2,129 matches
-
și ordonarea creditelor făcându-se tot de secția comitetului central; centralism, dirijism cultural brutal ce explică faptul că România, spre deosebire de alte state comuniste europene, Polonia, Cehoslovacia sau Ungaria, nu a avut propriu-zis o „școală de filme, de cinematografie”, în ciuda unor formidabili regizori precum Liviu Ciulei, Lucian Pintilie, Blaier și alții.Ă A avut mulți prieteni, multe „prietene” - deși soția lui nu era ceea ce s-ar putea numi o „frumusețe”, el era sensibil la „frumosul feminin” și făcea curte neîntreruptă, neobosită, unor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
de ce, convins că nu mă mai întorc. Am revenit apoi, amândoi, prin Germania, după o săptămână sau două la Stockholm, Wickert ne-a „făcut rost” de două burse și ne-am oprit la Köln, unde i-am arătat amicului Sașa formidabilul Dom, dar, după ce am dat ambii un interviu postului de radio Deutsche Welle, unde lucra fostul coleg al lui Nichita la facultate, Corbeanu, i-am făcut cunoștință cu Acrivu, șeful emigrației românești din nordul Germaniei. La München, unde eram așteptat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
spre alte vremuri, lucru care s-a întâmplat mai curând și mai pașnic decât se aștepta toată lumea, și a înțeles că geniul național se manifestă și în vremuri potrivnice și, uneori, chiar în aceste vremuri, cu o forță și „ingenuitate” formidabile! Cu excepția primului deceniu brutal stalinist, aidoma celorlalte țări vecine aflate sub jug comunist, România a ivit personalități și opere remarcabile, încă neegalate după mai bine de 15 ani de libertate politică și socială. Eugen Ionescu, marele dramaturg și cercul din jurul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
dramatic Carandino (prieten cu Stancu!Ă, care critica fără menajamente noua, splendida pleiadă de regizori, Pintilie, Esrig, Penciulescu ce, în frunte cu Liviu Ciulei, au dat, de fapt, primul semn al înnoirii și revenirii artei românești la parametri antebelici, obținând formidabile succese și în Vest, oferindu-i rubrica de teatru, permanentă, unui tinerel de la ziarul Munca, George Banu, azi profesor de teatrologie la Paris... De fapt, încheiasem un fel de contract cu secretarul c.c. Dumitru Popescu, admirator total al Animalelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
omagiu mi s-a adus de către unii critici, din provincie sau din București, și anume că „nu am făcut, eu și generația mea, la urma-urmei, decât să reactualizăm criteriile estetice de dinainte de război!”. Da, dar... nu a fost acest lucru formidabil, în luptă cu un sistem brutal și opresiv care se opunea tocmai, în esență, acestor „criterii”, acestor „valori”, visând „omul nou sovietic și comunist”, un sclav ideologic, de fapt, al unei Împărății panslavise, fără trecut sau cu unul inventat din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
fragmentul respins de Steaua. Și - regret acum! - nu am uitat afrontul pe care mi-l făcuse D.R. nici când a fost vorba de a fi înlocuit unul dintre membrii propuși pentru Biroul Uniunii, în acea atmosferă încărcată de electricitate, de formidabile contradicții „ideologice” - un singur exemplu: activiștii superiori erau mai „deschiși” tinerilor „revoluționari” decât mulți colegi „consacrați”, țin minte că atât Ghișe, dar și Marin Rădoi, când se făceau listele pentru vorbitori, au insistat, uimind și stupefiind pe unii scriitori, „tovarăși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
acord cu adulții din jurul meu că „valorile sociale, practice, nu au nimic în comun cu cele ilustrate de o literatură romantică și idealistă!”. Și, oricât le-ar părea unora de neverosimil, nu-mi explic prea bine nici azi tenacitatea „stupidă”, formidabilă, încăpățânarea ridicolă - în ochii multora, dar și în ai mei, adesea - de care a dat dovadă acel „tinerel”. Oare „realizarea”, „cariera” - în sensul ei exemplar! - să aibă nevoie de acest „tip de calități” care se arată, se „prezintă” în primii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
denaturat, „defăimat” această noțiune, deși pe ea, pe această „calitate” se baza, ca să zic așa, întreaga ei „ideologie” și luptă împotriva păturilor aristocratice care o disprețuiau!... Pe muncă s-a bazat, de altfel, întregul dinamism și avansare tehnologică și civilizatorie formidabilă a burgheziei. Și, cu toate acestea, munca a devenit tot mai mult, pe măsură ce ea, burghezia, mică, mijlocie și mare, câștiga pozițiile dominante în societate, un termen depreciat. Iar noi, fiii și moștenitorii reflexelor ideatice burgheze, trebuie să facem un efort
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
Îngerul de gips. Am relatat pe larg scena „rupturii de Geo” pentru că ea a însemnat în primul rând ruptura de cel pe care îl credeam cel mai fidel prieten, Adrian, aflat atunci într-o splendidă fază de creație și de formidabilă capacitate de a voi și a lupta nu numai pentru o prietenie sau alta, dar și pentru „renașterea întregului front literar”. Cu o energie greu de egalat - pe care o atestă și acum, când a trecut de barierele colorate ale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
în ’68 și apoi, încă o dată, magnific, în Polonia, prin înființarea unui șir de greve radicale la șantierul din Gdansk, înființarea Sindicatului liber ai cărui lideri, după ce vor trece prin închisoare și urmărire zi și noapte a securității, vor reuși formidabilul act al înfrângerii aparatului lui Jaruzelski și pătrunderea în Parlament! În Polonia, în care acele „universități la domiciliu” și comitetele de ajutorare a greviștilor închiși, sub conducerea sciitorului Andrejievski, au realizat, absolut paradoxal și pe un teren altul decât „lupta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
oaspetele unei familii care se ocupa, de câteva sute de ani, cu fabricarea cașcavalului. Nu curățenia și rigoarea procedurilor, nu calitatea produsului final, nu farmecul patriarhal al întreprinderii m-au impresionat în primul rând. Toate astea erau previzibile, subînțelese, garantate. Formidabilă era, mai curând, plăcerea civilizată cu care producătorii își făceau treaba, mândria lor de a fi ceea ce sunt și preocuparea vigilentă de a oferi clienților o marfă ireproșabilă. Era limpede că, pentru toți membrii familiei, a face cașcaval era o
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Goncearov, despre altfel inimosul său erou. Oblomov e nemilos cu toți cei din jur, mai ales cu cei la care ține: Olga Sergheevna, Andrei Stolz, Agafia Matveevna, Zahar. Compătimirea devine o patimă. Noi înșine ne vedem contaminați, de-a lungul formidabilului spectacol al lui Alexandru Tocilescu, de o milă atotcuprinzătoare, dincolo de orice criteriiă Ne e milă de bătrânii servitori bețivi, devotați și nevolnici, de fetele „bune“ care nu deosebesc între „iubit“ și „iubire“, de gospodinele harnice, învățate cu greul, bisericoase, trupeșe
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
lectură a eroilor lui Caragiale este gazeta. Pe ei nu-i preocupă atâta „ficțiunea” cât „situațiunea”. Dacă se duce dracului rapița, ce să te mai cufunzi în reverii? Totuși, un pospai de lectură au ele, pentru că pot discuta cu argumente formidabile „lacuna” codului penal, care nu prevede pedeapsa cu moartea. Politicienii l-au citit pe Machiavelli și umblă cu machiaverlâcuri. Că îl confundă cu nemuritorul Gambetta, e altă poveste. Zița citește Dramele Parisului în traducere, neștiind franțuzește decât superficial (orvoar, țațo
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
glumă, nu? - Nu mai e o simplă ipoteză, domnule Ellis, e tot ce spuse Kimball, ca și cum ar fi avertizat pe cineva. - Aveți vreun indiciu? Kimball oftă iarăși. - Cel mai mare obstacol în investigația noastră e că scena asasinatelor - în pofida planificării formidabile la care s-a dedat asasinul în fiecare dintre cazuri - este, cum să spun - și de data asta dădu din umeri a neputință - imaculată. - Cum adică? Ce vreți să spuneți, imaculată? - Păi legiștii sunt blocați. Kimball își verifică notele, deși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
intensivă a sarcinilor, volum mare de vânzări, prețurile cele mai mici posibil, marjă scăzută de beneficii, rotație rapidă a mărfurilor. Expresia „uzină de vânzare” datează din anii 1960: ea evidențiază presiunea logicii productiviste prezente în desfacerea pe scară mare. Odată cu formidabila răspândire a autoservirii, a supermagazinelor, iar mai apoi a hipermagazinelor, nu mai vorbim doar de vânzare la prețuri mici, ci de prețuri „de nimic”, mărfurile devenind „mai ieftine decât cele mai ieftine”11: faza II e însoțită de o formidabilă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
formidabila răspândire a autoservirii, a supermagazinelor, iar mai apoi a hipermagazinelor, nu mai vorbim doar de vânzare la prețuri mici, ci de prețuri „de nimic”, mărfurile devenind „mai ieftine decât cele mai ieftine”11: faza II e însoțită de o formidabilă „revoluție comercială”. Producția și consumul de masă presupun existența unei desfaceri de masă: dezvoltarea magazinelor de mare suprafață cu autoservire și practicarea sistematică a discounturilor vin să răspundă acestei exigențe. Marele comerț cunoaște un avânt fulgurant: primul supermagazin apare în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
superioare de orice fel) sunt din ce în ce mai mult privilegiate în raport cu cantitatea și cu „produsele de primă necesitate”. Atracția pe care o exercită mărcile cele mai costisitoare exprimă nu atât continuitatea istorică a strategiilor de distincție, cât ruptura pe care o instituie formidabila difuziune socială a aspirațiilor democratico-individualiste către satisfacțiile materiale și traiul bun. La urma urmelor, valorizarea calității nu generează nicio atitudine sistematică, nici chiar în rândul păturilor superioare. În societatea de hiperconsum, nu este dezonorant să cheltuiești cu larghețe într-o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
noi forme de sclavie a indivizilor. Hipermaterialismul medicaltc "Hipermaterialismul medical" Chestiunea medicalizării existenței e interesantă și prin aceea că permite o mai bună evaluare a rolului și locului valorilor zise „postmaterialiste”. Una dintre tendințele semnificative ale societăților noastre coincide cu formidabila expansiune a tehnicilor destinate nu numai să conserve și să prelungească viața, ci și să amelioreze „calitatea vieții”, să rezolve tot mai numeroasele probleme ale existenței cotidiene a tinerilor, dar și a celor vârstnici. Somn precar, anxietate, depresie, bulimie, anorexie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
de mare consum, o concurență necunoscută până acum: aceea a prețurilor mereu mai mici. A produce mărci și imagini de mărci mai degrabă decât mărfuri? Această lectură a societății de hiperconsum trece în mod curios sub tăcere presiunea asupra prețurilor, formidabila expansiune a mărcilor distribuitorilor, a produselor fără marcă, lipsite de valori imateriale 18. Până unde merge marketingul de imagine atunci când se dezlănțuie concurența bazată pe prețuri, când publicitatea clamează pe toate prospectele: „De ce să plătești atât de scump?”. Ascensiunea în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
momentul hiperindividualizării utilizării bunurilor de consum, al decalării ritmurilor în interiorul familiei, al desincronizării activităților cotidiene și a orarelor. Pe drapelele sale, societatea de hiperconsum poate înscrie triumfător: „Fiecăruia obiectele sale, fiecăruia obiceiurile sale, fiecăruia propriul său ritm de viață”. Această formidabilă amploare a individualismului este înregistrată frontal în toate sferele consumului. Evoluția comportamentelor alimentare e aici deosebit de elocventă. În timp ce oferta este tot mai variată și mai exotică, meniurile, orele și locul meselor nu mai țin de reguli colective, ci de o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
că se desfășoară un proces de promovare în toate direcțiile a mărcilor, care face ca forma sau logica publicitară - ce depășește în realitate cu mult efectul publicității canonice - să intre într-o dinamică diversificată, neîntreruptă, hipertrofică. Iluzia atotputernicieitc " Iluzia atotputerniciei" Formidabila expansiune a mărcilor a suscitat critici vehemente la adresa a ceea ce este prezentat ca un „fascism cultural” analog controlului orwellian al spațiului mental și cultural. S-o spunem răspicat: cu cât e mai justă ideea unei puteri sporite a marketingului, cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
mediile defavorizate au televizoare în camera lor. Presiunile și atitudinile consumeriste nu se opresc la frontierele sărăciei, ele se răspândesc acum în toate straturile sociale, inclusiv printre persoanele care trăiesc din asistența socială. Într-un fel, faza III este o formidabilă mașină de socializare prin consum; în altul, ea dezorganizează comportamentele unor întregi categorii ale populației, incapabile să se adapteze la sărăcie și să reziste la solicitările ofertei de piață. Obligate să stea acasă din cauza lipsei de resurse financiare, aceste populații
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
și al altor suferințe interioare. Prețul plătit de mase pentru bunăstarea materială e mare, totul petrecându-se ca și cum nemulțumirile și sărăcia ar progresa în același ritm cu îmbogățirea națiunilor. Nimic nu exprimă mai bine relele subiective ale civilizației fericirii ca formidabila expansiune a tulburărilor psihice. Paradoxul merită a fi subliniat: iată o societate în care mai mult de 90% dintre indivizi se declară fericiți sau foarte fericiți și în care, simultan, depresiile și tentativele de sinucidere, anxietățile și consumul de medicamente
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
libertății bărbatului și a femeii. Prin chiar acest lucru ideea de saturare a principiului de individualizare apare în adevărata ei lumină: un simplu efect retoric trecând alături de ceea ce constituie una dintre trăsăturile majore ale fazei III: privatizarea modurilor de viață, formidabila expansiune socială a dorințelor de independență și de bunăstare a oamenilor. Pasiunea dominantă a hiperconsumatorului nu este aceea de a se pierde în fuziuni orgiastice, ci de trăi mai bine „acasă”, într-un cadru care răspunde noilor exigențe de securitate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
a ceea ce e bun în viață, la savurarea maximă a plăcerilor existenței, fără inutile proiecții ale propriului eu în viitor, fără grija zilei de mâine. Împăcarea cu lumea așa cum este, fericirea acum și aici: epoca noastră ar fi martora unei formidabile afirmări a lui carpe diem. S-o spunem fără înconjur: nu există o mai mare eroare de diagnostic decât o asemenea judecată. Pentru că, în zilele noastre, nimic nu mai este scutit de amenințări, de incertitudini și de riscuri. Locurile de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]