2,482 matches
-
numai că nu știa de ce nu e bine, dar nici măcar nu avea vreun alt motiv suficient de plauzibil să-l contrazică pe maiorul Smith. Totuși, ca orice om normal, colonelul Pruritanal nutrea convingerea sinceră că are dreptate, Întrebîndu-se el Însuși, mirat, de unde-i venea această convingere și mirîndu-se că maiorul Smith nu Înțelege niște lucruri atît de evidente. Se temea că, Între timp, bacteriile despre care-i vorbise Împăratul Își vor face efectul asupra lui Iuffo și că Îi vor ataca
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
purta un sacou de vară În carouri, ce-i drept, cam ponosit, pe care nu se știe de unde și-l procurase. — Bună dimineața, doamnă Agneta, spuse la fel de binevoitor ca Întotdeauna. Ce mai faceți? Înainte de a-i răspunde, asistenta Îl privi mirată, fără să știe cu precizie ce anume o mira mai mult. Tonul degajat al vocii, ținuta vestimentară neobișnuită, În contrast cu anotimpul, faptul că era proaspăt bărbierit și mirosea a spirt?... Mai degrabă altceva! La auzul propriului ei nume, parcă simțise o
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Pablo, care crezuse că ea are vreo treabă urgentă și așteptase să o termine, Își dădu seama ar fi mai bine să Întrebe ceva. CÎt mă mai ții aici? Ea se ridică, veni din nou pe hol și Îl privi mirată că-l vede acolo. Nu știu ce să cred, spuse. Nici dumneata nu arăți prea bine. Vrei să-ți fac un ceai? — Mi-e frig. Hainele astea sunt prea subțiri pentru vremea de afară, explică Pablo. Mai bine fă-mi un ceai
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
a Înecat În Gropanul de la Dunăre. S-a aruncat În apă, Încins de soare și de vin, a făcut un șoc termic și-a murit. Când tată-său l-a scos din adâncuri, Lică avea ochii deschiși. Nu părea nici mirat, nici Îndurerat, chipul lui nu arăta nimic. Numai ochii ăia deschiși, care priveau spre nicăieri și nu aminteau deloc de veselia băiatului de pe când trăia, mi-au rămas multă vreme În memoria vie și dureroasă, chiar dacă nu i-am zărit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
n-ar fi fost beteag, l-ar fi Îndemnat și pe el gândul să pășească pe un drum mișcător; așa, Însă, se mulțumea să rămână lângă frământările scoarței și să privească la toți și la toate cu ochii din ce În ce mai puțin mirați. De la un timp Încolo chiar Îl apuca un fel de bucurie, amestecată cu mulțumire și chiar cu simțirea Îndepărtată a unei Împliniri pe care de multă vreme o căutase. Umflarea pământului de sub sat Înceta să-l sperie ori să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
alor firii, ciuperca se spărgea ca un balon, cu zgomot asurzitor, Întunecare a luminii soarelui și țăndări azvârlite În toate părțile. Foiște se ghemuia și aștepta să fie Îngropat de pământul ce cădea cu vuiet din cer. Se ridica apoi, mirat că scăpase, deschidea ochii și cuprindea liniștea ce domnea Împrejur. Acolo unde privirea se mințea că vede cerul și pământul dimpreună, rămăsese trântită o bucată din pălăria ciupercii. De acolo, dinspre Miazănoapte, i se arăta lui Foiște spre sfârșitul visului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Însemnate cu cruciulițe. N-avea de unde ști, căci nimeni nu-i spusese, că fiecare dădea o lădiță sau două ca să-i facă norma și lui Daie Gulu nemuritorul. Când Îi ceru socoteală lui Gululu pentru cruciulițele lipsă, acesta Îl privi mirat, ridică din umeri și Întrebă cu o voce pe care Ectoraș n-avea s-o uite toată viața: „Și cu Daie Gulu ce facem, domnule?!”. Pe ulița cea mare a Satului cu Sfinți trecu Într-o noapte o alcătuire pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
inculți. Te așezi meditativ și posac pe o bancă, strecurând printre gene câteva lacrimi, în indiferența oamenilor care trec pe lângă tine, când, deodată, cineva se oprește în dreptul tău și te întreabă ce ai pățit, dacă te poate ajuta cu ceva. Mirat, ridici privirea, vrei să ripostezi, să ceri să fii lăsat în pace, dar renunți brusc, descoperind o fată delicată și extrem de frumoasă, cu ochi albaștri și un păr superb ce coboară buclat până spre umeri. Sigur că începi să roșești
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
jumătate de oră în fața unei ferestre, fără să noteze nimic. Apoi, ca trezindu-se dintr-un vis, și-a continuat drumul pe străzile vechi și ușor medievale ale orașului, spunând ca pentru sine: „Gata, mi-am făcut documentarea”. Am tresărit mirat, neînțelegând ce voia să spună acest mare reporter. Abia peste mulți ani, când am trecut printr-o anume experiență jurnalistică, am înțeles cât de importantă este o imagine, o stare, un sentiment intens. Ajungând acasă, având această imagine bine întipărită
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
scorojite și diforme ca niște bostani uriași, plesniți de căldură. În convoaie nesfârșite, cucerindu-ne țara, nemții erau blonzi și obosiți, murdari de noroi până în urechi, până în lumina ochilor. Căscau spre flăcările uriașe, care mistuiau la orizont rafinăriile, niște ochi mirați, albaștri și umflați de nesomn. De pe tocurile bocancilor, li se scurgea noroiul fleșcăit. Zile și nopți au ars rafinăriile. (G. Bogza, 1968, p. 50) Reportajul de fapt divers Nelegat strict de actualitate, faptul divers desemnează o întâmplare ciudată, uimitoare. (5
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
mărunte, își culca urechea pe sonoritatea moale a cuvintelor, stabilea cu ascultătorul mici corespondențe delicate, prin zâmbete galeșe și clipiri confidențiale. Căutându-și febril prin buzunare, găsea tot felul de însemnări suspecte pe care le răsucea cu bănuială, le citea mirat ca pentru sine și, găsindu-le interesante, le adăpostea din nou în receptacolul profund al redingotei. Câteodată, privea cu îngrijorare spre uși și ferestre, ca spre a se sustrage unor spioni ascunși. Vocea sa se cobora, se prefăcea într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
lucid ar fi, nu este capabil să își reprime imaginea Animae în totalitatea ei, eroul, după aparenta despărțire de cea pe care o iubește, manifestă o dorință irepresibilă de a fi în anturajul altor femei: "Întorc puțin capul spre ea, mirat, căci Miți Mărculeanu nu-mi place deloc, iar dacă eram cu ea la restaurant e pentru că, din motive pe care am să le spui altă dată simt de vreo doi ani nevoia să fiu văzut totdeauna cu o femeie."124
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
să se adapteze și să înțeleagă noua realitate (a societății urbane și „civilizate” din perioada de după 1944) prin intermediul unei percepții de ordin arhetipal. „Magicul” rezultă tocmai din această perspectivă a personajului-narator, care privește lumea cotidiană, banală, „reală”, desacralizată, cu ochii mirați și neîncrezători ai unui primitiv (calitatea de excepție a prozei constă în „primitivitatea” limbii personajelor, înțelegând prin aceasta caracterul ei de limbaj „prim”, netrucat, ingenuu, viguros). Limbajul este de fapt adevărata lume creată de scriitor, extraordinară prin vitalitate și prospețime
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287511_a_288840]
-
oprește în dreptul primului felinar, căutând disperat pe trotuar. B., care era în trecere, îl întreabă: «Ce s-a întâmplat? Pot să te ajut cu ceva?». A. răspunde: «Mi-am pierdut cheile de la casă undeva pe drum și acum le caut...». Mirat, B. întreabă: «Și de ce le cauți tocmai aici, sub felinar?». A. răspunde cu calm: «Pentru că e singurul loc în care e lumină...».” După ce am încercat să investigăm fundamentele epistemologice, sociale și, parțial, pe cele pedagogice ale abordării integrate a curriculumului
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
cade niciodată pradă deznădejdii. Acesta e privilegiul și tara orgoliului” (III, 243). Cum să înțelegem o astfel de schimbare radicală a raportului cu ceilalți când în Cioran zvâcnește încă nevoia celebrității? „În ciuda groazei pe care mi-o inspiră oamenii, constată mirat și pe jumătate dezamăgit, mă resemnez cu greu să nu însemn nimic pentru ei. Atare inconsecvență mă face să sufăr și mă umilește” (I, 359). La drept vorbind, observă cu ușurință cât de fragil e orice efort în tendința de
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
din chaise-longue și se îndreptă spre camera lui. - A început să mi se facă frig, spuse din prag. Hasnaș păstră aceeași aromită tăcere, fumând. Ridică doar capul, când celălalt se întoarse cu o haină pe umeri și-l privi nerăbdător, mirat. -... Mi-a deschis foarte repede. Am avut impresia că mă aștepta, că așteptase acolo, lângă ușă.” (p.30) Apariția punctelor de suspensie la începutul frazei, aici chiar în fața liniei de dialog, indică reluarea povestirii evenimentelor trecute, după o ,,pauză” narativă
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
denumirea „Secvențe din strălucirea artei” „Iată, sunt în fața unui tablou uriaș al cărui singur veșmânt, pe o vreme sufletească, atât de capricioasă, este doar MĂRIA-SA CULOAREA, inițial acest firav izvor ce iese la întâlnirea cu lumea de cele mai multe ori mirat și timid precum o floare în muguri primăvara, încărcând-o încet-încet de aură proprie din care se întrezăresc, ca tainice rădăcini, deopotrivă pasiunea, istovitoare trudă, talentul și, de ce nu?, contopirea până la jertfa dincolo de care nu rămâne altceva decât o tulburătoare
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
pe lume e lumea însăși... KARLI: Un ținut potrivit... aici se poate ține tot. HASI: Mda, într-un fel nu-i rău... dar chestia cu tufa de mătrăgună a fost o mizerie, a fost cu siguranță o aluzie. (toți ridică mirați capul și o privesc pe Hasi) JÜRGEN: Vedeți d-voastră, așa ceva este cădere în păcat. Asta este ca și cum cineva în Paradis face o plimbare și peste tot se pupă gazelele cu leii, și dă peste o vâlcea plină cu doze
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
noatre Pre- și Post-cântăreață, tot așa cum zero talentatul nostru impresar trebuie să fi fost o viață întreagă. (cântăreața își acoperă fața cu mâinile) IMPRESARUL: Și voi sunteți așa... o înălțime Schwab... și voi sunteți o veritabil mortală singurătate.. (brusc, cumva mirat) Voi sunteți, da... Moartea. BĂTRÂNUL ȚĂRAN: Dar Moartea are destul de iute o venire. Păi trebuie să-ți permiți să te organizezi pentru moarte. O vreme ca lumea pentru mâncare, așa cum se cuvine să fie... și pe urmă, mereu... (mișcările de
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
interzice unui text să amestece cele două planuri enunțiative. De altfel, este cea mai obișnuită situație. Să analizăm următorul fragment din Roșu și negru: Toate mișcările lui, foarte încete la urmă, ținură un minut nesfârșit; domnișoara de La Mole îl privea mirată. "Va să zică, era cât pe-aci să fiu ucisă de amantul meu!", își spunea ea. Gândul acesta o făcea să se simtă în cele mai frumoase vremuri din veacul lui Carol al IX-lea și ale lui Henric al III-lea
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
cu fluturi, București, 1967; La marginea lumii, București, 1970; Bucurii cotidiene, București, 1972; Nervurile toamnei, București, 1973; Regăsire la porți, București, 1976; Unghiuri mișcătoare, București, 1977; Culorile iubirii, București, 1978; Cântec de alean, București, 1980; Tăceri furate, București, 1981; Umbra mirată, București, 1983; Mirele nopții, București, 1985; Tainele iubirii, București, 1988. Traduceri: [Versuri], în Antologia literaturii maghiare, III, îngr. Lörinczi László, Majtényi Erik, Szász János, Constantin Olariu, București, 1968, în Victor Sivetidis, Măslinul, București, 1968, în Din lirica japoneză, îngr. Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290693_a_292022]
-
30; Fănuș Băileșteanu, „Regăsire la porți”, RL, 1976, 33; Mihai Duțescu, „Unghiuri mișcătoare” , R, 1977, 12; Popa, Dicț. lit. (1977), 626; D. Octavian, „Culorile iubirii”, CL, 1979, 4; Felea, Aspecte, II, 155-157; Lit. rom. cont., I, 529-530; Cristian Moraru, „Umbra mirată”, RL, 1983, 39; Victor Crăciun, „Umbra mirată”, CL, 1984, 3; Petrescu-Paraschiva, Dicț. lit. Dâmbovița, 257. C.H.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290693_a_292022]
-
1976, 33; Mihai Duțescu, „Unghiuri mișcătoare” , R, 1977, 12; Popa, Dicț. lit. (1977), 626; D. Octavian, „Culorile iubirii”, CL, 1979, 4; Felea, Aspecte, II, 155-157; Lit. rom. cont., I, 529-530; Cristian Moraru, „Umbra mirată”, RL, 1983, 39; Victor Crăciun, „Umbra mirată”, CL, 1984, 3; Petrescu-Paraschiva, Dicț. lit. Dâmbovița, 257. C.H.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290693_a_292022]
-
a mai multor bărbați, devine un prototip pentru târgoveața din Bath, o pildă negativă ce ar trebui evitată, cu care totuși se identifică. Femeia noastră nu acceptă preceptul „Crede și nu cerceta”, ci, ca orice spirit malițios, se interoghează, este mirată, nedumerită: „și-ntreb: de ce, mă rog, al cincelea/ Nu fuse soț în cinste pentru ea?/ Cam câți putea să ieie după lege?”276 Târgoveața reprezintă, cu siguranță, o întruchipare fidelă a tot ce este carnal, de aceea se și identifică
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
fel fără să fie însă în măsură să se și asigure că nu va fi accidentat. Este poate forma cea mai simplă de raportare exclusivă la normativitatea juridică. Dacă cineva din jur m-ar admonesta pentru asta aș fi foarte mirat, pentru că ar fi o voce fără corporalitate și l-aș ignora sau chiar mai rău. Miopia mea socială nu îmi permite să îi disting pe cei care ar putea încerca să mă aducă în fața altor norme decât cele scrise. Funcționarea
Inerţie socială în spaţiul românesc. Deschideri pentru o analiză funcţională a comunităţilor / Social inertia in Romania. Contributions for a functional analysis of the communities by Tudor Pitulac () [Corola-publishinghouse/Science/511_a_1258]