1,149 matches
-
citiți integral. Mie îmi e greu să le rezum. În ceea ce mă privește, tot ce vreau e să deleg, cumva, responsabilitatea documentului, care, din unghiul unui profan, pare că trimite spre fratele dumneavoastră. Vă mulțumesc și aștept un semn, O cititoare 1. Alex. Câte ceva despre mine Îi admir foarte mult pe oamenii cu blog. Sunt ca nudiștii de la mare. Corpurile lor emoționale, imperfecte, cărnoase, schiloade, ciumpăvite, noduroase, poate, îi preocupă prea puțin, sau prea mult, ca să nu le dezbrace de haina
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
și la Tariq. Asta e altă poveste... Nu sunt cumva prea multe povești? Nu ți se pare că te pierzi în ele? Că-mi complici prea mult acțiunea? Ți-o complic ție? Ultima oară când am verificat, naratorul eram eu... Cititoarea cască, domnule narator. Deja? Nu suntem nici la jumătate. Ok. Bine. Fie. În regulă. Nici o problemă. Adică? Adică dăm RESTART. No hard feelings, vorba poetului MGM... Portocalele rămân, însă. Pentru că-ți plac ție? Și pentru că-mi plac mie. Și pentru
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
că el aruncase halterele și că dacă ar fi vrut, ar fi putut să le arunce chiar și mai departe, se lăsa uns peste pectoralii firavi cu o loțiune autobronzantă. O fată tânără, tremurând de emoție, îi aduse o Coca-Cola. - Cititoarele noastre ar dori să știe cum trebuie să fie o femeie pentru a face din bărbatul ei un erou! Fata asta slăbuță, cu ochelari, cu teniși și rochie peste pantaloni nu-l intimida deloc pe Mișu. În schimb întrebarea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
Ce să zic? Ce-ar fi zis toată lumea: că ești homosexual sau schizo... Nu sunt violent de felul meu, dar mi-am derulat în minte filmul cănii care trece prin aer, cu tot cu cafea, pentru a se face pulbere de capul cititoarei mele fidele. Sau podeaua care se crapă s-o înghită și mâna mea se lungește, se lungește, se lungește și îi îndeasă cârpa de vase în gură, restabilind liniștea. Pe urmă, cu mișcări lente, chiar grațioase, oalele și cărțile zburând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
ani. O admiratoare a comediilor muzicale produse de acel bărbat, unica fiică a directorului unei companii farmaceutice de talie mijlocie, care urma cursuri de comerț internațional la o universitate catolică din Yokohama, cu o mândrie exagerată, care, deși era o cititoare ferventă a operelor marchizului de Sade, nu cunoscuse decât doi bărbați și bineînțeles că nu trăise Încă nici măcar un orgasm. I-am fost prezentată drept o specialistă din lumea interlopă. „Vă rog frumos să mă inițiați“, mi-a spus ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
fiind că dintotdeauna am fost mai degrabă autor de povestiri decât romancier.) Destinatarul natural și beneficiarul „romanescului“ este „cititorul mediu“: de aceea, am vrut ca el să fie protagonistul Călătorului. Protagonist dublu, căci se scindează într-un Cititor și o Cititoare. Pe primul nu l-am caracterizat, nici nu i-am atribuit gusturi precise: ar putea fi un cititor ocazional și eclectic. Cea de-a doua are vocația cititorului, știe să-și explice așteptările și refuzurile (formulate în termeni cât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
eclectic. Cea de-a doua are vocația cititorului, știe să-și explice așteptările și refuzurile (formulate în termeni cât mai puțin intelectuali posibil, chiar dacă - ba chiar tocmai pentru că - limbajul intelectual se estompează în mod ireparabil în vorbirea cotidiană), sublimare a „cititoarei medii“, dar foarte mândră de rolul ei social de cititoare din pasiune dezinteresată. Este un rol social în care cred, premisa muncii mele, și nu doar a acestei cărți. Asupra calității de beneficiar al „cititorului mediu“ ești cel mai categoric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
-și explice așteptările și refuzurile (formulate în termeni cât mai puțin intelectuali posibil, chiar dacă - ba chiar tocmai pentru că - limbajul intelectual se estompează în mod ireparabil în vorbirea cotidiană), sublimare a „cititoarei medii“, dar foarte mândră de rolul ei social de cititoare din pasiune dezinteresată. Este un rol social în care cred, premisa muncii mele, și nu doar a acestei cărți. Asupra calității de beneficiar al „cititorului mediu“ ești cel mai categoric, atunci când te întrebi: „Nu cumva prin Ludmila, poate chiar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
al cărții sale, împrumutându-i unele dintre calitățile extraordinare ale inegalabilei Ludmila?“ Din cele de mai sus, ceea ce nu-mi place e poate chiar în mod inconștient. Cum adică: în mod inconștient? Dacă i-am pus pe Cititor și pe Cititoare în centrul cărții, știam ce fac. N-am uitat nici o clipă (dat fiind că trăiesc din drepturi de autor) că cititorul este un cumpărător, că volumul este un obiect ce se vinde pe piață. Nu i-am respectat niciodată pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
tu“, în care oricine își poate recunoaște „eul“ său). Aceasta este una dintre contraintes sau reguli ale jocului pe care mi le-am impus. Ai văzut că în fiece „capitol-cadru“ tipul de roman ce va urma este enunțat întotdeauna de către Cititoare. În plus, fiecare „roman“ are un titlu ce corespunde și el unei necesități, dat fiind că titlurile citite unul după altul vor constitui și ele un incipit. Titlul este întotdeauna pertinent în mod literal temei narațiunii și de aceea fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
el unei necesități, dat fiind că titlurile citite unul după altul vor constitui și ele un incipit. Titlul este întotdeauna pertinent în mod literal temei narațiunii și de aceea fiecare „roman“ se va naște din întâlnirea dintre titlu și așteptarea Cititoarei, așa cum a formulat-o ea în cursul capitolului precedent. Cele de mai sus înseamnă că privind atent, în locul „identificării în alte euri“, găsești o grilă de parcursuri obligatorii, care e adevărata mașină generativă a cărții, pe tipul de aliterații propuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
o domnișoară. E acolo, între două rafturi; caută ceva din colecția Penguin Modern Classics, plimbând delicat, dar hotărât, degetul pe cotoarele vineții. Ochi mari și vioi, carnație sănătoasă și bine pigmentată, părul cu unde bogate și diafane. Cititorule, iată că Cititoarea își face intrarea fericită în câmpul tău vizual, ba chiar în câmpul atenției tale; ori poate tu ai intrat într-un câmp magnetic a cărui atracție nu o poți evita. Nu pierde vremea, ai un subiect bun pentru a intra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
dacă unul dintre noi găsește că în exemplarul lui e ceva ce nu merge, poate cere ajutor celuilalt. Împreună avem mai mari șanse să alcătuim un exemplar complet. Uite, ai spus-o. Ce e mai natural ca între Cititor și Cititoare să se stabilească, prin intermediul cărții, o solidaritate, o complicitate, o legătură? Poți ieși din librărie mulțumit, tu, care credeai că ai depășit vârsta când mai puteai aștepta ceva de la viață. Porți cu tine două expectative diverse, dar amândouă promit zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
acum, în intimitatea casei tale, încerci să restabilești calmul perfect pentru a te cufunda în carte; întinzi picioarele, le tragi la loc, le întinzi iarăși. Ceva s-a schimbat de ieri. Lectura ta nu mai e solitară: te gândești la Cititoare, care în această clipă chiar deschide și ea cartea, și iată că peste romanul de citit se suprapune un posibil roman de trăit, urmarea poveștii tale cu ea, sau, mai degrabă, începutul unei posibile povești. Iată cum te-ai schimbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
prea puțin încurajatoare: „În succesivele împărțiri teritoriale între puternicii săi vecini, tânăra națiune nu a întârziat să fie ștearsă de pe hartă; populația autohtonă a fost dispersată; limba și cultura cimeriană nu au mai evoluat.“ Ești nerăbdător să dai de urma Cititoarei, s-o întrebi dacă și exemplarul ei e la fel cu al tău, să-i comunici rezultatele ipotezelor tale, informațiile pe care le-ai cules... Cauți în carnețel numărul notat în dreptul numelui ei, atunci când v-ați cunoscut — Alo, Ludmila? Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
vin; ceilalți, nu știu. Încerci să-ți închipui cum poate apărea lumea, lumea asta plină de scrieri ce ne înconjoară de pretutindeni, cuiva care a învățat să nu citească. În același timp, însă, te-ntrebi ce legătură poate exista între Cititoare și Non-Cititor, și dintr-o dată ți se pare că tocmai distanța dintre ei îi ține împreună, și nu-ți poți reprima o senzație confuză de gelozie. Ai vrea să-l mai tragi de limbă pe Irnerio, dar ați ajuns sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
interesați de literatura cimeriană sau... - și parcă ar vrea să spună: „...Sau de Ludmila?“, dar nu-și încheie fraza; iar tu, sincer vorbind, ar trebui să răspunzi că nu mai poți deosebi interesul tău pentru romanul cimerian de interesul pentru Cititoarea romanului. Pe de altă parte, reacția profesorului la numele de Ludmila, adăugată la confidențele lui Irnerio, aruncă o lumină misterioasă, creând în jurul Cititoarei o curiozitate neliniștitoare, nu prea diferită de cea care te leagă de Zwida Ozkart, din romanul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ar trebui să răspunzi că nu mai poți deosebi interesul tău pentru romanul cimerian de interesul pentru Cititoarea romanului. Pe de altă parte, reacția profesorului la numele de Ludmila, adăugată la confidențele lui Irnerio, aruncă o lumină misterioasă, creând în jurul Cititoarei o curiozitate neliniștitoare, nu prea diferită de cea care te leagă de Zwida Ozkart, din romanul a cărui urmare o cauți, și nici de cea față de doamna Marne din romanul pe care începuseși să-l citești cu o zi înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
e prezent fiindcă nu există încă, ceva dorit, temut, posibil sau imposibil - spune Ludmila - a citi înseamnă a merge în întâmpinarea a ceva pe punctul de a fi, dar nimeni nu știe încă ce va fi... - (Iată, o vezi pe Cititoare încercând să scruteze dincolo de marginea paginii tipărite ivirea la orizont a navelor salvatorilor sau invadatorilor, a furtunilor...). Cartea pe care aș avea acum poftă s-o citesc e un roman în care se simte apropierea povestirii, ca un tunet confuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
petroliferă? Invidiezi soarta pritocitorului de romane din seraiurile arabe? Ai vrea să fii în locul lui, să stabilești o legătură exclusivă, în același timp de două persoane, cum ți s-a părut posibil cu Ludmila? Nu poți să nu-i dai cititoarei fără chip, evocată de Marana, trăsăturile Cititoarei pe care o cunoști; o și vezi pe Ludmila sub plasa de țânțari, întinsă pe pat, în sezonul epuizant al musonului, în timp ce complotiștii din palat își ascut săbiile în tăcere, iar ea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
seraiurile arabe? Ai vrea să fii în locul lui, să stabilești o legătură exclusivă, în același timp de două persoane, cum ți s-a părut posibil cu Ludmila? Nu poți să nu-i dai cititoarei fără chip, evocată de Marana, trăsăturile Cititoarei pe care o cunoști; o și vezi pe Ludmila sub plasa de țânțari, întinsă pe pat, în sezonul epuizant al musonului, în timp ce complotiștii din palat își ascut săbiile în tăcere, iar ea se abandonează curentului lecturii, unicul act posibil, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
contracte cu firmele interesate să figureze în roman: mărci de whisky sau șampanie, modele de mașini, localități turistice. „Se pare că imaginația lui e cu atât mai stimulată, cu cât primește mai multe comenzi publicitare.“ Femeia e dezamăgită: este o cititoare pasionată a lui Silas Flannery. - Prefer romanele care comunică un sentiment de neliniște încă de la prima pagină - spune ea... De pe terasa vilei elvețiene, Silas Flannery privește, prin ocheanul montat pe un trepied, o femeie tânără pe un șezlong, cufundată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Vandervelde, autorul romanului Privește în jos unde umbrele se-ndesesc, pe care îl citește femeia aceea, vă desfid să-l mai plagiați de acum înainte! - Flannery devine palid: un singur gând pare să-i ocupe mintea. - Atunci, după părerea dumneavoastră, cititoarea aceea, cărțile pe care le devorează cu atâta pasiune, ar fi romanele lui Vandervelde? Nu pot suporta ideea asta... În aeroportul african, printre ostaticii răpiți care așteaptă tolăniți pe pământ, făcându-și vânt, sau ghemuiți sub pledurile distribuite de stewardese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
-i conving pe pirații de la APO că volumul pentru care merită montată întreaga lor operație plină de riscuri nu e cel pe care mi l-au confiscat mie, ci cel pe care-l citește ea... New York, în sala de control, cititoarea e legată în fotoliu de încheieturile mâinilor, cu manometre de presiune și centură stetoscopică, tâmplele strânse într-o încâlcitură de fire de encefalogram, care semnalează intensitatea concentrării ei și frecvența stimulilor. „Munca noastră depinde de sensibilitatea subiectului de care dispunem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
reutilizate în alte contexte. Bărbatul în cămașă albă smulge o encefalogramă după alta, de parcă ar fi foi de calendar. Din lac în puț, spune el. - Nu mai iese nici un roman care să stea în picioare. Sau programul trebuie revăzut, sau cititoarea nu mai poate fi folosită. Privesc la fața subțire, acoperită de ochelari și vizieră, impasibilă și din cauza tampoanelor din urechi și a suportului care-i imobilizează bărbia. Care va fi soarta ei?“ Nu găsesc nici un răspuns la întrebarea aruncată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]