c]ilor legale, s-a dezvoltat și o serie de ipoteze morale care articulau valorile etice, generate de o concepție mai speculativ] și mai filosofic] cu privire la conduită uman] că r]spuns la Coran și la viață
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
m c] obligațiile noastre morale sunt înt]rite și nu sl]bite de vulnerabilitatea celorlalți. Avantajul reciproc nu poate constitui baza moralei în accepțiunea ei curent] deoarece exist] principii morale anterioare urm]ririi avantajului reciproc. Bineînțeles, acest apel la morală cotidian] ne poate induce în eroare. Esență abord]rii hobbesiene este c] nu exist] obligații naturale și c] nu exist] „o diferenț] moral] real] între bine și r]u pe care toți indivizii au obligația de a o respectă” (Gough, 1957
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
materie de etic] nu își g]sesc rezolvare. Exist] și alte motive mai puțin evidente de a respinge aceast] viziune legalist] asupra moralei. Ideea c] preceptele morale sunt lucruri care pot fi sau ar trebui s] fie omise din viața cotidian] pentru că fiecare s] tr]iasc] viață pe care o dorește se dovedește a fi necorespunz]toare atât din punct de vedere normativ, cât și psihologic. Această pentru c] noi suntem membrii unei comunit]ți etice și nu doar liberi arbitri
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sau iepurași, șerpi sau sconcși. În mod similar, oamenii nu sunt doar oameni - ei sunt prieteni și persoane iubite, familie sau dușmani. Leg]turile de rudenie sau apropierea sunt elemente foarte importante atunci cand ne gândim la aproape toate aspectele vieții cotidiene. Negarea influenței acestui factor asupra deciizilor pe care le lu]m, în favoarea vreunei realit]ți abstracte, poate fi considerat] ideal], dar probabil nu este posibil] pentru cei mai mulți dintre muritori atunci când sunt puși în fața unor alegeri complexe. (Vezi în comparație capitolul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
f]r] o tem] conceptual] proprie. Era considerat] prea practic] pan] și pentru etică aplicat], iar pentru o lume filosofic] caracterizat] de abstracție și idei ale unor lumi posibile, etică afacerilor era mult prea preocupat] de vulgarul mijloc al schimburilor cotidiene - banii. Ins] chiar și filosofia s-a aplecat mai atent asupra lumii reale, iar etică afacerilor și-a g]sit sau câștigat un loc. Noi aplicații și sofistic]ri ale teoriei jocurilor și alegerilor sociale au permis introducerea unui tip
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
terapeutic ar putea fi asociat cu o tentativ] de reabilitare că substitut pentru pedeaps]. Ambele abord]ri ar putea fi justificabile instrumental în termenii unor beneficii mai mari decât costurile. Deși una dintre asumpțiile de bâz] ale practicilor noastre morale cotidiene este c] majoritatea contravenienților sunt pe deplin responsabili - excepțiile fiind unii minori, anumiți indivizi dereglați psihic ș.a.m.d. - o mare parte a penologiei morale consider] nejustificat] pedepsirea legal] pentru motive ca acelea oferite de determiniștii radicali. Potrivit unor asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cristoforic, cerul megieș, slujba vântului 35. Perspectiva sofianică se regăsește în orice creație imaginară sau reală care poartă semnificația unui "torent de transfigurare a transcendentului, pornită de sus în jos" (Blaga, 1936:126). Dragostea de pitoresc reiese din estetica vieții cotidiene. "Dragostea de pitoresc a răsăriteanului este aceea a unui om care, solidar cu natura, vrea o îmbogățire și o întrecere debordantă a ei printr-o lume podoabă" (Blaga, 1936:168). Ea transpare din podoabe, ornamentica lucrurilor cu care se înconjoară
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
întâlnesc" pentru că "au aceleași tipare de trăire, împărtășesc aceleași simțiri" (Bădescu, 2002:241). Oamenii, observă autorul, independent de voința lor, simt la fel în anumite momente și contexte, adică simt împreună sau au aceeași trăire: "Simțirea comună nu este trăită cotidian, zilnic și în actele obișnuite ale unei societăți, ci numai în anumite momente și cadre" (Bădescu, 1997:72). În absența acestor cadre, simțirea comună rămâne latentă. Cadrele noologice nu fac parte din planul fizic, ele sunt realități spirituale, sunt "unități
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
statice, invariante, în care sunt incluse toate modurile de cunoaștere (cunoștințe, mituri, ideologii), reprezentările sociale în viziune recentă sunt concepute ca imagini concrete ale realului, mundanului, și totodată ca semnificații ale acestor imagini. Reprezentările sociale înțelese ca imagini asupra realității cotidiene împărtășite de membrii unui grup joacă un rol foarte important în atașamentul pe care îl are un actor social față de grupul său de apartenență, deci în definirea identității sale (vezi și Tajfel, 1974). Toate interacțiunile umane, între indivizi, grupuri, indivizi
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
de altă parte, de imagini ca produse imediate ale percepției" (Neculau, 1996:25). În concepția lui Radu et al. (1994:16), reprezentările colective sunt "mai presus decât opiniile sau clișeele consensuale într-o comunitate; ele se disting la nivelul conștiinței cotidiene prin forța de determinare a conduitei, prin tendința de obiectivare, de ipostaziere în scheme figurale sau lucruri, transpunându-se în termeni și experiență familiară individului și impunându-se în cele din urmă ca un dat perceptiv". 6.4.2. Reprezentări
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Stefan Zweig e oricare dintre noi, cetățenii... unui stat? Dar ce fac? Era vorba, parcă, de un NU hotărît actualității... Gata, atît a durat evadarea. Înapoi, în actualitate, omule din secolul XXI! P.S. Îi precizez denigratorului meu dintr-un obscur cotidian de săptămîna trecută că nu pot lua Marele Premiu pentru Pictură al Uniunii Artiștilor Plastici în fiecare an. L-am luat anul trecut într-un cadru fastuos-profesional, în prezența conducerii pe țară a Uniunii, cadru în care nu avea ce
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în memoria colectivă experiența istorică); reperele vieții spiritual-religioase (calendar, figuri sacre, narațiuni, ritualuri, imagini, simboluri etc.); un program politic structurat, cu câteva mari teme mobilizatoare în momente de criză, susținut public de ceremonialurile puterii (spectaculoase și persuasive în raport cu simplitatea vieții cotidiene); o mitologie dominată de modelele rezistenței creștine împotriva "păgânilor" (spre exemplu, împăratul Constantin I sau Ștefan III al Moldovei) ori "creștinate" imaginar (precum Alexandru Macedon), dar și de imagini ale unor forțe resimțite ca fiind mereu potrivnice (umane, naturale sau
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
chiar sub presiunea unei dogme sau a unei ideologii mai generale. Susțin aici că nevoia de (auto)organizare a comunității face ca indivizii să caute permanent soluții și argumente pentru conviețuire, pornind de la formula unificatoare a mitului, până la actualizarea lui cotidiană în formele discursului public. O altă necesitate, de adaptare la condițiile existenței și de controlare a lor, impune și caracteristicile imaginarului colectiv, ce nu poate fi redus doar la creațiile fanteziste (ludice) sau la cele politice, ci, dimpotrivă, se dovedește
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
la statutul de voievod sau de sfânt). Aceste conglomerate simbolice cristalizează în imaginarul colectiv registrele existenței, aflate sub dublul semn al valorificării lor posibile, pozitive și negative. Funcția mimetică (icastică) a imaginației ajută, pe de o parte, în memorarea experienței cotidiene, a vieții private în raport cu cea publică; pe de altă parte, duce la configurarea reprezentărilor puterii și ale eroicului. În ambele situații, comunitatea își fixează prin ritualuri și creații (orale și materiale) simbolismul spațio-temporal, astfel încât imaginea lumii ajunge să fie construită
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
opun, într-un modul al negării, anti-modelul creștinului trădător sau al ereticului (domnitor, boier sau războinic) și anti-modelul păgânului, asimilat în programele iconografice diavolului - termen opozitiv pentru modelele religioase canonice. În al doilea palier (tipologic ca și primul), al vieții cotidiene, prezența femeii (care se remarcă în grupul "marginalilor"), deși nu este atât de bine reprezentată în texte sau imagini, se poate deduce pe baza analizei antropologice. Momentele existențiale cele mai importante - nașterea, botezul, căsătoria, păcatul, penitența și moartea 18 −, codurile
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
istorice ale "premodernității", răspunde în evul mediu unei structuri ideologice reale, impuse gândirii colective de evenimente istorice, dar și de credința creștină. Cele mai importante roluri sunt jucate de puterea laică și de Biserică, instituții reprezentate mai ales dincolo de timpul cotidian, pe toate coordonatele de mentalitate. De fapt, marile momente spectaculare ale istoriei se desfășoară între uman și divin, prin ceremonial sau ritual, și în înfruntarea alterității (păgâne) - chiar dacă gestionate de instituții diferite (puterea laică - puterea clericală), cu ideologii în principiu
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
modele funcționale de conducători, corespunzătoare liniilor concrete de acțiune. Chiar atunci când programul de domnie al lui Ștefan și scrierea lui Neagoe, mai clare ideologic, au apelat la figura constantiniană, nu s-a obținut nimic specific dinspre Bizanț pentru exercițiul guvernării cotidiene. Spre exemplu, în a doua parte a Învățăturilor, în mod explicit, textul ia cunoscuta turnură pragmatică, prin trimiterile (în vocabular politic local) la momentele importante ale ceremonialului de curte - masa împreună cu boierii, primirea solilor, adunările de judecată și luarea deciziilor
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
domnitorului), a înrudirii simbolice cu terra mater și cu nocturnul (într-o valorificare pozitivă, dar și negativă), femeia evului mediu este nevoită să se retragă complet din fața activității sociale a stăpânului și să-și limiteze la spațiile închise atât viața cotidiană, cât și manifestările sensibile, conform codurilor legiuitoare. Surse importante sunt (în același timp și normative morale) Biblia, Ecclesiastul și Leviticul, textele patristice, scrierile bizantine (Cronica lui Skilitze, Viața lui Philateros, Cronica lui Psellos) și hagiografiile, care condamnă, prin afirmarea în
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
reconsiderare a dihotomiei stabilite de Mircea Eliade, sacru−profan. Deși casa reface, prin ritualul întemeierii, Creația și (con)centrează lumea, devenind omphalos − echilibrând simbolic, ca o ancorare la distanță în plan orizontal, muntele și arborele (axis mundi) −, în viața privată cotidiană această dimensiune a sacralității se pierde. În același mod, pădurea și pustiul, de la semnificațiile lor creștine inițiale, ca locuri ale ascezei, ajung să intre și sub incidența maleficului (a vrăjitoriei). Pentru imaginarul medieval, propun mai curând o tripletă specializată: un
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
sa. De aici două dificultăți majore în înțelegerea demersului heideggerian: pe de o parte, riscul, niciodată epuizat, de a reveni de la înțelesurile existențial-ontologice la cele ontice, datorită coincidenței nominale a "existențialilor" (conceptele potrivite ființării preeminente ontic-ontologic, Dasein-ul) cu termenii cunoașterii cotidiene și cu aceia ai istoriei filosofiei (ai metafizicii), iar pe de alta, pierderea din atenție a unității structurale a Dasein-ului. Demersul în cauză se constituie el însuși prin atitudine fenomenologică, iar valabilitatea elementelor sale nu se păstrează decât în orizontul
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
judicativului constitutiv este de sesizat la nivelul structurii proiectului, în privința terminologiei etc., dar mai cu seamă la orizontul de constituire a discursului însuși, fiindcă acesta este pus de la început pe seama unei atitudini fenomenologice, care aneantizează "atitudinea naturală" (ontică, proprie prezenței cotidiene a omului). De altfel, de la bun început analitica existențială angajează un procedeu "recalcitrant" față de regulile de constituire judicativă a discursului. Acest procedeu este neobișnuit într-un demers stăpânit de normele discursive acreditate (judicativ) și constă în "scoaterea la iveală, prin
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
și suferințele strămoșilor, făcându-i „sufletul bolnav și trist”. S. are o percepție foarte concretă a propriului spațiu interior - „stau în mine zăvorât ca-ntr-o chilie”. De obicei el nu se poate dezlipi de mediul proxim, de micile întâmplări cotidiene, de unde o versificare a imediatului, cu aglutinări de imagini și enunțuri oarecum narative. Actul poetic ar consta la el doar în a găsi un nume pentru ce vede, o comparație, o metaforă, o formulare mai deosebită. Preponderent descriptive, stihurile demonstrează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289496_a_290825]
-
tunsoarea inestetică. La Golia exista un număr de 38 scufii inventariate. Îmbrăcămintea de protecție a personalului număra 24 de halate și o pereche "pantaloni de portar", probabil pentru iarnă. Și acest capitol demonstrează ambianța cenușie, uniformitatea, rigiditatea penitenciară a vieții cotidiene din Ospiciul Golia. Îngrijirea medicală în primii ani de funcționare a ospiciului era sumară. Ca obiecte cu caracter medical în 1856 se menționau: "1 irogator (sic), 1 glistiur mic (sic) și 15 măsuri de dat doctorii. Cu timpul, inventarul medical
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]