2,406 matches
-
re-lecturate marile capodopere ale omenirii! -, la Început În rezumate publicate pentru copii și apoi În textul integral și În câteva limbi. (Când m-am Împrietenit cu poetul Nichita, ne-am „Întâlnit”, dincolo de idei și de obsesii comune, și În coincidențe livrești și, pe raftul cel mai de sus, la ambii, stătea domnul Swift cu al său aventurier și nefericit Gulliver!...Ă La modul absolut amuzant, la eroul nostru englez, care prin două catastrofe acvatice descinde În două regnuri umane disproporționate față de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
războiale, dar și, cum o spuneam, absolut de natură schizofrenă, deoarece armata noastră a trebuit să lupte pe „două fronturi”, profund și fundamental antagonice, la Răsărit și la Apus de... Eden! De acel rai În care, În naivitatea noastră infantilă, livrescă și aproape imbecilă, credeam că se găsesc, că „trăiesc”, plenar și majestuos, acele mari criterii pe care platonismul grec ni le-a lăsat moștenire și pe care școala - o școală mereu ruptă de existența diurnă, politică și socială! - le Însămânțează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai sus emoția, bucuria unică pe care am simțit-o pe la douăzeci de ani citind cartea lui Thomas Carlyle Cultul eroilor, o satisfacție mai mult decât intelectuală, care se Învecina, În acea „vreme psihologică” a mea, cu o altă „exaltare livrescă” - momentele când am parcurs romanul Roșu și negru al lui Stendhal, carte pătrunsă de același spirit, al „cultului individualității extreme”. Cam după vreo trei decenii, Dostoievski, publicând În ’861 Crimă și pedeapsă, Își „trădează” aceeași „aplecare” sau „mod instinctiv de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
am „pipăit”, ca să zic așa, presimțit și „gustat” În anii post-puberali, În anii lungi ai labirinticei mele adolescențe, s-au dovedit rezistente, formidabil de actuale pe tot traiectul carierei mele, „verificându-se” apoi În multe și diferite situații umane sau livrești, dând legitimitate acelor „oarbe și stângace pipăiri” spirituale ale celui ce fusesem. De fapt, oferindu-mi unitate, unitatea persoanei și a modului meu de a gândi, o unitate care, dacă am noroc, se va repercuta și asupra scrierilor mele, asupra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sau altul al punctului de vedere, al opticii celor din jur, cei care dețin „cheia” sau „mandatul” opiniei publice, profesionale sau mai largi, publice. Bătrânețea se află de partea cealaltă a paradisului - a tinereții! Aceasta este opinia curentă și istorică, livrescă. Tinerețea e și a fost cântată pe mii de harpe și tonalități, genuri și specii. Este acel loc spre care, adeseori paradoxal, privim cu o nostalgie puternică, dureroasă, aproape cu invidie - de parcă am fi fost un altul! Spuneam paradoxal deoarece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
într-un bloc de lîngă Parcul Trandafirilor. Roni a fost întotdeauna un tînăr îngrijit (cămăși curate, pantaloni călcați, pantofi - nr. 38 - lustruiți), însă cînd i-am trecut pragul, involuntar, s-au trezit în mine toate prejudecățile față de evrei dobîndite pe cale livrescă. Mama lui mi-a oferit o omletă în care, pentru a o face picantă, presărase puțin piper negru. Neștiind ce-s punctele acelea, am mîncat-o numai după numeroase insistențe. Pînă și para dată ca desert, pătată ici-colo, nu mi-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Doctor Ragnavaldur Sicl se conduc tot după modelele pe care și le-au asumat din fragedă copilărie, însă nu i s-a permis să meargă prea departe pe acest drum. Așa că a fost obligat să se rezume doar la pilde livrești, citând din Seneca, Sfântul Augustin și Borak cel Bătrân. Curtea a trebuit să accepte că acuzatul s-a comportat după cum a perceput el modelul asumat, că aceasta este o însușire general umană, însă n-a putut trece peste gravele învinuiri
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
un cercetător obișnuit. La început am angajat absolvenți cu studii de psihologia mediului, dar am constatat că uneori nu sunt potriviți pentru munca pe care trebuia să o facă și aveau tendința de a veni la lucru împovărați de teorii livrești pe care voiau să le aplice. Consecința a fost că nu aveau răbdarea de a observa pur și simplu ce făceau cumpărătorii. O altă problemă pe care am avut-o cu acești absolvenți a fost rezistența fizică: deși nu lucrăm
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
alte împrejurări, mă simt puțin stingherită. Scriu și scriem în 22, pentru un public deschis acestui gen de simpatii. Mulți dintre cei ce scriu și mulți dintre cei ce citesc au ajuns pe o cale directă sau pe o cale livrescă în „America”. Sunt, carevasăzică, „americanizați”, contaminați de acea civilizație a „făgăduinței” că libertatea se poate concilia cu legea, meritul cu veniturile și statusul, regula majorității cu drepturile minorităților, competiția cu egalitatea de șanse, dreptul la liberă exprimare cu respectul pentru
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
exprimare a fost sugrumată sub cenzură. Am moștenit o societate ruinată moral, politic, economic, cultural. Cu această ruină în și lângă noi am intrat în șocul unei lumi față de care nu puteam să avem altă empatie decât cea din surse livrești și radiofonice. Mai mult, nu ne cunoșteam societatea altfel decât din experiența proximității. Cercetările sociale au fost nu doar cenzurate, ci chiar cvasiinterzise din 1977. Fiecare trăia cu percepția directă a „celorlalți”, în ignoranță față de lumea mai largă. Guvernele României
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
Scena în care Terzi plutește mort la malul mării cu fărâme de scoici în păr, mi-a fost inspirată de o povestire și imagine din Universul copiilor (poate N. Batzaria), care m-a fermecat în copilărie. De remarcat e inspirația livrescă, proiecția fantasmatică, cu surse serioase în imaginarul copilăriei. Doar că romanul lui Pavel Chihaia nu a urmărit atât proiectarea unei realități marine a vaselor și a mari narilor, cât remitologizarea epică a unui spațiu autohton mozaicat, foarte bogat în sugestii
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
religie și pictură. Titlul poeziei reprezintă locul rugăciunii lui Iisus, înainte de a fi trădat de Iuda și arestat. Poetul se oprește asupra acestui moment în care Iisus apare înspăimântat de apropierea patimilor predestinate de Tatăl. Sursele poeziei sunt de natură livrescă (textul biblic din Evanghelia Sfântului Luca) și de natură iconografică (tabloul pictat în biserici, pe catapeteasmă, în partea stângă). Etapa a treia - compară - presupune realizarea unei comparații între textul biblic și poezia lui Voiculescu, pe baza lecturii ambelor texte. O
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Mariana Chiriac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1336]
-
Verlaine, E. A. Poe, iar din lirica autohtonă pot fi percepute influențe care trimit la Tudor Arghezi, G. Bacovia, Ion Pillat și mai târziu la Nicolae Labiș. Sub influența modelelor, sunt invocate numeroase personaje literare (Pygmalion, Don Quijote, Ofelia ș.a.), dar caracterul livresc și lipsa de coerență în alegerea unei maniere de a scrie poezie imprimă o notă inautentică multor versuri. Antologia Cântarea cântărilor mele (1971) cuprinde poeme din anii 1940-1971, ceea ce aduce împreună lirica începuturilor și versificările activiste, angajate, în felul lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290101_a_291430]
-
perete!”. Motivul „barbariei” va fi reluat într-un cadru larg în Cântecele stepei, cărora Tudor Vianu le găsește afinități cu Anabasis, poemul lui Saint-John Perse, tradus de asemenea de poet. În întregul lui, Eternități..., de o factură nu mai puțin livrescă decât prima culegere, se diferențiază printr-o degajare de balastul erudiției, printr-o inspirație mai liberă, o anume detașare de obiectul evocării sau al contemplației. Tablourile sunt obținute prin aceeași elaborare, însă au o luminozitate mai sudică, iar liniile desenului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
palid Narcis”, de „o țară fabuloasă cu crânguri de polip”, însă toate acestea nu sunt moduri ale unei trăiri „muzicale”, ci imagini, literatură. Corespondențele sunt, dacă nu forțate, oricum exterioare: „Și frunzele foșniră spulberate.../ Foșniră cum foșnește amintirea”. Pe scurt, livrescul continuă să fie preeminent. Modelele se lasă ușor identificate. Satan trimite la Baudelaire și la Macedonski, prin unele detalii și la prerafaeliți, nu și la Rollinat, al cărui decadentism extrem nu putea conveni unui temperament echilibrat. În Grădina între ziduri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
mai curând trădând-o. Ce fusese sau ajunsese acolo să fie transmis ca emoție spontană devine aici temă, motiv literar, căci poetul stilizează atât de radical expresia, încât, chiar generat de o percepție directă a existenței, versul său capătă caracter livresc. Plein-air-ist în Calendarul viei, tot astfel în ciclul Limpezimi, poetul se interiorizează în ciclul intitulat chiar astfel (Interior), în sensul că nu mai pictează natura, ci reproduce ornamentele propriei camere: „căprioara de porțelan”, „peștii roșii”, o „miniatură persană”, lalelele din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
celălalt plan al piesei, cealaltă poveste, tot de dragoste, fiind cea dintre Scriitor și Ea-Criticul. Scriitorul, autor de teatru, un fel de Don Juan insensibil, învață treptat să iubească. „Dascălii” lui sunt cele două femei din viața concretă și cea livrescă: Femeia concretă, iubita, și Criticul, prietena platonică, de fapt ipostazele aceluiași principiu feminin, contopite în cele din urmă. SCRIERI: Impresii literare sovietice, București, 1948; Maiakovski, București, 1949; Problemele realismului critic în literatură, București, 1951; Aspecte din dramaturgia lui Gorki, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286717_a_288046]
-
platoniciene, ci o nouă mărturie la dosarul întrebărilor majore pe care și le pune, pe care nu poate să nu și le pună omul contemporan. MONICA LOVINESCU Diversă ca expresie, ficțională și eseistică, redactată în patru limbi neolatine, încărcată de livresc și vertebrată în același timp de exil, ca topos fundamental, opera lui Vintilă Horia se alătură ilustrei triade a lui Mircea Eliade, Emil Cioran și Eugen Ionescu printr-o creație simptomatică pentru destinul intelectualității românești și de aiurea, supusă totalitarismului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287448_a_288777]
-
și registrelor. „Marele bal” care e viața nu poate fi reflectat și esențializat artistic decât printr-un omolog „bal” textual, în care stau împreună, parcă în chipul cel mai firesc, tradiționalismul și avangardismul, simbolismul și textualismul, tiparul folcloric și infuziile livrești. E ca și cum poetul și-ar acorda toate instrumentele de care dispune, pentru a reuși astfel să domine incoerența funciară a realității; în fața sfidărilor morale ale acesteia, el se „apără” printr-o lirică „a insurgenței” (Ioan Holban). Alături de asemenea poeme ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290148_a_291477]
-
slab roman al lui C. Cel ce a scris în registru poematic Cartea nunții n-a încetat niciodată să scrie versuri, cultivând o lirică mitologică (Fragment epic, Herodot IV. 8-9, Idilă teocritiană), bucolică (Georgicon), dar uneori cu reflexe romantice (Vânătorul), livrescă (Deborah, Fons Bandusiae), goliardică (Cântece de petrecere), s-a configurat mai târziu ca un poet al elementelor (aerul, focul, zăpada) în ciclul Lauda materiei, umbrit pe alocuri de conformism, și mai ales ca un cântăreț al erosului, în ciclul Statornicie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286041_a_287370]
-
un cântăreț al erosului, în ciclul Statornicie din Lauda lucrurilor. Poezii ca Epitalam, Vino din Liban, mireasă, precum și O, tu cu ochi albaștri... sau Til a intrat în casă continuă să transmită o autentică vibrație lirică. Ele contrabalansează caracterul excesiv livresc al unei bune părți din versuri. În poemul dramatic Șun sau Calea netulburată, „mit mongol”, înstrunează C. pentru prima dată o „laudă a lucrurilor”, a elementelor primordiale și a circuitului cosmic. Șun e un înțelept și un poet, un conducător
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286041_a_287370]
-
Surprinde inadecvarea majoră între curiozitatea pasionată, plină de fervoare, îndreptată către elementul cultural și sensibilitatea minoră, efeminată, repartizată egal - „la tot ce suferă sau de-abia mai mișcă” -, indiferent de obiectul ei, trăsătură remarcată și de Tudor Arghezi. Prin componenta livrescă excesivă, în care simbolul vizează întotdeauna cultura, și prin forma naivă a versificației, poezia lui V. este de un marcat anacronism. SCRIERI: Vieața și scrierile lui Q. Valeriu Catul, Iași, 1884; Un studiu asupra vieței și a principalelor scrieri ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290427_a_291756]
-
temporară asceză. Cei care n-au citit și nu citesc nu mă interesează, deocamdată. Cei care însă citesc prea mult să facă o „haltă de ajustare“. Să suspende, o vreme, frecventarea bibliotecilor, să privească în gol, să reflecteze fără suport livresc. Iar cei care scriu să scrie mai puțin... Note pentru o tipologie a lecturii Se citește din ce în ce mai frugal. Și toți avem o idee - mai mult sau mai puțin temeinică - despre motivele acestei fatale anorexii. Dar mai e ceva: și când
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
cufundare în iubire, procesul evaluării de sine se prezintă în toată spontaneitatea desfășurării sale, o atenție aparte fiind atribuită înregistrării momentelor de impas ontologic, concretizate în eșecuri și îndoieli, în conștiința inutilității. Mizând pe jocul identităților și pe numeroase trimiteri livrești, U. interpreteză, în tablouri de o subtilitate meșteșugită, condiția poetului, voce sortită să rătăcească prin infernul unui prezent al imaginației sterile („De la o vreme începi să mori scriind epopei / te-ntrebi despre climatul fulgerului, cu gândul / la roata care se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290330_a_291659]
-
nouă”, 1920). Câteva poezii sunt de inspirație istorică. O alta se vrea o replică, de colorit sumbru, la un mit (Sfârșitul lui Don Juan). „Spectrul morții” (Hanul blestemat) se strecoară, aparent neașteptat, în versurile tânărului P. E, desigur, un mimetism livresc („parcul mort”, „vântul plânge” - Toamna), dar nu numai atât. „Fantoma morții”, care dă târcoale până și amorului (Gelozie), semnalează un presentiment. În Sonete postume (1925), ceea ce precumpănește este starea de melancolie, cu înlăcrimate aduceri-aminte și cu replieri într-o solitudine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288737_a_290066]