1,851 matches
-
aparențelor sale multiple și variate, care niciodată nu pot fi aparențe ale lucrului în ansamblu, ci numai aspecte sesizabile succesiv, într-o <<unitate fluentă>>" (s.n.)125. În aceste condiții, el consideră absurdă "afirmația necondiționată că orice filozofie științifică este o himeră"126. Contraargumentul lui nu e de natură să ne convingă, întrucât mizează pe un sofism, pe un fel de diversiune, abătându-ne de la logica demersului lui Dilthey, fiindcă acesta din urmă nu-și propusese altceva decât să înfățișeze filozofia ca
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
învinsese și-l făcuse prizonier pe năprasnicul rege longobard Desideriu. Acesta încerca să cucerească ducatele Spaleto și Benevenuto și, mai apoi, să-și întindă suveranitatea asupra întregii Italii. Carol cel Mare a întrevăzut aici o ocazie mirifică pentru sine. Distrugând „himera italică” a longobardului, crea o oportunitate mult mai mare. În 800, Carol cel Mare devenea nu un împărat oarecare, ci întemeietorul unui nou imperiu roman, Sacrum Imperium Romanorum - Sfântul Imperiu Roman de Apus era o unificare a Europei Occidentale, o
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
de științificitate odată cu apariția modelelor mastery learning care promiteau (și dovedeau!) posibilitatea practică de a determina eficacitatea generală a instruirii. Se împlinea visul lui Comenius! Se părea că „arta de a-i învăța pe toți totul” nu mai este o himeră. Anii ’70 au fost anii de glorie nu numai ai „ingineriei pedagogice” reprezentate de designul curricular modern și de proiectarea pedagogică riguroasă, ci și ai unui mit: mitul eficienței educative și al formării acelui one-dimensional man produs de societatea de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
situației create de teorema lui Bell, scria uluit: „Dacă predicțiile statistice ale teoriei cuantice sunt adevărate, atunci ideea unui univers obiectiv este incompatibilă cu legea cauzelor locale”13. Atunci ce să mai credem despre acest Univers? Că e doar o himeră? Că este doar o iluzie a minții noastre, care, la rândul ei, ar fi și ea tot o iluzie? Există un scamator aflat dincolo de spațiu și timp, care își bate joc de mintea noastră? 15.1.2.4. Teoria bootstraptc
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
rezidă în interesul acordat curriculumului ascuns și în descoperirea diverselor forme pe care acesta le îmbracă. Această preocupare a contribuit la alimentarea gândirii curriculare postmoderniste cu fapte pe care dezvoltarea modernă a curriculumului nu le-a cunoscut, hrănindu-se cu himerele „modelului unic” și „teoriei generale”. În anii ’90 se poate vorbi de postmodernism politic în domeniul curriculumului. Ideile lui Bowers, Wexler și McLaren au evoluat semnificativ. Bowers repudiase dintotdeauna marxismul, criticându-l virulent (1980, 1981, 1984, 1986, 1987, 1991, 1992
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
culturii” și „teleevanghelismul”, în contrast cu insatisfacțiile și dezgustul pe care le iscă permanent parcurgerea unui curriculum formal. Dar această teză dovedește doar cât de vulgară devenise însăși critical pedagogy, care nu mai găsea un sprijin consistent în ideologia de stânga, cu himerele sale utopice și promisiunile de egalitarism și libertinism pedagogic. 15.3.2. „Stafia rezistenței” și repudierea „reproducției sociale”tc " 15.3.2. „Stafia rezistenței” și repudierea „reproducției sociale”" Adesea gândirea postmodernă se comportă ca o mișcare noetică teriomorfă care capturează
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
apariție) cu privire la rolul controlului în educație 183. Se pare că el a adoptat, în acest sens, o poziție negativistă care îi conferă o aură de dadaist întârziat - ceea ce poate însemna, așa cum suspectam mai sus, și o cădere jenantă în mrejele himerei nondirectiviste de la începutul secolului XX. După el, controlul ar fi, în exclusivitate, „inchiziția” curriculumului modern, „stafia care bântuie curriculumul” (ghost which haunts the curriculum): Controlul nu este numai stafia din orologiul curriculumului (the ghost in the clock of curriculum) - pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
el momentul schimbării vremurilor nefăcând decât să mențină o realitate în care lui îi revine rolul de victimă perpetuă. În proză, A. evocă lumea măruntă, dar colorată a periferiei timișorene, dovedindu-se un bun cronicar al banalului, sub care înfloresc himere și se consumă drame neștiute. Maniera este, de data aceasta, realismul magic, care face să coexiste nuditatea vieții cu fabulosul, sentimentalismul cu grotescul. Romanul Ploaia de nisip (1982) a fost distins cu Premiul pentru proză al Asociației Scriitorilor din Timișoara
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285432_a_286761]
-
metonimice ale persoanelor, domiciliile lor) apare aici în varianta cea mai pură, cea mai spiritualizată. Personaj care opune crispatei atenții la obiecte o reverie atenuantă, soporifică, Maxențiu transportă în visul său o imagine construită, un acord final al trecutului cu himera trăită în prezent. Nu mai puțin obsesie a romanului, reveria asupra casei închide în cîteva linii psihologia deviantă a compensației imaginare găsite în locul -fetiș: Își închipui că viața de acum a frumoasei doamne Hallipa-Drăgănescu ar fi fost a lui: casa
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
o veritabilă vocație a „umbletelor”), a lui Brâncoveanu și a lui Ștefan Cantacuzino, mistuiți de propriile lor ambiții, a lui Dimitrie Cantemir, producător de gesturi irecuperabile. Aceștia - și mulți alții lângă ei: Toma Cantacuzino, pildă de nerecunoștință și cultivator de himere, serdarul Barbu Cornea, „tâlharul cel mare” - au adesea un sfârșit care confirmă premonițiile cronicarului. El are însă și știința ridiculizării subțiri (îi persiflează pe uneltitorii neperformanți, țesători ai unor „sfaturi vrednice de râs”, „deșarte” și „vrednice de batjocuri”), prin bagatelizare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288940_a_290269]
-
Editura Eikon, Cluj-Napoca, pp. 28-332005. Lung, E. (2005), "Rădăcinile medievale ale Uniunii Europene", în Revista 22, an XIV (806), 16-22 august. Magnette, P., La Grand Europe, Éditions de l'Université de Bruxelles, Bruxelles, 2004. Mantzaridis, G. I., Globalizare și universalitate himeră și adevăr, Editura Bizantină, București, 2002. Marshall, G. (coord.), Dicționar de sociologie, Editura Univers Enciclopedic, București, 2003. Martini, C.M., "Les devoirs de l'Eglise dans l'Europe en marche vers l'unite", în Objectif Europe, nr. 17, 1992; La Civilta
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
ilustrată”, „Ramuri”, „Revista copiilor și tinerimii”, „Neamul românesc literar”, „Vieața nouă”, „Solia”, „Adevărul literar și artistic”, „Lumina literară”, „Arta”, „Rampa”, „Flacăra”, „Căminul nostru”, „Scena”, „Viitorul” ș.a. În 1909 publică primul volum de versuri, În umbra iubirii, urmat de Poezii (1911), Himera (1914), Cireșul înflorit (1916). A murit foarte tânăr, de tuberculoză. În poezia lui O. se identifică tatonările specifice unui moment de trecere de la tradiționalism la un așa-zis modernism ponderat, rezonanțe eminesciene, macedonskiene și, posibil, bacoviene întâlnindu-se într-o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288570_a_289899]
-
fragmente din operele unor clasici ai literaturii universale: Ovidiu, Ronsard, Goethe, Schiller, Byron, Lamartine, Heine, Baudelaire, Edmond Rostand ș.a. În volum a publicat doar versiunea la Hermann și Dorothea de Goethe. SCRIERI: În umbra iubirii, București, 1909; Poezii, București, 1911; Himera, București, 1914; Cireșul înflorit, București, 1916; Zile de purpură (în colaborare cu Ion I. Pavelescu), București, [1916]. Traduceri: Goethe, Hermann și Dorothea, București, 1912. Repere bibliografice: Ion Scurtu, Talent și modestie - un poet rar: d. Oreste, „Seara”, 1911, 512; George
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288570_a_289899]
-
Scurtu, Talent și modestie - un poet rar: d. Oreste, „Seara”, 1911, 512; George I. Stratulat, Un mare clasic, „Biblioteca modernă”, 1911, 9-11; G. Bogdan-Duică, „Poezii”, „Românul”, 1912, 88; A. Naum, „Poezii”, AAR, memoriile secțiunii literare, t. XXXIV, 1911-1912; Ion Foti, „Himera”, UVR, 1915, 2; Mihail Săulescu, „Cireșul înflorit”, RP, 1916, 209; Dragoș Protopopescu, „Cireșul înflorit”, „Naționalul”, 1916, 149; Al. T. Stamatiad, Poetul Oreste, „România”, 1918, 319; Chendi, Schițe, 101-105; Lovinescu, Scrieri, IV, 517-518; Lovinescu, Ist. lit. rom. cont., III, 225-227; George
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288570_a_289899]
-
prietena, studenta? S-a rugat de mine s-o înțeleg, încă nu era pregătită... Dar eu judecam prin simțuri, nu mai puteam aștepta. O zi era un chin pentru mine dacă nu... Așa a apărut primul copil... căsătoria... și spulberarea himerei, marii iubiri. Am înțeles. Las profesorul să tacă. Nu mai vorbește. Dar două lacrimi se scurg pe fața lui delicată și vădit îndurerată. Ei, profesore, înseamnă că tot o mai iubești. Da... mult... Doi ochi curați, mari, mă privesc aproape
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
total diferită, cu altă cultură, religie și obiceiuri. Cuba este departe de noi, europenii, în multe privințe. La începutul istoriei, călătoriile erau lungi, chinuitoare și riscante. Dar oamenii își făceau viața lor, odată ajunși acolo. Familia, prietenii, țara, erau îndepărtate himere care le bîntuiau gîndurile obsesiv, dar, deși chinuitoare, erau totuși suportabile, adică omul nu murea din asta. A mirare este adaptabilitatea omului la condițiile de climă. În Cuba este cald și nu prea, dar umiditatea pune capac. Europeanul însă bea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Isaia este vorba de răzbunarea divină: Iahve este pe punctul de a pedepsi necredința religioasă mărită de nedreptatea socială și de prăbușirea valorilor morale. Acesta este motivul pentru care se opune politicii externe a regelui. Coalițiile și manevrele politice sunt himere. Nu e decât o singură nădejde: credința și încrederea în Iahve. Dacă nu credeți, veți fi zdrobiți!" (7: 9 b). Credința în Iahve și nu ajutorul Egiptului este ceea ce poate să ajute (31: 1-3). Pentru a-1 încuraja pe rege
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mediologic. Cine vrea să explice un fenomen oarecare are tot interesul să nu-l înțeleagă. Fenomenul revoluționar e mai mult decît străin pentru acești trei tradiționaliști: uluitor. 89, 93? Aberații împotriva naturii, dar care au făcut istoria. Gîndirea iacobină? O himeră, dar care a prins contur printre noi. Ceea ce nu trebuia să se întîmple, s-a întîmplat. Cum a fost posibilă o asemenea idioție, o asemenea iluzie, o asemenea orbire? Imediat ce a fost ridicată problema prin refuzul instinctiv al fondului, prind
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
de viață, de gîndire și de reproducere a celor două. Cel de-al treilea, exclus de ideologie și istorici, mediul profesional al tipografiei, a făcut legătura între teoria proletariatului și condiția muncitorului, sau, dacă nu vă vine să credeți, între himeră și realitate. Acesta a fost cel mai bun mijloc tehnic de a intelectualiza proletarul și de a proletariza intelectualul, dublă mișcare constitutivă a "Mișcării muncitorești". Ce este de fapt un tipograf, dacă nu, așa cum afirmă Jacques Cellard, evocînd universul defunct
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
democrației vor continua să evolueze în strictă legătură cu timpul, locul, datele culturii în care operează. Democrația nu poate fi nici exportată și, implicit, nici importată. Ceea ce se exportă și importă, de veacuri, sunt, mai degrabă, revoluții, contrarevoluții, comploturi, ideologii, himere, hidre politice de o culoare ori alta. Tot ceea ce poate face o democrație cât de cât stabilă (mi-aș asuma riscul de a o numi și pe cea americană printre asemenea democrații) pentru locuri în care democrația a fost prigonită
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
aproximativ în același timp, H.-R. Patapievici vorbea, măi plastic, despre „vulgata bunului român”. Prezentul a fost și este opac din pricina lipsei de informații, de analize și de interpret...ri credibile și competențe; viitorul, paradoxal, ca loc prin excelent... al himerelor, a fost perfect previzibil în discursul comunist - „viitorul de aur”, în care oamenii credeau cam cât credeau în „Epoca de Aur”. Urmele acestei atitudini în privința viitorului se observ... în actualele „viziuni” promise de partide, de Parlament, de Guvern sau de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1898_a_3223]
-
închiși ca să nu văd întunericul ce mă asalta fluid din toate părțile. La fel am simțit și în această noapte. Imediat ce-am deschis ochii, am fost paralizat de aceeași stare infantilă când nu știam cum să mă apăr de himerele ce-mi ocupau imaginarul cu întruchipări cât mai terifiante. Decăzusem la acea vârstă fragilă când nu făceam deosebirea între închipuire și realitate. Mă forțam să-mi revin din coșmar, dar nu reușeam. Îmi clănțăneau dinții, lovindu-se zgomotos unii de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
femeilor; Aia e foarte atentă să poarte ofrande zeiței nopții, pătate de culoarea sângelui. Călătorie Am simțit mereu nevoia să mă mișc, să nu rămân încremenit în același loc, fie ca bărbat, fie ca poet. Am alergat neobosit după o himeră ce m-a atras cu chemarea ei secretă. Important este să nu te oprești niciodată din căutare ca să nu ai timp să-mbătrânești și să te gândești la moarte. Cine știe dacă imediat ce ai dat colțul, părăsind incinta casei tale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Tomis. Materie Materia trebuie să umple în permanență golul, așa cum afirmă Epicur. Și moartea mea e doar o metamorfoză prin care se astupă un gol. Glykonul Acest șarpe care mă fascinează atâta prin privirea-i feminină insinuantă e, desigur, o himeră a metamorfozelor celor mai ascunse din om. E Sfinxul. Glykonul ar trebui să se afle, obligatoriu, numai pe mormântul poeților. Puritate Geții consideră cutuma virginității femeilor înainte de căsătorie de o importanță fundamentală; atunci când regula e încălcată, pedeapsa e extrem de severă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
șAcest text a fost citit de poetul Roberto Carifi și cu ocazia prezentării romanului la Gabinetto Vieusseux, pe 28 mai 1997.ț Giuseppe Cassieri Ovidiu al meu la Marea Neagră Un jurnal al românului Mincu Ovidiu exilat la Tomis e o himeră plină de promisiuni ce vine periodic să bată la ușa imaginației scriitorilor de orice limbă (a se vedea, de exemplu, frumoasele pagini ale lui Christoph Ransmayr: Il mondo estremo , Ed. Leonardo, 1995) și-i face să scotocească în desagii legendelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]