1,907 matches
-
lungul lui și grămezi de pietre ce așteaptă un cilindru compresor asta-i tot66. Abia ieșit din Giurgiu, echipajul nostru se și avânta peste câmpuri, bărăganuri, coline, grabene, râpi, puhoaie și păduri. În eternele noroaie ale Valahiei, poștalionul nostru se înfundă până la butucul roții, iar căluții, până la pântece; bravele patrupede, îmboldite de vocea unui surugiu ager (un ungur), își sporesc eforturile în momentele dificile; șleaurile se rup, sunt reînnodate; atelajul nu se descurajează niciodată și ne scoate din toate încurcăturile; abia
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
dealurilor, se ciocnesc deasupra capetelor noastre și produc un întuneric profund. Fulgerele, loviturile de trăsnet se succed fără de răgaz; vântul suflă cu furie; mari cantități de grindină și de apă înghețată ne inundă. Drumurile erau desfundate din cauza torentelor, roțile erau înfundate în noroi până la butuc, caii refuzau să-și facă datoria și nu ne scoteau dintr-un făgaș decât pentru a ne băga în altul; surugii erau orbiți de fulgere și de grindină; apa ne șiroia pe corp și se aduna
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
o pot salva. Iată un mijloc puțin cunoscut pentru a-i face pe hoți să dea înapoi ce au furat; acesta e de resortul popii. Foarte puținii săteni care au adunat o mică agoniseală o ascund cu grijă și o înfundă de obicei sub capul patului. O companie de infanterie ajunge într-un sat deoarece schimbă garnizoana. Casa parohială nu e scutită de adăpostirea militarilor, iar camera popii e ocupată de sergentul major. Acesta era o persoană foarte experimentată, foarte la
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
nasul (7); scotea (7); seamă (7); geantă (6); sex (6); intră (5); atent (4); ceva (4); cuptor (4); lemne (4); lua (4); mînă (4); piciorul (4); priză (4); sula (4); cheia (3); frica 3); introducea (3); împinge (3); înăuntru (3); înfunda (3); nasul (3); punea (3); tare (3); traistă (3); viteză (3); ac (2); adaos (2); adăuga (2); adînc (2); ața (2); bumbac (2); card (2); deget (2); dulap (2); foc (2); cu forța (2); frică (2); fura (2); gaură (2
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
prin inimă". Pe nesimțite, copilul adoarme, iar starea hipnică transferă viziunile înspăimântătoare din real în "inima fantasticului", ca într-o peliculă de Amando de Ossorio: Copacii de pe culmi se prefăceau, în visul lui, în năuci negre, în haiduci cu căciulele înfundate pe ochi [...]. Alte dăți, aceiași copaci [...] erau călugări cu glugi negre pe cap, care, pe deșelate, goneau sub ei cai [...]. Vântul le fâlfâia mantalele și glugile; se schimbau în demoni; se înmulțeau cât coprindeau dealurile și văile; erau în față
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
somn, pentru a descoperi că Leiba, bolnav deja recunoscut ca atare, nu-i este alături. Odată cu privirea mirată a Surei, unghiul de acțiune se limpezește și se canalizează în direcția dorită de narator: femeia "deschise oleacă fereastra; atunci auzi gemete înfundate la poartă. Înfiorată, coborî iute pe scăricică. Gangul era luminat. Ieșind pe gang, femeia fu izbită de o grozavă priveliște". Abia acum i se dezvăluie lectorului, și aceasta grație conștiinței reflectorii a unui personaj secundar, dimensiunile atrocității: "Zibal ține ochii
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
compresie fizică; brațele sunt străbătute de spasme; trupul hangiului se zăvorăște în sine ca într-o închisoare a minții, un Tartar pe care nici măcar lucida conștiință auctorială nu-l poate cuprinde în integralitate: "Dar după acest moment dintâi, trupul se înfundă repede chiar mai jos decât fusese, apăsându-și gâtul în umeri, ca și cum puterea nevăzută îl scăpase de păr; mâinile se ridicară și-ncepură să frământe-n sec din degete; ochii-și întoarseră privirile din adânci depărtări de-afară afundându-le
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
atâtea embleme, obsesia structurantă a viziunii specifice poetului. Iată unul din Poemoterapie, dintre cele mai caracteristice: „Pasul pipăie ca un toiag până ce nimerește bolovanul din care un izvor de alte excursiuni izbucnește. Sunt bolovani aici și acolo, să nu-ți înfunzi capul în pernele lor, să treci iarăși de barierele orașului cu dulăul care se va speria vestindu-ți goana printre ultimele garduri căzute. Peste noapte sau peste zi șovăirea ta ca o umbră se comunică tuturor înfățișărilor. Pe cine l-
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
se realizează spontan, situația lui Frossard, aceștia toți vin în linia deschisă de înaintașul lor, Saul din Tars, care, din prigonitor al creștinilor se transformă în "apostolul neamurilor". Tot astfel Wurmbrand, după cursuri politice la Moscova, după ce împărtășește ideile comuniste, înfundă închisorile comuniste în urma convertirii și a activității creștine în cadrul Misiunii Anglicane pentru evrei, dezicându-se de comunism, ba chiar devenind unul dintre cei mai înverșunați adversari ai acestuia. Nici cu Frossard, fiu al secretarului general al Partidului Comunist Francez, cu
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
cu siguranță despre Wurmbrand e faptul că, asemeni lui Frossard, el se convertește la creștinism venind dinspre comunism. Face cursuri politice la Moscova, împărtășește ideologia comunistă și devine un militant al "luptei de clasă" pentru ca mai apoi, în urma convertirii, să înfunde închisorile comuniste. Nu doar că se va dezice de comunism, ci chiar va deveni unul dintre adversarii redutabili ai acestuia, asumându-și statutul de creștin și dovedind fidelitate față de creștinism. Cu speranța că, în ciuda dificultăților la care am făcut referire
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
din Franța unde exista o sinagogă și nicio biserică. Se afla, după Belfort, un ținut al ierbii mărunte și al negurii, unul din acele pământuri din est greu accesibile soarelui, unde vagi amintiri ale invaziilor plutesc în spatele dumbrăvilor. Casele își înfundă până la ochi bonetele lor de țiglă în stil alsacian și se proptesc de câte o coastă pentru a rezista vântului. Din loc în loc bucăți de piatră cenușie înfipte în pământ: sunt rămășițe ale vechii frontiere germane sau ale vreunui mormânt
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
Bisericii lui Hristos. V.1. Convertirea la creștinism Atunci când ne gândim la convertirea lui N. Steinhardt, mulți dintre noi suntem tentați să legăm acest act de o perioadă dificilă din existența acestuia. Este vorba despre perioada în care N. Steinhardt înfunda temnițele comuniste, făcând parte din ,,lotul mistico-legionar", ,,lotul Noica-Pillat". E adevărat, acolo (în temniță) are loc punctul culminant al procesului de convertire, într-un cadru fizic de-o urâțenie inimaginabilă ,,Sunt într-o bombă de proporții uriașe, mă izbește o
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
din Franța unde exista o sinagogă și nicio biserică. Se afla, după Belfort, un ținut al ierbii mărunte și al negurii, unul din acele pământuri din est greu accesibile soarelui, unde vagi amintiri ale invaziilor plutesc în spatele dumbrăvilor. Casele își înfundă până la ochi bonetele lor de țiglă în stil alsacian și se proptesc de câte o coastă pentru a rezista vântului. Din loc în loc bucăți de piatră cenușie înfipte în pământ: sunt rămășițe ale vechii frontiere germane sau ale vreunui mormînt
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
îi spune Cioran, care nu și-a pierdut simțul umorului - îl salvează. În alt loc, cam aceeași idee: "De ce sînt un ratat? Fiindcă am aspirat la fericire, la o fericire supraomenească, și fiindcă, neputînd s-ajung la ea, m-am înfundat în contrariul ei, într-o tristețe sub-umană, animală, mai rău, într-o tristețe de insectă. Am dorit fericirea gustată în apropierea zeilor, și n-am obținut decît această apatie de termită" (II, 330). Aici, gustul amar al eșecului apare în
Eșecul, această rană, acest balsam... by Mircea A. Diaconu () [Corola-journal/Journalistic/8845_a_10170]
-
împărat / Pe mâna ta ești bazat", N. Guță; "moartea nu te-ntreabă dacă ești bazat sau fraier", BUG Mafia). E consemnat însă și într-o stenogramă care înregistrează vorbele unui jurist: "dacă ai normă ești bazat" (,Stenograma care l-a înfundat pe Tender", Cotidianul, 4 martie 2006). Pătrunde în presă, prin citări ironice: "dacă ești Ťbazatť, musai să arunci câteva mii de euro pe câteva zile în Poiană" (Gândul, 21 octombrie 2005). Nici publicitatea nu pare să rateze racordarea la moda
"Bazat" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/10765_a_12090]
-
că acțiunea Oltchim a fost o escrocherie și a cerut demisia de urgență a premierului Victor Ponta. Diaconescu a ținut să precizeze că vor sta în continuare la dispoziția guvernanților pentru a cumpăra Oltchim. "Mă tem că domnul Ponta va înfunda pușcăria. Domnul ponta, poreclit Mickey Mouse, face să se bucure copiii din România, însă pentru părinții copiiilor din Vâlcea este o veste proastă", a mai spus Diaconescu. "Aceasta prima escorcherie dovedită, făcută de niște guvernanți în funcție. După cum știți, avem
DD: Este o escrocherie! Mă tem că domnul Ponta va înfunda puşcăria () [Corola-journal/Journalistic/42022_a_43347]
-
în acest roman care este, mai degrabă, unul de mediu și de atmosferă (de unde și scepticismul meu față de viitoarea ecranizare). Kiki și Alex nu prea merg la facultate, hoinăresc ore în șir pe străduțele vechi și pustii ale Lipscanilor, se înfundă în vreo bodegă retrasă unde bea și fumează, iau trenul cu destinații întîmplătoare sau, pur și simplu, petrec zile întregi în ,vizuina caldă a patului" dormind și lenevind sau, dimpotrivă, sporovăind nimicuri, privind la trecători, răsfoind cărți, bînd și fumînd
Erotism de atmosferă by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11271_a_12596]
-
și care îi devine un fel de apendice monstruos: „Pe partea unde se închidea, niște linii în pielea moale, urme ale unei mode în agonie, se răsuceau leneșe, șovăind parcă, în contururi lăbărțate. Degetele subțiri și noduroase ale stăpânei se înfundau în desenul ăsta, făcându-se una cu modelul; părea că pielea uzată a uneia și a celeilalte provine de la același animal mort“. Personajele masculine sunt apariții episodice în textele de față, menite să dinamizeze acțiunea. Perturbând de obicei apele calme
Femei by Andreea Răsuceanu () [Corola-journal/Journalistic/3302_a_4627]
-
se întețește, fiind totul la vedere, în afara casei și a intimității. Există acum și un soi de teribilism, de exhibiționism al personajelor, din toate scenele. Decorul lui Dragoș Buhagiar, compus din elemente - schela, roaba plină de sticle de băutură bine înfundate în blocuri de gheață, masa de lemn cu banchete, saci de ciment, locul unde se prepară acesta pentru construcție - este perfect în armonie cu ideile și construcția regizorului. Costumele, în special cele ale Vetei și ale Ziței, sînt exact din
În măruntaiele unui text by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/5950_a_7275]
-
săgețile cu care trag au vârfuri lungi de-o șchioapă, tăiș triplu, sunt în stare să pătrundă prin platoșa noastră. În privința săbiilor, au una curbată ca o seceră cu tăișul în afară: retează alunecând într-o parte, fără să se-nfunde printre oase cum se-ntâmplă cu scramasax-ul. Începând cu scuturile rotunde de lemn îmbrăcat în piele, și terminând cu coifurile cu creastă, de piele și metal, având în vârf smocuri de păr de cal, totul e gândit pentru a ușura
MARCO SALVADOR by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/8873_a_10198]
-
din alți scriitori, tăiat și remixat după principiul lui copy and paste. Tholon e veșnic terorizat de brigandismul lui literar, obsedat că într-o bună zi va fi prins, ca impostura îi va fi dată în vileag iar el va înfunda pușcăria precum cel mai ordinar dintre criminali. Nu mai e cazul să comentez evidență parodie, care de altfel nu mi se pare esențială la nivelul unei logici globale a textului lui Bruckner. De ce ți-e frică nu scapi, așa că pînă
În căutarea chipului pierdut by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17923_a_19248]
-
ciudat" și pe care colegii îl torturează cu cruzimea specifică vîrstei, e vorba de un Crăciun vegetarian, cu dovleac și sos de păstîrnac, e vorba de o rață care plutește moartă pe apa unui lac de agrement, după ce s-a înfundat cu o pîine de casă, aruncată de un puști de pe margine; de la acea zi, botezată în film "", începe totul. De la acea zi, un om care toată viața n-a făcut nimic, decît să se distreze în felul lui, egoist și
Ziua Raței moarte by Eugenia Vodă () [Corola-journal/Journalistic/14805_a_16130]
-
treptele fundamentale ale vieții: prietenia (cu doctorița Victoria Oprea), căsnicia (cu Iustin), dragostea adevărată (dacă nu pentru soțul bicisnic, atunci pentru amantul cu greu acceptat, Anton), împlinirea profesională (la o mult visată Universitate), asumarea unui model uman (Helgomar). Se va înfunda tot mai mult în mâl și va deveni tot mai conștientă de această degradare, ce vine cu riscul unei desensibilizări definitive. Câtă vreme însă mai simte că lucrurile nu sunt în regulă, că lumea în care supraviețuiește este tulbure, Ioana
Sectorul suflete (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8780_a_10105]
-
ipostaza de dublet semioficial al unei neveste reci "ca un frigider". Fiindcă toți acești tovarăși mai mari sau mai mici, de la Centru ori din provincie, de la bucureșteanul Crișan la măgureanul Socoliuc ori directorul de mină Cristescu, cel care-l va înfunda până la urmă pe rebelul Helgomar, trăiesc sub teroarea nevestelor. "Dame ca a lui (Cristescu, n.n.) nu știu să divorțeze frumos, nu-s învățate să tacă și să renunțe ușor la bine, iar la o adică au ce turna! și ăștia
Sectorul suflete (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8780_a_10105]
-
colinde spre alte tărîmuri luminoase. Narațiunea nu se încheie înainte ca Adrian, peste ani, să o vadă pe Sara (ea făcîndu-se a nu-l cunoaște), debarcînd a șasea oară la Alexandria, la tejgheaua unui bar nenorocit, ofilită, murdară, cu ochii înfundați în orbite, cu părul zbîrlit, cu gura pungită pentru totdeauna. Era un semn că mai toate visările eșuează. Adrian refuza să accepte asta. Continua să cutreiere lumea pe aceste meleaguri mereu însorite, în așteptarea minunii din iluziile sale. În următoarea
Un vagabond cu mare har by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16176_a_17501]