2,268 matches
-
lumina și puterea lui Dumnezeu care, deși sunt atât de mizer, mă ține aici în Casa Domnului și vrea să se slujească de mine, aprodul său... Am nevoie, și e necesar, ca Opera să fie înțeleasă în mod supranatural de bietul de mine». La 30 noiembrie 1951: «De câteva zile încercări și suferințe cu totul deosebite...». La 14 decembrie 1951: «Sunt vreo câteva zile de când am noi încercări, dar simt că sunt direct de la Dumnezeu, neîndoielnic pentru această Operă, care, dacă
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
unui bătrân de 72 de ani, un tăietor de lemne care trăia căsătorit, fără fii, în Cappadocia, în provincia de L'Aquila. Se numea Liborio Testa și era pe punctul de a muri de ciroză hepatică. Pe 12 noiembrie 1957 bietul Liborio «a fost internat de urgență la spitalul din Tagliacozzo dus de medicul său, pentru că - mărturisea medicul la Proces - era bolnav de ciroză hepatică cu ascită». În spital medicii i-au aplicat inutil toate terapiile cazului, iar bietul Liborio, dintr-
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
noiembrie 1957 bietul Liborio «a fost internat de urgență la spitalul din Tagliacozzo dus de medicul său, pentru că - mărturisea medicul la Proces - era bolnav de ciroză hepatică cu ascită». În spital medicii i-au aplicat inutil toate terapiile cazului, iar bietul Liborio, dintr-un gest de pietate, a fost trimis la 24 decembrie «să moară» acasă, după ce i-au aplicat pentru ultima și a opta oară paracenteza, prin care, ca și în cele precedente, i-au extras între 10-12 litri de
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
De aceea îl luă pe prietenie: — Ce mai faci, nene Nae? Dar nenea Nae îl luă repede: — De ce scrii porcării la gazetă? — Eu nu scriu porcării, nene Nae. și, nici una, nici două, nenea Nae hârșt! hârșt! îl luă la palme. Bietul Chirilov bătu repede în retragere, dar când se dezmetici constată că-i lipsește ceasornicul de la brâu. Am spus că în fundul curții, la etaj, era tipografia. Acolo ne-am refugiat. Dimitrie Radu Rosetti, Emil Frunzescu, corectorul, eu și încă vreo doi
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
următoarele salutări în limbile franceză și română: Je vous aime, je vous adore, Que prétendez-vous encore? Să trăiți, conașilor! Întotdeauna blând și zâmbind, niciodată supărat sau încruntat, deși era bolnav, dezbrăcat și sărac lipit, îl întâlneai vara peste tot pe bietul Ionică. Figură foarte populară a Bucureștilor, iarna era adăpostit la mânăstirea Viforâta din Dâmbovița, în primăvară i se dedea drumul și pornea spre a-și câștiga hrana. Într-o zi am aflat că a murit. Sărmanul bietul Ionică! Cât de
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
peste tot pe bietul Ionică. Figură foarte populară a Bucureștilor, iarna era adăpostit la mânăstirea Viforâta din Dâmbovița, în primăvară i se dedea drumul și pornea spre a-și câștiga hrana. Într-o zi am aflat că a murit. Sărmanul bietul Ionică! Cât de sincer l-am regretat! Lupta a apărut la București în ziua de 15 noiembrie și imediat s-a plasat pe piață. Numele lui Panu devenise de mult popular în toate colțurile și în toate straturile țării. În
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
adevărat că am moș tenit, și e adevărat că m-ai ajutat când eram sărac, dar asta însemnează că acuma să mi împart averea cu prietenii? Păi, dacă voi face una ca asta, n-o să rămân iar calic, mă Drugoiu? Bietul Drăgoescu rămase pe gânduri și nu putea să i treacă. știa perfect de bine că prietenul Caragiale, cel mai bun prieten al lui, plătise la Frascatti, cu două seri mai înainte, 600 lei, o petrecere cu lăutari, cu șampanie și
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
primesc câțiva stropi pe haine? Numai câțiva stropi din moștenirea ta cer și eu, Iancule. Toți cei de față au râs, a râs și Caragiale cam silit, dar a adăogat răutăcios: — Ăsta e spirit bulgăresc. Istoria nu ne spune dacă bietul Drugoiu, prietenul decepționat, a fost stropit. [em. pache protopopescu, primar al capitalei] Cu totul altceva a fost activitatea lui Pache Protopopescu la Primărie. Fără nici o exagerare, Em. Pache Protopopescu a fost cel mai capabil și muncitor primar din câți i-
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
În adevăr, Brătianu, înconjurat de familie, era la masă când sergentul îl anunță că Politimos a sosit. Primul ministru nu ordonă ca Politimos să fie in trodus, ci se sculă de la masă și se duse să-l primească în persoană. Bietul Politimos era aiurit. Cu sila, Brătianu îl luă de braț, îl împinse în sala de mâncare și ordonă să i se puie un tacâm la masă. Bineînțeles, totul era pregătit mai dinainte. După ce masa se sfârși, Politimos, încântat că fusese
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
nu ne mai ducem la școală numai să n-o vândă, că ne ia laptele de la gură. Nimic, a chemat un om , a vândut capra și a luat 500 lei, cât a dat pe cărțile noastre. S-a dus bietul meu tată cu lacrimi și ne-a cumpărat cărți, cu rugămintea să nu le murdărim. Ne-am dus la școală plângând și i-am spus plângând învățătoarei. Ea cunoștea situația, ne-a mângâiat și ne-a spus că tata o să
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
sută pentru dric, Pe urmă nu mai scazi nimic. Din totalul rezultat Verși două treimi la Stat Și restul ți se cuvine Nu știu dacă mă exprim bine ! Am crescut, am pierdut pe măicuța, ne-am descurcat greu numai cu bietul tata, care ne spunea mereu să fim cuminți și cinstiți, să nu râdă lumea de noi că nu avem mamă. S-au făcut frățiorii mai mari și surioara la fel, unul a plecat în București, doi s-au căsătorit. Am
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
Nu ca acum, când te adresezi cu măi tată, tu tată, tu mamă, tu bunică sau bunicule! Doamne, asta ar fi fost o blasfemie, o lipsă totală de respect față de părinți, bunici, frați mai mari sau cunoascuți de aceeași vârstă. Bietul tăticuțu meu avea la el un zimbil mare din papură - un coș - și-mi spune că n-a avut ce să-mi aducă decât două turte făcute din făină neagră, pregătite de mânuța lui, pe plita casei. N-am zis
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
Cântam tare duios De hăulea tot satul De cântecele mele. Și-acum, la această vârstă Îmi amintesc de ele. Oițele pășteau Eu și lor le cântam. Și îmi pun întrebarea La stradă, o mai fi poarta Care a făcut-o bietul tata? Unde sunteți oițe, Unde sunteți căprițe, Ca eu iar să vă cânt Voi să mă ascultați Să văd ce notă-mi dați. Acum mi-e dor de voi Dragele mele oi, În sat de poposesc Eu nu vă mai
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
ales, în plus, cu pielea berbecului. Dar de plâns a continuat să plângă în timp ce tovarășii ruși înfulecau carnea mai mult crudă decât friptă, codimentată însă din belșug cu votcă de-a lor. După ce n-a mai rămas decât oasele din bietul Vasilică, rușii și-au înhămat caii la atelaje și au pornit, urcând în grabă Dealul Morilor, către ținta fenală, Berlinul. - Și totuși am avut și colegi mai deosebiți, proveniți din familii de intelectuali, i-ai cunoscut mai bine, apropiindu-te
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
cu sfiială: „Eu știu, măi Costic? Parcă aș mai bea o țuiculiță”. Urmarea povestirii nu mai are nici-o noimă. La însemnările din noembrie 1989 adaog: „Moș Anton a plecat de mult dintre noi. Ionică e tot la Galați pensionar, iar bietul Costică stă paralizat de trei ani de zile”. Astăzi, 16 septembrie 2008, Costică e mort de 15 ani, iar Ionică a plecat și el pe drumul veșniciei de aproape doi ani. UNCHIUL ION a fost impegat de mișcare la căile
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
scriind despre tine fac un act de profanare, mă tem că scriind te vulgarizez, că te cobor de pe linia superioară pe care ai trăit, mă tem să nu te prezint ca pe o oarecare, pe tine excepția vieții, așa cum gândea bietul Eminescu despre urmașii săi . „Și-n convoi de-nmormântare, falnic ca o ironie, va vorbi un mititele, nu slăvindu-te pe tine, lustruindu-se pe el, sub a numelui tău fală”. Mămica mea scumpă, tu ai fost aurul și piatra
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
era amplasată, încurca manevrele tractoarelor care arau. Tata era trecut de 65 de ani. I s-a repartizat un teren pe care să-și mute gospodăria, în centrul comunei Râmnicelu, într-o grădină a unui „chiabur” care avea acolo vie. Bietul tata, s-a dus la proprietarul grădinii și l-a rugat să-i vândă grădina cu vie, fără știrea comuniștilor, ca să se mute pentru că altfel ar fi ajuns și la pușcărie, ca dușman al orânduirii socialiste. Tata era convins că
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
Dinu o gospodărie aproape ca cea a părinților. A avut „noroc” pentru că tractoarele au trebuit să treacă și peste gospodăria fratelui Dinu, și astfel tata și fiul au făcut o singură casă, o singură gospodărie acolo unde s-au mutat. Bietul tata, la strămutare, a scos toamna pomii fructiferi din pământ cu toate rădăcinile, le-a legat pământul dintre rădăcini cu niște brâie de tablă, și așa, cu un tractor, a mutat toți pomii care încurcau tractoarele, la noua locuință, și
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
foame, nu mânca decât hamsii sărate, de-i albea sarea pe buze și împrejurul gurii și apoi bea apă multă, multă. Această lipsă cronică în alimentația noastră a avut urmări, dar aceste urmări au fost resimțite, cel mai greu de bietul Titi. El n- a mai crescut ca ceilalți frați. A rămas mic de statură, slab și palid. De la jumătatea verii au venit în ajutorul nostru fructele și crude, și pârguite și coapte, iar de la o vreme am scăpat la pepeni
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
curând, ca să nu mai facem probleme altora, ca să nu mai incomodăm cu profesionalismul, cu conștiinciozitatea noastră pe cei ce „trebuie” să ajungă sus, cât mai sus. Prelucrat sistematic de colegii care râvneau să ajungă Dirctrori la Fabrica de Panouri Electrice, bietul Tit s-a îmbolnăvit de inimă, a făcut depresie psihică și a ajuns pensionar mai înainte de vreme. Deși Titi a făcut matematică și fizică la Politehnică, talentul lui era pentru literatură, pentru poezie. Este un om de o delicatețe exagerată
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
de ani..., da... Nu lungi vorba! Spune, ești rudă cu acuzatul? Cu cine? Cu acuzatul cel de colo, care a furat niște găini. Să mă ferească Dumnezeu. Nu-l cunosc nici din tată, nici din mamă. Pune mâna pe cruce! Bietul Ion se execută de voie, de nevoie, după ce se scarpină în cap de necaz. Zi după mine: jur! Jur! Înaintea lui Dumnezeu și a oamenilor. Înaintea lui Dumnezeu și a oamenilor. Că voi spune tot adevărul, și nimic decât adevărul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
lumină ca o pajură 159 din poveste, ca un zmeu răzbunător, se repede asupra fantomelor dușmane... și în aceiași clipă dânsele dispar într-o pozderie de scânteie, iar eu... m-am deșteptat. ............................................................................................................................... Multe, multe aș mai avea de spus despre bietul Milordachi, care a avut darul adeseori să-mi descrețească fruntea și să mă facă prin naivitatea și veseliile lui comunicative, să uit din necazurile vieței; dar sunt silit să sfârșesc ca să nu fiu bănuit că exagerez calitățile lui sau că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
cu inima grea. Multă vreme după aceea au rămas vii în amintirea noastră ochii duioși și rugători a lui Milordachi care, simțind că se duce, parcă ne zicea: "dragi stăpâni, nu mă lăsați!" Vai, și astăzi i-aș duce dorul bietului Milordachi, dacă un motan frumos, auriu, un leu în reducțiune, alintat ca un copil, leneș ca un împărat și flegmatic ca un filosof, nu i-ar fi luat locul în inima mea. Văd însă că fără voie alunec în pacatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
o întoarcem și s-o târâm la apă, pănă când să găsim un băieș care s-o cârmuiască, căci noi toți ca locuitori ai "Paradisului" eram în costumul lui Adam, a trecut vreme la mijloc, astfel că ar fi putut bietul Doxachi să se înece nu o dată, ci de zece ori. În zadar, băiașul a umblat cu luntrea în toate părțile pe unde credea el să întâlnească pe nenorocitul înotător, nici zare de el nu s-a mai văzut. Era înțeles
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
mai lungi cu bicicleta, treceam prin sate și ne amuzam, noi, companionii, bicicliștii, întrebînd pe cîte un sătean: "Nu vă supărați, drumul acesta duce pînă la capăt?" Sau: Nu știți, mai este mult pînă departe?". Primeam răspunsuri fel de fel, bieții se implicau să ne demonstreze că sîntem pe drumul cel bun. Așa și cu drumul în literatură, orice drum e bun dacă duce pînă departe. Sau orice drum e bun dacă duce pînă la capăt. A.B.Chiar am merita
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]