7,215 matches
-
Dinu Mirea (n.ed., L.C.). 15 Cronică semnată cu pseudonimul Dinu Mirea (n.ed., L.C.). 16 Volumul al IV-lea a apărut în 2014, la Editura Detectiv literar din București. 17 Articol semnat cu pseudonimul Dinu Mirea (n.ed., L.C.). ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Theodor Codreanu în imaginarul criticii Theodor Codreanu în imaginarul criticii 14 1
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Cronică semnată cu pseudonimul Dinu Mirea (n.ed., L.C.). 16 Volumul al IV-lea a apărut în 2014, la Editura Detectiv literar din București. 17 Articol semnat cu pseudonimul Dinu Mirea (n.ed., L.C.). ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Theodor Codreanu în imaginarul criticii Theodor Codreanu în imaginarul criticii 14 1
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
creativitate, puterea de a gestiona eficient raporturile dintre continuitate și schimbare. Societatea se confruntă în prezent cu schimbări rapide și profunde: apar produse și servicii noi, cercetările evoluează în direcții neașteptate generând descoperiri care păreau până mai ieri de domeniul imaginarului. Schimbările determinate de evoluțiile tehnologiilor moderne nu se mai manifestă doar în domeniile pentru care au fost inițial concepute, ci provoacă transformări și în alte zone ale vieții și activității individului care, la prima vedere, nu par a fi relaționate
Concepte moderne privind utilizarea tehnologiilor informaţionale în procesul de predare-învăţare-evaluare la disciplina "Bazele generale ale fotbalului" by Gheorghe Balint () [Corola-publishinghouse/Science/661_a_1278]
-
le alungă, fatal urmărit de o notă din pianul unde se oploșise Satan; în fine, farmacistul alchimist se dedă practicilor sale ocult medievale, într-un text memorabil (Farmacistul). Scrise în ultimii ani de viață, aceste balade dau măsura deplină a imaginarului insolit al poetului. Afirmat mai întâi ca prozator, cu Roata cu șapte spițe, ce alcătuiește apoi, împreună cu ciclul Tulnicele Iancului, volumul Pentr-un hoț de împărat (1968), S. se consacră povestirii de ambianță istorică. Nu e vorba însă de reconstituire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289857_a_291186]
-
înțeleagă mai bine. Presupun că trebuia și ea să spună că îl iubește cât de cât, ca să nu pară complet lipsită de caracter. Vai de amărâtul ăla de iepure trecut, romantic, slăbănog și prostit de Oliver! Parcă vedeam norocul lui imaginar la bani și amor și mașini ducându-se pe copcă, și pentru o fracțiune de secundă mi-a părut rău de el. Am reușit și să întrezăresc pentru o clipă lipsa ei de recunoștință, însă n-am putut să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Îi Îndepărta, fugărea - mai trăgând focuri pe deasupra lor - În hazul ostașilor germani care râdeau și strigau «țigoin» șZigeuner - n.m.ț și-i Îndemnau șpe țiganiț să meargă iar să ia haine” Era vorba, deci, de un joc de-a prinselea imaginar care s-a desfășurat În gară și care i-ar fi distrat pe aliați - cu toate că, a recunoscut Atudori, În același timp „toată lumea șevreiiț din vagoane strigau, zbierau, cereau apă, ajutor făcând un zgomot infernal”136. Jocul a continuat atât cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
ca un adevăr demonstrat și verificat prin practică. Pe când a te simți englez nu-i același lucru. Așadar, până la urmă, noi suntem cei ireali. Nu, nu, nu, răspunse Hattie. Nu trebuie să răsuciți lucrurile în felul ăsta. America este ceva imaginar. California e imaginară. — Ah, California... Desigur, îmi plac Munții Stâncoși, îmi place Colorado, fiorul singuratic al zăpezii în noapte și plopii tremurători roșii, apoi liliachii, și lumina, dar cel mai mult cred că-mi plac orașele fantomă. Nu natura sălbatică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
un Creator al său, acesta ultimul este și trebuie să fie, neapărat, mai complex decât sunt cărămizile create și treaba se complică iar, băieți! Ei, dacă tot s-a ivit ocazia, haideți să ne lămurim! Să înțelegem unde se sfârșește imaginarul colectiv, cu arhetipurile și cu bâjbâielile lui perverse și unde începe, de fapt, Singularitatea. Și cum arată dimensiunea aia grozavă, spirituală, care te întâmpină, zice-se, când vei fi trecut prin spuma cuantică, prin oglindă, Dincolo! Să știm și noi
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
repete invitația. O vreme, se aude numai clămpănitul fălcilor, ocupate simbiotic cu dumicații, precum și sorbiturile vajnice, cu clefăieli, care se transmit cumva, empatic, către baba negricioasă, ațipită ca o moartă, care mușcă și dânsa reflex, prin somn, dintr-un mititel imaginar. Domn' Dan, căpățânosu' de Pale, Henri Bec, a pierdut contactu' cu noi, din Centru. Iar Bibi le Fou a rămas zălog la Fane Calapod, la bistrou, la "Pi...da și Ancora", că s-a machit devreme și a spart un
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
baza unui document, dar putem avansa ipoteza că, la Aristip, trupul e suflet și viceversa; că dihotomia platoniciană pare chiar lipsită de existență sau, cel puțin, lipsită de mize asemănătoare cu ale noastre, noi cei care trăim astăzi, formați de imaginarul dualist creștin. Astfel încât plăcerile sufletului și cele ale trupului, deosebite doar artificial, numesc jubilări similare, deoarece sunt resimțite, trăite și percepute de aceeași identitate corporală, de aceeași subiectivitate carnală. Pentru că, să nu uităm, Aristip nu încetează să facă din cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
că „o imagine nu exprimă decît proprietățile metaforice la care face referire“ (Goodman), așa Încît orice reprezentare nu este decît ipoteză de interpretare și atribuire de sens. De unde rezultă fără nici o dificultate că reprezentarea este, În definitiv, o funcție a imaginarului, astfel Încît oamenii aud sau văd efectiv mai degrabă ceea ce doresc, decît ceea ce se petrece În realitatea așa-zis obiectivă. Dacă față de un simplu desen, cum e cel de mai sus („desenul lui Jastrow“), pot exista două opinii divergente și
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
unei femei adus de ape/ și sufletul ei sălbăticit lovindu-ne fața./ Amintește-ți:/ ziua în care am descoperi nesfârșita bunătate/ și valul de sânge din care tinerii morți/ fac semne celor de pe țărm” (Poem de dragoste). Simbolurile tutelare ale imaginarului sunt trandafirul și ciuma, care se distribuie alternativ în economia volumului. Deși ele amintesc, la o primă lectură, de cunoscuta sciziune baudelairiană, M. nu acceptă edulcorarea estetizantă ca răspuns viabil dat cataclismelor istorice. Mai mult, scriitura se autodenunță, dezvăluindu-și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288028_a_289357]
-
fapt maniera în care Biserica ortodoxă a perceput statul, atât ca noțiune abstractă, dar și ca realitate istorică de-a lungul timpului. În ce măsură Biserica ortodoxă a colaborat cu regimurile autoritare sau dictatoriale înainte de 1945 și ce reprezintă autoritatea politică în imaginarul ei religios, acestea sunt elementele care ar putea oferi o viziune de ansamblu în stare să identifice constantele, reperele recurente, stabile și deci habituale din interiorul mentalității ierarhiei ortodoxe. Și pentru că acest text are în vedere în mod special relațiile
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
sabie de flacără“ care era destinat să readucă pacea și liniștea într-un tărâm devastat de luptele politice interne 10. Biserica ortodoxă a aprobat și a susținut „războiul sfânt“ declarat de I. Antonescu, justificând războiul împotriva bolșevismului ateu prin reactivarea imaginarului medieval în care domnul și Biserica creștină luptau alături în cruciada binecuvântată de Dumnezeu 11. Dacă în 1943 predicarea „războiului sfânt“ pierdea din consistență, ierarhia ortodoxă română fiind nevoită să accepte punctul de cotitură marcat de bătălia de la Stalingrad, ierarhia
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
București, Editura Univers, Budapesta, CEU Press, 1996, p. 21. • Ibidem. • Ibidem, p. 50. • Georges Gusdorf, Mit și metafizică. Introducere în filosofie, traducere de Lizuca PopescuCiobanu și Adina Tihu, Timișoara, Editura Amacord, 1996, p. 127. • Lucian Boia, Pentru o teorie a imaginarului, București, Editura Humanitas, 2000, p. 41. • Monique Segré (ed.), Mituri, rituri, simboluri în societatea contemporană, traducere de Beatrice Stanciu, Timișoara, Editura Amacord, 2000, p. 56. • Ibidem. • Ibidem, p. 13. • Paul Ricoeur, Eseuri de hermeneutică, traducere de Vasile Tonoiu, București, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
foarte clară între cei avuți și cei săraci, „periculoși“141, lupta de clasă din teoria lui Marx n-a fost, deci, rodul hazardului. Într-adevăr, o dialectică a neîncrederii, a înfruntării și a represiunii a sfârșit prin a produce un imaginar grotesc, în care celălalt, adică marea armată a „mizerabililor“, căpăta, în ochii elitelor, imaginea unei omeniri diferite și amenințătoare, degradată, irecuperabilă, potențial criminală 142. Dintre cei doi actori implicați în susținerea acestei alterități, cel care comandă, contrar aparențelor, nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Marx pentru ea162. Era inventată printr-o operațiune intelectuală ca necesitate subiectivă, inerentă sistemului hegelian cu care opera Marx163. Capitalismul nefiind în stare să își rezolve problemele, secreta propria-i negare, proletariatul 164. Nu spunem nimic nou dacă sesizăm că imaginarul e prin excelență polarizat, fiecare dintre simbolurile sale posedând un corespondent antitetic 165. Această dispoziție, recognoscibilă și în marxism, dovedește o puternică tendință de a simplifica, de a dramatiza și de a investi fenomenele cu un grad înalt de semnificație
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
în trecut, până la comunismul primitiv, iar mai apoi în viitor, până la socialismul terminal 171. • Philippe Ariès Duby, op. cit., vol. IX, p. 97. • Jules Monnerot, op. cit., p. 22. • Ibidem. • Ibidem, p. 23. • Ibidem, p. 22. • Lucian Boia, Pentru o teorie a imaginarului, p. 34. • Ibidem. • Jules Monnerot, op. cit., p. 85. • Ibidem, p. 34, 35. • Ibidem, 58-59. • Ibidem, p. 66. • Ibidem, p. 52-53. PROLEGOMENE LA UN DISCURS (ROMÂNESC) ASUPRA REVOLUȚIEI Mihai Dorin La o lectură atentă și eliberată de prejudecăți, geneza comunismului românesc
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
o atentă disciplină a scrisului. Nu întâmplător, mari scriitori și-au început ucenicia scrisului ca ziariști sau corespondenți de război: Hemingway, Malaparte, Marquez. La rândul lor, ziariștii preiau fără nici o reținere din procedeele literare, unii dintre ei apelând chiar la imaginar. La începutul anilor ’80, Janet Cooke, de la Washington Post, a obținut faimosul premiu Pulitzer printr-un reportaj-anchetă despre un personaj pe care l-a inventat, Jimmy, un heroiman de doar 8 ani. Era contra deontologiei, dar, fără îndoială, ziarista știa
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
La o privire grăbită și fără mari pretenții, vom observa că principalul criteriu de departajare între literar și jurnalistic este cel al ficționalității. Cum termenul este profund contestabil, vom spune că (cel puțin în cazul știrii) limbajul de presă refuză imaginarul, volutele ademenitoare ale fanteziei. Relatare de la fața locului, scriitura de presă se subsumează unor exigențe stilistice ultimative: clar, concis, credibil. În discuție, intervine un element extrem de important: gradul de libertate al autorului. Dacă în literatură această libertate pare sau chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
români), de lipsa mărturiilor directe sau chiar istorice (istoria bisericii „Corbii de piatră” sau chiliile rupestre de la Bozioru). Aparenta lipsă de dinamism din reportajul monografic va fi compensată de o răbdătoare documentare și acolo unde nu se poate, chiar de imaginar. Iată câteva sfaturi utile într-un mare reportaj: Respectați regula „primelor minute”. Când ajungeți într-un loc pe care vreți să-l descrieți, mobilizați-vă simțurile, căutând a identifica trăsătura/cheie (o imagine, un miros, o senzație). Chiar și amestecul
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
În chip identic, insolitul operei unuia dintre cei mai importanți filosofi ai universului imaginar, G. Bachelard, rezidă, în accepția lui Georges Poulet și Jean Starobinski, în felul cum aceasta decelează un raport de determinare intre lumea conștiinței și cea a imaginarului imanent vieții psihice: "De aceea, meritul excepțional al lui Gaston Bachelard este de a fi întemeiat, în faptul de la care își întorceau fața mai mult sau mai puțin toți criticii, un nou mod de conștientizare și o nouă critică. Înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
experiențe adaugă altele, cele vechi nu îi mai satisfac, definițiile se îmbogățesc cu nuanțe noi. E cazul unor noțiuni precum inconștientul (din care se desprind inconștientul personal și cel colectiv), sinele și sineificarea (sinonimă cu individuația), persona, anima, imaginea și imaginarul, asupra cărora Jung a considerat că e cazul să revină până spre sfârșitul vieții sale. Prin acumulări succesive, psihanaliza se convertește, din unghiul de vedere al limbajului uzitat, într-o mitopoieză, limbaj mitic adiacent, sau măcar limbaj metaforic. Jean Starobinski
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
ei discurs."7 (s. a.) Inhibantă, până intre anumite limite, ne apare o altă constatare. Lectura de factură psihanalitică implică o dublă competență: în teoria și critica literară pe de o parte, și în aprofundarea unor texte din domeniul antropologiei, filozofiei imaginarului și psihocriticii, foarte numeroase și generoase în sugestii, dar aproape imposibil de adus la un numitor comun. Chiar și eclectic fiind, criticul, în tentativa de a da o notă originală interpretărilor operei literare are sentimentul bizar al unei investiri personale
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
imaginației și afectivității unui scriitor, dacă acesta își trăiește plenar existența în interiorul cărții, atunci ce altă cale decât cea a psihanalizei este mai recomandabilă ? Psihanaliza, prin chiar năzuințele sale (consideră Doubrovsky), devine un sistem autonom dorit ideal, de decodare a imaginarului: "Baza solidă necesară studiului psihismului uman, pe care o doreau marii critici din trecut, e oferită în zilele noastre tocmai de psihanaliză. Și mai exact încă, dacă potrivit analizei noastre precedente, opera literară este operă de imaginație, psihanaliza nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]