1,998 matches
-
acestui discurs rostit implacabil, cu o liniște pe care doar disprețul față de moarte i-l poate da (dublat, de fapt, de conștiința propriei invulnerabilități, așa cum rezultă din spusele sale: "bine cunosc că nici trupul mieu de stomahul tău a să mistui, nici cornul mieu de gâtlejul tău a să înghiți poate") este că cel care a devenit un înțelept veritabil este imun la orice lovitură a destinului și este imun, mai ales, în fața morții. Pe înțelept nimic nu-l poate atinge
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
de altă parte, dacă citim cu atenție întregul episod, ne dăm seama că ambele personaje interpretează o partitură al cărei final îl cam bănuiesc: Inorogul își avertizează direct inamicul: "bine cunosc că nici trupul mieu de stomahul tău a să mistui, nici cornul mieu de gâtlejul tău a să înghiți poate"25. Crocodilul știe și el prea bine acest lucru. L-a știut, de altfel, de la bun început, așa că nu îndestularea pântecului a urmărit el, prin cruțarea Hameleonului, ci un alt
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
33. footnote>. În acest urcuș, Moise se bucură de arătări (teofanii) ale lui Dumnezeu diferite una de alta, potrivit nivelului de ascensiune pe care se afla el pe munte. Iluminarea are drept corespondent biblic rugul ce ardea fără să se mistuie, și marchează începutul vieții duhovnicești, atât prin cunoașterea propriei păcătoșenii, cât și prin sesizarea bunurilor duhovnicești către care sufletul este îndemnat. Norul din deșert exprimă îndepărtarea de lucrurile deșarte omenești în vederea apropierii de bunurile dumnezeiești, această etapă fiind caracterizată, în
Din comorile Teologiei Părinților Capadocieni by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/151_a_441]
-
va cere să i se permită să participe la lupta alături de Cruciați, pentru a ispăși un vechi păcat (Trio și cor: Le Seigneur nous promet la victoire! O bonheur!). Tabloul 2. Palatul Emirului din Ramla. Gaston, ostatec în palat, este mistuit de dorul pentru Hélène (Je veux encore entendre); un oficial o aduce pe Hélène, care fusese și ea între timp capturată. Gaston încearcă să evite că Hélène să fie asociată cu statutul lui dezonorant (Dans la honte et l'épouvante
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
pedepsirea vinovaților (Schiudi, inferno, la bocca). Malcolm, fiul regelui, care va fi acuzat de ucidera tatălui său, va fi obligat să fugă din Anglia. Actul ÎI Tabloul 1. O cameră din castelul Dunsinane. Macbeth mărturisește soției sale chinul care îl mistuie: ucigăndu-l pe Duncan, a obținut tronul Scoției. Acum el se teme de o altă profeție, în care vrăjitoarele i-au prezis lui Banco că va fi tata de regi. Lady Macbeth îl blamează pentru slăbiciunea de care dă dovadă (Perché
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
în infinitul lui, dezgolind în urma sa fîșia marginală a lumii. Contracția divină (țimțum) din Cabala, kenoza christică, cele șaptezeci de mii de văluri de lumină și întuneric pe care Allah le pune între sine și creație pentru a nu o mistui cu splendoarea lui, toate sînt strategii ale divinului pentru a lăsa să fie un altceva decît El. Toate creează un spațiu de alteritate care subzistă datorită urmelor de realitate lăsate de divin în retragerea sa. Iar în acest spațiu, Dumnezeu
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
alți doi Îl aruncară pe cendăr pe scări și acesta se rostogoli până-n Mureș. Săriți, măi! strigă Milu, după ce deschise ușa de vizavi a vagonului. Și unul după altul cei treisprezece flăcăi săriră din tren și, fiind pe Înserate, se mistuiră În pânzele de negură care se așternuseră ca o pâclă pe Valea Mureșului. Sus prin tufișul de la Cascadă! șopti unul. Când se urni trenul din loc, cele două uși ale vagonului se legănau purtate de curenți, iar ungurul zăcea cu
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
prin două războaie mondiale, fabrica de cherestea de aici a ajuns să fie una din cele mai mari de pe Valea Superioară a Mureșului. Dacă-mi aduc bine aminte, ajunsese după război la douăsprezece gatere. Prin anul 1957 un incendiu o mistuie aproape În totalitate după care Își Încetează activitatea. Peste numai doi ani Începe să producă aici placaj un Combinat de prelucrare a lemnului de care gălăuțenii erau mândrii fiindcă era trecut și În manualele școlare. Materia primă fiind fagul, acesta
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
fundament cultural solid - cum remarca E. Lovinescu -, ceea ce ar fi putut deveni explicare metafizică a lumii se oprește la stadiul întrebărilor preliminare. Lirica sa e „o continuă interogație” (Perpessicius), iar S. este un poet al lui „de ce?”. De ce omul e mistuit de dorul depărtărilor și al absolutului? De ce e sortit inexorabilei treceri? „Ce s-au făcut atâția [înaintași] câți i-am avut în mine?” De ce mai toți sunt „munciți de-aceleași gânduri și teamă de neant”? Tensiunea lirică se naște din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289513_a_290842]
-
Kuan-hua era o persoană de o modestie legendară, pururi zâmbitor și fumător notoriu, care, pentru că nu putea ține pe buze două țigări în același timp, avea permanent grijă să-și aprindă una nouă de la cea ce era pe cale să se mistuiască. Ajunși la hotel de la aeroport, Kao Liang l-a informat despre sprijinul primit din partea diplomaților români. Unul dintre aceștia fiind de față, înaltul demnitar chinez a ținut să facem prima sa fotografie la New York, împreună. După mai bine de două
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
piatră, orologiu, călugărul din tren surîde într-acolo, doi însoțitori, boccelele lui, mănăstire ori schit, pocăință în sac și în cenușă, zi de zi, eră de eră, doar să se mai prindă de noi ceea ce sîntem! rîvna casei Tale mă mistuie, pumn de maci aprinși în linia paralelă, secunda de Bărăgan din munți, muncă de clăbucete pe zare, plaiuri cu presărări de arbori fug în partea netedă, afundul depresiunii, parcelă de cînepă, cultură suspectă, Punct Oprire Nădejde-Sat adîncitura pîrîul instigator la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
pe biserica de lemn, îi numeri rotundă fiecare bîrnă din proiect, în rest spațiul de expunere, convențional verde, poate fi funcțional așa ceva? Lunca Bradului locul în nume, sacrul și păcatul limbajului, prea multă mană pentru biet ficatul pămîntesc, învățat să mistuie noroaie! Răstolița păduri din mal de cer în mal de cer, cîte ceva de casă, cîte ceva Mureș, ceva stenic în paloarea monocromia fenomenului silvic, Deda-Bistra Wittgenstein 7, să se tacă! munți împăduriți, păduri muntoase, reîmpăduriri Deda, spre Reghin, omul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
lumini de sursă, lumini de reflexie, jucării roșii pe turnurile termocentralei, veghea arde roșu instituția prezentului pe activele fabricii "Sofert", îngrășăminte chimice, scurge vagoane-cisternă cu inscripții, de aici linearitatea în două-trei planuri încălecată, aburi deasupra, 10 km sud de oraș mistuit în lumini, spectru cilindric urma de furnal nemăsurat de gros, bătaie de lumină în iluzia optică, adevărații Arnoteni, simți ceva, auzi ceva? spaima de ora fantomelor ei, de la o zi la alta cumpănă, te întîlnești cu altul, îți petreci trenul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
bătrînul cu mimică descompusă la balcon, DN 1F rezolvă orașul în lanuri de floarea-soarelui, vărsătoarea de gunoi, sute de metri de la ieșire și oamenii se țin șir, grupuri, schitul de pe dîmb, eram furnicile fărîmelor lui și ne întorceam să-l mistuim în oraș, la zi de Sfîntă Măria Mare, valurile de teren, șoseaua recîștigă gloria în relief accidentat spre temeiul țării, satul dimpotrivă vine la schit nu pe jos, ci pe biciclete, satul Ghenci. Ora 16,20, în personalul Tășnad Jibou
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
statura vagonului, umezeala se duce pe fețe noi de betoane, șanț, dublu terasament, km 55+600 vegetația în tendința ce scapă mineralului, lume în profiluri de moment, stația Meri tot versant în amestec, foioase-conifere, impiegatul de mișcare, om și arborescență mistuie clădirea stației dintre ei, cîștigători cît obiectele staționează în prezent, biserica adîncitură cu tot cu vîrful clopotniței, pîrîu, umbrele caselor, tunel la anii cărbunelui din Valea Jiului, dublați în altul, scăzămînt panta nedepășită, tunelul în arc înmormîntarea planului luminii să scape de om
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Rulmenți SA Bîrlad", linia 1 Rulmenți Gară, linia 2 Rulmenți Liceu, "Codreanu" liceul-fanion, "Europaa-ă-aa!" Mănăstirea Florești 35 km, luncă și deal chilug, plopii rași la șosea, Logan nou de Brașov, vin de la neamuri din Moldova, monstrului economic îi trece indigestia, mistuie iar românește și alimentează sens în schema standard, "A ia-ia-ia, Puerto Rico!" turnul de apă CFR Crasna cheie de boltă în cerul pămîntului depresiunii, livada Crasnei "Mărul de aur. Fermă pomicolă", Ștefan cel Mare 1475 încetinește, treptele, arteziană în mediul rural
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
iarăși ca într-un puzzle, prin intermediul jocului generic al substituirii de identități. Din acest motiv, singura care contează este culpabilitatea în sine, a cărei gravitate nu se măsoară în raport cu un timp sau cu o contextualizare anume. În general, personajele își mistuie sub regim sublunar pasiunile, ca și dorința de a afla o soluție unor interogații eterne. Pe de altă parte, s-a spus că S. „scrie cu obsesia spectacolului ce urmează a deveni propriul text. Drama visează spectacolul care nu există
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289521_a_290850]
-
mele sunt cuvinte/ și nu le aud/ în inima inimii de țărână/ sângele tău îmi zvâcnește/ în răsuflarea pământului/ Tu, îmi ești aer/ cu pleoapele te-aș acoperi/ nu eu, Tu/ trăiește în mine. Tu, ce privești ca o flacără, mistuind/ de Tine mi-e sete/ în taină. Te-am cules/ ca pe o vie / rodul Tău, belșug/ vinul acesta, vinul acesta// trupul tău înflorind/ deasupra morții/ nufăr alb peste apele morții// Tu, iubire,/ înțelepciune fără sfârșit” (Iubire, înțelepciune fără sfârșit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290307_a_291636]
-
căsătoria, în 1887, cu actorul Dimitrie Pruteanu, urcă repede treptele: societară clasa II în 1894, societară clasa I în 1895. Până în 1896, când se inaugurează edificiul Teatrului Național, actrița evoluează la Teatrul cel Mic din Copou și, după ce clădirea se mistuie într-un incendiu, în sala Pastia și în aceea a circului Sidoli. I se dusese vestea și, mai ales după câteva reprezentații susținute în capitală, ar fi putut ușor să devină o stea a scenei bucureștene. Atașamentul față de Naționalul ieșean
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289058_a_290387]
-
privită ca o „manieră elegantă“? În fond ar putea fi privită și mai rău. Dar niciodată nu mi l-aș fi imaginat pe James în chip de entuziast cercetător al exoticelor mistere ale Orientului. Ce bizar! Surprinderea mea s-a mistuit destul de rapid. La urma urmei, ce însemnătate avea? Evident, James nu putea crede în transmigrația sufletelor. Când l-am întâlnit din nou pe vărul meu, începuse o nouă eră în viețile noastre. Moartea tatălui meu, etapa de disperare profesională, insuccesele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dau de veste. Acum trebuie să fug. Am să-ți dau de veste. Te rog, rămâi aici. La revedere. Voisem s-o ating, dar numai cu vârfurile degetelor, de parc-ar fi fost o fantomă care s-ar fi putut mistui; voisem să-i mângâi stofa rochiei între degetele mele. Acum însă simțeam o nevoie mai concretă, să-i iau capul în mâini și să-l lipesc de mine, să-i ascult inima bătând. Vechi dorințe prinseseră dintr-o dată viață. Îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în blugi, cu o cămașă albă, curată, și haina mea de pânză, cam decolorată dar cuviincioasă. Am încercat să mă uit în ochii ei, dar nu mi-a fost cu putință, iar spaima, sau ce-o mai fi fost, se mistuise. Nu mi-a răspuns nimic, dar s-a întors cu spatele, anunțând ceva în casă. Ceva ce suna ca: „El e!“ În timp ce vorbea, a tras ușa după ea, aproape închizându-mi-o în nas, și o clipă am crezut că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
cu el și vina ei. Conștiința acuzatoare se spulberase. Ben se simțea ușurat, iar ea i se alătura tainic, misterios, instinctiv, orbește, în acest sentiment de ușurare. După săvârșirea crimei, amândoi se simțeau mai bine. Și acum, vinovăția se va mistui, încetul cu încetul. Așadar, într-un fel, moartea lui Titus fusese sorocită; și, într-un fel, până la urmă, tot Ben îl ucisese. Desigur, toate acestea erau gânduri răzlețe de bețiv, dar nu mă puteam împiedica să-mi spun că, într-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
din viața lui! M-am decis să-i telefonez din nou a doua zi dimineața, și apoi să plec la Londra. M-am întors în bucătărie, am descuiat și am deschis ușa. Frica rece care mă încleștase mai înainte se mistuise cu totul. Am ieșit pe pajiște. În casă fusese întuneric și rece, dar afară era o bogăție de lumină și aerul se încălzise. Am luat hotărârea să dorm în aer liber, m-am dus să adun câteva pernițe din bibliotecă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
a[ putea ag\]a [i care m-ar putea susține, care ar constitui o sursă de lumină chiar de-ar fi s-o pierd definitiv, așa cum, într-adevăr, am și pierdut-o. {i ce-a devenit acum acea lumină? Se mistuise, devenise, în cel mai fericit caz, o firavă flăcăruie licăritoare, întrezărită într-o câmpie mocirloasă, iar marea mea „iluminare“ nu era decât un nonsens. Hartley a pierit, acum e una cu nimicul, pentru mine nu mai există și, până la urmă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]