1,579 matches
-
motivațional (elevii/studenții vor lucra, spre exemplu, împreună la un proiect, dar fiecare va studia o parte anume a problemei și le va împărtăși colegilor informațiile, precum și maniera sa de a privi lucrurile și de a acționa, în genul tehnicii mozaic). 2) În ceea ce privește mobilitatea grupului, Festinger spune că, „într-un grup, presiunile spre uniformitate pot să apară din cauză că o astfel de uniformitate este necesară sau de dorit pentru grup în mișcarea sa spre un scop” (în Influența socială - texte alese, 1996
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
reciproc în ariile în care au ajuns să dețină expertiză; la finalul activității, fiecare dintre cursanți trebuie să stăpânească conținutul întregului text, depășind, prin aceasta, procesul realizat în învățarea părții în care a participat în calitate de „expert”. Alte tehnici de tip mozaic sunt predarea reflexivă și procedeul cursant-profesor. Acesta din urmă presupune ca un cursant să acorde asistență academică colegilor ori unor cursanți cu mai puțină experiență în domeniu (în sens originar, cursanților mai tineri). Metoda posedă dublul avantaj de a se
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
că perioadele în care în istoria unei societăți umane, clericalismul are tendința să dea înapoi, acestea sunt și perioade de avânt economic. Tot așa s-a întâmplat și cu lumea iudaică în timpul secolului II d.Hr. Modificările survenite în interiorul religiei mozaice prin dispariția clericilor și apariția unei clase de rabini care nu parazita economia și societatea au dus la un avânt economic. ,,Iudaismul rabinic era o evanghelie a muncii, întrucât cerea evreilor să-și folosească harurile dăruite de Dumnezeu cât mai
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
mai mult cu putință. Se cerea din partea lor acea capacitate și disponibilitate de a fi sârguincios și generos, nu în ultimul rând pentru a putea să îndeplinească și îndatoririle filantropice"336. Iudaismului îi datorăm infinita prețuire a vieții. ,,În teologia mozaică, omul este făcut după chipul și asemănarea lui Dumnezeu, prin urmare viața lui nu este doar prețioasă, ci și sacră"337. În codul mozaic de legi găsim o dublă măsură a pedepselor împotriva vieții. Nu oricum cineva era condamnat la
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
putea să îndeplinească și îndatoririle filantropice"336. Iudaismului îi datorăm infinita prețuire a vieții. ,,În teologia mozaică, omul este făcut după chipul și asemănarea lui Dumnezeu, prin urmare viața lui nu este doar prețioasă, ci și sacră"337. În codul mozaic de legi găsim o dublă măsură a pedepselor împotriva vieții. Nu oricum cineva era condamnat la moarte, iar pierderea vieții unei persoane atrăgea moartea celui vinovat pentru asta. Johnson vizualizează acest mecanism cu ajutorul exemplului pe care îl constituie așa numita
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
toată cunoașterea relevantă acumulată până în momentul respectiv. • Societățile contemporane au într-o măsură tot mai mare un caracter deschis, prin care libertatea de circulație a individului și posibilitatea de manifestare a identităților socioculturale multiple au condus la societăți de tip mozaic, multiculturale; adaptarea ridică probleme noi, culturale și lingvistice, atât în mediul de apartenență, cât și în posibilele medii de adopție. • Evoluțiile economice și politice din plan european și mondial, caracterizate de globalizare și integrare, solicită învățarea permanentă, atât pentru viața
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
într-un pitoresc legănat între surâs și nostalgie. SCRIERI: Opale și rubine, București, 1904; Poemele visului, Ploiești, 1906; Harpegii, Ploiești, 1907; Idila din Venezzia. Amorul lui Alfred de Musset cu George Sand, București, [1914]; Crini albi și roșii, București, 1917; Mozaic bizantin, București, [1918]; Versuri, București, 1921; Crinul mistic, București, [1942]; Sfântul Francisc din Assisi și spiritul franciscan, Săbăoani-Roman, [1942]; Bohema de altădată, București, [1944]. Traduceri: H. de Balzac, Amorul mascat sau Nesocotință și fericire, pref. trad., București, 1911; Prosper Mérimée
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287704_a_289033]
-
orale (halakhah), preferând să se raporteze la Tora, ori de câte ori se iveau neînțelegeri. Ei erau adepții principiului sola Scriptura, dacă ne permitem să folosim anacronic acest cuvânt. Fariseii aveau o cu totul altă părere. Erau foarte puternic legați sufletește de Tora mozaică, dar socoteau că Tora orală este o extensie legitimă a acelei Legi. Pe de altă parte, chiar dacă saducheii preferau Tora scrisă celei orale, nu o priveau ca pe o lucrare canonică, în sensul că aceste texte ar fi fost diferite
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
4,6) se află o discuție foarte interesantă în această privință: saducheii spun: ne ridicăm glasul împotriva voastră, o fariseilor, pentru că spuneți: Sfintele Scripturi murdăresc mâinile, iar scrierile lui Homer, nu. Așadar, pentru saduchei nu exista nici o diferență între scrierile mozaice și cele homerice, în timp ce fariseii socoteau că Scripturile sunt sfinte. În timpul domniei hasmoneilor Hircan I și Aristobul I s-a fondat și comunitatea eseniană. Esenienii se deosebeau de farisei în mai multe privințe. Este important să menționăm că textele biblice
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
Esenienii se deosebeau de farisei în mai multe privințe. Este important să menționăm că textele biblice erau percepute în mod diferit de către comunități diferite: cei care erau deschiși către elenism și cei care se opuneau elenismului; cei pentru care scrierile mozaice și cele homerice se situau pe același nivel; cei care socoteau scripturile drept sfinte; cei care înțelegeau tradiția orală drept o extensie a legii mozaice și cei care nu luau în seamă legea orală; cei care priveau comunitatea lor drept
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
care erau deschiși către elenism și cei care se opuneau elenismului; cei pentru care scrierile mozaice și cele homerice se situau pe același nivel; cei care socoteau scripturile drept sfinte; cei care înțelegeau tradiția orală drept o extensie a legii mozaice și cei care nu luau în seamă legea orală; cei care priveau comunitatea lor drept o extensie a comunităților biblice și cei care priveau perioada biblică drept ceva trecut și încheiat (diferența dintre esenieni și farisei). Diferitele grupări din iudaismul
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
atât templul, cât și familia marilor preoți. Ruptura dintre cele două comunități religioase nu avea astfel nimic de-a face cu textele lor sau cu ceea ce era acceptat drept canonic; așa cum am văzut, în privința canonului, samaritenii adoptaseră cu strictețe legea mozaică. Disputa principală se purta în jurul legitimității preoției și a locului templului. Pentru a înțelege și a evalua corect textele samaritene este foarte important să știm ce părere aveau samaritenii despre ei înșiși, deoarece concepțiile altor grupuri despre ei nu ne
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
instituții fundamentale ale samaritanismului, înțeles ca versiune a iudaismului. Samaritenii nu erau pregătiți să se supună hasmoneilor; își manifestaseră independența față de Ierusalim și vroiau să continue în același fel, convinși că sunt singurii posesori ai literei și ai spiritului legii mozaice. Prin urmare, când și-au văzut templul distrus de către evrei, au alcătuit o nouă recenzie a Torei, ca replică la versiunea iudaică, acuzându-i pe evrei că au modificat textul Torei, înfățișând eronat adevăratele tradiții. Mai mult, ori de câte ori vorbeau despre
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
primare acasă, apoi la Școala „Clemența” din București (1918-1922), iar cursul secundar îl face la „Spiru Haret”, liceu reputat care număra atunci printre elevii săi pe Mircea Eliade și pe Constantin Noica. Debutează în „Vlăstarul”, revista liceului (1928). De confesiune mozaică, urmează (singurul din cei patru elevi israeliți) cursurile de religie creștină din școală cu preotul Gheorghe Georgescu de la Biserica Sfântul Silvestru. Printre colegii de liceu se află Alexandru Paleologu, Dinu Pillat, Alexandru Ciorănescu, Marcel Avramescu, Haig și Arșavir Acterian. S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
și altul al Îngerilor și al altor viețuitoare... 2. Pe cei care rostesc acest lucru absurd, că Diavolul cel pervers ar fi autorul și Arhontele materiei și a toată lumea vizibilă și al trupurilor noastre... 3. Pe cei care denigrează Legea mozaică și spun că Profeții nu se trag de la #principiul## cel bun... 4. Pe cei care resping căsătoria și rostesc despre ea acest lucru de hulă, că Înmulțirea și mersul Înainte al seminției noastre vine de la Diavol... 5. Pe cei care
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
Botezătorul În deșert - o fîșie de țesătură din păr de cămilă În jurul șoldurilor și o cingătoare de piele -, precum și la hrana acestuia (lăcuste și miere sălbatică, după cum aflăm din Matei 3:4). Părul de cămilă reprezintă numeroasele comandamente ale Legii mozaice (tas entolas ton mosaikou nomou), impură ca și cămila, deoarece Îngăduie regimul carnivor (kreophagyia), jurămintele, jertfele, uciderea etc; cingătoarea de piele, din contra, simbolizează Sfînta Evanghelie, care a fost scrisă pe pergament din piei de oaie; lăcustele sînt iarăși poruncile
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
sau discurs. Iar pictorul, critic de artă. Apoteoza spirituală înseamnă dispariția fizică a operei și, eventual, a artistului. Sinucidere, muțenie sau conferință. În ambele cazuri, materia salvează, iar Trupul răscumpără Cuvântul. Tentația puterii Atât de puternică era printre ei tradiția mozaică, încât, multă vreme, inventatorii Întrupării au cenzurat imaginea: până la începutul secolului al III-lea, ei s-au mărginit la un repertoriu foarte restrâns de simboluri grafice, analoge rozetelor, frunzelor și viței-de-vie evreiești (simboluri ale fecundității). Ei împing metafora până în regnul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
are câteva caracteristici fundamentale: 1. În primul rând se transmite ca formă a cenzurii unui imaginar ce era existent în spațiul ebraic. Cenzura nu se referă la imagini, în sensul brut al termenului, ci la formele specifice dezvoltate de legea mozaică. Mesajul inițial s-a dezvoltat în direcții interpretative care l-au amplificat ajungându-se la forme pulsionale profunde dincolo de raționalitate curată a Legii. Chiar dacă această cenzură nu a fost revendicată în mod expres, ci dimpotrivă a afirmat chiar o dorință
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
695; Marin Mincu, Poeticitate românească postbelică, Constanța, 2000, 428-429; Florin Mihăilescu, Poetica spațiului apocaliptic, VR, 2001, 5-6; Al. Pintescu, Postmodernism și postmodernisme, ST, 2001, 9; Bogdan Alexandru Stănescu, Camera cu molii, LCF, 2002, 37; Constantin M. Popa, Provocări și imprudențe, „Mozaic” (Craiova), 2003, 11-12. N. Br.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289806_a_291135]
-
dintre felul de a concepe originea culturii în monoteismul celor mai primitive popoare ce trăiesc astăzi pe pământ și dintre felul de a o concepe în mozaismul biblic și în creștinismul evanghelic. Atât în monoteismul primitiv cât și în monoteismul mozaic, activitățile specific omenești, adică activitățile creatoare de cultură și de civilizație, considerate în impulsul lor originar sunt atribuite puterii supranaturale și, considerate în finalitatea sau în funcția lor, sunt destinate să slujească cultului religios. Cultura ne apare astfel ca o
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
e peisajul în care era grădina întâilor oameni. Dar chiar cuvântul acesta ebraic derivă din asirianul edinu, care înseamnă câmpie. Edin se numește câmpia mesopotamică, iar Mesopotamia în literatura asiro babiloniană se numește Dilmum. Această Dilmum, după însăși indicația Genezei mozaice, e peisajul în care a existat grădina Edenului sau a paradisului. În sens figurat, paradisul se numește sânul lui Abraam și se știe că bătrânul patriarh era originar din Ur, străvechea cetate care a existat în această parte de loc.
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
la propria formare, reprezintă factor de învațare activă. Metode moderne activ-participative folosite în predarea matematicii sunt: - învățarea cu ajutorul calculatorului; - metoda „Ciorchinelui” - metoda „Schimbă perechea” - metoda „Cubului” - metoda „ Știu - Vreau să știu - Am învățat” - Brainstormingul - Turul Galeriei - Diagrama Venn - Euler - Metoda „Mozaicul” - Povestiri cu subiect dat” - Joc de rol - Jocul matematic Metode activ-participative folosite cu succes în activitațile cu elevii deficienți de auz sunt: învațarea cu ajutorul calculatorului - este o metodă modernă folosită frecvent în procesul didactic, care poate fi folosită în toate
Metode activ-participative folosite ?n predarea matematicii elevului deficient de auz by Daniela Sima () [Corola-publishinghouse/Science/84057_a_85382]
-
sau necunoscută. Informații despre poziția ocupată de tribul Gebalié față de ceilalți beduini, sub raport economic, aflăm din lucrarea de diplomă a studentului evreu Iosif Ben-David, care a studiat pe viu locuitorii din Peninsula Sinai. Știrea este dată de „Revista culturii mozaice”, din 15 februarie 1972, și confirmă ceea ce știm de la autorii antici despre geto-daci. Iosif Ben-David reia, cu privire la originea tribului Gebalié, ideile anterioare „că ar proveni din Dacia”, ei fiind aduși acolo de Justinian, pentru a păzi și sluji mănăstirea
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
spațiul nord-dunărean și stepele nordcaucaziene și caspice. Pentru a percepe mai convingător procesul de ruralizarebarbarizare, vom apela la situații asemă nătoare petrecute în spațiul nord-caucazian, dominat, începând cu secolul al VII-lea, de turcii kazari. Kazarii, după ce au adoptat religia mozaică pe la anul 730 sau 740 , vor domina stepele nord-caspice și nordpontice timp de două sute de ani, după care, statul, cultura și civilizația lor vor primi lovituri nimicitoare din partea neamului rhos (varegii, suprapuși slavilor răsăriteni) și din partea foștilor aliați
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
psihologi și politologi. Mihai Rădulescu, fost deținut politic, obsedat de traumele produse de universul concentraționar, a avut inițiativa de a realiza chiar un compendiu al mărturiilor deghizate sau directe despre fenomenul Pitești, sub forma unei istorii a literaturii de tip mozaic, intitulată Istoria literaturii române de detenție. Memorialistica reeducărilor. Deși amatoricească, lucrarea este importantă pentru că adună mărturii directe diverse, de la Dumitru Gh. Bordeianu la Eugen Măgirescu, Mihai Timaru, Octavian Voinea, Aristide Ionescu, ocupându-se În altă secțiune de literaturizarea experienței reeducării
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]