1,025 matches
-
Cato. Cui Îi folosea aberația asta sinistră? Oameni Împotriva oamenilor, oameni Împotriva omenirii - absurd! Și totul făcut În profundă cunoștință de cauză, cu metodă și cu asumarea consecințelor... Nu e posibil!- mi-a venit să strig, uitând că eu Însumi cochetasem cu ideea și ignorând unde mă aflam. Uite că avea dreptate Roger Howard: ne place și credem În ceva atâta vreme cât cevaul respectiv rămâne la stadiul de prezumție, de aspirație sau de teorie. Practica ne omoară, just au grăit strămoșii noștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
reiterează anumite considerații privitoare la Univers și la Dumnezeu... ale cui crezi? Fii mândru: ale lui Albert Einstein, nici mai mult, nici mai puțin. Explicabil: marile spirite se Întâlnesc, nu? A spus-o, dacă nu mă-nșel, Voltaire, care a cochetat și el cu istoria. Mai puțin cu fizica, dar nimeni nu-i perfect... Așadar, ce susținea Einstein? La mai mult de un deceniu după formularea și demonstrarea celebrei E=mc², Într-o cărțulie de popularizare, Teoria relativității pe Înțelesul tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
universale, atunci poate lua treptat locul religiei creștine, devenind el Însuși o religie. Nietzsche doar a exclamat Dumnezeu a murit!, alții, după cum vezi, i-au desemnat și succesorul. Interesant este că acești „alții” nu erau nici pe departe marxiști, nu cochetau cu lupta de clasă și cu ideea de revoluție - locomotiva istoriei, nu... Socialism-comunismul lor se baza pe pantonomia științei și a tehnologiei, ceea ce face din ei mai curând precursori ai scientologiei actuale. Filozofii clasici de stânga au militat pentru depășirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
povestire polițistă și mi-am propus să intitulez ediția britanică Vorbește, Mnemosina, dar mi s-a spus așa: „cucoanele bătrâne, drăguțele de ele, n-o să aibă chef să ceară o carte al cărei titlu nu-l pot pronunța“. Am mai cochetat cu titlul Anthemion, denumirea dată unei combinații florale cu caprifoi, constând din Împletituri sofisticate și ciorchini atârnători, dar nu i-a plăcut nimănui; și astfel În cele din urmă, ne-am hotărât pentru Vorbește, memorie (Gollancz, 1951 și Biblioteca Universală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
încearcă o ușoară depresie cînd îi parcurg ofertele de servicii bine puse la punct ? Rezistența de catifea — și ce faceți acum ? m-am interesat eu. — Mi-e și rușine să spun, că de cîte ori povestesc toată lumea mă invidiază..., a cochetat R. — Adică ? — Păi am părăsit Bruxelles-ul și ne-am luat o casă cu chirie într-un sătuc din Bretania, pe care plătim sub jumătate din ce plăteam în Belgia. Ne-am luat niște joburi în niște proiecte pentru care
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Doar că acolo, la țară, de unde ne tragem cu toții, oamenii nu citeau nici filosofie, nici antropologie. Mai mult, deși oameni cu frica lui Dumnezeu, au rămas convinși că e bine să faci ce face popa, nu ce spune popa. Au cochetat astfel cu civilizația, dar și-au păstrat cultura. Și, odată cu ea, pofta de viață. Morala fabulei ? M-am tot gîndit la asta, dragă Călin, după ce mi-ai trimis textul tău. Răspunsul este, cred, unul inexplicabil culturalist și derutant politic : românii
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
se simt oricând în elementul lor. În templul gloriei, cei vii au doar vize de flotant. Geniile pot înfrunta timpul, nu și răutatea semenilor. Mulți cred că țeasta lor e platforma pe care va ateriza geniul. Și oamenii de geniu cochetează uneori cu ridicolul. În ochii semenilor, omul genial nu este decât o dereglare. Spiritele mari își scutură contemporanii ca pe niște pomi fructiferi. Posteritatea stoarce proteinele din valorile mici și medii pentru a hrăni giganții. Are și gloria curiozitățile ei
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
ratat totul. Poezia contemporană a evoluat. Nu mai este inevitabilă. Pictura încearcă să decodeze nodurile privirii. Cultura este rezultantă, nu însumare. În artă nu contează numai adevărul, ci și intensitatea trăirii. Artistul contemporan e tot zeu, dar unul ignorat. Capodoperele cochetează cu absolutul. Arta și iubirea pot metamorfoza banalul în sublim. Un avertisment de tipul : „ arta dăunează grav sănătății ” ar stârni poate curiozitatea unora. Arta - acest imperiu al sensibilității și al subtilității. Uneori, în poezie incultura trece drept originalitate. Și în
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
în faza actuală, nici n-aș putea iubi pe cineva. Fără să vreau, mă simt de parcă aș fi superior, prea tumultuos, prea plin de sine și prea dur în suflet, deși știu că, în realitate, nu-i așa. Acum, chiar dacă cochetez voit cu toate femeile, nu mă pot îndrăgosti de niciuna. Mă simt impermeabil pentru dragoste și, totodată, sunt trist și nu știu de ce, căci găsesc în mine o tristețe continuă și rebelă, care nu-mi dă deloc pace și căreia
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
vine întotdeauna de-a dreptul din realitatea secundă a unei astfel de opere. De aceea ea nu poate fi o oarecare femeie... Dacă ar mai fi avut și un vocabular fin și dacă n-ar fi fumat, chiar și superficial, (cocheta mai mult decât fuma, ca și cum n-ar fi vrut să fie luată de cineva drept o naivă, o necioplită sau o copilă), Iozefina ar fi fost o copie fidelă a Fetei Morgana care-mi scurtcircuitase cândva începuturile adolescentine și-mi
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
directorul cafeaua (rece sau fierbinte, neagră sau mai puțin neagră, adică nechezol, dulce sau amară) în ziua respectivă sau în ultimele zile, dacă între orele și orele a stat în incinta Casei de Cultură sau nu, cu câte persoane a cochetat sau n-a cochetat, câți l-au vizitat sau nu l-au vizitat. De la un telefon particular, Gerard putea să raporteze cu cine a jucat șeful table; dacă a jucat cu albele sau dacă a jucat cu negrele; ce a
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
fierbinte, neagră sau mai puțin neagră, adică nechezol, dulce sau amară) în ziua respectivă sau în ultimele zile, dacă între orele și orele a stat în incinta Casei de Cultură sau nu, cu câte persoane a cochetat sau n-a cochetat, câți l-au vizitat sau nu l-au vizitat. De la un telefon particular, Gerard putea să raporteze cu cine a jucat șeful table; dacă a jucat cu albele sau dacă a jucat cu negrele; ce a băut, dacă a băut
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
suna întrebarea mea idioată mai mult în glumă. Am eu mutră de ?...Mai eram eu acuma aici? Și cum ați fost angajat în cultură? Întrebarea e obligatorie sau e în afara interogatoriului? Nu vă scapă nimica din vizor... Tot timpul am cochetat cu viața culturală. Tot timpul am scris câte ceva. E adevărat că ați fost pus pe liber de conducerea unui teatru din capitală? Nimic mai fals. Și teatrul? Hoby. Just hoby. Am pronunțat corect în engleză? Nu știu. Și eu am
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
amintiri nu ar fi o viață ratată, un eșec în stare de veghe? Morga amintirilor mele nu ar fi un strigăt care nu poate amuți, un ecou aruncat din spaimă în marea spaimă, o tăcere care ar urla etern? Andra cocheta însă cu absurdul și nu putea îmbrățișa o secundă ideea că amintirile noastre nu pot deveni niște banale cadavre. Eu trăiam la polul opus: nu puteam transforma nici măcar iluziile în cadavre. Ce mult aș fi vrut... Aș accepta dacă iluziile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
vizibil loc, și mă tot uit la el. Este de o simplitate înspăimântătoare: câteva riduri aruncate peste meridianele și paralelele unui chip cu rădăcinile pierdute în aer. La fiecare nou popas, am sentimentul că trebuie să mai adaug un rid... Cochetând cu singurătatea și alergatul prin lume, îmi aduc aminte mereu de spectacolul pe care-l oferea bunicul, seara, înainte de culcare, când se închina. Era un ritual de o rară frumusețe. Mai ales pentru acest ritual doream să ajungem vara la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Am trăit o mare satisfacție. Totuși, inexplicabil, în spectacolul festiv n-am fost inclus. Misterul a fost dezlegat tot de Nineta: "Invidia, Z, invidia..." N-o să mă convingă nimeni de faptul că există alte vârste, decât cea a puștimii, care cochetează cu adevărata înțelepciune, cu această extraordinară însușire de a dezlega marile mistere ale vieții. La început, când doamna ne-a vorbit despre moarte, cu ajutorul lui Ivan Turbincă, recunosc, nu prea am înțeles tot mesajul acela tulburător. Povestea m-a cucerit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
puneți niște note feminine?..." În prima fază, am crezut că omul va avea un atac de cord. A rămas în poziția în care-l prinsese întrebarea, într-un fel de râlă periculoasă, ca un manechin gata-gata să se prăbușească. A cochetat apoi fericit cu legile fizicii, a revenit pe un gen de verticală nesigură și a-nceput să caute, meticulos, lovitura de grație. Mă așteptam să mă lovească oriunde. Cei din clasă aveau moacă de ființe obligate să privească spre eșafod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
se poticnește prea des prin gropile Universului, cum gâfâie, cum încearcă să-și lecuiască, din mers, vânătăile. Cam așa am început să mă mișc și eu prin lume: orbecăind printre fundături existențiale, încercând să ocolesc tot felul de capcane perfide, cochetând cu iluzii, oblojind răni, ca un felcer de serviciu al speranței. Mi se întâmplă chiar să cred că strămoșii mei abia au evadat din peșteră, dacă-mi las spiritul să mă judece obiectiv. Zilele trecute am expus, împreună cu alți zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
găzduită chiar și în cel mai umil colț al tabloului. S-a găsit un șugubăț care m-a întrebat cum este posibil ca o doamnă curtată intens de un șeic ființă musulmană și cu harem, mi-a precizat el să cocheteze cu selecta companie din Cină? Noroc de faptul că un altul, la fel de miștocar, m-a încurajat, spunându-mi că aș putea, ca nimeni altcineva din lume, să promovez astfel valorile ecumenismului. Cine știe, mi-a zis omul, dacă nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
la curent cu ultimele tendințe, el Însuși se reprofilase În activist ecologic, militând activ pentru Împădurirea deșertului. Dar cum să te miri, când teroristul numărul unu al lumii, celebrul Al Q, avea emisiune la MTV Islamabad, iar În ultimul timp cocheta cu ideea unei schimbări de sex? Da, vremurile erau În continuă schimbare, joint-venture-ul cu producătorul de beton Bălăneanu&Co ne-a menținut un timp pe linia de plutire - ideea unui tanc-betonieră, În care jumătate din echipaj lucrează la dărâmarea casei
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
era copil. Valul care îmi umfla inima dădu să-mi spargă din nou pieptul. Cînd pălăvrăgeala începu să se subție, oarecum stînjeniți răsfoirăm caietele. Amîndoi am fumat o țigară proastă; ni se părea că viciul acesta ne apropie mai tare. Cochetă și totodată sinceră, purtarea fetei mă tulbura. Patriciei îi plăcea să flecărească. Cu o frivolitate care începuse a fi încîntătoare, îmi povesti tot felul de fleacuri care mă sustrăgeau de la atracția trupurilor noastre alăturate. Sub paravanul vorbăriei, fata primea cu
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
se vede la marginea perdelelor, semn că afară noaptea se subțiază, mă scol, însă, cu gândul că viața e singurul lucru cu adevărat important. Ceea ce nu mă scutește să mă văd mai târziu aruncat din nou în impas. N-am cochetat niciodată cu ateismul. Fără Dumnezeu, prea multe ar trebui puse în cauză. O lume profană mi se pare o lume profanată. Dar asta nu mă ajută prea mult. 15. "Te-ai gândit vreodată că la începutul oricărei religii se află
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
cam târziu să încerc să îndrept lucrurile pe alt făgaș. Uneori, mă întreb dacă am avut niște idealuri autentice. Aș putea enumera unele vanități mai puțin obișnuite și chiar mă mir că un om atât de greoi ca mine a cochetat cu ele. Am în urma mea și unele proiecte bizare, pe care, treptat, le-am abandonat, fiindcă n-am dus aproape nimic până la capăt. Despre altele, mai bine nu vorbesc. Porneau de la convingeri prea "categorice", ca acea carte în care doream
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
ce spun când am afirmat că boala poate înălța. Sau am judecat după exemplele altora, de care nu sunt capabil să mă apropii. Mi-am făcut mult rău, conștient sau nu, și, în ciuda egoismului, am oarecari înclinații spre autodistrugere ― am cochetat și cu ideea sinuciderii -, dar e suficient să-mi pun problema morții pentru a deveni laș. În vis, azi-noapte, eram într-o casă părăsită, cu multe camere, ticsite de mobile. Afară, o lună plină lumina un pâlc de pădure. Treceam
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
pentru că așa putea scăpa mai ieftin cu el. Ar fi putut ieși ieftin și cu alții. Dar i-ar fi plăcut să-l ajute. Îi oferise totuși o șansă. Acum totul depindea de el. — Și cât Îmi dai? Întrebă Manuel. Cocheta Încă cu ideea unui refuz. Dar știa că nu poate refuza nimic. Două sute cincizeci de pesetas. Se gândise la cinci sute, dar se trezise că spune două sute cincizeci. — Lu’ Villalta Îi dai șapte mii. — Tu nu ești Villalta. — Știu. — El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]