1,592 matches
-
la suedezi, un număr pe săptămână și atât, restul cu degetul, cu..." Și de aici se lansa câte unul într-o poveste cu o suedeză sau o daneză pe care, chipurile, o fripsese anul trecut la mare. Mai trăgeau din coniac, îmi mai aruncau și mie câte o privire: "Bravo, uite un băiat cuminte, nu ca voi, derbedeilor, la gagici toată ziua..." Și apoi se duceau iar la dans. Mai rău era când intra Bazil, ca pe o scenă de cabaret
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
Disney. Fetele noastre erau niște novice într-ale vulgarității față de ea. Ii trata pe băieți ca pe niște puțoi care "nici nu știu cum arată obectu' ăla". Firește, au ajuns iarăși la cântecele pe care le lălăiau cu un mereu reînnoit entuziasm. Coniacul trecea de la unul la altul, toți făceau pe nebunii, se prefăceau că s-au îmbătat, răcneau și hohoteau când se spuneau bancuri. Fetele noastre, dintre care Fii era permanent ținută după gât de Lulu iar Michi stătea lipită de Manix
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
se uita la noi, când la unul, când la celălalt, reflectând delirul de forme al norilor în ochii ei ca de sticlă albastră. Era vremea hipsterilor, foarte înjurați în ziarele noastre, unde mereu apăreau caricaturi cu pletoși în tangaleji, cu coniacul în față și cu mâna în buzunarul babacilor. Indianisme, marijuana, muzică rock, tot cocteilul pătrundea încetișor și la noi, colorând în 54 tonuri aprinse tembelismul minunat al tinereții. Cui îi păsa de UTC, de televizor sau de ziare? Cine făcea
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
care amintea catolicilor pe călugării lor. Se îmbrăca în fiecare dimineață cu veston și cravată, foarte elegant, ca și cum ceva neașteptat trebuia să aibă loc în fiecare zi. Se putea spune că se îmbrăca pentru imprevizibil. Avea mereu o sticlă de coniac Napoleon într-un buzunar și o pungă de ciocolată Côte d'or în celălalt buzunar, lucruri care-i asigurau buna dispoziție la începutul greu al zilei. Sclipirea din ochii lui albaștri era în același timp răutăcioasă și plină de bunăvoință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
cerneală neagră specială. Depusese totul în pivniță și se simțea fericit când, pe neașteptate Judit intră în cameră ca o furtună. Aflase deja că toate economiile lor dispăruseră din contul bancar comun. Noah dădu repede pe gât o sorbitură de coniac, pregătindu-se să fumeze o țigară. - Bețivanule, fumătorule, nebun de legat ce ești! Ai golit contul nostru ca să-l arunci pe ridicolul tău de joc! - Despre ce vorbești, încercă Noah să câștige timp, ca nu cumva să se lase învins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
cu vechiul său prieten Charlie, în timp ce Judit se ducea la fiica lor, care locuia la o aruncătură de băț de casa lor. Cuvântul „bețivan“ îl rănise pe Noah în mod deosebit. Nimeni nu-i reproșase vreodată obiceiul de a bea coniac. „N-o să mai beau!“, se hotărî el brusc, „să scrii cu propria ta mână Tora, asta cere să fii foarte treaz. Dar nu pot renunța la fumat“, își mai zise el îngăduitor, „fumatul e singura plăcere pe care o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
ta mână Tora, asta cere să fii foarte treaz. Dar nu pot renunța la fumat“, își mai zise el îngăduitor, „fumatul e singura plăcere pe care o mai am în viață.“ Zis și făcut - Noah a ascuns imediat sticla de coniac în spatele cărților din bibliotecă, luând în schimb un bourbon din cel mai fin, care aluneca pe limbă ca mătasea. Bea încet și se uita melancolic pe fereastră. Străzile din Bruxelles îi aminteau deodată de timpul dinaintea primului război mondial. Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
de scris cele cinci cărți ale lui Moise. Mulțumit, și-a invitat soția, copiii și pe Charlie și s-a așezat solemn la masa lui de lucru, spunând că acum și-a făcut datoria aici, pe pământ. După aceea scosese coniacul Napoleon din spatele cărților, servindu-i pe toți. El însuși bău plin de satisfacție licoarea aurie, așezându-se pe sofa alături de Charlie. Cu mâna dreaptă apăsă rând pe rând mâinile celor de față, spunându-le: „Vă iubesc!“. Apoi se aplecase ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
tot ce se poate aduna: făină, stafide, praf de lapte, cafea, mere, ciocolată, aspirine, valium, semințe de mac. Și bineînțeles toate cerealele: grâu, porumb, orz, ovăz, orez. Un loc aparte în clădirea numită și „templul“ o aveau sticlele de whisky, coniac, lichior, gin, vin, votcă, țuică și altele. Ideea lui Zaharel luase proporții fantastice. Porumbița, sub imperiul admirației, fusese imprudentă și-l ceruse pur și simplu de bărbat pe Zaharel care, năucit de atâta succes, răspunsese că era o mare onoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
fost de fapt lovitura sa de geniu, și că tot ce a urmat, deși mai spectaculos, n-a fost decât o consecință a acestui gest. Am fost de față la ruleta de Crăciun. Sala subterană era a unei fabrici de coniac își păstra mirosul de băutură chimică, proastă. Deși era mai mare decât oricare alta pe care o văzusem, în noaptea aceea era plina până la refuz. Oriunde priveai, întîlneai figuri cunoscute, ofițeri și pictori, câțiva preoți bărboși, industriași și femei mondene
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
că se sufocă, simți nevoia de aer proaspăt și rece. Își zise: Dacă aș încerca o tărie? Nu era băutor, dar se gândea că un pahar de ceva tare i-ar face bine. Intră alături, la Capșa și ceru un coniac, spunându-și, după ce a tras primul gât: Uite așa încep toți bețivii. Te apucă un of și fuga la pahar! Știa că așa ceva n-o să i se întâmple lui, dar zâmbi, amintindu-și de budana babei Floarea. Și ea "consuma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
erau mușterii la Capșa! Localul decăzuse, nu mai erau vremurile când aici întâlneai tot ce era mai de interes și de talent în București politicieni, scriitori, artiști, ziariști... Totul se schimbase și nu în bine... Mai trase o înghițitură din coniac, plăti și plecă. Băutura îi ardea gâtul, inelul îi ardea capul, imaginea lui Clody îi ardea ochii. Îi venea să se arunce, ca să se "stingă", în Dâmbovița, dar râul era înghețat, podul prea înalt... Gândi: Dacă n-am făcut-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
ușa, am știut că picturile erau bune. Nu mi-am dat seama că erau chiar atât de bune. Bănuiesc că articolul de mai sus a fost scris de un tânăr efeminat, după mai multe cocteiluri cu cremă de ciocolată și coniac. — Habar n-aveam că sub mine locuiește un pictor, i-am spus lui Kraft. — Poate că nici nu locuiește, a zis el. — Minunate picturi! am zis eu. Unde expuneți? — N-am expus niciodată, a zis el. — Ați fi făcut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Ce vine și pleacă de-acolo nu se știe. Afaceriștii ruși au investit peste 50 de milioane de dolari în Transnistria. Vladimir Voronin are afaceri în Rusia? Are afaceri importante în Rusia, Belarus și în Transnistria, în domeniul tutunului, zahărului, coniacului. În 1985, Gorbaciov începuse să scoată viile: 70000 de hectare au distrus numai de la noi. Basarabia era cel mai mare producător de coniac din vin, cu sute de fabrici. Vinul se distilează, se pune în butoaie mari, noi, de stejar
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
are afaceri în Rusia? Are afaceri importante în Rusia, Belarus și în Transnistria, în domeniul tutunului, zahărului, coniacului. În 1985, Gorbaciov începuse să scoată viile: 70000 de hectare au distrus numai de la noi. Basarabia era cel mai mare producător de coniac din vin, cu sute de fabrici. Vinul se distilează, se pune în butoaie mari, noi, de stejar, de 500. Și stă acolo 20-30 de ani. Toate butoaiele erau pline din 1964-1970. Gorbaciov a cerut să ducem vinul în Bașkiria, să
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
mari, noi, de stejar, de 500. Și stă acolo 20-30 de ani. Toate butoaiele erau pline din 1964-1970. Gorbaciov a cerut să ducem vinul în Bașkiria, să facă drojdie pentru vite. Erau zeci de mii de tone de spirt pentru coniac. Sangheli era ministru al agriculturii și a dus totul în cavernele de la Doi Bani (Dubăsari, Transnistria). După 1990, s-a pus spirt nou, fără valoare, în butoaiele din Basarabia. În 1990, când a ajuns Mircea Druc prim ministru, i-a
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
spirt nou, fără valoare, în butoaiele din Basarabia. În 1990, când a ajuns Mircea Druc prim ministru, i-a dat ordin lui Sangheli să aducă spirtul înapoi, dar acesta a refuzat. Acum, Smirnov produce la fabrica lui, «Kvint», din Tiraspol, coniac din spirtul basarabean, vechi de 45 de ani. Scoate anual milioane de sticle de coniac. Dacă îl recuperam, noi i-am fi spus «Ștefan cel Mare» sau «Vlad Țepeș». Românii s-au spetit 50 de ani și rușii exportă, fără
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
prim ministru, i-a dat ordin lui Sangheli să aducă spirtul înapoi, dar acesta a refuzat. Acum, Smirnov produce la fabrica lui, «Kvint», din Tiraspol, coniac din spirtul basarabean, vechi de 45 de ani. Scoate anual milioane de sticle de coniac. Dacă îl recuperam, noi i-am fi spus «Ștefan cel Mare» sau «Vlad Țepeș». Românii s-au spetit 50 de ani și rușii exportă, fără să plătească impozit. «Pe mine, ca român get-beget, nu mă interesează de unde vine marfa. Eu
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
reușit să fugă. N-ai știut ?... Am știut, n am știut, mai țiu io minte ? Da poate nici madam Ioaniu să nu-mi fi zis. Și ce nu mi-a zis, n-am întrebat. Dar ce-ai spune de un coniac mic, madam Delcă ? De un coniac mic lângă cafeluța asta, ce-ai spune ? Vrei, calule, ovăz ? — Ei, madam Delcă, eu, cu mintea mea de femeie matură, înțeleg altfel lucrurile, când mă gândesc azi la ele... De pildă, de ce nu o
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Am știut, n am știut, mai țiu io minte ? Da poate nici madam Ioaniu să nu-mi fi zis. Și ce nu mi-a zis, n-am întrebat. Dar ce-ai spune de un coniac mic, madam Delcă ? De un coniac mic lângă cafeluța asta, ce-ai spune ? Vrei, calule, ovăz ? — Ei, madam Delcă, eu, cu mintea mea de femeie matură, înțeleg altfel lucrurile, când mă gândesc azi la ele... De pildă, de ce nu o impresiona pe Muti nenea Sandu, care
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
până vine Niki, chiar n-ai de ce să te grăbești, madam Delcă... N-avea tu grijă, că nici nu mă grăbesc ! Nici pân cap nu-mi trece să plec, c-așa mi s-a muiat picioarele de la afurisitu ăla de coniac, că nici să vreau cu tot dinadinsu, și tot n-aș putea să mă mișc ! Da nici tu nu te-ndemni să scoți cinzeci de leii ăia... Așa că nici io nu mă mișc, că cum ești de zurlie, poa’ să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
între noi o comunicare... Ei, madam Delcă, ei ! Și dumneata, ce presupuneri ! Nu, fii serioasă, vaai, ce hazlie ești ! N-are de ce să fie gelos Niki, cum n-a avut niciodată ! Ha-ha-ha, ce nostimă ești, madam Delcă. Hai, încă puțin coniac, încă puțin, numai un strop ! Bineînțeles, îmi torn și mie, se poate ? Dar ce vorbeam ? A, da, de inginerul Cristide. Îmi spunea că a trebuit să iasă la pensie, el ar mai fi vrut să prelungească, dar cu restructurările acestea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Să aduc de la bar, se oferă el. A, nu, te rog! Dacă le aveam, fumam... Cafeaua e amestec. Asta îl face pe Mihai să-și simtă stomacul răzvrătit înainte de-a-și muia buzele. Întrebată, femeia refuză din nou să bea coniac ori bere, adăugînd că preferă doar cafeaua, dar ceașca din fața ei stă neîncepută deși, în cîteva rînduri, mîna albă, cu degete prelungi, fine, a ridicat-o spre gură. "Să știi că eu obișnuiesc să pierd timpul altfel, o dojenește Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nou, să-i dea o carte cu dedicație, apoi, la apariția fiecărui roman al său, îl căuta iar. S-au împrietenit. "La începutul carierei mele, căzusem și eu în păcat, i-a povestit medicul odată, cînd au băut împreună un coniac. Nevastă-mea, prima, voia vilă și mașină în același timp. La un moment dat, am văzut că un prieten de-al meu, inginer la voi, trecea pe stradă ca pe lîngă un străin, fără să mă bage în seamă. Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bineînțeles, rîde Mihai. Îmi spui? o roagă pe un ton calm, apropiat. Pînă acasă la el, începe Liliana cu vocea tremurată, Andrei mi-a vorbit mult, să-mi abată tristețea. Am intrat într-un bar și-am băut cîte un coniac. Am stabilit că a doua zi vom începe demersurile pentru căsătorie. Ajunși la el, mi-a pregătit îndelung camera în care urma să dorm. Eram doar noi doi. Ca să-mi împrăștie neliniștea, m-a întrebat ce vreau să ascult. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]