2,374 matches
-
pe 26 octombrie, de Sf. Dumitru) „Festivalul munților”, manifestare cultural-artistică unde se reunesc mai mulți producători (de legume,fructe, brânzeturi, carne de oaie și pește), comercianți de îmbrăcăminte (costume populare tradiționale) și produse de artizanat (covoare țărănești țesute manual, ștergare), meșteșugari în lemn (vase de lemn, furci de tors), olari (strachini, ulcioare, oale de lut) și artiști ai cântecului și dansului popular (ansambluri de dansatori, soliști vocali și instrumentali). Presiunea antropică asupra sitului este una destul de ridicată, atât datorită afluenței mari
Ciucaș (sit SCI) () [Corola-website/Science/331462_a_332791]
-
vieților protagoniștilor un scop, astfel cititorul privind cu uimire și satisfacție frumusețea existenței umane, provocările și dramele ei, și chiar inevitabilul morții. O trăsătură importantă în "Decameronul" lui Boccaccio este că opera prezintă și expresia sentimentului popular, printre personaje apărând meșteșugari, preoți, călugări, țărani, alături de personaje feminine din mediile respective. Boccaccio redă viața eliberată de constrângerile morale ascetice, studiază pasiunile omenești nu numai în forma lor plenară, ci și în cea instinctuală, punându-le față în față cu convențiile unei societăți
Giovanni Boccaccio () [Corola-website/Science/298681_a_300010]
-
situată la sud de zona veche a orașului Łódź. Pe planul "Orașului Nou", această stradă era marcată, de o parte și de cealaltă a ei aflându-se terenuri cu o suprafață de 17,5-21 m, ce urmau să fie alocate meșteșugarilor. Pe aceste terenuri s-au construit clădiri standard: un atelier, spre stradă, iar restul terenului era folosit ca o "grădină". La început, în jurul anilor 1815, numele de era folosit pentru a descrie drumul ce unea cele două piețe, pe când partea
Strada Piotrkowska () [Corola-website/Science/328133_a_329462]
-
Paul Rubens, sub influența căruia va rămâne toată viața. În 1702, la vârsta de optsprezece ani, Watteau se hotărăște să plece la Paris, pentru a-și desăvârși pregătirea artistică. Lucrează la început cu un grup de pictori, jumătate artiști, jumătate meșteșugari, realizând în serie portrete, tablouri religioase, scene de viață, care erau vândute unor negustori de artă. În acest timp începe să cunoască și alte persoane din mediul artistic. Se împrietenește cu doi pictori de origine flamandă, Jean-Jacques Spoede și Nicholas
Antoine Watteau () [Corola-website/Science/300896_a_302225]
-
interne din Califat, a mutării capitalei la Samarra (între 808-819 și 836-892), a pierderii unor provincii, a dominației politice exercitate de buwayhizi (945-1055) și de selgiucizi (1055-1135), între anii 750 și 1050, la Bagdad trăiesc și creează savanți, artiști și meșteșugari, care fac orașul vestit până în Europa. Bagdadul prosperă datorită exporturilor de produse din mătase, cristal turnat, sticlărie, medicamente, arme, pielărie. Punct de navigație avantajos, Bagdadul era accesibil din toate zonele cartografiate la acea vreme. Pe malurile lui acostau sute de
Bagdad () [Corola-website/Science/296843_a_298172]
-
dorinței de a scăpa pentru întotdeauna de "tutela" Marii Britanii și, în același timp, o puternică manifestare a sentimentului de patriotism național. Cel puțin două documente pot fi menționate aici de a fi contribuit decisiv la transformarea unor colonii de agricultori, meșteșugari și comercianți, care au avut prea puține legături puternice între ele, într-o viitoare națiune, având o clară conștiință colectivă și o dorință intensă de a fi independentă. Primul este actul britanic puternic restrictiv, perceput de coloniști ca un act
Declarația de independență a Statelor Unite ale Americii () [Corola-website/Science/302887_a_304216]
-
de comercianți și întreprinderilor private li s-au permis să activeze în industrii asupra cărora nu exista deja un monopol guvernamental. Atât industriile private, cât și cele controlate de guvern au satisfăcut nevoile unei populații în creștere în Song China. Meșteșugarii și negustorii au format breasle cu care statul a trebuit să se lupte pentru stabilirea taxelor, rechiziționarea bunurilor, precum și stabilirea salariilor lucrătorilor și prețurile produselor . Industria fierului a fost acaparată atât de întreprinzătorii privați, care dețineau în proprietate topitorii, la
Dinastia Song () [Corola-website/Science/303944_a_305273]
-
Potrivit Popol Vuh, Hun-Hunahpu ("Unu-Hunahpu", nume calendaristic) este tatăl celor doi eroi gemeni mayași, Hun-Ahpu și Xbalanque și fiul lui Xmucane și Xpiacoc. El este patronul meșteșugarilor și al scriitorilor. Hun-Hunahpu ("Primul-Hunahpu") este asociat cu fratele său, Vucub-Hunahpu ("Șapte-Hunahpu"). Frații au fost ademeniți în "Casa Neagră (Metnal)" de către zeul morții Hun Came) și sacrificați. Capul lui a fost suspendat într-un copac ca un trofeu. Scuipatul lui
Hun Hunahpu () [Corola-website/Science/317812_a_319141]
-
de Mijloc" era tăiată de două axe principale: "Șleahul Botoșanilor" (actuala stradă Lascăr Catargiu) și "Ulița Podul Verde", „pavată” cu bușteni de stejar (actualul Bulevard Carol I - numit de localnici Bulevardul Copou). În jurul anului 1680, în apropiere de Biserica Banu, meșteșugarii și negustorii mahalalei "Muntenimea de Sus" au construit o biserică din piatră și cărămidă, cu hramul „Sf. Parascheva”. Documentele vremii atestă că în a doua jumătate a sec. al XVIII-lea evreii s-au stabilit cu precădere în Muntenimea Iașilor
Muntenimea Iașilor () [Corola-website/Science/333551_a_334880]
-
primul rând, ei nu s-au stabilit cu adevărat în țară și au avut puține contacte cu băștinașii. În conformitate cu învățaturile lui Genghis Han către fii și nepoții săi, mongolii au păstrat modul lor de viață pastoral, astfel încât supușii lor agricultori, meșteșugari și negustori din feluritele localități cucerite și-au putut vedea în continuare de viața și munca de zi de zi. În problemele religioase erau extrem de toleranți. Când au apărut prima dată în Europa, mongolii erau idolatri sau samaniști și de
Invazia mongolă în Rusia Kieveană () [Corola-website/Science/302208_a_303537]
-
prezenta un turn rotund. Scările în spirală ale turnului conduceau spre cabinele de locuit ale aripei de est. Partea din față a castelului era înconjurată de un zid construit în secolul al XVI-lea. Anume aici se aflau grajduri, lucrau meșteșugari și locuiau soldați. Acum, nu mai există fața anterioară a castelului, care a ars în 1784. Cele mai mari distrugeri pentru castel au fost aduse de soldații francezi, oprindu-se aici pe anumite perioade de timp între anii 1806-1812. De
Drumul Castelelor Gotice () [Corola-website/Science/327972_a_329301]
-
fundamentale ale iudaismului. Într-un document din data de 26 august 1481 se menționează mărturia unui locuitor pe nume Jochanan Jannasathar. Aceasta a fost, probabil, primul evreu cunoscut la Sibiu. O serie de documente ulterioare atestă prezența de negustori și meșteșugari evrei, dar numărul lor este foarte limitat, până când li se interzice să rămână. Până în secolul al XIX-lea, evreilor din Transilvania le era interzisă locuirea în orașele țării. Prin rescriptul din 4 iulie 1781 al împăratului Iosif al II-lea
Sinagoga Mare din Sibiu () [Corola-website/Science/317419_a_318748]
-
rând, căpătau dreptul ca, săptămânal să aibă o zi de târg, o zi când țăranii din împrejurimi, dar și mai de departe, să vină aici cu produsele lor, pentru a le vinde și a cumpăra diverse lucruri de la negustorii și meșteșugarii locali sau de la cei veniți din alte orașe. Nici statutul urban, nici prezența întemeietorului nu au schimbat aspectul Ploieștiului, Mihai Viteazul neavând timpul să ridice palatele cu parcuri în care se plimbau cerbii îmblânziți, cu pridvoare și terase, despre care
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
următor și în secolul al XVIII-lea, Ploieștiul a cunoscut o dezvoltare permanentă, ajungând să concentreze cea mai mare parte a vieții economice a regiunii. Așezat la loc bun, târgul de miercurea atrăgea lume multă. „"Veneau negustori cu mărfuri și meșteșugari și țărani cu produsele lor spre desfacere. Mămulari, cojocari, tivilicheri, mărgelari, cercelari, plăpumari veneau în această zi a săptămânii cu marfa în desagi și o întindeau în piața târgului, pe sub maghernițe și șoproane cu acoperământ de șovar, rezemat de patru
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
țărani cu produsele lor spre desfacere. Mămulari, cojocari, tivilicheri, mărgelari, cercelari, plăpumari veneau în această zi a săptămânii cu marfa în desagi și o întindeau în piața târgului, pe sub maghernițe și șoproane cu acoperământ de șovar, rezemat de patru furci"”. Meșteșugarii mai „groși” și țăranii care veneau cu „"zarzavaturi, rogojini, funii, căldări, lemne de foc și alte multe, își făceau hambare, umbrare și îngrădiri de gard unde era loc mai slobod. Grânele, vinurile și peștele se vindeau din căruțe. Aceste producte
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
și care deci puteau fi mutați acolo unde era garnizoana. La Ploiești, unde oamenii deveniseră liberi (dacă nu fuseseră chiar înainte de 1597), dar unde moșia orașului era foarte mică, mulți locuitori au fost nevoiți să devină oșteni, printre ei și meșteșugari sau țărani nou aduși aici. Se poate afirma că, oficial sau nu, Ploieștiul a devenit garnizoana de călărași odată cu înființarea lui ca oraș. Călărașii, al căror număr a crescut în prima jumătate a secolului al XVII-lea, prestau serviciu, ca
Istoria Ploieștiului () [Corola-website/Science/310298_a_311627]
-
1941). Nu există relatări de încredere care să precizeze ce s-a întâmplat cu crucea în 1941. Există cel puțin trei versiuni diferite (altele decât distrugerea ei în urma unui incendiu sau a unui jaf): În anul 1997, Nikolai Kuzmici, un meșteșugar din Brest, a realizat o replică aprobată oficial a crucii, ce este expusă acum în catedrala din Poloțk. este adesea folosită ca un simbol național al Belarusului. Varianta din 1991 a stemei Pahonia a Belarusului conține o cruce asemănătoare cu
Crucea Sfintei Eufrosina () [Corola-website/Science/335968_a_337297]
-
(în azera Hürufilik), este o sectă musulmană răspândită în Azerbaidjan și Orientul Mijlociu (sec. XIV - XV) În 1386 majoritatea teritoriului Azerbaidjanului devine o provincie timuridă. Conform ordinului lui, în orașele ocupate se mobilizează cei mai faimoși meșteri, arhitecți, pictori, muzicieni, meșteșugari orășeni și erau trimiși la muncă silită în capitala imperiului - Samarkand. Tamerlan se gândise să-și facă o capitală perfectă și fiecare cartier din Samarkand, primise numele unui oraș mare din Orient. Tamerlan încerca să-și legitemeze faptele sale cu
Hurufism () [Corola-website/Science/309215_a_310544]
-
popor o ură profundă împotriva dominației timuride și un fenomen necunoscut până atunci, mișcarea hurufizilor, exprimarea ideologică a nemulțumirilor populare. Acest ordin eretico-filosofic se împotrivea atât puterii laice, cât și celei clericale. După opinia mai multor istorici hurufismul exprimă nemulțumirea meșteșugarilor orășeni exilați în străinătate, împotriva dominației și politicii cuceritoare timuride. Baku în acești ani a devenit centrul ideologic al hurufismului. Fondatorul ordinului era marele filosof și poet azer Fazlullah Năimi. În 1386, pentru prima dată și-a prezentat ideile în
Hurufism () [Corola-website/Science/309215_a_310544]
-
fost vândută boierului Victor Stârcea. Evenimentele care au marcat evoluția social economică a comunei Valea Moldovei: 1. Perioada 1774-1918, când au loc : colonizarea localităților și ridicarea gradului de civilizație; apariția infrastructurilor(biserică și școală); apariția evidenței cadastrale; apariția de noi meșteșugari și organizarea acestora în bresle. 2. Perioada 1918-1945, când se remarcă : scăderea numărului populației și a efectivelor de animale prin evacuări și achiziții de război; stoparea tăierilor masive de pădure; dirijarea populației spre agricultură și creșterea animalelor; 3. Perioada 1945-
Comuna Valea Moldovei, Suceava () [Corola-website/Science/302009_a_303338]
-
dedicată filmului artistic. Deja înainte de război, s-a interesat de scris și poezie - publică, printre altele, povești populare pentru copii, scrise cu rimă, ca: "Narodziny liter" (Nașterea literelor), "Nași ojcowie pracują" (Părinții noștri lucrează), "Przygody Marcelianka Majster-Klepki" (Aventurile lui Marcelianek Meșteșugarul). În 1937 a plecat, împreună cu soția sa Franciszka, la Paris. Pe data de 3 septembrie 1939, soții Themerson s-au oferit voluntari în armată poloneză din Franța. În 1940, Franciszka a reușit să plece în Anglia, iar Ștefan i s-
Stefan Themerson () [Corola-website/Science/330719_a_332048]
-
Breslele islamice de meșteșugari au fost un element caracteristic al lumii islamice în timpul epocii medievale și au jucat un important rol social și cultural în această societate de-a lungul secolelor. Spre deosebire de breslele europene, care au reprezentat un serviciu public recunoscut și administrat de
Bresle islamice () [Corola-website/Science/331181_a_332510]
-
rezistat mult timp, invazia mongolă din 1258 punându-i capăt odată cu califatul abasid. În schimb, în Anatolia, în perioada imediat următoare cuceririi mongole, au apărut din ce în ce mai strânse relații între grupurile de futuwwa și dervișii sufiți și, implicit, cu breslele de meșteșugari. Procesul se răspândește în întreaga lume islamică, astfel că, în curând, termenii de futuwwa și breaslă devin sinonime. Această fuziune pornește în secolul al treisprezecelea în Anatolia și implică un al treilea tip de organizație de profil asemănător: "Akhiyat al-Fityan
Bresle islamice () [Corola-website/Science/331181_a_332510]
-
zona a fost integrată în administrația Imperiului Otoman, în timpul domniilor lui Murad I și Baiazid “Fulgerul”. Influența politică a organizației s-a diminuat treptat, iar rămășițele vieții ei socio-economice s-au disipat în două direcții: frățiile sufite și breslele de meșteșugari. Odată cu pierderea importanței politice a lăcașului, membrii intelectuali ai Frăției, cu o latură spirituală puternic dezvoltată, s-au orientat spre o viață de călugăr sau pustnic și au fost curând integrați în ordinele sufite importante ale vremii - Bektashiyya, Mawlawiyya sau
Bresle islamice () [Corola-website/Science/331181_a_332510]
-
o viață de călugăr sau pustnic și au fost curând integrați în ordinele sufite importante ale vremii - Bektashiyya, Mawlawiyya sau Khalwatiyya. De cealaltă parte, membrii simpli, cei care priveau Frăția ca pe o cooperativă muncitorească, au ales o viață de meșteșugar, formându-și organizații care au păstrat o legătură puternică atât cu tradiția futuwwa, cât și cu dervișii sufiți, care le-au oferit ghidare spirituală. Din Anatolia, această fuziune a breslelor cu futuwwa și frăția akhilor s-a răspândit rapid, ajungând
Bresle islamice () [Corola-website/Science/331181_a_332510]