1,107 matches
-
Posa trebuie să ni prezinte antiteza unui tempo ținut mai încet și a altuia ținut mai [repede]; dar apoi chiar între Don Carlos și Posa se va prezinta o deosebire fină. Deși amândoi sânt purtați de-un entuziasm tânăr, totuși marchizul de Posa prin puternicul patos al cugetărilor sale pare a fi mai matur decât Don Carlos, și în privința spiritului e asupra cestui din urmă. De-aceea lui Posa îi va corespunde un patos fundamental mai încetinel, desi acesta va alerga
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
unei naturi eroice; tot astfel individualitățile cu deosebire ideale, adică cele purtate de intuițiuni și simțăminte suprasensuale, nu se pot sensibiliza fără un așa ton fundamental care, prin natura lui spirituală, să oglindeze adevărul patosului lor. Din tonul fundamental al marchizului de Posa trebuie să răsară energia unui suflet ideal; lui nu-i trebuie pe-atâta tonul grăunțos (kornig) și plin al naturelor eroice, ci un accent (petrecut) pătruns oarecum de nobleța sufletului. Tot de categoria asta se țin: Fernando în
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
dicție perfectă. Mă privi de sus pînă jos, cîntărindu-mă. — Dumneata o cauți pe Jacinta, dacă am auzit bine? Am Încuviințat, uluit dinaintea unor semne de viață inteligentă În acea văgăună de orori. — Pentru ce? — SÎnt nepotul ei. — Iar eu sînt marchizul de Matoimel. O paparudă de mincinos, asta ești dumneata. Spune-mi pentru ce o cauți, sau am s-o fac pe nebunul. Aici e ușor. Iar dacă ai de gînd să-i Întrebi pe nenorociții ăștia unul cîte unul, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
1837 fusese numit în fruntea proaspăt înființatului minister al domeniilor statului. În prima jumătate a secolului al XIX-lea, imaginea Rusiei în răsăritul Europei nu era una dintre cele mai bune. Ignoranța față de această parte a Europei, precum și publicarea lucrării marchizului Astolph de Custine (1843) conturaseră un curent defavorabil în rândul opiniei publice occidentale față de Rusia. De aici și dorința autorităților ruse de a îmbunătăți această imagine și de a face cunoscute lumii particularitățile și valorile locale. Haxthausen, remarcat deja prin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
faptul că până și astăzi, la distanță de șase sute cincizeci de ani, mai există În lume ordine secrete care se revendică de la Miliția Templului. Cum s-ar putea explica altfel continuitatea acestei moșteniri?» Înțelegeți? Cum e posibil să nu existe marchizul de Carabas, dacă și motanul Încălțat zice că e În serviciul lui?” „Am Înțeles”, zise Belbo. „Îl resping. Dar istoria asta a dumitale cu Templierii mă interesează. Odată ce am pus mâna pe un expert, nu vreau să-l las să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
soției sale. Lucrurile cele mai sigure despre el ne sunt transmise În memoriile doamnei de Hausset, fosta dame de chambre a doamnei de Pompadour (frumoasă referință, zicea Amparo, intolerantă). Este cunoscut sub diferite nume: Surmont la Bruxelles, Welldone la Leipzig, marchiz de Aymar, de Bedmar, sau de Belmar conte Soltikoff. Arestat la Londra În 1745, unde strălucea ca muzician, cântând la vioară și la clavecin În saloane; trei ani după aceea, la Paris, Își oferă serviciile lui Ludovic al XV-lea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o lovitură mortală. Fără să știe, din instinct: fără să știe, căutase să mă seducă și tot pe neștiute a hotărât să mă pedepsească. Lăsând deontologia deoparte, m-a psihanalizat gratis. Inconștientul Îi mușcă până și pe paznicii lui. Povestea marchizului Lantenac din Quatrevingt-treize. Corabia Vandeenilor rătăcește pe furtună În largul coastelor bretone; deodată, un tun se desprinde din lăcașul lui și, În timp ce corabia rulează și tanghează, o ia la goană de la un bord la altul și, ca un monstru uriaș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
a Întâlnit pe Saint-Yves trecuse de cincizeci de ani. Iar el avea vreo treizeci. Mezalianță pentru ea, fără Îndoială. Nu numai atât, dar, ca să-i dea un titlu, ea cumpărase nu mai mi-amintesc unde niște pământ, care aparținuse unor marchizi d’Alveydre. Și astfel, personajul nostru dezinvolt a putut să se Împăuneze cu acest titlu, iar la Paris se cântau cuplete În care era numit «gigolo»... Având putința să trăiască din rentă, s-a dedicat visului lui. Își pusese În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și Blandiana, și Alina Nelega. Sigur că trebuie să lucrăm și cu materialul lor, să ni se spună ce așteptări sunt la Paris. Eu mă cam îndoiesc că parizienii vor să vadă de la noi minimalism și sexualism, pentru că ei, de la Marchizul de Sade până azi, au mâncat toate Emmanuelle-le posibile. Poate că nici fenomenul Pitești nu l-ar înghiți, fiindcă numai de alde Țurcanu nu dă semne Occidentul că ar avea chef. Una peste alta, un om al exceselor, ca mine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
apoi să te Îngenuncheze iar... mai cu poftă, mai lacom, mai sincer... mai fascinat... „Idolul“ se vrea biciuit, exorcizat feroce, de propriile ei turbări animaliere, În cabinete secrete, cu flori umede de luxură, pe canapelele galante ale altui secol... unde marchizii lăudau cu palmele larg deschise fesele Îmbujorate ale conteselor nerușinate și suave... Și mai sunt de zis multe... Dar o să le povestesc pe Îndelete, nechinuit de vremea asta de după-amiază călduță de iarnă... *** Gelozia se și Învață... Ani de zile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
gondolă ca să fii cineva. Veneția era, dimpotrivă, un oraș al muncii în care chiar dacă aveai o gondolă, nu erai nimic. între orele 11-12 dimineața, compoziția celor care circulau pe canale se schimba simțitor. Apăreau acum, proaspăt rași, inșii fără ocupație, marchizii, conții, viconții, ducii, cerșetorii, mateloții fără vreun membru, pierdut în luptele cu turcii, chiorii, hoții de buzunare și pictorii la minut. în jurul prânzului apărea însăși maiestuoasa gondolă a Dogelui care mergea pe canal în zig-zag, stârnind admirația mulțimii. Pe canaletele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
generație de marinari. Alte tinere, mai bine orientate, se îndrăgosteau loco de junii meșteșugari și până la o anumită vârstă nu o duceau rău. De regulă, o regulă bună, căsătoriile se făceau între tineri de aceeași condiție socială. Când un palid marchiz lipsit de experiență s-a îndrăgostit lulea de o preafrumoasă precupeață și-a luat-o de nevastă, trecând peste blestemul părinților și-ai celor de pe canalul lui, orașul a râs cu lacrimi, căci în alaiul nupțial gondola sărmanei fete era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
dormea la perete, Amada. Visa de cum adormea și câteodată gângurea în somn. Iată ce-i adusese noaptea aceasta, oblojind rănile unei tinereți prea zbuciumate: se făcea că trăia la Veneția într-un mare palat, unică fiică și moștenitoare a bogatului marchiz de Camposanpierro, Francisco, și a soției sale, rotunjoara Perdita. Avea în vis 17 ani și-i plăcea să citească. Zile și nopți întregi stătea închisă în odaia ei și se desfăta când cu morocănosul, dar vajnicul Ahile cel iute de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mitropolitului Dosoftei. Dar prințesa a rămas neînduplecată. Episodul 163 VISUL SURORILOR ACESTOSA (IIÎ Și se făcea că în fața acestei situații cu totul neașteptate (unde se mai văzuse ca o fată de măritat să refuze atâția străluciți pretendenți?î, tatăl ei, marchizul de Camposanpierro, smulgând pe la orele 2 noaptea, după o violentă scenă conjugală, și consimțământul soției sale, decise următoarele: fata lor să nu mai citească. Cu vasta lui experiență, marchizul știa că scoaterea gărgăunilor din capul unei ființe îndrăgind lectura se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
fată de măritat să refuze atâția străluciți pretendenți?î, tatăl ei, marchizul de Camposanpierro, smulgând pe la orele 2 noaptea, după o violentă scenă conjugală, și consimțământul soției sale, decise următoarele: fata lor să nu mai citească. Cu vasta lui experiență, marchizul știa că scoaterea gărgăunilor din capul unei ființe îndrăgind lectura se poate face o vreme prin ducerea cărților în pod și a cititorului în beci. Zis și făcut: Cidul, Villon, Ahile, Petroniu, Vergiliu, oștenii din oastea lui Igor, Mitropolitul Dosoftei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
timpul să aleagă, oprindu-și privirea pe un conte de Savoya, tinerel, palid la față și plin de mușchi, ciolănoasa de Fibbia care dormea alături se răsuci în somn și-o lovi cu cotul în cap. Amada se trezi. Palatul, marchizul, pretendenții dispărură ca prin farmec. Sculându-se în capul oaselor și deschizând ochii, Amada văzu în locul acelor minunății șoarecele lihnit care în fiecare noapte ieșea din gaura de lângă ușă și privea cu deznădejde spre spațiul gol al camerei lor unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ceva de pe vremea când era pui. Degeaba încercă apoi Amada să se viseze din nou prințesă: nu reuși. în ceea ce-o privește pe Fibbia, ea visă cam același lucru, cu deosebirea că ei nu-i plăcea să citească, așa că marchizul de Camposanpierro, ca s-o scape de pofte, o închise-n bibliotecă. Episodul 164 VISUL LUI IOVĂNUȚ Pe la trei noaptea, după ce preacuviosul Metodiu se răsuci în sfârșit într-o poziție surprinzătoare, terminând cu ucigătorul lui sforăit, începu să viseze și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
aș lua o mie de femei!/ Iară eu aș sta, sever, la masă/ De cristal și c-un naiv condei/ Le-aș descrie-ncolăceala joasă/ Și apoi le-aș fierbe în ulei/ De-aș avea o sumă fabuloasă... și semnam Îngerul Marchiz... *** Tot pe atunci puneam la cale o lectură demnă de împlinirea a patruzeci de ani și i-o comunicam: „Mult stimate și veșnic iubite domnule Profesor, Azi, 21 iunie 1978, încep o lectură grandioasă! Voi citi concomitent: Proust (14 vol
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2189_a_3514]
-
început lunga intrare în roman a lui Cervantes. înainte de a începe efectiv povestea aventurilor lui Don Quijote și ale lui sancho Panza, marele Cervantes ne obligă să digerăm o alambicată dedicație de o pagină în onoarea unui suveran (Ducelui de Bejar, Marchiz de Gibraleón, conte de Benalcázar y Beñares, viconte de La Puebla de Alcocer, Domn al orașelor Capilla, Curiel și Burguillos etc.). apoi i se adresează cititorului prin intermediul unui prolog etalat pe 11 pagini (Cititorule lipsit de alte treburi, și fără să
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Părintelui Terranova. Transcriem paragraful după foaia ruptă din exemplarul pe care neîntârziat l-am Înapoiat Bibliotecii Episcopale din Alicante. „Aflându-se la curte zisul Zúñiga, pe care obișnuim a-l numi Morarul, acesta a asistat la lectura unui ovillejo al marchizului de Montúfar, a cărui măsură a considerat-o defectuoasă. Marchizul, bărbat nu prea Îngăduitor, i-a trântit-o: «St, fii animal!»“ Ajungând la momentul decisiv, textul e incomplet. Cât de teribilă trebuie să fi fost reacția, și chiar ghionturile Morarului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
care neîntârziat l-am Înapoiat Bibliotecii Episcopale din Alicante. „Aflându-se la curte zisul Zúñiga, pe care obișnuim a-l numi Morarul, acesta a asistat la lectura unui ovillejo al marchizului de Montúfar, a cărui măsură a considerat-o defectuoasă. Marchizul, bărbat nu prea Îngăduitor, i-a trântit-o: «St, fii animal!»“ Ajungând la momentul decisiv, textul e incomplet. Cât de teribilă trebuie să fi fost reacția, și chiar ghionturile Morarului nostru, dacă cronicarul, deși ascuns În anonimat, nu și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Numele de Tolstoi pe copertă îmi amintea de un om cu barbă, despre care știam că fusese conte... Un scriitor e un scriitor, nu conte... Forța de creație nu stă în titluri, Victor Hugo n-a fost nici duce, nici marchiz. Jean Valjean nu e prinț, iar Cozeta nu e ducesă... Prințesa Maria avea moșii, nu-și smulgea dinții din gura și nu-și tăia părul ca să poată trimite bani mizerabilului Thenardier. Nici un Javert nu stătea în spatele grasului. Bezuhov, care venea
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
spălându-și mâinile în lighenașele de argint aduse de slugi și sorbind apoi țuica aurie sau votca. Iancu trecea de la un grup la altul. Aproape toată lumea vorbea despre Marioritza. Unii dădeau ca sigur faptul că Marioritza își părăsise soțul, un marchiz corsican, bătrân și putred de bogat, posesorul mai multor plantații de duzi de pe insulă, pentru o aventură la Paris cu o persoană din anturajul împăratului Napoleon. Alții declarau sus și tare că era una dintre cele mai bogate văduve din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Roger Bacon, iar în 1375... Numele Christian Rosenkreutz vă spune ceva? A fost fondatorul societății secrete „Rosa Cruce”. A mai apărut apoi la Veneția, Pisa, Milano, Dresda, Paris, Haga, Sankt Petersburg sub diverse înfățișări și purtând diverse nume: contele Bellaman, marchizul de Montferrat, cavalerul Schvening sau nobilul Jozsef Rakoczi, prinț de Transilvania. Și încă multe altele, desigur, dar mi-ar lua prea mult timp să le înșir pe toate. Important este, Alteță, că eu am avut fericirea și marele noroc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Veneția erau cu adevărat minunate... Tatăl ei o trimisese la un văr din acel oraș. Abia aștepta să studieze artele, să învețe latina, greaca și italiana, să cunoască un alt mod de viață, o altă cultură... Apoi apăruse un tânăr marchiz din Corsica, Fabio. O însoțise prin galeriile colecționarilor, o plimbase prin toate atelierele pictorilor... Era un rafinat cunoscător de artă și un pasionat colecționar de tablouri. O purtase în gondole aurite prin delirantele apusuri ale lagunei. Vizitaseră împreună atelierele sticlarilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]