1,504 matches
-
Nu pot să fac asta. — Ce anume ? — Nu pot să fac asta ! repetă ea disperată și se Înfășoară grăbită În halat. Nu-mi amintesc nimic. Mi-a zburat absolut totul din minte. — Toată lumea crede asta, Îi spun pe un ton liniștitor. Un tip de afară zicea exact același lucru... — Nu, pe bune, chiar nu-mi mai aduc aminte nimic. Mă fixează cu o privire Înnebunită. Parcă am picioarele de vată, nu pot să respir... Își ia pămătuful de obraz, Îl privește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Închide ușa biroului În urma mea. Ți-am spus că-i cam nevricoasă. — Mick Collins, spune Mick, punîndu-mi o carte de vizită În mînă. Încîntat să te cunosc, Emma. N-are nici un rost să-ți faci griji, crede-mă. Îmi zîmbește liniștitor, de parcă e extrem de obișnuit să trateze cu femei isterice care-l trimit la plimbare. Și probabil chiar e. Hai să ne așezăm și să vorbim puțin... Vorbește mestecînd gumă și, În clipa În care miros aroma de spearmint, Îmi vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cine a produs revistele porno și l-a omorît pe Hudgens. Sau pe frații Englekling, fiindcă aia nu pare a fi o treabă făcută de un profesionist. White, ai fost la Gaitsville cu Dudley, care a depus un raport foarte liniștitor despre... — Și acolo a fost opera unui psihopat. Heroina era la vedere, iar asasinul a lăsat-o acolo. I-a torturat pe frați cu substanțe chimice și a ars o grămadă de negative porno cu soluții acide. Tehnicianul de la laborator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
da măsura împlinirilor lor. Ei pătrund în infernul indiferenței pure. Adevărul este că bine, plin și variat nu se trăiește decât în societățile în care se urăște mult. Fericirea este indisociabilă de ura pe care o stârnești și de gândul liniștitor că, prin ceea ce ai făcut, ai lovit just. Din acest punct de vedere în România se trăiește bine. Dacă e adevărat că orice "ură de moarte" întîlnește la capătul ei triumful cuiva, atunci la noi poți să obții lesne apoteoza
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
prinde toropeala, Cano trăia sub efectul acelei mobile uriașe, ce liniștit citea, aplecat deasupra mesei; la lumina unui singur bec care atîrna sus de tot, În tavan. Julius abia reușea să urmărească poveștile cu Rățoiul Donald, somn lung, profund și liniștitor... În sufragerie, o Cina cea de taină de argint pe fond negru și Încă un bec atîrnînd sus de tot, Învăluind Într-o lumină odihnitoare masa uriașă și neagră. Julius se simți Înfiorat de un frison care-l făcu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
era cu cei care o luau razna, cei care plecau smiorcăindu-se de la birourile lor și nu se mai întorceau niciodată. Dar ea avea în minte o curiozitate perversă despre cum era să o iei razna, bănuind că era ceva liniștitor în treaba asta. Nu era oare eliberator să fii absolut incapabil, să nu ai de ales, decât să lași pe alții să preia controlul? Ei bine, se pare că nu. Era incapabilă să funcționeze și ura starea aceasta. Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
amorului meu platonic cu Maryse, luasem din biblioteca din salon o carte publicată de tata cu cincisprezece ani În urmă, Scrisori către un tînăr creștin, care au reprezentat o schimbare Însemnată față de Faulkner și Pavese, universul tatei fiind aparent mai liniștitor, În măsura În care dragostea nu ducea la sinucidere, la nebunie sau la viol. Acele scrisori adresate unui tînăr dintre cunoscuții lui le-am citit de parcă mi-ar fi fost adresate mie. Un vechi obicei al casei cerea să le spui celorlalți atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
la fiecare pas și doar sondând în continuare terenul, și părinții puseseră în fața fetelor această temă de meditație doar ca pe o eventualitate încă destul de îndepărtată. Drept răspuns primiseră de la acestea declarația, tot nu foarte precisă, dar în orice caz liniștitoare, că Alexandra, fiica cea mai mare, nu va refuza. Era o ființă cu caracterul ferm, dar bună la suflet, înțeleaptă și extrem de sociabilă; putea să se mărite cu Toțki chiar cu plăcere și, dacă și-ar fi dat cuvântul, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
primi și-și vor râde de mine pe față... Ei, nu-i nimic!“ Și într-adevăr, asta nu-l speria prea tare, ci întrebarea: „Ce va face acolo și de ce se duce?“ La această întrebare nu găsea nicidecum un răspuns liniștitor. Chiar dacă, prinzând un moment potrivit, i-ar spune într-un fel sau altul Nastasiei Filippovna: „Nu vă măritați cu acest om și nu vă nenorociți, nu vă iubește, ci banii dumneavoastră îi iubește, singur mi-a spus acest lucru, mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
totul le era permis acum sau nu. În anumite momente, Lebedev era gata să jure că le e permis totul, însă, în alte momente, resimțea necesitatea alarmantă de a repeta în gând, pentru orice eventualitate, câteva articole, preponderent încurajatoare și liniștitoare, din Codul Penal. Asupra lui Rogojin, salonul Nastasiei Filippovna produsese o impresie exact inversă celei pe care o încercaseră însoțitorii săi. De cum se ridicase draperia și o văzuse pe Nastasia Filippovna, totul încetase să mai existe pentru el, ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o săptămână, primi de la Belokonskaia altă scrisoare și de data aceasta generăleasa se decise să-și dea drumul la gură. Declară solemn că „bătrâna Belokonskaia“ (nu-i spunea niciodată altfel prințesei, când aceasta nu era de față) îi transmite vești liniștitoare despre insul acela... „ciudat, adică despre prinț!“ Bătrâna l-a căutat la Moscova, s-a interesat de el, a aflat ceva foarte frumos; în cele din urmă, prințul a venit în persoană la ea și i-a făcut o impresie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
lui, căpităneasa, căreia, în momente diferite, îi eliberase polițe în valoare de vreo două mii. Tărășenia fu pentru el o surpriză absolută, astfel încât generalul era „cu adevărat victima excesivei sale încrederi în noblețea inimii umane, în general vorbind“. Luându-și obiceiul liniștitor de a semna scrisori de împrumut și polițe, nici nu-i trecea prin cap că acestea ar putea avea vreodată efect, gândindu-se că o face doar așa. Se dovedi că nu era așa. „Să mai ai încredere, după una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
înconjurară plini de solicitudine. Imediat, prințul se apucă să-i roage pe toți să rămână la ceai, scuzându-se că până acum nu s-a gândit singur să-i trateze. Până și generalul era atât de amabil, încât mormăi ceva liniștitor și o întrebă amabil pe Lizaveta Prokofievna „dacă, totuși, nu îi e rece pe terasă“. Mai că nu-l întrebă pe Ippolit „dacă studiază de mult la universitate“, dar nu-l întrebă. Evgheni Pavlovici și prințul Ș. deveniră brusc foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Veneau din depărtări umbriți de chin Cu umerii tociți de scăfârlii Veneau părinții dintr-un târg cu morți Înfrigurați În haine cenușii” Poezia lui Alexandru Tăcu nu-i tânguitul cântec de lebădă. Poezia lui Alexandru Tăcu e-o muzică aparent liniștitoare; e-o poezie strigata din blândețea frigului (al dragostei și durerii): Matasea vanitoasa cu farmece trucate Perfida cum În râvna se mișcă viermii uzi Miriapodic sapă urzind pe-ntunecate O tragică osânda pădurilor de duzi” Îndoielnicul hamletian ,,a fi sau
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
într-o poziție indecentă. Stă de fapt în patru labe, cu fundul descoperit, în timp ce, prin tr-un joc de oglinzi, cei doi doctori îi examinează rectul. — Lasă, că te-am mai văzut dezbrăcat, rostește Livia înțepată. Ajunsă lângă el, îl mângâie liniștitor pe frunte. Se întoarce apoi către medici: — Ce s-a întâmplat? — Blestemata asta de constipație rebelă, mormăie Musa, manipulând spatula cu grijă, pentru a obține dilatarea dorită. Murmură ceva ininteligibil către colegul său. — Ia nu mai șușotiți acolo pe grecește
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
vete ranii și na vigatorii care aprovizionează Roma cu mâncare. Livia tocmai îl amenință pe bietul Musa cu degetul. — Tu ești doctorul nostru, așa că ar trebui să te preocupi numai de problemele de sănătate ale familiei imperiale! Principele o bate liniștitor pe braț. — Eu i-am dat voie. Se ferește să-i spună în față că, printre privilegiile dobândite, Antonius Musa a obținut și dreptul la liberă practică. Surâde șters amintirilor. Când a dorit să-l numească medicul său personal, grecoteiul
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
dacă duș manii s-ar găsi pe aici, prin apropiere, atunci mi-aș lua vor bele înapoi. Schițează o grimasă cu subînțeles. Dar cine să îndrăznească să ne facă rău când tot țărmul mării se află sub stăpânirea noastră? Rostește liniștitor: — Sigur, dincolo de Eufrat și de Dunăre, mai există duș mani, dar armata stă de pază la frontiere... Nu termină bine fraza și se înfioară. Dacă se întâmplă totuși ca acum trei ani, când ilyrii s-au răzvrătit, urmați de pannoni
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
teama pe care-o inspiră e mai puternică, cu atât îmi fac mai mulți dușmani. Dă să surâdă, dar nu-i iese. Așa că degeaba te înfurii gândindu-te la greșelile altora. Se împinge mai aproape și o bate cu palma, liniștitor, peste coapse. — Prefer să-i educ prin legi, prin binefaceri, chiar prin măsuri coercitive, ca să se cumințească. — Vezi să nu! răspunde Livia cu ironie. Augustus începe să se enerveze: — Mai mult decât să-i urmăresc și să-i veghez atent
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Atinge podeaua cu fruntea. Împăratul îl privește consternat preț de câteva minute bune. Înțelege că e vorba de ceva foarte grav, altminteri Ianuarius - cu sobrietatea lui caracteristică - nu s-ar preta la un asemenea circ. Se apleacă și-l bate liniștitor pe umăr, îndemnându-l să se ridice. Îi arată din ochi taburetul scund, pe care-l ține întotdeauna la îndemână ca să-și odihnească picioarele. Libertul clatină cu tristețe din cap și-și masează cu un gest stângaci șalele țepene. Picioarele
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de transpirație pe cea de lângă ea. E Asinia Galla. Locul ei n-ar trebui să fie printre profesoare, dar așa s-a obișnuit, să-i stea tot timpul în preajmă. Se agață de ea precum iedera de casă. O bate liniștitor cu palma peste braț. Încearcă să o recon forteze și să-i insufle curaj să reziste. Știe cât îi e de greu să ră mână mult timp nemișcată. Sărmana! Ce încet s-a dezvoltat! Mult mai târziu decât celelalte fete
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Dacă îi vede împreună, dacă îi vede că se înțeleg, cine știe ce stratagemă murdară mai poate concepe mintea lui bolnavă, ca să-i îndepărteze unul de altul? Mârâie printre dinți: — Gallus e un nemernic periculos. Agrippina oftează din nou și o atinge liniștitor cu palma peste genunchi. — E doar nefericit. A înțeles de mult că nu-l iubești. Vipsania se crispează și, fără să vrea, își înfige unghiile în mâna care o mângâie. — Dacă n ar fi Asinia, murmură cu ură în glas
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
agitație: — Și ce se întâmplă cu mine în primă instanță? Îl zgâlțâie de umăr neliniștit: — Doar nu mă abandonezi! — Nu, clatină Asinius Gallus din cap. Vreau mai întâi să-i văd în ce ape se scaldă. Îi adresează un surâs liniștitor. — Nu-ți face griji! O să încep chiar de azi să le dictez scri bilor câteva idei fundamentale care mi-au trecut prin minte. Asigurarea n-are darul să-l calmeze întru totul pe Scribonius Libo. Protestează slab: — Dar... — Lasă-mă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
bârfească are darul să-l înveselească pe instructor: — Mă, băiatule, când e vorba de mai marii zilei, văd că-ți țâțâie curul de frică, îl ia peste picior. — Nu-i adevărat! se apără tânărul, roșu la față. Rufus îl bate liniștitor pe spate. — Am să te învăț o regulă sănătoasă și cuminte, pe care, dacă ai s-o urmezi, n-o să te mai temi că soarta va da cu tine de pământ și te va zdrobi. — Ce regulă? se arată celălalt
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
în bară ăsta micu’. Amenință cu degetul în aer: — Ție ți-l încredințez, auzi? Răspunzi de tot ce face. Ganymedes mormăie nemulțumit, dar nu spune nimic. Nefericitul înfricoșat tremură scuturat de un spasm necon trolat. Rufus dă să-l bată liniștitor cu palma pe spate. O retrage ca fript, când îl aude gemând. — Tot te mai doare? întreabă plin de compasiune. — Da’ ce-a pățit? se interesează Pusio. — Este un laș! strigă disprețuitor colegul lui. I-e frică să lupte și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
cel întins la pământ, care s-a încâlcit în cădere în propria-i plasă. Îi examinează concentrat rana superficială de pe piept. Îl apucă apoi de braț și-l ajută să se ridice. — Nu-i decât o simplă zgârietură, spune el liniștitor. Bine că porți apărătoarea asta de metal care ți-a protejat articulația umărului. Gladiatorii se strâng curioși în jurul lor. Îi fulgeră mânios din ochi: — Eu vă antrenez cât pot mai bine. Ridică vocea să se facă auzit de toți: — Dar
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]