2,424 matches
-
Boticul tău cel mic îmi cere de mâncare Și privirea ta de cerșetor, Mi-aș dori să te am pentru eternitate, Iar dacă nu, mă bucur să te am acum. Vrei să ne jucăm și să ai grijă de mine, Latri dacă cineva e pe scară. A nu știu câta oară, am observat Că ești un paznic minunat! Nu poți vorbi dar ne vorbești oricum, Și știi să prețuiești Mult mai bine decât toți oamenii din lume Prietenia pe care ne-
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
îi dădea târcoale și știa bine că niciodată nu iese fum fără foc. În același timp, se mira ea însăși de răbdarea sisifică cu care își inocula în întreaga ființă credința că se mai întâmplă ,,să treacă caravane la care latră câinii... că ce altceva au de făcut aceste patrupede?" Pentru a nu tulbura apele înainte de vreme, Doina para printr-o indiferență bine stăpânită informațiile care-i parveneau din medii diferite. Rareori îi mai spunea lui Teo: Ieri te-a sunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
știință numai a ei, alta își arăta spatele total dezgolit. Dintr-o dată, apăru o femeie a cărei vârstă nu putea depăși treizeci de ani, care târa după ea un castron legat cu o sfoară și striga fără încetare: Nu mai lătra Bobi, te-am rugat! Acestea sunt prietenele mele..." și mângâiindu-și cățelul imaginar, după un timp, continua; Așa, vezi ce înțelept poți să fii!". Dacă cineva ar fi studiat în profunzime comportamentul celor nouă ocupante ale salonului șase, ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Maguire, de cum ieșeam din mașină, striga: — Fugi, Gerri, fugi, Martin. (Numiți după Gerry Adams și Martin McGuinness.) Și două slăbături țâșneau din casă și mă lipeau de perete, punându-mi o labă de-o parte și de alta a feței, lătrând așa de tare că mă dureau timpanele. Buni Maguire se tăvălea pe jos de râs. — Nu-i lăsa să vadă că ți-e frică, zbiera, răzând cu așa poftă încât dădea cu bastonul de pământ. Simt mirosul fricii. Simt mirosul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
de-a lungul afurisitei de peluze interminabile, în sfârșit la doi pași de poartă. Atunci am făcut o greșeală: Am luat-o la fugă. Ca și câinii. Hei, își spuneau. Deci i-a fost frică, de fapt. S-o prindem. Lătrând din toți rărunchii, goneau prin iarbă și aproape mă ajunseseră când mi-am dat seama că blestemata de poartă se închisese și îmi prinsese rucsacul, făcând bucăți tot ce era înăuntru: creioanele de ochi, gloss-urile de buze (asta am descoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
capsat. Îmi prinsese jumătate de fund în colți. Porțile au cedat puțin - bietul rucsac sfârtecat împiedicase broasca să se închidă cu totul -, m-am strecurat pe acolo, am tras poarta în urma mea, am trântit-o. Printre zăbrele câinii continuau să latre. Am zbierat: Care dintre voi m-a mușcat, labagiilor? Nici unul dintre ei n-a mărturisit așa că m-am hotărât să-i împușc pe amândoi, dar aveam destule belele și m-am gândit c-ar fi mai bine s-o șterg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Colin, și a făcut o criză. A început să înjure ca un birjar în poartă. —Vino, zice. Mergem s-o vedem pe baborniță. Pe loc, am mers cu mașina până acolo. Am sunat la ușă și Zoe a început să latre, apoi deodată s-a oprit. Trebuie că bătrâna ne-a văzut prin vreo crăpătură și a hotărât să se dea plecată de-acasă. De Zoe îmi pare rău. Încuiată pe undeva cu un căluș. Cu o șosetă sau poate o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fulgurantă și splendidă prin care suntem oricând În stare să spunem că cineva s-a animalizat, dar nu credem de-a dreptul că i-au crescut peri și gheare; În schimb, cel bolnav gândește „animalizat“ și imediat vede pe cineva lătrând, sau târându-se, sau zburând. De Diotallevi am fi putut să ne dăm seama, dacă n-am fi fost atât de porniți. Aș zice că totul Începuse pe la sfârșitul verii. Revenise mai slab, dar nu era acea zveltețe nervoasă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
el Însuși, ca mumia unui copil Îmbălsămat de Salon. Exact În acel moment cei patru dansatori se opriră la unison, agitându-și brațele În aer, timp de câteva secunde părură niște Înecați care stăteau să se scufunde, apoi se chinciră, lătrând ca niște cățeluși și acoperindu-și capul cu mâinile. În timpul acesta Agliè se dusese din nou În spațiul de trecere, ștergându-și sudoarea de pe frunte cu mica batistă ce-i Împodobea buzunarul de sus al hainei. Trase aer În piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
prima, ura să aibă senzația că pierduse vreo ocazie. Trebuia să se alinieze acestei mode. Și asta rapid. Amanda a ridicat în aer o mână tremurătoare când o stewardesă hăituită a trecut cu căruțul pe lângă ea. —Mai vreau vin, a lătrat ea. Sticla era și mai caldă decât precedenta. Dar Amanda aproape că nici n-a observat când a turnat lichidul în pahar. Toate gândurile îi erau focalizate asupra soțului ei. Oare Hugo, se întreba ea, era bun de tată? Amanda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Joss. —Ai vreun plan de vacanță pe anul ăsta? l-a întrebat ea apelând la o formulă, într-adevăr deloc originală, de deschidere a conversației. Dar trebuia să înceapă de undeva. —OGFO, a răspuns Joss. —Poftim? Alice a tresărit. De ce lătrase Joss? —Oportunități Globale la Ferme Organice, a lămurit-o Joss nerăbdător cu aceeași tonalitate scâncit-nazală. M-am înscris în ’95. Am lucrat în vacanțe în Bosnia, Tibet, Slovenia, în Țara Galilor și-n Albania. Pot să spun „Trebuie să scapi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
de să-ți plesnească timpanele și s-a repezit pe scări, în jos, pe lângă animalul șocat. În următoarele câteva secunde Hugo a alergat pe parchetul din hol, alunecând și, din când în când, împiedicându-se, mai-mai să cadă, în timp ce câinele lătra de-ți îngheța sângele în vine. Când câinele l-a prins din urmă, Hugo a simțit pe coapsă atingerea agonizantă a ghearelor ascuțite ale acestuia, apoi colții animalului i s-au înfipt în fund. După care, Hugo a început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
înnebunit la ușa de la intrare, pentru ca apoi, în mod miraculos, să reușească s-o trântească în spatele lui. Îndepărtându-se împleticit, cu capul vâjâindu-i și inima bătându-i să-i sară din piept, Hugo l-a auzit pe criminalul frustrat lătrând plin de furie. Hugo și-a căutat mobilul. Dă-mi-l pe Neil, i-a ordonat el Shaunei, pentru prima dată nemaiobservând și nemaipăsându-i de tonul morocănos al acesteia. Câteva secunde mai târziu, vocea lui Neil a plutit senină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
scrii o scrisoare de mulțumire minunatului domn Fayed. Ne vedem curând, dragul meu. Mămica ta iubitoare. După căsuță, a urmat o întreagă serie de cadouri din ce în ce mai bizare. Într-o săptămână, a venit o jucărie sub formă de câine uriaș, care lătra, în următoarea săptămână a ajuns un mini-costum, din acela care se folosește în caz de atac cu agenți biologici infecțioși, costum care fusese cumpărat de la un magazin de lângă Punctul Zero1. „Pentru că nu se știe niciodată“, scria pe bilețelul atașat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
atâta dragoste și mai obosit decât fusese vreodată în toată viața lui. Îndreptându-se către ușă, Hugo s-a împiedicat de ceva mare și pufos. Și-a dat seama că era câinele hidos, operat pe bază de baterii, care și lătra. Unul dintre cadourile grotești ale Amandei. Câinele era uriaș, iar lătratul, care era activat de la câțiva centimetri distanță datorită unui senzor montat în nas, era terifiant de realist și de agresiv. Singura metodă prin care sunetul putea fi oprit era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
aia sufocant de parfumată. A simțit că-i vine să vomite. Întregul episod îi ieșise din minte. De atunci și până-n clipa de față i se părea că trecuse o viață întreagă. —Ai și de ce să faci fața asta, a lătrat Neil. Știi că, evident, am pierdut-o. —Ce să pierdem? Casa aia, Piele. După ce ai plecat de la ei, proprietara ne-a sunat și ne-a spus că tot ceea ce auzise despre tine e, în mod clar, greșit și că ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
a Shaunei și apoi din detaliile date de Hugo fără prea multă tragere de inimă - de ceea ce se întâmplase în parcarea subterană, Neil l-a concediat scurt. — Îmi pare rău, Fine. Dar hai să fim sinceri: ești un neserios, a lătrat șeful în timp ce Hugo încerca, disperat, să-l aducă la sentimente mai bune. —Dar, Neil. Haide, prietene! Nu știi ce-nseamnă asta pentru mine. Amanda dă divorț... Asta fac și eu, i-a atras atenția Neil, care, conform obiceiului, nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
merge ca uns numai să știm să aplicăm principiile corect. Manipulatorii umani trebuie să fie absolut obiectivi În legătură cu ceea ce Îi motivează pe căței - prin urmare, trebuie să eliminați din start orice tendință de a atribui obiceiurilor adoratului canin - de a lătra, a mârâi sau a fura mâncare de pe masă - motivații antropomorfe cum ar fi mândria, răzbunarea, șiretenia sau trădarea. În termenii aceștia vorbim de fostele soții, de fostele iubite sau de politicieni. Nu uitați: Canis lupus familiaris are propriile bucurii care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
și surd, cu blana albă plină de murdărie. Îi amintea lui Esmé de cățelușul de la hotel. Când a simțit-o că se apropie, cățelul a sărit, a răsturnat un scaun scund și s-a prefăcut că se repede la ea, lătrând cu furie. Esmé a țipat. —Fetițo, strigă femeia care lua interviul. Vino puțin să te Întrebăm de ce te-au adus părinții aici. Esmé se uită Întrebător la mama ei, iar Marlena Îi făcu un semn aprobator din cap. Când Esmé
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
spre apele din golf, Își imagina că se află Într-o barcă zburătoare. Exista de asemenea o ușă scundă care dădea spre un balcon Închis cu sticlă cu vedere spre insula Alcatraz. Noaptea auzea leii de mare de pe pontonul 31 lătrând până nu mai puteau. Lui Cuțu-Cuțu Îi plăcea să le răspundă lătrând, dar se oprea de Îndată ce Esmé Îi spunea să Înceteze. Câteodata Rupert venea În vizită cu tatăl său. El și Esmé nu se mai jucau ca ăia mici enumerând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
zburătoare. Exista de asemenea o ușă scundă care dădea spre un balcon Închis cu sticlă cu vedere spre insula Alcatraz. Noaptea auzea leii de mare de pe pontonul 31 lătrând până nu mai puteau. Lui Cuțu-Cuțu Îi plăcea să le răspundă lătrând, dar se oprea de Îndată ce Esmé Îi spunea să Înceteze. Câteodata Rupert venea În vizită cu tatăl său. El și Esmé nu se mai jucau ca ăia mici enumerând mâncărurile de care le era cel mai dor. Asta se Întâmplase cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
sănătoase, hrănite în farfurii adânci de tablă. În general, fuseseră castrate și evoluaseră grăsuț, bonom și nevinovat, ca niște ursuleți; pe spatele unora puteai să așezi tava sau să joci șeptică. Când nu dormeau, ursuleții se trezeau din moleșeală și lătrau de sărea tot cartierul la geam; când se-opreau din lătrat, mușcau. Hortensia nu prevăzuse chestia asta. Dacă îți venea cheful să faci detectivistică literară (sau pur și simplu să urci la etaj, la o cunoștință), trebuia să ai picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
timp de patrule care băteau podișul și câmpia Donului, ca și malurile Volgăi, până În câmpiile joase Manici-Kuma, la poalele munților Caucaz. Pentru Ștefănel, urdia nu Însemnă, la Început, decât o Întețire a zgomotelor. Sute de cai tropotind În toate direcțiile, lătrat de câini, voci țipând În aceeași limbă guturală În care vorbeau Amir și Nogodar, behăit de capre. Miros de carne friptă, de lapte crud, de piele de animal, de sudoare de cal, de potcovărie, de fier Încins. Copilul ridică marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pieile de oaie pe care stătuse și, În vreme ce mâna căruța, Îi făcu semn lui Amir, care se Întorsese neauzit, să facă același lucru cu copitele cailor. În scurt timp, căruța se urni, foarte Încet, spre ieșirea din urdie. Câțiva câini lătrară somnoroși. Ieșirea dură mai bine de un ceas, cu opriri dese. Treptat, ail-urile deveniră mai rare. În fața lor se Întindea șleahul prăfuit care urca spre marele drum al Kievului. Străjile care Înconjurau Întreaga urdie a hanului Îi opriră cu mirare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
regulat singuri cestiunile dintre noi, deși chiar în cazul acesta nu prea suntem în stare a suscepe teamă de vitejia maghiară. Vitejia la... distanța cuvenită e un lucru comod și admirabil. De aproape nu prea e de seamă. Cânele care latră mult nu mușcă, zice un proverb, și prea fac gură foile ungurești pentru ca dinții să nu le fie parte scoși demult, parte știrbi. [13 decembrie 1881] ["CONTELE HOYOS SOSIND LA VIENA... Contele Hoyos sosind la Viena, unde a fost chemat
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]