3,155 matches
-
el să tremure. Stați o clipă, așteptați, am să vă spun exact ce s-a întâmplat, a fost un lucru perfect inofensiv, nu ce înșiră ăștia... Am fost la o repetiție, la Sală, pe urmă ne-am dus cu toții la cârciumă, la Omul Verde, și pe urmă, când s-a închis, eu m-am dus la Belmont și ei cu toții au venit după mine, eu n-am vrut, nu-i invitasem... Te duceai în vizită la Harriet? John Robert încerca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
prin interfon: — Cine e? Sub impulsul momentului, Tom răspunse: „George“! Diane știa prea bine că nu e George, care intra întotdeauna cu cheia lui, dar apăsă pe butonul care deschidea ușa. Westwold e o suburbie liniștită, socotită „anostă“ (până și cârciuma La Trei Șoareci Orbi e goală după ora nouă seara), așa încât Tom întâlnise foarte puțini trecători pe drum. Când se strecură pe ușa strâmtă de lângă prăvălia de pânzeturi irlandeze, furișă o privire grăbită în susul și în josul străzii, dar nu văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
că e. Eu nu sunt împotriva ei. Numai din cauza... Am primit o scrisoare minunată... de la John Robert... George râse ciudat, un râs ca un suspin. Știați că Bill Șopârla a murit? — Da. Tu cum ai aflat? — Vestea a făcut ocolul cârciumilor. E nostim cum fiecare îl jelește... cum se cutremură toți pentru că omul acela a murit... poate că e un semn... — Eu tocmai mă duceam să stau de vorbă cu el, spuse Tom, și el murise. Oh, George... — Ce e? — Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
forma unei transfigurări a făpturii mele, a unui mister pe care abia de-l înțeleg?“. Se ridicase de pe canapea. Se dusese în bucătărie și băuse puțină supă. Ieșise în stradă, în amurgul călduț, calm, învăluitor. Intrase în cea mai apropiată cârciumă, La Șoarecele de Bibliotecă și acolo auzise despre moartea lui William Eastcote. Și i se păruse că și acesta e un semn, anume că Bill Șopârla își oferise viața lui, ca un inocent substitut pentru viața lui George. Iubirea își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
îngrozitor de deprimat. Tu nu te-ai întors la Londra și n-ai dat nici un semn de viață. M-am gândit să vin eu aici și, din gară, i-am dat un telefon lui Pearl și am invitat-o la o cârciumă. Mi-a răspuns că e singură în casă și m-a chemat aici. Și ea e foarte deprimată. — Emma, s-au scris niște orori în presa locală... — Da, mi-a povestit. Ei, asta ne readuce la punctul de unde am pornit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ar fi fost văzută și Stella McCaffrey, deghizată, dar nu era adevărat. După înmormântare și după spectacolul decent, apreciat ca foarte înduioșător, al lacrimilor Antheei vărsate la groapă, îndoliații participanți s-au împrăștiat, unii ducându-se la Institut, alții prin cârciumi unde aveau să comenteze faptele bune ale răposatului și testamentul acestuia, ale cărui prevederi fuseseră difuzate de un funcționar al lui Robin Osmore, ce se alăturase acum considerabilului contingent de îndurerați care se refugiaseră la Omul Verde, aflat în apropiere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
seama că și lui îi este foame. — Ți-am spus eu că n-o să găsim nimic, i se adresă Greg lui Judy. — Ne putem duce la Câinele în Goană. — La ora asta trebuie să fie închis. — Nu la restaurant, la cârciumă. Oricum, hai să bem ceva. Pun mâna-n foc că băutură este, unde e un McCaffrey, poți fi sigur că e și băutură. — Băutură este, confirmă Tom. — Să mergem jos, sunt atât de surescitată, trebuie să beau ceva! Coborâră în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o socotea Alex. Tânărul Seanu nu luase parte la „dezmăț“. Cum răspundea la gazetă de știrile privitoare la spectacol, ajunsese, împreună cu gașca, până la Omul Verde, dar se simțise intimidat și nu rămăsese prea mult acolo, preferând să se ducă la cârciuma Dihorul din Țara Pustie, în vecinătatea locuinței lui. (O cârciumă în care, pe vremuri, se făcea trafic de droguri, dar care a devenit acum un local inofensiv, unde beau, cot la cot, sikhii și țiganii.) A doua zi i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Cum răspundea la gazetă de știrile privitoare la spectacol, ajunsese, împreună cu gașca, până la Omul Verde, dar se simțise intimidat și nu rămăsese prea mult acolo, preferând să se ducă la cârciuma Dihorul din Țara Pustie, în vecinătatea locuinței lui. (O cârciumă în care, pe vremuri, se făcea trafic de droguri, dar care a devenit acum un local inofensiv, unde beau, cot la cot, sikhii și țiganii.) A doua zi i-a venit să-și muște degetele când a aflat de la ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
se părea extrem de important să aibă un țel. Își iuți din ce în ce pașii. Totuși, când ajunse în Burkestown, hotărî să pornească în direcția islazului, pe la pasajul de nivel și pe scurtătura care traversa vechea linie ferată. Trecu de cârciuma Omul verde, care tocmai se deschidea. Mai multă lume îl văzu pe George în acea seară pe acolo, dar cumplitul său rânjet de durere nu se întâmplă să frapeze pe nimeni și nimănui nu i se păru a fi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Un limbric! M-ai auzit? Să-ți intre-n bine-n cap! Băi, cretinule...! Și dă-mi înapoi ăia zece lei, până nu te pocesc! Ai înțeles mesajul? zice Dănuț Poetul, opintindu-se greoi în marginea ciobită a mesei de cârciumă, de la înălțimea celor aproximativ doi metri ai săi și din străfundul a unsprezece halbe rase, de bere economică, hai, mai rapid, tată, ce, te pomenești că dai la porci? Și pufnește arțăgos, printre perii deși ai mustăților și ai bărbii
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
ai stâlpit?! Torna, torna, fratre! În traducere liberală: toarnă, toarnă, Frate! Mai luăm un rând? Atât! Doar unul! Hai...! Aleluia? O boare persistentă, mixaj constant și subtil, de urină și de rahat, adia înțepător, din spate, dinspre buda minusculă a cârciumii (fusese cât pe ce, ca Sanepidul să nu-și dea avizul obligatoriu de funcționare), trăgându-te de mânecă și ademenindu-te inconturnabil, în direcția cea bună și eliberatoare pentru sfinctere, direcție marcată de altminteri și fizic, pentru neofiți, printr-o
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
fatidică. Întâi, a lui nea Petre-zbirul: tacticos, milităros, dinspre tejghea. Apoi, a lui Marco van Vierme (doar așa o să-i zic, de-acu' ncolo, fie capu' lui al dracu', de tălâmb! își promite singur): pe poante, dinspre poartă. Calm, patronul cârciumii ajunge primul la finiș, lângă masă. Mai doriți ceva, simpaticilor? latră acesta, disprețuitor. Doar nota, i-o întoarce Avocatul, demn. Și cu ticălosul ăsta beat, cum rămâne? vrea să știe Dănuț, în vreme ce-și pescuiește avar ultimele hârtii de
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
burta posesorului. A fostului posesor. Mutilatului. Mișcați-vă, mișcați-vă, mișcați-vă! Nu-ncetiniți! Mergeți cât mai normal cu putință, fără să fugiți, dar repejor! Ca la maraton! continua să le comande Fratele, dirijându-le cu schepsis procesiunea, prin spatele cârciumii lui nea Petrică și al Cinematografului "Patria", pe niște alei secundare, apoi pe niște străduțe lăturalnice, cotind spre vechea Filarmonică, pentru a nu ieși cumva, prostește, în întâmpinarea poterei. Acum, reluă el, mergem spre strada Rudului, la prima stație de
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
luăm la dreapta, pe curbă și o ținem tot astfel, înainte, până la Piața Anton, vorbește Fratele, localnic get-beget, care se născuse și copilărise în zonă. Nici unul dintre amici nu apucase să observe, însă, umbra înaltă, care se desprinsese din peretele cârciumii, dintr-un intrând neatins de iluminatul stradal și care înainta acum, înspre dânșii. Un tânăr chipeș, blond, bărbos și cu alură neîndoielnică de hipiot purtând cu stângăcie o pereche de blugi Dolce & Gabbana gri, mototoliți și un tricou galben, smuls
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
în grup, pe bulevard. Pe promenadă, am văzut lumină la muzeu și toate afișele alea cu "Accesul gratuit" și ne-am gândit, ce-ar fi să ne mai culturalizăm și noi un pic, domnule? Că nu e bine numai prin cârciumi! Am intrat, am văzut că nu e nimeni, am făcut o tură de onoare și, când să ieșim, deșteptu' de Vierme a dat în marșarier, ca chiorul, a dărâmat o armură și a spart o oglindă. Nasol! Atuncea au început
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
lui Wong Kar-wai vă amenință în My Blueberry Nights cu diabetul. Natalie Portman, care e excelentă, dar care apare doar de la un moment dat încolo, nu poate salva de la zaharisire stilul flou și moliciunile, și fumul de țigară (în ușa cârciumii! Doar suntem în SUA), și grosplanurile, și povestea de iubire care, toate, sunt o copie palidă a ceea ce a fost In the Mood for Love. În plus, între Jude Law și Norah Jones alchimia e ca între dulce și sărat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
Răcaneee, s-a lungit armata! — Aha! zic eu. S-a lungit pe mă-ta... Alergăm după tramvai, Îl prindem și mergem patru stații, coborîm la Universitate, dar entuziasmul e destul de temperat, pentru că lucrurile nu te Îmbie să intri Într-o cîrciumă să bei o bere. Centrul e amenințător, Împovărat de o liniște stranie, abia dacă sînt cîțiva oameni pe străzi. Și apoi toate aceste detalii care ar trebui să aibă o aparență pașnică, banală, dar care au ceva strident, tăios... Niște
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
în centrul înveselit seara de becuri puternice cu lumini irizate până spre fluviul ce-și ducea apele dinspre vestul Europei până aici la câteva sute de kilometri înainte de vărsare. Veneau apoi, ca o centură, cartierele născute din legendă, cu birturi, cârciumi, restaurante ieftine de periferie, reînviate acum ca și după primul război, de tarafuri tocmite în grabă, cu repertorii lăbărțate, cu țigani chipeși, prelungind la ureche dulci melodii de cântece deocheate, apoi duioase romanțe de dor, căci se respira încă - naiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
și solemnitățile soțului încărcat de obișnuințele celor 40 de ani petrecuți în serviciul levantinei primării, a importanței sale și a golului, pe care-l credea de neînlocuit, ce-l lăsase prin pensionare. La această orbire contribuia și faptul că restaurantele, cârciumile, magazinele purtau încă aceleași firme în zeci de culori și denumiri ca înainte de război, vitrinele la fel de luminate. Un lucru scăpa însă atenției, ca și cum nimic nu se întâmplase, pentru că era ascuns, și anume că proprietarii acestor magazine, cârciumi și restaurante, purtători
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
faptul că restaurantele, cârciumile, magazinele purtau încă aceleași firme în zeci de culori și denumiri ca înainte de război, vitrinele la fel de luminate. Un lucru scăpa însă atenției, ca și cum nimic nu se întâmplase, pentru că era ascuns, și anume că proprietarii acestor magazine, cârciumi și restaurante, purtători ai comerțului, deși erau în majoritatea lor aceiași, nu mai semănau cu ei înșiși, cei dinainte; o nesiguranță le tăia ființa, presimțeau ceea ce nu îndrăzneau să-și spună, căci în comerț se simte și presimte pulsul adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
și readuse prezentului și în adevăr niciodată nu se întâmpla ca domnul Pavel să o contrazică. Se treceau astfel după-amiezi fără noimă; se adăugau însă potrivit imaginației mele livrești bărbați - haiduci armați cu pistoale și cingători aurite, ori cutreierători ai cârciumilor de periferie, stâlpi de cafenea, liota marilor îndrăzneți pentru care închipuiam fotolii de lene, apoi pașale trăgând din narghilele, eunuci, cadâne, toți și toate făcând roată în juru-ne. Și doamna Pavel povestea... poate eu povesteam... 13. Diminețile trezite la rigoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Îi cruță numai pe cei inculți și lipsiți de harul Muzelor. Totuși, pentru a fi mai siguri că nu vor deveni, fie și Întîmplător, ținta atacului vreunui extraterestru mai puțin pretențios, cei mai mulți dintre rolanzii de rînd se grăbiră să umple cîrciumile, ca să fumeze marijuana și să-și umple burta cu bere, știut fiind că mirosul unuia care fumează mult și bea multă bere sau țuică este din cale afară de neplăcut chiar și pentru pămînteni, darmite pentru extratereștri! Localul frecventat de doctorul
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
discuta numai În contradictoriu, ceea ce, În definitiv, Îi stimula gîndirea. Ce faceți voi, măi copii? Întrebă Îndată după ce intrase și Își agățase haina În cuierul dindărătul ușii, un pardesiu nou, aproape aidoma celui pe care i-l furase românul de la cîrciumă. Era Întrebarea lui obișnuită, numai că de data asta nimerise cam prost. Amîndoi lucrau. Vic, În camera lui, la calculator, iar Christina, la masa din bucătărie, unde Încerca să deseneze la scară, pe o hartă a orașului, Marea Spirală. Căci
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
plauzibilă presupunerea că Vic Îi citise deja gîndurile. Pentru Început, doctorul Încercă o eschivă. — Mda, ironic, ca de obicei... — Nicidecum, Îl contrazise Vic. Mi-ai spus chiar tu, În urmă cu cîteva săptămîni, că ai auzit doi tipi discutînd la cîrciumă despre asta. Thomas clipi de mai multe ori, Încurcat, părînd că nu-și amintește despre ce e vorba. N-ar fi vrut să-i dezvăluie lui Vic chiar tot ce se Întîmplase Între timp. Dar nici să fie luat de
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]