1,063 matches
-
recheamă reprezentanții diplomatici, primește scrisorile de acreditare și rechemare, stabilește nomenclatorul secretelor de stat și al denumirilor orașelor, cartierelor și străzilor, reglementează regulile de comportare ale cetățenilor și sistemul de rații și retribuire, încheie tratatele internaționale.“ Informațiile curg limpezi și decise, nu se aude nici un alt zgomot, doar vocea fermă a crainicului. „Natalitatea stimulată, 18,6%. Majoritatea populației în câmpie. Republică socialistă, partid unic, președintele țării este și secretarul general al partidului unic,cu 20% din totalul populației. Contactele cu străinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Nu, se continuă, adică se adeverește. TUTUNGERIE, LAPTE, CROITORIE, Calea Rahovei, Dealul Mitropoliei, Lipscani, Ateneu, Batiște, Vasile Lascăr, pietonul ajunge în Piața Rosetti. La traversare își pipăie, din nou, plicul din buzunarul pantalonilor. Nu, nu se mai întoarce din drum, pare decis să provoace o întâmplare adevărată. Înainte de a împinge poarta metalică, își scoate din buzunar batista mare, albă. Își șterge fața transpirată. Ridică mătasea albă, de sub dreptunghiul scamatorului apare, împrospătat, chipul neted și ferm. Cap de consul roman, chelie perfectă, parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cu limba română sau cu unele discipline de examen. O sfătuiseră, firește, să fie prudentă. Sfatul suna ca o involuntară glumă, în gura atâtor descurcăreți cărora le știa prea multe dintre afaceri. Prudența era necesară, o știa bine prudenta Veturia. Decisă să nu ia nici un ban pentru aceste lecții, presimțise primejdiile popularității; inevitabilă, într-adevăr, cum avea să se dovedească. Răbdătoare și vetustă, reînviind pentru nou-veniți imaginea cine știe cărei mătuși anacronice din patria de peste mări, gata să ignore obrăznicia și lenea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
prada? Mai simplu și mai complicat decât atât, zău așa. Venise, în sfârșit, momentul. Dominic se decisese, dintr-odată, să stea cu adevărat de vorbă cu prietenul tatălui și fratelui său, care se pretindea și prietenul său. Va apărea, grăbit, decis, în fața cabinetului de mistificare. Anatol Dominic Vancea Voinov nu mai avea răbdare să aștepte seara, pentru a-l vizita acasă pe sfetnicul Marga. Se va duce la spital, la cabinetul popular, unde Istoria își scrie, zilnic, sarcasticele rapoarte. Va limpezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
așez și eu la coadă, înainte de a coborî pista. Nu-mi prea plac fructele, dar știți cum e, mă iau după alții. Influențabil, foarte influențabil, cum văd o coadă, mă așez și eu la rând. Deci, o doamnă fină, elegantă, decisă să protesteze. Nu mă însoțiți? Se adresase tânărului logodnic, care n-a răspuns cu nici o vorbuliță. Avea dreptate femeia, trebuia intervenit, altfel riscam să nu apucăm, lăzile erau pe terminate. Tânărul logodnic zâmbea batjocoritor. M-a găsit tocmai pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
întinsese mâna să-l mângâie. Un gest aiurea, în aer, Tavi era deja lângă fereastră, iar doamna nu voise, de fapt, decât să-și îngăduie o pauză de respirație, să-și recapete suflul, înaintea marii scene finale. Într-adevăr, părea decisă să nu se mai întrerupă și să nu se lase întreruptă, până când nu descarcă toată otrava. Domnule Vancea, să-ți vorbesc despre dezastru. Sufletul plin de cețuri și văgăuni, unde șuieră șerpi și se dezlănțuie corbii. Venin peste venin și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
e acum doar la călătoria asta inutilă, la acelținut sălbatic unde ea nu a avut chef să-l acompanieze. Dar cel puțin vorbăria Îl va ține treaz, mai sunt aproape două ore până să intre În Roma... Cu un gest decis, Christa coboară geamul și dă drumul aerului condiționat. O să-l lase deschis și cât timp pun benzină, și cât beau la bar un espresso. Iar Traian nu protestează, se uită nerăbdător pe geam, știe că se vor opri peste cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
niște obiecte neînsuflețite. Există legături în fața cărora toate celelalte considerente practice trebuie să dea înapoi. Atunci ea s-a aplecat și și-a apăsat palma pe genunchiul meu. Ținea capul într-o parte și își desfăcuse buzele într-un zâmbet decis. Trebuie totuși să recunoști că ești un pic deosebit. Tovarășii tăi din salon cred că ești diferit. Chiar ei au spus că vor să scape de tine. Nu e cu putință! am spus. Ei nu pot vorbi! Nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
înclinăm mai mult balanța iubirii noastre care vrea s-asculte doar de noi vacanța și noi să ascultăm de ea. Mai, 1948 În Bărăganul prins de zări Iubita mea, cu sânii cum bujorii gata să dea n floare - doi prumbei deciși să zboare spre un nemuritor acum. Te-aștept cu-aceleași disperări să râzi, surâzi și să revii în Bărăganul prins de zări cu ntinderile aurii. Bujorii-mi plac când se desfac, în pânza dorului îi țes și nu mai știu
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
discurs din care rezultă că "ea" s-ar duce să "aranjeze" la telefon cu "cineva" ca să putem intra fără să plătim. Pierdem timpul și mă simt oribil din pricina posturii jenante în care ne punem. Număr dolarii pe care îi am, decis să nu mai aștept, dar "cerberul" de la poartă, plictisit, probabil, să ne vadă ciorovăindu-ne, ne face semn să intrăm. Urc de unul singur fosta Cale Sacră, ce suie în serpentină povârnișul pe care, din gloria celui mai mare oracol
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
și realitatea apoi nu ne place. Irina nu seamănă cu cinstita Andromaca, pentru care nu există slăbiciuni și care rezistă fără greutate imprecațiilor lui Pirus; cu Esther, ce-și riscă viața ca să-și salveze neamul; cu Monime, supusă hotărârilor soartei, decisă să accepte dorința impetuoasă a lui Mitridate, renunțând la propriile ei sentimente; cu Bérénice, ce are curajul, oricât de tragic ar fi, să plece, lăsîndu-l pe Titus obligațiilor sale imperiale; cu Junie, care, cu toată gravitatea evenimentelor, nu va ceda
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
pe cont propriu! Deci avea răspuns la toate exclamările mele, planul fusese bine cugetat. Ca și cum ar fi vrut să-mi arate că o hotărâre posibilă n-ar fi fost rezultatul unei ușurințe, îmi reaminti: - Știi bine că am fost deseori decisă să mor și că m-ai împiedicat. Ar fi fost și acela un mijloc. Acum nu mi-a mai rămas decât aceasta. - Și cu cine? - Cu X. - Imbecilul acela?! - Dar e așa de bun! Răspunsurile veneau formidabile, grave sau ușuratice
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Am vești importante. Chipul vasalului păli. — Adună-te. Un samurai trebuie să vorbească stăpânit despre problemele importante, îl mustră Shoyoken. Shoyoken nu făcea numai să-l admonesteze pe tânăr, ci încerca și să-și liniștească nepotul. Spre deosebire de obișnuita sa manieră decisă, Katsuyori pălise, fiind surprins. — Nu e un fleac. Credeți-mă că e ceva foarte important, stăpâne, replică Genshiro, în timp ce se prosterna. Kiso Yoshimasa din Fukushima a trădat! — Kiso? Glasul lui Shoyoken exprima un șoc care era jumătate îndoială, jumătate refuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
o confruntare față-n față, s-ar fi ales, cel mai probabil, cu o săpuneală nesuferită din partea lui Mitsuhide sau l-ar fi înfuriat foarte tare, dar avea să-și dea toată silința pentru a-și opri vărul. Și, astfel decis, Mitsuharu adormi. A doua zi dimineață se sculă mai devreme ca de obicei, dar, în timp ce se spăla, auzi un ropot de pași alergând pe coridorul principal, spre intrare. Mitsuharu strigă un samurai, oprindu-l pe loc: — Cine pleacă? — Seniorul Mitsuhide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de urină toxică să boteze vitrinele magazinului și pantalonii proprii. Stând în spatele lui Carol, Ted Wiggins își strecură mâna în deschizătura dintre coapsele ei înfășurate în blugi. Încremeni pentru o clipă, imaginându-și consecințele gestului său, apoi, cu o mișcare decisă, degetele i se strânseră în jurul chestiei lui Carol... Wiggins plănuise să o împingă puțin în timpul acesta, pentru a putea pretinde că fusese vorba despre un accident - că totul se întâmplase din pricina grabei cu care încerca să ajungă afară, în stradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
a ferit privirea în primul moment, apoi ochii ei m-au privit direct, cu o lucire rece, aproape necruțătoare, avertizându-mă, de parcă m-ar fi ținut la distanță, pe mine și percepția mea care o transforma în zeiță... atitudinea ei decisă și rezervată mi-a transmis certitudinea că într-adevăr voia să rămână ascunsă, prefera să treacă drept o persoană obișnuită, și poate să uite chiar ea însăși că viața însemna mai mult, în totalitatea adevărului său miraculos... sau poate pur
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
neagreate de mentorul Vieții noi -, indică primele semne ale unei desprinderi discrete. A doua revistă minulesciană, Insula, apare tot în trei numere (18 martie - 5 aprilie 1912), cu mai mulți colaboratori decît Revista celor l’alți, cu un program mai decis, cu un sumar poetic mai bogat și mai valoros și cu o atitudine mult mai polemică. Numele revistei indică o atitudine de segregare, de respingere ostentativă a publicului filistin, „burghez”, a comercializării și oficializării artei, a inerțiilor conservatoare. Grupul „insularilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
ieșim deci cu platoșe tari sub veste. Să înlocuim hărțile din redacții cu panoplii la îndemînă; să avem bombe asfixiante prin coșuri și condeie cu șiș”. Relevantă e și atitudinea față de public: lipsită de iluzii, conștientă de propria impopularitate, dar decisă a nu face nici un fel de concesii. Gerontocrația, spiritul mercantil, demagogia politicianistă sînt denunțate ferm. Desemnat drept victimă potențială a burgheziei, publicul larg trebuie „educat” spre a se opune manipulării politice. Tot elitismul întors al atitudinii avangardiste este deja aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
voințele și faptele. Că, așa ceva, este imposibil, e o altă treabă. Dar, dacă ea, mai marea momentului, a decis așa,în cele din urmă, așa a rămas. Și, tot așa a continuat, până s-au scurs, toți cei zece ani, deciși. Deci, s au încheiat și cei zece ani de buestru. De-acum gata! Capule Alb, trecem la acea parte din viață, pe care ți-ai dorit-o cel mai mult, dintotdeauna. Partea cu copii. Am aproape treizeci de ani? Am
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
Stelian cu o anumită reticență, nu știu dacă o să mă pot muta așa curând. Până acum n-am reușit să găsesc încă nici un cumpărător serios pentru casă... Nu-i nimic, o să găsești dumneata pe cineva, tată socrule! replică Sever foarte decis. În săptămâna următoare Stelian se duse să discute cu directorul școlii, Lascăr Anton, despre care auzise că ar fi fost interesat să cumpere o casă. Lascăr Anton locuia împreună cu tânăra lui soție, Margareta, învățătoare și ea, chiar în incinta școlii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
și să las totul baltă. Mama mă privea și știam că înțelesese perfect ceea ce mă chinuiam să-i explic așa că înainte să iasă din cameră mi-a spus: Eu și tatăl tău te așteptăm în bucătărie. Când ești calmă și decisă să vorbim, poți coborî. Am reluat ideile și parcă acum nu mai părea atât de rău, însă tot nu puteam să accept faptul că trebuia să plec, așa că acum că era cea mai bună oportunitate de a vorbi cu familia
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
la cap, dacă ajunsese să vadă marea roșie de sînge și să-l ia pe Nico drept un vulgar spărgător. Cele douăsprezece luni departe de violența inerentă meseriei vor fi desigur o paranteză salutară. Marie se Întoarse În cameră, ferm decisă să uite că același coșmar Îi mai bîntuise deja nopțile cînd era foarte mică. Trei ceasuri mai tîrziu, incapabilă să pună geană pe geană, Încă se mai gîndea la coșmar, În timp ce alerga cu pași mărunți pe poteca vameșilor. În mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
spre Anne, care făcea deja cale-ntoarsă, se Îndreptă spre locul de Îmbarcare. Lucas o ajunse din urmă și Îi luă autoritar geanta din mînă, escortînd-o. Se gîndise pe drum la ce i-ar fi putut spune pentru a o reține, decis să nu folosească decît În ultimă instanță singurele argumente care i-ar fi putu schimba părerea, făcînd-o totodată să-l deteste definitiv. - Ești o excelentă polițistă, Marie, ești făcută pentru meseria asta și știi bine acest lucru. Locul dumitale e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
nu vreau să mor, nu trebuie să-i dau eu credite, în fond aceasta e alegerea lui. Greșești! Greșești profund. Este ceva în inconștientul nostru care declanșează un program de autodistrugere. El poate fi lent, dacă nu suntem naturi prea decise, sau intempestiv; este cazul tău. Acest grăunte din subconștient, dacă se mișcă la granița cu conștientul, dă naștere sinucigașilor. Programul este devastator, generează energii perverse în noi, însoțite de celule la fel de perverse. Poate fi însă oprit tot de noi sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
lîngă el. Durerosul adevăr îi puse sîngele în mișcare. Simți că i s-ar rupe inima în bucăți dacă nu i-ar împărtăși prietenei lui radicala hotărîre. Era, poate, ultima confidență pe care avea să i-o facă vreodată. Și, decis, Lupino rupse tăcerea. Mă voi destăinui ție, minunată prietenă a mea. Îmi încalc promisiunea făcută lui Arus, dar prietenia noastră merită acest sacrificiu. Tu, Hana, ai dreptul să știi, trebuie să știi. Voi pleca departe, în lume, să-mi caut
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]