2,740 matches
-
Ceallaigh sunt umbre ale unui trecut și singurătăți ale unui prezent marcat de tranziția spirituală. Simple, „curate“, însă nu lipsite de sugestie. » „Și-a îndesat romanul și poemele mele în geantă, pe care nu mai reușea să o închidă, murmurând întruna: Nu futut gratis! Nu futut gratis!/ De ce iei chestiile alea? Pentru că pe astea nu vrei să mi le dai. Ha!/ Și apoi a plecat cu tot ce scrisesem de când venisem în oraș. Nu mai aveam nici un alt exemplar.“ - Philip Ó
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
ca să pară mai albă, mai trandafirie, ea își forțează atitudinea ca să dea impresia unei rezistențe pe punctul de a ceda; ochii ei au luciri provocatoare, îmbrăcămintea sa descoperă mai multe decât ascunde și, asemeni unui animal de pradă, ea aruncă întruna priviri roată-împrejur. Iată cam care-s personajele, actorii care intră în scenă. Rolurile, acum: Fericirea și Virtutea dau cu ochii de Heracle în același timp, dar prima grăbește pasul ca să ajungă prima lângă prada ei. Cea de-a doua păstrează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
o bucurie de bun augur. — Am luat douăzeci și șase de puncte la Drept Penal, spuse. Imediat Însă Îi păru rău că se lăudase cu asta. Dar știa că Ea ar fi fost fericită. Uneori avea chiar impresia că măcina Întruna examene doar pentru a nu o dezamăgi - căci Maja Îi recomanda să nu facă greșeala idealistă de a abandona universitatea din graba de a trăi și de a se implica În problemele lumii. Trebuia să se gândească la viitorul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cu ziarul“, participă și el la această așteptare. Oamenii nu se cunosc între ei. Nu îi unește nimic. Treptat însă, se țese o intrigă care îi va uni. Cei trei identifică un dușman comun în bărbatul cu violoncel. De ce cântă întruna? „Stau și mă întreb dacă nu cumva e plătit.“ „Credeți că e plătit?“ „Altfel nu-mi explic.“ „De cine să fie plătit?“ „De ăștia...“ „Eu nu cred că e plătit.“ „Atunci nu mai înțeleg nimic.“ „Precis că e plătit. Nimeni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
că distracția lor zgomotoasă se bucura de suficientă atenție. Ca să nu îngroș și eu rândurile acelui public, am luat o carte și am început să citesc. Deși de-abia m-am uitat în direcția lor în timpul acelui prânz, am auzit întruna râsul lor. Când m-am ridicat să plec, în scrumiera mea erau cinci chiștoace, iar eu mă simțeam mizerabil. Pentru a putea transmite efectul pe care episodul l-a avut asupra mea, trebuie să explic cum, cu câțiva ani în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
iar dulciurile se împuținau pe platoul albastru din față, bunicul zâmbea din fotografia mărită, aflată deasupra bibliotecii, privindu-și cu dragoste nepotul care, ca și în copilărie, își uita de toate în fața unui platou cu dulciuri... Și doamna Pavel vorbea întruna, apoi și neprețuita ei nepoată. - Începură cafelele și nu se mai termină ziua aceea părelnică, la care se adăugă și domnul Pavel în ținuta lui marțială, cu papion, după o oră o lepădă, își sumese mânecile cămășii, se vorbiră de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
reluată până la contopirea din urmă. Atunci va fi întâlnirea definitivă.” Îi simții capul rezemat la pieptul meu, apoi pe umărul drept, mă sărută, părul ei negru mă învălui, se uita în ochii mei cu privirea dilatată. „- Te iubesc”, îmi repeta întruna, și umerii i se dezveliră în lumina zilei de primăvară, și-i sărutai pielea albă ca din altă lume, cu capul îngropat în arcuirea molatică a gâtului. - „Noi suntem esența, grăi, n-avem nimic comun cu toate aceste cupluri pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
vârf), fiecare însă cam la aceeași vârstă, nevoie de rememorare a părinților - în jur de 5-6 ani -, fotografiile dovedeau, stând nemișcate, aidoma clipei aceleia, asemănarea dintre noi, necunoscută nici nouă înșine, spulberată apoi de curgerea schimbătoare a vremii. Tata vorbea întruna, iluminat de biruința medicală a unui coleg al său care salvase viața unui soldat ce suferea de o boală foarte complicată, al cărui diagnostic ascuns și rar reușise să-l stabilească - vorbea, iar eu care voiam să-i comunic ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
o să-mi mai facă la vârsta asta? Au distrus tot, și n-au pus nimic în loc, nici măcar speranța, o brumă măcar din ideile pe care le trâmbițau altădată. Sunt conștienți de asta, e vorba de cei de sus, căci repetă întruna, pentru noi proștii de jos că „deocamdată”, și asta e de douăzeci de ani, „suntem chemați să construim noua societate”, dar care nu se poate construi. Tăcu câteva secunde, timp în care își aprinse o nouă țigară, apoi reluă: - Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
să-i uit prezența de-a lungul anilor. Ar fi și nedrept. Moartea, care era departe cândva, a început să-și facă arătată prezența. Primul a fost tata. Mormântul lui e sub zăpadă. Al lui Lung la fel, căci ninge întruna. Îmi trec timpul cu mama și cu soțul, dar el e mai toată ziua plecat cu treburile școlii, cu activitățile obștești; ne vedem în general serile târziu. De aceea rămân mai tot timpul numai cu mama. Povestim, eu mai croșetez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Mă gîndeam la Kiki. Mi-e groază cînd mă gîndesc că trebuie să-l iau acasă, la sfîrșitul săptămînii, deși mi-e atît de dor de el. Cum Îl lași un pic singur, cum provoacă un nou dezastru. Acum urlă Întruna să i-l aduc pe bunicul din Detroit. — CÎt costă avionul? — Nu e vorba numai de bani. Tatăl meu pune mereu tot felul de condiții, caută pretexte - pur și simplu nu vrea să vină. Am impresia că se teme de
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
trebuie s-o duc și pe Ruby acasă. Are mare nevoie de odihnă. —Bine, Sam. Tu ești doctorul. La care Irene o puse pe Ruby să coboare geamul. Un doctor evreu chipeș, spuse ea, cu ochii holbați de entuziasm, rumegând Întruna. Ce și-ar mai putea dori o fată frumoasă și realizată? Ai grijă, Ruby, și hai să ne Întâlnim când Buddy și cu mine venim la Wimbledon la vară. — Rămâne stabilit, spuse Ruby. —SUNT DRĂGUȚI, spuse Ruby după ce porniră din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
asta? De vreo două ori, răspunse ea. Aproape terminaseră de mâncat, când intrară doi bărbați burtoși, de vârstă mijlocie, și se așezară la masa de alături. Sam stătea cu spatele la ei, dar Ruby, care stătea cu fața, observase că se opreau Întruna din vorbit și se holbau la ea. La Început crezu că e murdară de mâncare la gură, iar Sam e prea politicos ca să-i atragă atenția. Își șterse buzele cu șervețelul, dar privirile continuau. Pe urmă, grăsanii Începură să râdă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
mai bună punere sub pecetea realității. Transpirasem și mi-am dat haina jos, de atâta efort mi-a plesnit cămașa la subsuori și mi s-a udat pe piept și de-a lungul spinării. Apa din desenul meu se Învârtea Întruna și se transforma la infinit, fără ca vreun Dumnezeu ori sfânt să aibă legătură cu treaba asta. Totul era așa de clar, datorită talentului meu didactic și științei pedagogice pe care le-am acumulat și cultivat Într-o viață, Încât și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ale lui cu pas Întins, cu capu-nainte și legănându-și mâinile a hotărâre de nestrămutat. Unii se temură că nebunul se duce să ia toporul ori ciomagul, Însă se liniștiră și-l trimiseră În mă-sa de prostălău. Gogoașă vorbea Întruna, zâmbea aproape cu Înțelegere și numai câțiva care-l cunoșteau de-aproape Își dădură seama, după colțurile cam Înțepenite ale gurii lui, că Îi fusese și puțintel frică. Însă tăcură, ca și ceilalți bărbați, și-l lăsară să-și descarce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
limbile galbene și roșii cuprindeau lemne din ce În ce mai groase. Când flăcările se potoliră, stropiră jarul cu apa adusă În gură și În pumni din Gropan. Proptiră, În sfârșit, țepușa Între două crăcane Înfipte În pământ și Blondul trebui s-o Învârtă Întruna ca să nu se ardă prea mult pe-o parte. Întinseră pe iarbă o cămașă și pe ea Lică așeză ce avea În traistă: mămăligă, câteva ouă fierte, roșii, ceapă, o bucată de brânză și niște sare Înnodată Într-o batistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
coasta Însorită dinspre Dunăre. Malurile Eleșteului se roseseră Încet, se rotunjiseră, Își prăvăliseră pământul În adânc. Apa măsura numai câteva palme, după care te afundai În nămol până la gât. Buruienile și trestia năpădiseră malurile. Un izvoraș izbucnit din coastă arunca Întruna apă curată În cea mâloasă a Eleșteului. Pe malul cel dinspre deal, așezat cu fața către Baltă și către Dunărea care, departe, sclipea aproape cu voioșie, se afla croitorul despre care unii ziceau c-ar fi fost leneș și nepriceput
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
vestonul Îi era descheiat, Îi lipsea centura, nu avea armă. Calul târa după el un tun de artilerie ușoară. Țeava se zbătea aiurea, Încoace și-ncolo, În sus sau În jos, după cum roțile intrau și ieșeau din gropi. Soldatul urla Întruna și vocea lui acoperea zdrăngănelile tunului: «Vaina caput! Vaina caput!». Era atâta fericire În răcnetele acelui sol de pace, că toți se ridicaseră de prin adăposturi și aveau În suflete așa, o credință că nimeni n-avea să tragă asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
atunci nu era decât Locotenent, Îl prinsese Întoarcerea armelor dinspre Răsărit către Apus tocmai când venea spre casă În permisie, după aproape un an de linia Întâi. Cu toate că În mărunta gară de câmpie În care coborâse un glas hârâit anunța Întruna că toate permisiile fuseseră anulate, că fiecare militar trebuia să se Înapoieze la regimentul lui, că de-atunci Încolo trebuia să lupte Împotriva nemților cot la cot cu rușii, că Mareșalul trădător fusese arestat, Locotenentul se făcuse că nu aude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
un aliat. Aveau puse la uscat țoalele pe o motocicletă neagră cu ataș. Îl puseseră să se descalțe, să le dea ranița și centura de piele, apoi Îl Împinseseră cu spatele la peretele drept ce se ridica deasupra izvorașului. Degeaba le spunea Întruna că e o greșeală: soldații se pregăteau să-l Împuște. Norocul Locotenentului fusese o patrulă rusească, nimerită cine știe cum, ca și cea a nemților, În acele locuri În care n-avea să se dea nici o bătălie. Fără să apuce să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Învățat...”. După primul meu trimestru de licean - rămăsesem corijent la chimie și, la toate materiile, În afară de sport, unde aveam opt, obținusem medii de cinci - tata a făcut Încercări repetate și Încăpățânate ca să mă impulsioneze la Învățătură. Printre altele, Îmi spunea Întruna că eram o jigodie nerecunoscătoare, un tembel nesimțitor care Își bate joc de condițiile formidabile care i se ofereau de-a gata. Câți copii din țara asta aveau la dispoziție, numai pentru ei, câte un apartament cu trei camere, Înzestrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
nici cel mai mărunt prilej de a mă Împotrivi. Prima noapte a fost de o sălbăticie cumplită - cred că o și speriasem puțin, Însă a Învins În ea, Îndrăznesc să presupun, fascinația pentru animalul dezlănțuit și egoist care o pătrundea Întruna, cu violență, fără să-i pese dacă ei Îi plăcea au ba, suferind Înfrigurat de nerăbdare atunci când, În puține minute de odihnă, nu se afla Între picioarele ei. Se arăta supusă și mă lăsa să mă războiesc, prin pântecele, sânii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
fac cu mine Însumi, ultima oară Stăpânul lumii. Singurul. Atotputernicul. După prima noapte lucrurile s-au ostoit, amețeala dată de furia oarbă se prefăcuse Într-o obsesie dureroasă - chiar și fizic! - a acuplării cu orice preț. Pe aragaz se Încălzeau Întruna apă, mâncare; țigări, vin și - gest tăcut și delicat - cutiuțe cu balonașe (care trebuie că fuseseră destul de scumpe și de greu de găsit) ne aduceau prietenii mei, care se Îngrijoraseră la un moment dat, văzând că nu mai apărem, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
neînchipuită limpezime. Mi-am plimbat ochii peste câmpul de ciulini peste care zăpada Înghețată părea suprafața unei mări albe cu valurile Încremenite. Priveliște aproape nepământeană. Deși era noapte, albul zăpezii mă ajuta să văd până departe. Nările și pleoapele dădeau Întruna să nu se mai deschidă, lipite de ger. Am lăsat mănușile să cadă, am proptit degetul gros de la mâna dreaptă pe trăgaci și am Îndreptat țeava cu cătarea Înaltă către cerul gurii. Vedeam cum, cuminte, percutorul aștepta să izbească micuța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
până și muștelor le era scârbă și-o ocoleau, iar cele ce ajungeau Înăuntru din greșeală cădeau Îndată la pământ, mai dădeau de două-trei ori din picioare și rămâneau țepene. Știa oricine că, În șorțul vărgat În care Își sufla Întruna mucii, se ștergea de balegă ori de orice murdărie, țața Norica ducea pâinea caldă de la țest În casă ori colacii pe care Îi Împărțea pentru sufletele morților ei. Nevinovatele tomate ale celor două negustorese erau, și ele, pline de păcate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]