1,735 matches
-
la culcare, îmi cânta vreunul dintre cântecele lui tărăgănate, bănățenești, de care mama râdea atât de mult, mai ales "Gugulan cu car cu mere" (și cu frumoasă muiere), care-mi plăcea la nebunie, mai ales când spunea, într-o limbă caraghioasă, la sfârșit, "Io vind mere, io vind pere,/ Dar nu vind a mea muiere..." Spre sfârșitul săptămânii a venit pe la noi nenea Ionel, de care-mi plăcea cumva, fiindcă-mi aducea mereu câte un pachet de celofan cu trei bucăți
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
urechi de cățel și cu funde mari și albe. Ea o jucase și pe Lizuca la serbarea de sfârșit de an, vara trecută, sub cupola Circului. La rândul ei, comandanta de unitate se-ntorcea către tovarășul Preda, de geografie, care, caraghios, avea și el cu ocazia aceea o cravată de pionier la gât, și, salutând în felul lor, altfel decât soldații de parcă și-ar fi apărat ochii de un soare prea puternic, îi dădea raportul. Pentru că tovarășul Preda era și instructorul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu motocicletele lor cu ataș, săreau repede din ele și-ncepeau să tragă cu mauserele de pe piept. Dar erau repede omorâți de ruși, care-aveau fețe aspre și dârze. Când mureau, nemții se apucau de burtă, scoteau un fel de "Aaaaa!" caraghios și cădeau cât erau de lungi. Când conduceau coloanele de prizonieri, îi loveau cu patul puștii și strigau mereu "Șnel! Șnel!" Comandanții lor cu cruci de fier la gât și caschete foarte înalte urlau mereu ca descreierații. Cel mai rău
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
iubesc,/ Pentru ea trăiesc", unul dintre ei cânta deodată foarte gros: "Eu cred c-ar face foarte bine/ De s-ar mărita cu mine!", lucru care ți-l făcea foarte simpatic. După unele cântece, copiii făceau alte cuvinte, care sunau caraghios. Jean cânta mereu pe melodia "Lalele": "La lemne, la lemne,/ M-a prins pădurarul la lemne,/ Mi-a dat în cap/ Cu un ciomag/ De m-a băgat în spital." La fel, "Marina, Marina, Marina", pe care-o auzeai din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mereu impregnat de cerneală. Ăla mirosea cel mai tare. Cerneala o turna într-o călimară de plastic care, chiar dacă se răsturna, nu lăsa să curgă cerneala, și totuși copiii erau mereu pătați peste tot, până și pe limbă. Era așa caraghios să-l vezi pe Puică cu toată gura plină de cerneală de parc-ar fi băut-o: pe gingii, pe dinți, pe buze, pe limbă numai albastru! Pe eticheta cernelii "Pelican" era scris un cuvânt care-i plăcea atât de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
îi zicea apoi mama îndreptîndu-și hainele pe ea. Acum știa de la copii că poveștile cu barza sau cu copiii ieșiți pe fund nu erau adevărate. Totuși, nu-ndrăznea să și-i închipuie și pe părinții lui... Căciulescu și încă doi caraghioși erau burlaci. Cântau toți: "Jurăm, jurăm/ Să nu ne însurăm,/ Să fim burlaci, măi fraților,/ în vecii vecilor." Și-ncercau să facă o mâncare. Și se zicea-n rețetă: "se ia o foaie", și ei puneau în loc de-o foaie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fel de costum cadrilat, avea și bărbiță ca de țap, iar baronul era Nicolae Gărdescu, gras și cu peruca pe cap. Era cel mai comic și mai iubit, dar tot el făcea toate încurcăturile. Tot timpul striga cu vocea lui caraghioasă, rîrîită: "Căpitaaaane Val-Vîhtej! Căpitaaaane Val-Vîhtej!" Mircea aștepta cu mare bucurie duminica, deși unele emisiuni îl băgau în sperieți. Povestea cu Yeti ținuse câteva duminici la rând, și muzica, la apariția lui Yeti, era atât de stranie, încît băiatul trebuia să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lopată, am luat-o și m-am întors în casă. Știam acum că de-aia miroase-a hoit în tindă, că era tătica-ngropat acolo, Doamne, iartă-mă! Multe prostii mai visează omul..." Chiar că prostii", făcu tatăl atât de caraghios, că Mircea pufni în râs. Dar mama nu-i dădu atenție. "Și-ncep să sap, dragă, acolo-n podeaua de pământ, sap ce sap și dau, așa, de-o ladă. Ridic capacul și... of, Doamne, iartă-mă!" Și-ncepu deodată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
le aducea, și-atunci i-a zis: "Mă mărit cu tine dacă o ai lungă de doi metri." Și cică Jim: "Jim iubește mult la tine, taie cincizeci de centimetri!" Fiindcă el o avea de doi metri și jumătate, ce caraghios... Cum s-o cari după tine dacă e atât de lungă? Poate ca pașa din "La pașa vine un arab": Apare pașa în pridvor/ Tîrîndu-și puia pe covor/ Și coaiele în cărucior"... Dar nu se putea ca Yoga Omul Șarpe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
De-a lungul străzii patriarhale, cu salcâmi, se-nșirau construcții ireale: case vechi de-un secol, dărăpănate, cu tencuiala stacojie, azurie, portocalie, înnegrită însă și prăfoasă, cu gemulețe sticlind în amurg ca niște ochi de păsări, cu turnulețe și cupole caraghioase de tablă deasupra cărora, ca ornament, vedeai cîte-o măciucă plină de țepi sau cîte-un înger de ipsos, cu aripile-ntinse. Pe la jumătatea străzii, pe partea dreaptă, zări deodată casa Soilei, în fundul unei curți pe care Herman n-o observase niciodată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cerc la " Printre munți și printre văi" și să deseneze pe asfalt sau pe poarta morii prințese colorate, cu coronițe și rochii ca niște clopote, de sub care ieșeau vârfurile ascuțite ale pantofilor. Când le făceau tocuri, le desenau atât de caraghios, încît părea că bietele prințese merg doar pe tocuri, cu tălpile-n aer, ca pe catalige. Băieții se mai uitau cui îi dădeau țâțele sau ce fund are Silvia, ce bulane are Iolanda... De Mona, sora lui Simfonia, le era
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
orice boală. După ce trecură prin grajduri trăgând în piept mirosul de balegă proaspătă, copiii ieșiră din nou la lumină, sub cupola cerului nesfârșit de vară. Mergând de-a-ndaratelea pe alee, în fața celorlalți copii, Jean dădea din gură neobosit. Era cel mai caraghios și mai trist dintre toți copiii, cu hăinuțele lui murdare, cu ochii lui șterși, mereu lăcrămoși, cu părul mare și încîlcit. Deși nu-l mai asculta aproape nimeni, le tot spunea să zică repede " Mama taie o vacă", "Mă-ta
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Mircea o luă-n josul blocului, de gât cu Luci, și se despărțiră în gang: Luci stătea la Scara Trei. Intră apoi în holul scării lui, repetîndu-și poezia ca s-o țină minte: Cînd fu Tică nu fu Tache..." Ce caraghios să se numească un magazin Găurica! Magazinele aveau, de fapt, nume mult mai frumoase. Cel mai mult îi plăcea "Vulturul de mare" ("cu peștele-n gheare", adăuga mereu mama lui), care avea înăuntru etaje de jur împrejur, forfotind de lume
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fusese alungat din țară pe 30 Decembrie 1947, și de-atunci trăiau în Republica Populară Română. Îl goniseră pentru că ținea partea moșierilor și fabricanților. El nu muncea, trăia la castelul Peleș și munceau alții pentru el. Ciocoi era un cuvânt caraghios, semăna cu "coi", copiii le ziceau ciocoi, nu se știe de ce, furnicilor care-și făceau mușuroaie pe Aleea Circului. Am mai văzut niște ciocoi!" spunea Luci și le strivea mușuroiul cu talpa, strigând "Ciocoi nenorociți! Ciocoi nenorociți!" Dar de ce se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
turte cu măsline Joacă, joacă tropotit Ca Frăsina la prășit ...” Capra - Asemeni altor jocuri cu măști și în jurul caprei, pe lângă măștile clasice (capra, ciobanul, doctorul, țiganul), există și măști mai puțin plăcute (hilizita, prostul), care prin strigăte, chiote și mișcări caraghioase stârnesc umorul și veselia. Flăcăii joacă stăpâna casei sau fetele, după muzica ce însoțește capra. La sfârșit sunt serviți cu vin și cozonac și li se dau bani. Cerbul, este specific satului Bursuc. Jocul se aseamănă cu cel al caprei
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
Vassur, zise bătrânul într-un târziu. ― Doresc să mă primiți Ucenic în Abație. Primul a început să râdă aghiotantul din dreapta Abatelui, cel care privea fix în spatele lui Vassur. Încurajat, celălalt îl urmă și începu să scoată un soi de nechezat caraghios. ― Va trebui să-i ierți pe frații mei, străinule. Cererea ta li se pare modestă numai pentru că sunt soldați obișnuiți cu dușmanii care te privesc în față. Eu însă mă tem că ascunzi ceva, deși mi-e greu să-mi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
banițele cele mari! Mereu te voi învinge! Nu știu de ce sunt mereu mai bun, dar nu e treaba mea să pun la îndoială căile Domnului! Jeremiah se prăbuși în praf, tușind și frecîndu-și gâtul. Fața i se învinețise și arăta caraghios. Imediat s-a găsit cineva să râdă, dând tonul celorlalți. Aranjîndu-și straiele simple, Stin îl mai privi o dată pe bondoc. ― Și, chiar așa! Ce te face să crezi că vreuna dintre fete vrea să fie cu tine, Jeremiah? Cu un
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Tale, Doamne. Și dacă Tu o să-l ții strâns în mâini pe al meu, eu o să încerc să-l schimb pe-al Tău, Doamne! 30. Oare zeții or fi mâncând mere? Lui Rim, întrebarea i se părea de-a dreptul caraghioasă. În ritmul sacadat al calului care galopa, gândurile sale deveniseră un fel de ceasornic antic, măsurând fiecare pas cu o corelație nouă. Se gândea la zeți. Dar și la Maria. Era convins că femeia începea să creadă că el s-
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
bine de cinci ani de când i-o pui aproape în fiecare zi. - Se poate, zâmbi N'Gai Loon. Și tot atâția ani în care nu a schimbat nici măcar cu o sutime de grad felul în care își agită antenele alea caraghioase când răspunde. Să nu mai spunem de cuvinte.... Mereu sunt aceleași. - Și ce crezi că înseamnă asta? - Mai mult decât suntem noi dispuși să acceptăm, rosti bătrânul privind fix spre Bella. Se comportă de parcă ar fi o mașină. E drept
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
printre noi, mârâi Xtyn ridicând în același timp între ei un mic nor de praf. - Nu mă sperii, băiete. Nu m-ar mira să fii chiar tu cel pe care îl căutăm. Tânărul zâmbi larg. - Adevărul și minciuna se împletesc caraghios în vorbele tale. Eu l-am omorât, dar nu sunt ucigaș. Străinul clătină din cap și se întoarse către ai săi. Pentru o fracțiune de secundă, Xtyn se trezi că aude vocea ly a tribului Ulanni. Putea distinge glasuri încărcate
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
le-ați lua. Judecată din acest punct de vedere, conduita mea de azi mă mulțumește pe deplin. Bella sări în picioare și se proțăpi în fața quintului său, a cărui statură impresionantă făcea ca întreaga scenă să aibă un aer ușor caraghios. - Dar dacă nu ai fi atât de disciplinat și de respectuos, atunci ce ai avea de zis? Hinnedi șovăi câteva clipe apoi rosti simplu: - Cred că a fost o greșeală să-l lăsați pe Zuul să plece cu celelate două
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
însă, din casă ieși în fugă un câine de rasă incertă, doar un pic mai mare decât un cățel, care, lătrând, se năpusti peste arie, către noii veniți; se opri la un pas de cai și imediat, cu o vitejie caraghioasă, începu să alerge înainte și înapoi pe lângă ei, continuându-și micul și conștiinciosul lătrat. Fără să-l bage în seamă, Odolgan făcu un semn cu capul înspre marginea unui pâlc de fagi, unde păștea mica turmă de porci, păzită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-și ia tălpășița văzând incendiul din Vesontio. O sa ne refacem la Noviodunum. Un grup de războinici veni călare în direcția lor. Doi dintre ei cărau pe brațe un slăbănog, cu capul ras, care se zvârcolea între ei, într-un mod caraghios, precum o marionetă scheletică. Când fură la doar câțiva pași de Balamber, îl lăsară să meargă, dar el se prăbuși chiar între picioarele calului său. — Se pare că scârba asta de om știe încotro au fugit! exclamă unul dintre ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
cu mersul îngreunat de sacii de merinde plini cu argintărie, de țesături pe care le târau prin praf, de covoarele făcute sul în grabă și de candelabre, scăunele de fier și alte obiecte, la fel de nepotrivite cu mâinile lor, se mișcau caraghios, trăgând fiecare cu ochiul la prada celuilalt și făcând deja schimburi cu cele ce le luaseră. Iar alții, ajunși în piațetă cu mâinile goale, priveau în jur cu ochi febrili, nerăbdători să pună și ei mâna pe ceva. Cilonus era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de murmuratul mamei care îi spunea ceva lui tata. Așteptam ca bărbatul din fotoliu să se ridice; halatul de casă arăta de parcă i-ar fi aparținut profesorului Lämpel din Max și Moritz și-l făcea pe tata să pară la fel de caraghios. Așteptam să-și scoată halatul și să-l atârne în cuier, să poarte din nou costumul lui, cămașa albă, cravata, pantofii englezești. Așteptam acel ceva cu care ne obișnuiserăm, așteptam acea senzație de ușurare că tata se va ridica din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]