1,910 matches
-
Transilvaniei cu România" și "Încheierea procesului de formare a statului național unitar român (s.n. C.M.)". În povestire apărea un element nou, Consiliul Național Român Central. Plusul de informație istorică nu a dăunat retoricii naționaliste, manualul neuitând să puncteze că: "astfel năzuința de veacuri a românilor de a trăi într-o singură țară s-a înfăptuit la 1 decembrie 1918 (s.n. C.M.)"343. Aceeași echipă de autori a semnat în același spirit și cărțile de istorie pentru clasa a XI-a. Dacă
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
unească, în 1918, cu România, formând o singură țară". Interpretarea evenimentului era însă contradictorie, cel puțin pentru un elev de clasa a IV-a, căruia i se adresa, teoretic, manualul: pe de o parte, era o "împlinire" care răspundea la "năzuința dreaptă a poporului român", pe de altă parte, "foloasele" reveneau "capitaliștilor și moșierilor", cei care "au exploatat și mai crunt" poporul, având la dispoziție un teritoriu "mărit" (D. Almaș, A. Petric, Istoria patriei. Manual pentru clasa a IV-a, Editura
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
care au căzut pe câm piile însângerate ale Bulgariei, nu se putea să nu se refere și la principalele personalități politice care - înțelegând în acel mo ment sensul ascuns pentru mulți al istoriei - au con dus destinele țării către înfăptuirea năzuințelor sale seculare: I.C. Brătianu, C.A. Rosetti, Mihail Kogălniceanu, principele Carol.49 Dobândirea independenței depline a României și consolidarea prestigiului ei în plan european au creat condițiile unei dezvoltări mai puternice a țării, în sensul modernizării structurilor ei economice și
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
altfel, nici unele 28 studiu introductiv 50. Constantin Bacalbașa, Bucureștii de altădată, 1885-1900, vol. II, 1928, p. 188. momente mai importante din evoluția socialismului românesc la care el însuși a luat parte. Bacalbașa a înfățișat, respectând cronologia, evenimentele legate de exprimarea năzuinței seculare a poporului român din toate provinciile locuite de acesta de a se reuni toți fiii de același neam în ho tarele unui stat român unitar. Sunt relatate, în acest sens, acțiunile de solidaritate a populației Bucureștilor - reprezentând, de fapt
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
rezumat, idealul acesta educativ s-ar putea prinde în următoarea formulă: Nu vă adresați numai unei laturi a sufletului omenesc, ci întregii sale ființe ca unui tot unitar, și nu-i impuneți sarcini mai presus de puterile sale și în afară de năzuințele sale firești."134 În numele respectării naturii, Rousseau se ridică împotriva educației care frîna dezvoltarea firească a tot ceea ce copilul poseda prin naștere și altera tendințele și înclinațiile sale originare. Respectarea copilăriei este cerută de principiul conformității cu natura. Cerînd o
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
cheamă la cunoașterea copilăriei, la înțelegerea acesteia ca o perioadă de vîrstă care se deosebește de adult nu numai cantitativ, ci și calitativ. Copilul nu reprezintă un adult în miniatură, ci este o ființă cu particularități specifice, cu cerințe și năzuințe proprii. Iată de ce se consideră că Rousseau a descoperit copilul. Între copil și adult sînt mari deosebiri, care trebuie cunoscute. Copilăria este "somnul rațiunii", copilul fiind lipsit de anumite funcții fiziologice, ceea ce face ca și viața sa psihică să fie
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
dimpotrivă: el întinerește. Pentru ce Rousseau este atît de actual? Pentru că a cerut ca prima datorie a educatorului să o reprezinte cunoașterea copilului. Se afirmă adesea că el a descoperit copilăria, remarcînd că fiecare copil are propriile particularități, cerințe și năzuințe. Copilul trebuie bine studiat pentru a putea organiza rațional educația lui. Școala contemporană insistă foarte mult asupra necesității organizării unui proces instructiv-educativ diferențiat și individualizat. Acest deziderat poate fi înfăptuit numai în condițiile unei bune cunoașteri a copilului. Rousseau înțelesese
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
în cadrul normativ național și respectând principiile fundamentale ale Uniunii Europene: respectul față de demnitatea umană, libertate, democrație, egalitate și statul de drept De fapt, omul, își constientizează și își cunoaște trecutul dar iți construiește viitorul, mai puțin sau mai mult, potrivit cu năzuințele sale. Ce definim ca drog? Substanțe naturale sau sintetice care introduse în organism îi modifică funcționarea, modifică imaginea asupra propriei persoane și asupra realității înconjurătoare. Folosirea repetată poate crea dependență fizică ori psihică sau tulburări grave ale activității mentale și
Fii conştient, drogurile îţi opresc zborul! by Ichim Costica Romică () [Corola-publishinghouse/Science/1132_a_1903]
-
membrii săi pun în practică obiectivele acesteia; de aceea capacitățile și calitatea resurselor umane sunt definitorii pentru rezultatele organizației. Dar a lucra cu oamenii presupune a ține cont de sensibilitățile și caracteristicile emoționale ale fiecărui individ. Oamenii au ambiții și năzuințe, au nevoie de o măsură a rezultatelor lor și au o complexitate de nevoi. Formarea resurselor umane pregătite pentru noua economie de piață reprezintă o investiție pe termen lung ale cărei costuri se vor amortiza prin calitatea și nivelul de
Particularităţi ale dezvoltării resurselor umane în învăţământul preuniversitar by Maria Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1819_a_92274]
-
la ispita unor inovații. Numai rareori eul liric se personalizează, precum în poezia În biserica veche, unde este retrăit momentul când, copil, „colo, la amvon, cu glas tremurător/ Glăsuiam sfielnic crezul la popor”, sau în Psalm, unde se dă glas năzuinței de a fi „profetic trubadur/ Ce-și macină ființa și-o aruncă-n jur/ Ca să-ncolțească-n inimi ca grâul din ogor”, năzuință ce poate fi privită și ca un crez poetic orientat spre colectivitate. Un asemenea crez pare să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288779_a_290108]
-
la amvon, cu glas tremurător/ Glăsuiam sfielnic crezul la popor”, sau în Psalm, unde se dă glas năzuinței de a fi „profetic trubadur/ Ce-și macină ființa și-o aruncă-n jur/ Ca să-ncolțească-n inimi ca grâul din ogor”, năzuință ce poate fi privită și ca un crez poetic orientat spre colectivitate. Un asemenea crez pare să răzbată din piesele primului ciclu din Umbre și lespezi, intitulate Vis străbun, Așa era tata, Țăran, Plugar, Danie străveche. Revelația atavismelor țărănești, a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288779_a_290108]
-
În fața pericolelor reale sau Închipuite care Îi Înconjurau. Formula autonomiei Transilvaniei va fi luată În considerare, tot mai mult, doar ca un paleativ nefericit, În lipsă de altceva mai bun, atunci când raportul de forțe nu permitea exprimarea directă a unei năzuințe mai Îndrăznețe. Transilvanismul profesat de o parte a elitei maghiare din perioada interbelică va reprezenta o asemenea atitudine cu funcție de compensare, similară autonomismului românesc din perioada dualistă. Dar ce atitudine poate să adopte istoricul de astăzi, În raport cu aceste evoluții? O
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
aceeași vale, În același munte, lângă același râu? Dialectica relației „patrie - națiune” poate fi Întâlnită și În cuvântarea rostită de episcopul ortodox Andrei Șaguna XE "Șaguna" , cu ocazia reuniunii politice revoluționare de la Sibiu, din 28 decembrie 1848: Simțământul liberal este năzuința către dezvoltarea liberă a referințelor de stat și cetățenești; iar cel național este deosebita simpatie către toți aceia care sunt de un neam, de o națiune sau limbă. Simțul liberal-național dominează acum toate popoarele, le Încinge pe toate cu o
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
atitudinile specifice secolului următor, când costumul popular se va transforma Într-o armă politică, afișată ostentativ, iar eleganța feminină se va Împleti cu exprimarea sentimentului național. Actul Înfățișării românilor În fața Împăratului (femei, copii, bărbați) ascunde, de fapt, În sine o năzuință colectivă, poate neclar conștientizată, dar resimțită În mod difuz În Întreaga societate ardeleană: românii doresc, În fond, ca Împăratul să ia act de existența lor, ca entitate bine cristalizată, ca factor de care să se țină seama. Acest irepresibil impuls
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
ori, prin mijlocirea unei penițe manevrate de o mână de bărbat), efigia luminoasă a Habsburgilor se stingea din sufletele românilor, Înecată de farurile orbitoare ale sentimentului național. Iar exemplul ardelencelor, seduse cândva de strălucirea puterii imperiale, dar Înșelate apoi În năzuințele lor, din perspectiva unor noi tipuri de sentimente și credințe, ne arată că mirajul personalității, atunci când stă sub semnul constrângerii și al oprimării, nu va găsi niciodată ecouri durabile, nici măcar Într-un suflet Îngăduitor de femeie. Iubitele unguroaice ale lui
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
nuanțată În cazul lui Kőváry prin surprinderea unor motivații suplimentare ale mișcării românești, chiar dacă valorizarea lor diferă, desigur, de cea prezentă În viziunea românească. Astfel, Kőváry insistă asupra idealului Dacoromâniei sau vorbește despre tendințele de unificare confesională ale românilor ardeleni - năzuințe proprii elitelor revoluționare românești - cu toate că, este adevărat, le consideră niște proiecte lipsite de realism, simple „himere metafizice”. Dintr-un alt punct de vedere, În pofida faptului că se arată revoltat de comportamentul pe care Îl atribuie românilor În timpul revoluției, Kőváry crede
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
sale În „cei buni” și „cei răi”. În schimb, Jókai manifestă o atitudine mai nuanțată și o certă simpatie față de români atunci când construiește, printre primii În cultura maghiară, imaginea unei elite românești, cultă, conștientă de sine, cu idealuri proprii și năzuințe superioare, dintre care cea mai importantă o reprezintă emanciparea națională și socială a propriei etnii. Această elită formează o altă categorie În tipologia participanților la revoluție, privită cu mai multă Înțelegere și Înfățișată Într-o lumină mai bună. Pe lângă faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
totul nouă asupra felului În care revoluționarul ardelean reacționează la acest mesaj. Corespondenții săi italieni, firi mult mai temperamentale, dar lipsiți și de experiența politică a lui Papiu XE "Papiu" , fac loc În scrisorile lor unor idei care țin de năzuințele și ideologia risorgimentală. Fără Îndoială că și ei respectă cerințele minime ale unei prudențe absolut necesare: exprimările sunt adeseori voalate, aluzive, cu sensuri deliberat ambigue. Uneori Însă, furați de patetism, spun lucrurilor pe nume, uitând de rigorile conspirativității. Semnificativ este
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
cea a identității de idealuri și comunității de interese. În 24 de scrisori, În condițiile unei discreții lesne de Înțeles, ea figurează În șase ocurențe, conturând, dacă nu un clișeu verbal, cel puțin o idee general acceptată: „nutrim aceleași sentimente, năzuințe și cugete”, „năzuințele noastre sunt mereu aceleași”, „fie ca soarta să ne hărăzească Împlinirea năzuințelor noastre comune (i nostri comuni desiderii)” etc. Formulările colegilor lui Papiu XE "Papiu" Ilarian XE "Papiu Ilarian" (A. Petri sau A. Policretti) probează faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
de idealuri și comunității de interese. În 24 de scrisori, În condițiile unei discreții lesne de Înțeles, ea figurează În șase ocurențe, conturând, dacă nu un clișeu verbal, cel puțin o idee general acceptată: „nutrim aceleași sentimente, năzuințe și cugete”, „năzuințele noastre sunt mereu aceleași”, „fie ca soarta să ne hărăzească Împlinirea năzuințelor noastre comune (i nostri comuni desiderii)” etc. Formulările colegilor lui Papiu XE "Papiu" Ilarian XE "Papiu Ilarian" (A. Petri sau A. Policretti) probează faptul că la Padova se
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
unei discreții lesne de Înțeles, ea figurează În șase ocurențe, conturând, dacă nu un clișeu verbal, cel puțin o idee general acceptată: „nutrim aceleași sentimente, năzuințe și cugete”, „năzuințele noastre sunt mereu aceleași”, „fie ca soarta să ne hărăzească Împlinirea năzuințelor noastre comune (i nostri comuni desiderii)” etc. Formulările colegilor lui Papiu XE "Papiu" Ilarian XE "Papiu Ilarian" (A. Petri sau A. Policretti) probează faptul că la Padova se formase un grup de studenți, italieni și români, bine sudat și prin
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Membrii săi conștientizează situația similară În care se aflau românii și italienii; mai mult, de aici ajung chiar la concluzia necesității alianței și a colaborării, exprimată În paginile unei scrisori, În mod sugestiv, prin puncte de suspensie: Din suferințele, din năzuințele și afinitățile noastre, izvorâte din cauze identice - dacă nu aceleași, totuși foarte asemănătoare - se naște Între noi, prietene, un alt raport, și el este de simpatie, de.... Ideea plutea În aer, la Îndemâna tuturor. Altă problematică, extrem de preocupantă, decelabilă În corespondență
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
doar simplei curiozități, ci urmăreau o finalitate clară, chiar dacă ea era, din nou, disimulată cu grijă În paginile epistolelor. Andrea Petri va afla În primul rând de la colegul său ardelean aspecte privind „spiritul național redeșteptat al acestor popoare, suferințele lor, năzuințele și străduințele de a atinge un scop care...”. Un al treilea aspect caracterizant pentru atitudinile grupului de la Padova Îl constituie implicarea efectivă În acțiunea politică, În demersul revoluționar. În această privință, cum era de așteptat, exprimările sunt mai ezoterice, aluziile
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
1965 (în colaborare cu Ana Gherasim); Mulud Feraun, Fecior de om sărac, București, 1966; Vincent Van Gogh, Scrisori, I-II, București, 1970; Étienne de Sénancour, Oberman, pref. Al. Dumitriu-Păușești, București, 1971; Louis Aragon, Aurélien, București, 1973. Repere bibliografice: M., „Poeme”, „Năzuința”, 1923, 3; gr. v. [Gr. Vêja], „Poeme”, „Licăriri”, 1923, 10-11; Sandu Teleajen, „Poeme”, „Gândul nostru”, 1924, 1; Ion Diaconescu, „ Poeme”, „Foaia tinerimii”, 1924, 10; Al. O. Teodoreanu, Emil Serghie, „Opinia”, 1931, 7343; Emil Samoilă, Ziaristica, București, f.a., 319; Alexandru Pogonat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289643_a_290972]
-
în 1932. A fost apoi profesor în București, precum și consilier în Ministerul Educației. D. a devenit, după primul război mondial, unul dintre animatorii vieții culturale și literare craiovene. A participat la întemeierea și conducerea periodicelor „Foaia pentru popor” (1921-1922) și „Năzuința” (1922-1929). Împreună cu Al. C. Calotescu-Neicu și C. Șaban-Făgețel, a fost director al publicației „Vatra” (1929-1930). Ajutat de câțiva profesori din Craiova, a editat, în 1930 și 1931, „Școala secundară”. A publicat numeroase articole pe teme de pedagogie și învățământ. În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286826_a_288155]