1,122 matches
-
împărțit în două tabere: cei care se lepădau de credința creștină și cei care căutau să se ascundă. Ordinul nostru împreună cu ordinul dominican și cu cel augustin au ținut o mare adunare pentru rugăciune și în ziua de Înviere au mărșăluit prin oraș strigând că vor să se facă martiri. Șapte noiembrie. Într-o zi ploioasă optzeci și opt de misionari și călugări japonezi care fuseseră întemnițați au fost înghesuiți în cinci jonci și trimiși la Macao. A doua zi, treisprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
se hotărăște viitorul; la drept vorbind, a sta împreună la masă este simbolul fundamental pentru toți. Poate un al doilea simbol, asemănător acestuia, este acela de a merge împreună în procesiune: este simbolul omenirii în călătorie. Pentru aceasta și sindicatele mărșăluiesc: acest gest este ceea ce toți înțeleg, nici nu trebuie să fie explicat. A lua masa împreună este și mai comprehensibil deoarece este un gest corporal; a mânca împreună nu este „ceva prefăcut”, așa cum se mai face la teatru, dar chiar
E Domnul!: aceasta este credinţa noastră by Carlo Maria Martini () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100981_a_102273]
-
Nu prea le am cu fotbalul, iubite Adriene, și rău e... pentru musculatura-mi părelnică. Nici cu sporturile în general. Le abhor, căci oferă cetățenilor și altor locuitori oportunitatea parșivă de a juița prin persoane interpuse. Mie-mi place să mărșăluiesc, singur ori cu amici de nădejde. Sigur, echipele sportive, sever antrenate, funcționează ca unse. În restul societății... locul acestora îl ocupă cumetriile, care merg cât merg. Amintește-ți numai ce s-a petrecut între stihuitorii C.M. Spiridon și Nichita Danilov
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
sloganuri referitoare la condițiile economice precare: „Ei mănâncă porumbel și pui, noi mâncăm zilnic bob și năut“. În cele din urmă, această combinație de activism Facebook și manifestație de modă veche a dat rezultate: zeci de mii de oameni au mărșăluit în Piața Tahrir, iar sloganurile Schimbările spațiului public în era social media 155 ce aduceau în față sărăcia au fost înlocuite de „Poporul spune «Jos regimul»“, pe care, spun organizatorii, oamenii îl văzuseră pe pancartele și paginile de Facebook din
CARTEA FETELOR. Revoluţia facebook în spaţiul social by ALEXANDRU-BRĂDUȚ ULMANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/577_a_1049]
-
ființe umane. Pe tonul unui ghid turistic, rosti: — Priviți cum își petrece timpul această legumă ciudată. Și, pentru a arăta exact ce părere avea despre modul în care leguma aceea ciudată își petrecea ziua, își luă cutia pentru prânz și mărșălui cu pași fermi și zgomotoși în jos spre scări, plecând la serviciu. — Fazani, păuni, rodii, cartofi... bietul Sampath, murmură Kulfi pentru sine. 4 Oficiul poștal, la fel ca multe din clădirile guvernamentale, era vopsit în galben. De-a lungul anilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
și, în schimb, își privi soldații făcându-și exercițiile de dimineață pe terenul de paradă. Hop. UnuDoiTreiPatru. Hop. CincișaseșapteOpt. Hop. NouăZeceUnsprezeceDoisprezece. Era foarte bine, reflectă el, gândindu-se din nou la evenimentele acelei dimineți, ca soldații să sară și să mărșăluiască, dar la ce bun atâta disciplină? Stâng, drept. Stâng, drept. Pe loc repaus. Ce speranțe avea armata? Când sistemul de telefoane nu funcționa și, își aminti el rapoartele din ziarul de dimineață, când maimuțele prinseseră gustul băuturii și se apucaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
timpul lor și erau mulțumiți. În jurul copacului lui Sampath, aerul părea întins la maximum, înfășurat iar și iar în jurul lui. Privind în jos, vedea doar o mare urâtă de oameni. Nimeni nu-i mai respecta orele de vizitare. Câțiva bărbați mărșăluiau la periferia livezii, lovind pământul cu bețe și suflând din fluiere, în sensul acelor de ceasornic, conform ordinelor domnului Chawla, pentru a-i avertiza asupra oricărui incident. Cine știa ce se putea întâmpla în zilele acelea periculoase, la ce trebuiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
Exact în momentul acela, în zona în care se afla cantonamentul armatei, luminile străluceau dinspre barăci și oamenii, deja îmbrăcați în uniforme kaki, se adunau în jurul stâlpului pe care se ridica drapelul. brigadierul sosi și el la ora stabilită, și, mărșăluind impecabil către poarta principală, se urcă în jeep-ul lui personal. — Gata? lătră el. Bine, atunci, înainte ma... În momentul acela, deși cerul abia începea să se lumineze, observă, cu ochii lui de vultur, dorința cea mai aprigă a inimii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
încinse, mă încearcă niște frisoane. Adică am un început de viroză, cu tot regimul japonez în coada căruia m-am ținut și eu, vorba lui nea Pișcoci, cum am putut. Iac-așa. Deci 7 km (evident, pe jos). I-am mărșăluit? O-ho! Cu vârf și îndesat, plus un supliment de alți zece, cu taxiul, care nu contează. Aș zice că treburile m-au împins, ca norocul, dintr-un cap într-altul al urbei. Dar și dacă n-aș fi avut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2199_a_3524]
-
în deplinătatea puterii antrenați să se lupte cu moartea. Ori de câte ori un conducător genial își dă seama de acest adevăr, are o revelație amețitoare asupra puterii potențiale pe care o posedă ființele umane. Își imaginează deja masele organizate de oameni care mărșăluiesc spre realizarea unor scopuri mărețe. Dar în practică nu merge. Scoate un individ din cazarmă și își va pierde toată măreția pe care o dă existența în comun. Cinci mii de ani de războaie au dovedit că viața în armată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
TUNURI MOBILE ȘI VEHICULE DE TRANSPORT CIRCULAU ÎMPREJUR, ADUNÂND PERSONALUL. PE LA ZECE ȘI JUMĂTATE, O ARMATĂ DE PARAȘUTIȘTI, PRECEDATĂ DE UN VERITABIL ZID DE OȚEL MOBIL \ GATA SĂ SCUIPE MOARTE LA CEA MAI MICĂ REZISTENȚĂ \ CONVERGEA DINSPRE TOATE PUNCTELE ORIZONTULUI, MĂRȘĂLUIND PE STRĂZILE PRINCIPALE ALE ORAȘULUI CE PĂREA PĂRĂSIT, CU EXCEPȚIA CHIPURILOR ÎNGROZITE CARE TRĂGEAU CU OCHIUL DIN SPATELE FERESTRELOR ÎNCHISE. MARIN NU VĂZU NICI O URMĂ DE LUPTĂ. CU PUȚIN ÎNAINTE DE DOUĂSPREZECE, ÎNSOȚIT DE O ESCORTĂ BLINDATĂ, SOSI LA PALAT, CARE SE AFLA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
dată să evite cu abilitate capcana mânecii, mestecă o pastilă contra arsurilor și coborî În stradă debordând de bucuria responsabilității, sărind scările două câte două. Vioi, sprinten, energic, indiferent la răcoarea nopții, amețit de liniște și pustietate, Fima Începu să mărșăluiască În josul străzii, parcă În sunetele unei fanfare militare. Nu Întâlni nici țipenie de om pe străzile ude. Ierusalimul Îi fusese predat lui, ca să-l apere de sine Însuși. Blocurile de locuințe se Înălțau greoaie și masive În Întuneric. Doar felinarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
ei veșnic de copil. Oamenii mari sunt doar invidioși pe noi pentru că suntem tineri, șoptesc eu, pe când urcăm scările dinspre dormitorul meu spre mansardă. Dar ei sunt mai tineri decât noi sau cel puțin mai inocenți. Afară cad bombe, criminalii mărșăluiesc pe străzi, vagoanele de marfă își duc încărcătura spre est, iar înăuntru, părinții care nu se înțeleg niciodată sunt de acord că Anne și cu mine nu ar trebui să ne petrecem serile împreună, pe întuneric, și Otto, care încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
CARTEA A DOUA" 1955-1980tc "1955‑1980" „Nu o să uit niciodată momentul când, la Auschwitz, Peter van Pels (de 17 ani) și cu mine am văzut un grup de oameni aleși. Printre ei era și tatăl lui Peter. Oamenii au plecat mărșăluind. Două ore mai târziu, a trecut un camion încărcat cu hainele lor.“ Otto Frank, citat în Anne Frank Magazine, 1998 „Familiile Frank, van Pels1 și Friedrich Pfeffer șau ajunsț în gara șde la Auschwitzț în noaptea dinspre 5 spre 6
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
se ascundă-ntr-un colț și-o să-nceapă să urle dacă vreun bărbat o să apropie prea tare de ea. Ești prea dură cu ea, a remarcat Jina. Irene a dat din mână în semn că n-are dreptate. Apoi a mărșăluit până la șifonierul Jinei și-a început să cotrobăiască printre haine, evident nemulțumită, până când a găsit o rochie albastră de mătase, pe care Jina n-o mai îmbrăcase de ani de zile. A ales o pereche de pantofi negri, după care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
băț pe care trebuie să-l regăsești încă o dată și-apoi încă o dată și încă o dată. Naji s-a deslipit de barcă și-a venit în spatele lor. Irene, a spus el cu asprime. Irene și-a ignorat soțul și-a mărșăluit înspre Alice, care a înșfăcat mânerele scaunului. N-o să te pocnesc, a anunțat-o Irene. Sunt destul de sigură de asta. De ce nu ? i-a replicat Alice începând deja să plângă. Lovește-mă odată. Irene a clătinat din cap. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
al lui Max Weber, știut de Sammler pe dinafară: „Specialiști fără spirit, senzualiști fără inimă, această nulitate Își imaginează că a atins un nivel de civilizație nemaiatins Înainte.“ Deci se putea presupune că nu exista altă alternativă decât de a mărșălui Înainte În aceeași direcție, de a aștepta ca o forță neglijată, lăsată În spate, să năvălească din nou În linia Întâi și să recupereze ascendența. Poate printr-un acord crescând Între cele mai bune minți, nu foarte departe de conspirația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Iar aceea fusese o campanie a spaimei, sfârșită cu atacul de noapte al voievodului muntean și cu mii de țepe ridicate lângă Târgoviște. Aceste țări române nu puteau fi cucerite, murmurau tot mai mulți războinici. Iată, de aproape o lună mărșăluiau pe un tărâm pustiu și otrăvit, iar oamenii cădeau sub săgeți zi și noapte. Nu mai aveau mâncare, nu mai aveau apă. Erau siliți să fiarbă zăpadă, dar În ultimele zile nu mai ninsese, ba parcă vremea se mai Încălzise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mult prea obosiți ca să mai vrea ceva, fie și Întoarcerea la Suceava. Dar se apropiau. Treptat, pe culmea dealului se iviră flamurile Moldovei, apoi cușmele oștenilor, și apoi un Întreg corp de oaste, de cel puțin trei mii de oameni, mărșăluind parcă prin somn, cu capetele plecate. Străjile sosiră În fugă la metereze. Doi călăreți se desprinseră din grupul compact, sosind la trap În fața porții principale. Erina le văzu mantiile albe cu semnul scutului și spadei și un fior o străbătu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
din Serbia. El acceptase degrabă propunerea italienilor de a-l sprijini pe Ștefan, dar nu vedea nici un motiv de mobilizare urgentă. După miezul nopții, Sfatul se Încheie cu unica hotărâre care putea fi luată În condițiile În care spre Moldova mărșăluia deja o armată de aproape două sute de mii de oameni. Ridicarea țării la luptă. Domnitorul se retrase din Sala tronului făcându-i căpitanului Pietro un semn discret. Străbătu culoarul lung de la parter, luminat de făclii puse din trei În trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
pe care o lua Ștefan În fața năvalei turcești. „Ochii mei sunt Erina” spunea mereu, iar cei din jur Înțelegeau și bucuria și tristețea acelor cuvinte. Omul care construise strategiile tuturor victoriilor lui Ștefan abia deslușea un corp de oaste care mărșăluia la cincizeci de pași. - Nu putem deschide nici o luptă aici, măria ta, reluă căpitanul. Înțeleg că suntem pe un tăpșan care coboară ușor spre un loc unde cursul Trotușului se apropie de cel al Bârladului. Și că din față Înaintează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
rămânea fără apărare În fața celei mai mari armate care atacase vreodată Europa. Chiar dacă tătarii Își continuau retragerea, ceea ce rămânea un mister, era absolut imposibil ca voievodul să mai fie În viață la următoarea lună plină. Două sute de mii de turci mărșăluiau spre Suceava și erau opriți doar pentru un ceas sau pentru o noapte, cu pierderi mari. Poate că voievodul reușise să scoată din luptă cinci mii dintre ei. Sau șapte mii. Sau zece mii. Dar asta nici nu conta pentru oceanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mesaj, venit dinspre Apus. Armata Transilvaniei a intrat sub comanda lui Vlad Dracula. E În marș forțat peste crestele Carpaților. Vlad a ordonat avansarea cavaleriei zi și noapte, fără nici un popas, până la primul contact cu oastea lui Mahomed. Pedestrimea transilvană mărșăluiește și ea fără oprire. Urmează mesaj al lui Vlad către măria sa Ștefan, oriunde ar fi el. Ștefan văzu că, Într-adevăr, În interiorul răvașului se afla o bucată de pergament cu pecetea vărului său. Îl deschise și, pentru prima oară după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
a treia zi la miezul nopții. Au fost trimis iscoade spre munții Carpați. Mi s-a părut că văd, În Învălmășeala plecării, la lumina făcliilor, câteva mantii albe cu semnul scutului și spadei. Poate că m-am Înșelat. Oastea a mărșăluit din Sibiu spre Sighișoara, coborând apoi spre Brașov și urcând spre trecătorile munților. Peste tot, În satele românești, am văzut săteni venind să se Închine lui Vlad, singurul care a reușit să-l Învingă pe Mahomed, după bunicul său, Mircea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
el, nu-i nici o grabă. Sunteți bineve nită la noi! Era modul unui asiatic de a spune mă calci pe nervi. Cel puțin pe-asta o știa foarte bine. Oriunde s-ar fi uitat, erau soldați care păzeau ușile sau mărșăluiau pe marginea peluzelor doi câte doi sau În formații mai mari. Alții, mai În vârstă, treceau prin holuri și dispăreau În tăcere pe după uși Întredeschise. Câțiva i-au aruncat câte-o privire, dar n-a salutat nimeni. A fost condusă
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]