1,602 matches
-
aștepta, se dovedesc de o noblețe aiuritoare. Judecat de sus, raționamentul pare fragil. Exemplele din carte, însă, sunt greu de contestat. Și, la urma urmelor, vorbim aici despre proză. Nu despre justiție. „Dacă te mai văz vreodată în preajma Lenuții, te frig pă jăratic și te dau la câini, javră de persoană ce ești!” (p. 283) Asta îi strigă un îndrăgostit furibund rivalului său. Javră de persoană! O vorbă de neuitat, dincolo de bine și de rău.
Oborul pentru totdeauna by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5722_a_7047]
-
intervalul ca spațiu al afirmării și al puterii: șeful de cameră "'a ieșit pe interval și a strigat ca să audă întreaga baracă: - Bă, dacă unuia nu-i convine ceva la băiatul ăsta, atunci să iasă la interval și s-o frigă parte-n parte cu el!" (p. 14). Intervalul apare și ca loc de plimbare (dar și de glume proaste): "'cînd făceai manej pe interval (...), te trezeai deodată cu o găleată de apă în cap, aruncată de la cracă" (= din paturile de
"Pe interval" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/10293_a_11618]
-
anterevoluționare: "Sudoarea picura din nasuri și bărbii, topindu-se-n aburi. Se scutura mătreața pe sub batice albe fugite pe cefe, învârtoșând brânza degresată, dreasă cu saramură, hipnotizată de zeci de respirații gâfâite, precipitate de foame. El cutreiera prin ceața încinsă, fript de foame." (p. 299). Iar demolările făcute în ultimii ani ai ceaușismului sunt prinse, de asemenea, în pagini excepționale, animate de frenezia distrugerii: de la Așezămintele Brâncovenești și până la Morga cu aerul ei "despletindu-se în efluvii de formol și-n
Viață de câine (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9518_a_10843]
-
că istoria cu capul Meduzei e o poveste (200). Părintele Ghermănuță, călugărul iscusit la aprins focul cu iască și cremene rivalizează cu fidelul Achates, cel mai mare meșter al vechimii în scăpărat cu amânarul (217), iar neîndemânarea lui de a frige hribii nu-l împiedică de a-și da ifoase profesionale de Moschion sau de Labdacus (220). Tovarășul de drum al scriitorului este interpelat ca frumosul meu Adonis (59), frumosul meu Telemac (62), junele și grațiosul meu faun (69). Când ezită
Un călător „anacronic” by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4403_a_5728]
-
clasică (251). Descrierea puținilor troieni scăpați din naufragiu alcătuită în Eneida, I., 118 este un etalon al disperării celui rămas fără merinde după ce și-a gătit ultimii bureți, epuizarea hranei coincizând cu secătuirea dispoziției clasicizante: după ce, la prânz, îmi mâncai fripți pe cei din urmă troieni ai mei, nu mai avui, măcar în gând, putința de a glumi pe socoteala vreunei depărtate antichități, oricât de clasică ar fi fost ea (260). Primul vers din a doua bucolică vergiliană Formosum pastor Corydon
Un călător „anacronic” by Alexandra Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4403_a_5728]
-
80 km/h, urmat fiind de trenul regal. În acest timp, Anghel Saligny se afla sub pod, pe o șalupă, în mijlocul constructorilor. La ora 16 a început banchetul; miile de țărani au fost serviți cu „carne de berbece și vițel fript în frigare, pâine, vin bun”. În cuvântul său, Carol I a făcut referire la podul lui Traian și la cele trei sferturi de veac de când dorea realizarea edificiului: „o lucrare trainică și nepieritoare, care trebuie să arate lumii că vrednic
Agenda2006-05-06-senzational1 () [Corola-journal/Journalistic/284702_a_286031]
-
referea la acea ocupație rusească a Țărilor Române de pe urma căreia acestea încetaseră a mai fi mari producătoare/exportatoare de vite, o dată ce generalul rus cutare raporta superiorului său că nu mai dispune de nici atâta "provision" cât să-i pună la fript un biftek. Timpul anume când ilustrul strateg Suvorov, răspunzând unor plângeri ale localnicilor, declara că vrea să lase moldo-valahilor ochii, ca să aibă cu ce plânge. Probabil, unde era de aceeași pravoslavnică religie! Într-o carte de anul acesta, datorată istoricului
Cu istoria nu-i de glumit by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/16203_a_17528]
-
7 dimineața) și-o iau, premeditat, spre geana de zare muntoasă, cea pe care Conu’ Mihai pretindea că o și străvede din campanila sa de la Copou, deslușindu-i chiar, printre irizări, Ceahlăul. Ce lume, boieri dumneavoastră! Cum venea vara, cum frigea vipia, pleca toată lumea (bună) într-acolo. Promenada de la Agapia sau de la Văratic, dar și cea de la Bălțăteștii Adelei lui Ibrăileanu refăceau Lăpușneanu și Carol. Unde-i lumea aceea îmbătată de propria ei frumusețe! Dar și lumea mai de dincoace! Rămînînd
Peste Ilici dus-întors by Val Gheorghiu () [Corola-journal/Journalistic/13553_a_14878]
-
Constituției. Nu interesează aici ce se va mai întâmpla în cazul Mircea Diaconu, ce decizie va lua Parlamentul European la o eventuală intervenție a ANI. Interesează faptul că în mai 2014 PNL a suflat și în iaurt ca să nu se frigă. Dar în iulie 2014 liderii teritoriali ai PNL (cam aceiași care îi refuzau în mai lui Diaconu un loc pe lista partidului) oferă lui Klaus Johannis candidatura la funcția de președinte uitând că acesta are un proces cu ANI în
Klaus Iohannis, proces ANI. Scenariul lui Radu Zlati by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/28582_a_29907]
-
soare, guvernul Ciorbea a încercat aceeași echilibristică. Rezultatele se cunosc. Marea deosebire e că între timp criza s-a tot adîncit, încît, paradoxal, castanele pe care PDSR le-a încins pe vremea cînd era în opoziție au ajuns să-l frigă pe premierul Năstase, fiindcă nimeni nu le-a luat de pe foc pînă în prezent.
Castanele uitate pe foc by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/16266_a_17591]
-
lucra? Sigur că nu înțelegi! La export ați trimis zeci de garnituri de proastă calitate. Știi cât ne costă asta în valută forte? Fără să mai punem la socoteală că v-ați ras de alte contracte! Cu ăștia, dacă te frigi odată, după aia poți să le pui sare pe coadă! Că ăștia nu stau de vorbă cu tine decât pentru ceea ce le livrezi. Tovarășul Lascu ridică tonul, se sculă de la birou și începu să se plimbe prin încăpere. Magdalena Ursu
Audiența by Gheorghe Schwartz () [Corola-journal/Imaginative/7738_a_9063]
-
prietena mea Linda. Adevărul devine cu totul imaginar. El umple hăul de sub privirea mea, stă în gura mea ca un pumn de cîlți pe care nu-l pot scuipa. S-a lăsat liniștea. Aud timpul trecînd, îl simt cum îmi frige vîrful urechilor. Deschid gura și nu iese nimic. Prietena mea Linda se învîrte ca un CD și cîntă despre moarte cum numai moartea singură poate povesti despre moarte, ba un pic chiar și despre viață, și nu știu de ce, cînd
POEZIE by Dorin Tudoran () [Corola-journal/Imaginative/13980_a_15305]
-
țeasta umanității sună deșteptarea din stupiditate din senilitate și sterilitate tocmai m-am întors de la vînătoare din junglă împreună cu iubita mea tocmai am despicat în două țeasta rinocerului și trunchiul rinocerului și le-am pus în groapa cu jar la fript și la copt tocmai am mîncat carne dulce și oase dulci de rinocer împreună cu iubita mea tocmai am făcut dragoste cu iubita mea cu trupurile azvîrlite generos în iarba mătăsoasă și răcoroasă a amazonului tocmai s-a ridicat pe cer
Poezie by Nicolae Tzone () [Corola-journal/Imaginative/9986_a_11311]
-
odihnă alunecarea lacrimii în mîna ta o carte cum o casă nelocuită. Inima Inima părăsită de Lume scriind se regăsește și astfel se-ntoarce iarăși în Lume apoi se așează pe pat alături de tine toarce cum o pisică. Autumnală Din ce în ce mai frig afară o casă temătoare în care ți se usucă limba natală aidoma unui șirag de fructe puse la uscat un oracol te mîngîie pe furiș aidoma unui curent din geamul deschis uscînd cugetările ude cum niște rufe apa vorbește de
Poezie by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Imaginative/8981_a_10306]
-
geometrii vestite ne-or dezbăra de-oricare Lege și-n loc de iaduri vom huzuri-n altare De cumuluși, cu visuri pictați vioi de-un soare Mai bulbucat, mai vînăt, mai amoros, mai tare, Unde păcatele și puritățile încap Alături. Frige-n tavă crini groși tîrîți prin praf!!*) *) îndemnurile finale-s întotdeauna gastronomice
Scrisoare pentru Lolo by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/16574_a_17899]
-
după treburile lui, de la care se întorcea după miezul nopții sau dimineața. Stînd atît de mult încuiată singură în casă, Ana Maria se lipise însă de bunică-sa și de-acum și de maică-sa; fără s-o știe, era friptă de dorul Marianei, după ce o auzi de trei ori la telefon. Cum o aduc sîmbăta aici, îi spuse maică-sa, fuge la telefon, strînge receptorul în brațe și-l pupă, mămica mea scumpă, te iubesc și te aștept să vii
Prăpădul Lui de pe urmă by Radu Aldulescu () [Corola-journal/Imaginative/6740_a_8065]
-
așa cum îl mângâia pe Colț, câinele ținut în lanț în dosul curții. Și, așa cum făcea Colț, copilul își ridicase privirea umedă spre el, în timp ce lua cu amândouă mâinile boțul de brânză. Își retrăsese mâna de pe capul lui imediat, de parcă-l fripsese ceva. În secunda următoare biciul pocnea deja în aer, iar caii porneau la trap, nechezând nervos. Nu-și întorsese nici măcar o singură dată capul, cât timp ținuse drumul până la bucata lui de pământ. Muncise cu îndârjire toată ziua, lovind cu
Îi venise vremea by Iulia Sala () [Corola-journal/Imaginative/7854_a_9179]
-
te mai recunoști ridul își are drumul său printre bezne te prefaci a nu auzi șoaptele din peretele casei din zăpada lui purpurie ele te cheamă te cer noaptea își cerne cenușa pe lume e un galben de noiembrie și frig tu ce mai aștepți cu privirea pierită de jur împrejur neființele hohotesc hohotesc
Poezii by Mariana Filimon () [Corola-journal/Imaginative/3943_a_5268]
-
nu avea nici o legătură cu el. După care a scos carnetul în buzunar și a râs mulțumit: - îi mănânc fripți, domnu^ Victor! Cei ca dv. se răfuiesc cu universul, cei ca mine cu ticăloși în carne și oase! îi mănânc fripți!... Nu-i lipseau ideile, carnetul era pe sfârșite, îi lipseau doar numele celor care-i "strâmbaseră destinul" - și-a fluturat iar mâinile deasupra capului, indicând un univers apăsător, imposibil de definit altfel decât prin imprecizie. Se pensionaseră și făceau sau
Destin by Constantin Stoicu () [Corola-journal/Imaginative/8428_a_9753]
-
al nostru de azi”, afirmă că este “singurul dintre naționaliștii noștri, care atinge patetismul eminescian al ideii de națiune”. Și: “De când scrie el, limba noastră a fost trecută prin cuptoare de simțiri, care au făcut-o să sfârâie și să frigă”. Această inspirată metaforă spune aproape totul despre marele memorialist, cel din Oameni care am fost. În romanul Adela al lui G. Ibrăileanu, criticul identifică o variantă narativă a cugetărilor cuprinse în volumul Privind viața, o disimulare romantică, doctorul Codrescu fiind
Vladimir Streinu și proza românească by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Imaginative/12982_a_14307]
-
aici e-aici! Aici e buba! De ce bei, d-aia ai mai bea, nu-i nici laie nici bălaie, da-i bun ca pâinea caldă cafeaua tare, turcească, și așa mai departe, picioare strâmbe, dolofane aici e buba! XX. Al naibii de frig Cândva nu contează când baobabul tău a vorbit pe ocolite: vremea măritișului - epoca de piatră. Este al naibii de frig aici în baobabul tău dar orice-nceput e greu. XXI. Un țipît Mi-am aruncat o privire și-am țipat am vorbit
Poezii by Mihai Minculescu () [Corola-journal/Imaginative/9701_a_11026]
-
în plăpumi de lintiță, răscopt Ca oul fiert în miere, cu gălbenușu-n soare Cadelnițat și-albușul - ochi grav de înger mort, Dat peste cap - , iubito, încheg plăceri mai rare, Mai dulci decît bomboana marchizului de Sade Și ca s'te frigă roua,-n genunchi pe ciuperci cad.
Sonet găsit în debarale by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/6885_a_8210]
-
să dea de știre tuturor: „Mi-e gândul spre lume repezit ca un taur./ Inima scurmă vremurile, inima-i una./ Tâmpla-mi zvâcnește mai tare ca tâmplele vremii./ Mă gândesc să sorb din viață ca atâți alți golani,/ dar mă frige până și aburul iute al zemii./ știți, am împlinit optsprezece ani“. Poezia aniversară intră într-un mănuchi de trei piese, cu care Maria Banuș inaugurează o colaborare prolifică la revista „Azi“ (nr. 3-4/mai-iunie 1932), decisă a depăși reticențele debutului
Maria Banuș by Geo Șerban () [Corola-journal/Imaginative/12956_a_14281]
-
lungă, pe care trebuia să urci până la capăt și la fiecare palier peisajul se schimba ca într-un film neorealist italian, pentru că treceam printre scaune dezafectate scoase pe hol, niște coruri studențești care făceau repetiții pentru Cântarea României, era foarte frig iarna și o caldură umbroasă cum este în clădirile vechi vara, fetele și băieții pe care îi întâlneam în timp ce urcam purtau blugi aduși de vaporeni și tricouri chinezești care se vindeau în cămine. Din când în când, atunci când ajungeam în dreptul
Tăcerile mele și tăcerile lui Mircea Martin by Anca Mizumschi () [Corola-journal/Imaginative/8008_a_9333]
-
nu prea. E mai curând o îndepărtată nostalgie metafizică, cu dimensiuni montane sau marine. Imaginile sunt atât de elegant stilizate, încât capătă ceva clasic: Când prin grădini părăginite e prezis Aprilie, / Ridici o frunză, se sfărâmă - îți lasă în palmă frig timpuriu, merele putrede-n crengi, păianjeni. Raza se-năbușă de fum, făptura ta se dezmorțește risipind pe jos / furnici uscate - și te soarbe blând pământul veșnic lăsând afară, un sloi de ramuri albe." (Pământul veșnic, 1977). La un moment dat
LECTURI LA ZI by Iuliana Alexa () [Corola-journal/Imaginative/14248_a_15573]