2,110 matches
-
și smuls și luat ceasul. Oamenii din jur au pus mâna pe rus, ca să-i ia ceasul înapoi. N-a fost chip, al doilea rus a și întors arma de la piept către o amenii noștri și ne-a strigat o înjurătură, urmată de amenințarea „strileai”, adică vă omor! Oamenii s-au speriat. Majoritatea, maturi și copii, s au împrăștiat și au plecat acasă, unul după altul. Eu și cu colegul ne am tupilat după terasamentul de la calea ferată, ne-am ascuns
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
să căutăm neapărat analogii, Dragoș Bucur e un fel de Belmondo cel din A bout de souffle, firește) ; unde nu stă bine e la partea cu sexul. E ciudat de frigid... Bun, am înțeles că totul trece în limbaj, în înjurătură, iar după aia în tandrețe (momentele post-înghețată, în dubă, sunt foarte dulci...), dar între ele nu e nimic. Nu-mi dau seama dacă e o chestie de generație (gen ne enervăm prin bancuri, o punem și p-ormă stăm ca
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
nimic mai mult decât un mijloc de a le caracteriza. Ele reușesc să devină vii în măsura în care vorbesc și acționează firesc. E foarte important pentru un film care se dorește realist să aibă personaje credibile. Pudibonzii care nu pot auzi decât înjurăturile din film, dar și categoria de spectatori care vin la cinema atrași tocmai de acest limbaj suburban nu intră în publicul meu țintă (după atâtea reclame, am început să vorbesc în termeni de publicitate), deci în principiu nu mă interesează
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
care spune totul despre filmul însuși. Suntem în piață, printre tarabe și privim prin ochii unei camere TV care filmează ; protagonistul, reporter la respectiva televiziune, este agresat verbal de un malac tuciuriu cu care mai avusese niște altercații ; după câteva înjurături cum numai în filmele românești mai auzi, malacul scuipă în direcția camerei un scuipat gros, vârtos, care se lipește de cameră. Adică de ecran. Adică de ochii noștri. Quod erat demonstrandum ! Ca subtilitate lasă de dorit, dar ca eficacitate nimic
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
-n ochi. Suntem în rahat, trăim în rahat, deci ne-am obișnuit cu rahatul și-o să-l consumăm mult și bine Mesaj deci este. Dar mai este și altceva ? Adică, film fiind, este cinema ? Nu, nu este. Este doar interjecție, înjurătură și, cum ziceam, scuipat. dac-ar fi incoerent, ar trebui să aibă o legătură chiar și contradictorie cu coerența Acesta n-are ; este pur și simplu lipsit, ocolit, privat de coerență. Ce are ? O imagine bună (Cristian Comeagă), irosită degeaba
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
monotonă și inadecvată la disfuncțiile curente ale comunității și ale semenilor. E, în ciuda chel tuielii de energie pe care o presupune, un afect paralizant, steril. Românii nu schimbă nimic în bine, pentru că se enervează prea ușor și se defulează în înjurătură. Mânia evacuează reflexia și înlocuiește corectura prin anatemă. Mâniosul reacționează rapid („iuțime“ i se mai spunea mâniei în textele vechi), dar inarticulat: se lasă otrăvit de propria reacție și se prăbușește, extenuat, în ineficiență și dezgust. Pentru mulți, mânia abruptă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
libertatea de a călători e bună. Dar se poate și fără, mai ales dacă n-ai cu ce. Există nevoi mai mari decât drumeția. Libertatea de expresie e bună, de asemenea. Dar în particular poți înjura și sub dictatură, iar înjurătura publică, odată îngăduită, nu mai are nici un haz. Egalitatea cu ceilalți, mai ales cu puternicii, cu bogații și cu șmecherii, e un țel limpede și cvasiunanim. Solidaritatea fraternă e excelentă, mai ales când ai nevoie de ajutor. Dar libertatea? Libertate
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
vreme, sunt excedat de abuzul de testosteron de pe scena noastră politică. Guvernul, președinția și partidele s-au convertit la musculatură. Se vorbește răstit, se fac amenințări, se proferează insulte. Când privește în sus, spre putere, poporul vede o ploaie de înjurături și de pumni. Cu alte cuvinte, conceptul „puterii“ a ajuns să nu mai aibă decât accepțiunea lui cea mai joasă: forța brută. Actorii publici nu mai au decât un singur țel, o singură preocupare, o unică specie de interogativitate: care
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
celor încă educabili. Argumentul „metafizic“: „Realul“ nu se reduce la sublimitățile vieții și ale culturii. Promiscuitatea există și are drept de cetate în perimetrul gazetăriei. E adevărat. Există și mirosul de cadavru, există și voma bețivului și râsul prostesc, și înjurăturile și exhibiționiștii și pedofilii, și tâlharii și sadicii. De mitocănime nu mai vorbim. Dar le avem din plin, pe toate, în jurul nostru. N-ar strica să căpătăm, din partea emisiunilor de informații și divertisment, câte o pauză vindecătoare, câte o gură
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
D dărabă o bucată mai zdravănă dâlman movilă mică de pământ descotorosit desfăcut dibuit găsit, dat de urmă diplă vioară dires reparat divan tejghea de tâmplărie dreve borhot drigană bivoliță drot sârmă durdue tună, face larmă du-te n hoheri înjurătură amicală F fălci maxilare fărtui (a) a da de o parte fântâniță izvor fedeleș butoiaș din lemn cu care se lua apă la câmp feldără dublu decalitru, staulul de oi din șură fele vas de ½ litri fercheș mândru, frumos îmbrăcat
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
de agresiune verbală. 5. Zece tehnici de evitare a agresiunii verbale pentru manager. 6. Sfaturi pentru angajații predispuși agresiunilor verbale. 7. Sugestii de consiliere pentru ajutorarea victimelor agresiunii verbale la locul de muncă. Să spunem adevărul despre limbajul obscen și înjurături Dacă oricare dintre noi s-ar întoarce cu două sau trei sute de ani înapoi, s-ar trezi (indiferent de locul unde s-ar afla) în mijlocul unor societăți teocentrice - adică societăți în care Divinitatea se află constant în mintea oamenilor. Interesul
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
crea o impresie puternică asupra argatului. Ca o regulă generală, se poate spune că, în acele zile, asocierea numelor sacre la orice mesaj comun sublinia faptul că vorbitorul era oarecum rebel, fiind în stare de acțiuni hotărâte, pe măsura exprimării. Înjurăturile și blestemele au un potențial similar de a transmite faptul că mesajul transmis este urgent și (în general) plin de mânie. „Mă jur pe Dumnezeu, John, mai bine m-ai ajuta să duc recolta asta la piață” este o formulare
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
Așadar, atunci când un client îi cere unui chelner într-un western „încă un pahar blestemat”, el se poziționează în afara moralei, ca o persoană mânioasă sau demoralizată care nu ezită să agite pumnul în direcția Divinului atunci când comandă ceva de băut. Înjurăturile și blestemele sunt sinonime cu bravada. Când încălcarea unui tabu în utilizarea numelui divinității nu este suficient pentru exprimarea mâniei sau supărării, un alt tabu cultural poate fi scos la înaintare. Cele mai multe culturi care au dus la apariția societăților „civilizate
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
demnității și sensibilității persoanei căreia îi sunt adresate. Blestemarea unui angajat nu se mai referă la lucrurile divine, însă cu siguranță sugerează lipsa de respect și mânia resimțite de către vorbitor cu privire la ținta cuvintelor sale. Din acest motiv, limbajul obscen și înjurăturile sunt considerate drept dovezi evidente ale agresiunii verbale, atât de procedurile disciplinare ale companiilor, cât și de tribunale, întrucât creează și mențin un mediu de lucru ostil. Însă, dacă identificarea expresiilor obscene reprezintă un simptom clar al agresiunii verbale, nu
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
al agresiunii verbale, nu trebuie să facem greșeala de a considera că limbajul dur sau jignitor care nu conține cuvinte obscene nu este agresiune verbală. De fapt, în medie, cele mai multe exemple de agresiuni verbale la locul de muncă nu conțin înjurături sau blesteme - agresorii sunt mult prea vicleni pentru a cădea într-o capcană atât de evidentă. În schimb, este mult mai probabil ca limbajul agresiv să utilizeze comparații negative („Ai memorie unei cât o muscă”) sau întrebări retorice („E ceva
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
era destul de grosolan”, a relatat Nathan, descriind experiența sa anterioară. „Nu vorbeam aproape niciodată despre un șofer fără să inserez câteva sudălmi pentru a-l descrie pe acel leneș nenorocit. Când ceva nu mergea bine, aveam un ritual riguros de înjurături cu care marcam momentul, ne exprimam sentimentele cu privire la incident și ne mai ușuram din frustrare”. Totuși, Nathan a experimentat un adevărat șoc cultural atunci când a intrat în serviciul civil. „În momentul când am renunțat la slujba din armată și am
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
română poți profera lungi afurisenii cărora să le dai mereu noi și neașteptate întorsături. În această privință, germana e o limbă de-a dreptul încuiată. Deseori mă gândeam că cerul gurii nu poate fi decât un loc foarte încăpător, unde înjurăturile se transformă în tirade poetic-afurisite ale înverșunării. O înjurătură românească reușită, așa le spuneam pe-atunci prietenilor mei români, este pe jumătate o revoluție de palat. De aceea nu protestează oamenii în această dictatură, căci mânia și-o consumă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
mereu noi și neașteptate întorsături. În această privință, germana e o limbă de-a dreptul încuiată. Deseori mă gândeam că cerul gurii nu poate fi decât un loc foarte încăpător, unde înjurăturile se transformă în tirade poetic-afurisite ale înverșunării. O înjurătură românească reușită, așa le spuneam pe-atunci prietenilor mei români, este pe jumătate o revoluție de palat. De aceea nu protestează oamenii în această dictatură, căci mânia și-o consumă în înjurături. Chiar și atunci când de mult vorbeam româna curgător
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
se transformă în tirade poetic-afurisite ale înverșunării. O înjurătură românească reușită, așa le spuneam pe-atunci prietenilor mei români, este pe jumătate o revoluție de palat. De aceea nu protestează oamenii în această dictatură, căci mânia și-o consumă în înjurături. Chiar și atunci când de mult vorbeam româna curgător și fără greșeli, încă mai ciuleam uluită urechea la metaforele temerare ale acestei limbi. Cuvintele își luau un aer insignifiant, dar ascundeau atitudini politice cu bătaie precisă. Unele cuvinte conțineau povești ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
era tot ce poate fi mai insultător la adresa cuiva. Există o legătură între scuipat și vorbit. După cum o demonstrează cele relatate de Nádas, scuipatul începe acolo unde cuvintele nu mai reușesc să exprime disprețul. A scuipa pe cineva întrece orice înjurătură, înseamnă, de fapt, o altercație fizică dură. Deoarece, la fel ca în majoritatea limbilor de origine latină, în română aproape totul sună mlădios, iar printr-o rimă un cuvânt îl găsește iute pe un altul, nu exista situație care să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
fi susținut că-mi spuseseră limpede că mă așteaptă la tren și că nu pricepusem fiindcă sunt prea tâmpită să pricep până și cele mai elementare lucruri. Ambele variante ar fi fost pentru ei un joc distractiv - amenințări condimentate cu înjurături, tot felul de aluzii vulgare, mojicii aruncate cu îngâmfare. Dar iată că mă vedeau acum pe peron. Pregătiseră însă o variantă și pentru această eventualitate: m-au luat între ei, îmbrâncindu-mă și lovindu-mă cu schimbul, cu coateleși picioarele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
în viața reală. În mediul virtual, dacă nu îți vezi în față adversarul, parcă nu mai are nici un haz să îl sudui. De aceea, deși mediul îți oferă șansa anonimatului și „siguranța impunității”, agresivitatea verbală este redusă în limbajul electronic. Înjurăturile românești sunt prea lungi pentru bara de mesaje și au numeroase complicații gramaticale (cratime etc.), așa că este exclus să citești pe bară citatul din clasici „fă, dosădito, tu-ți adineaurea mă-tii”. Cel mult câte un „fk” sau „nes”(nesimțitule
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
privirii interogative și a încremenirii caporalului, îi răspunse cu o recomandare paternă să fie mai prudent pentru a nu risca închisoarea. «Altă dată - povestea don Calabria - , m-am impus cu hotărâre ca să aplic consemnul unui soldat care a rostit o înjurătură. Dar, mai apoi, regândind cu calm, m-am întrebat: „Oare voi reuși ceea ce îmi stă mie la suflet? Adică, voi reuși să-l fac să nu mai înjure?“. Și așa, am crezut că-i mai bine să-i cer numai
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
bolnavii infirmeriei. Terminată celebrarea, don Calabria s-a felicitat cu dânșii pentru participarea plină de credință. Însă, a simțit nevoia să facă o precizare: „Trebuie să vă spun ceva care m-a întristat: am aflat de la don Chiot că uneori înjurătura circulă prin această infirmerie. Fiilor, locul de durere e casa lui Dumnezeu, nu-l ofensați pe Tatăl ceresc chiar aici unde vă dă potirul pătimirii ca pe un dar de iubire și de iertare. Aș vrea, sub Crucifix, înscrisul: - Aici
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
inimă: „Rugați-vă ca să-mi mântuiesc sufletul, ca să nu ajung în iad“. Și îi spunea deseori lui don Attilio Rossi și lui don Pedrollo: „Cine știe dacă sunt în harul lui Dumnezeu, dacă mă voi mântui!“. Era ispitit să spună înjurături oribile. Îmi spunea rușinat: „Imaginează-ți că l-am îndrăgit mereu pe Domnul, că l-am iubit mereu, închipuie-ți ce lucru oribil ar fi acela de a-l înjura, și ce scandal ar fi!“. Iar ispita era așa de
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]