7,832 matches
-
poate fi, de asemenea, noțiuni timpurii ale subconștientului și reprimării psihologice care nu vor fi teoretizate pe deplin până la Sigmund Freud. Multe dintre personajele lui Poe au un eșec în a rezista demonului perversității - inclusiv criminalul din „Pisica neagră” și naratorul din „Inima care-și spune taina”. Opusul acest impuls este văzut în personajul C. Auguste Dupin al lui Poe care demonstrează o rațiune și o analiză profundă. Unul dintre primele exemple, care precede „Demonul perversității”, se află în romanul "Aventurile
Demonul perversității () [Corola-website/Science/334333_a_335662]
-
nostru în nenumărate rânduri pentru a vedea dacă acesta poate să descopere și să păstreze în siguranță secretul din Providence. Are o vârstă de milioane de ani, și pe lângă rolul de protector mistic, înțeleptul capătă adesea și o calitate de narator al poveștilor tainice din orășel. În ultimul episod, cel de-al șaptelea înțelept îi va ghida pe cei trei prieteni (prin intermediul unor indicii descoperite de-a lungul peripețiilor lor) la labirinturile subterane ale vechiului castel de lângă oraș, pentru a-i
Enigmele din Providence () [Corola-website/Science/322031_a_323360]
-
mitic” este dată de formule inițiale și finale, care fixează timpul narativ în care se proiectează acțiunea, iar la sfârșit închide această buclă temporală, prin revenirea în timpul real. Formulele pot fi diversificate, uneori foarte expresive și dezvoltate, precizând și atitudinea naratorului față de faptele povestite și caracterul lor miraculos, aproape paradoxal, dar toate au că nucleu precizarea de ordin temporal: "A fost odată ca niciodată; că, de n-ar fi, nu s-ar mai povești; de când făcea plopșorul pere și rachița micșunele
Basm () [Corola-website/Science/298504_a_299833]
-
specifică stilului marilor scriitori, isi armonizează structurile narative, dobândind unitate și fluenta discursiva, preluând viziunea scriitorului și integrînd teme și motive caracteristice ale operei acestuia. Scriitorul respectă de regulă structura și tipologia basmului popular, dar poate aduce modificări ale viziunii naratorului, alternând persoană a treia cu persoana întâi și a doua, creând o comunicare mai directă cu cititorul și dând uneori o nuanță subiectivă expunerii faptelor. În același timp, se pot identifica particularități ale stilului, modalități portretistice și motive proprii autorului
Basm () [Corola-website/Science/298504_a_299833]
-
alți contemporani ai noștri care văd în orice, chiar și în frumusețea însăși, ceva urât). Aștept cu interes să citesc întreaga carte. Alex Ștefănescu, www.alexstefanescu.ro, 16 decembrie 2012 Cristian Meleșteu practică o proză solid ancorată în calitățile de narator ale autorului, stilul jucînd fără nici o urmă de îndoială locul decisiv. În toate cele trei texte avem o povestire centrată asupra unui personaj, narată fie la persoana întâi, cum este cazul microromanului care dă și titlul volumului, fie dintr-o
Cristian Meleșteu () [Corola-website/Science/333304_a_334633]
-
trei orientaliști sceptici experimentează fără voia lor o călătorie în timp cu prilejul unui drum prin pădure de la Serampore la Calcutta (în provincia Bengal a Indiei Britanice), experiment care este refăcut de învățatul hindus Swami Shivananda pentru a-i demonstra naratorului că spațiul și timpul au un caracter iluzoriu. Aflat la studii la Calcutta (India britanică), un tânăr orientalist român își petrecea nopțile călduroase de toamnă plimbându-se pe străzile metropolei, împreună cu doi tovarăși mai în vârstă: fostul diplomat rus Bogdanof
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
întâmplarea pe care o trăiseră și despre care credeau că se datora interferenței accidentale în practicile tantrice ale lui Suren Bose. După acea întâmplare, cele patru personaje au devenit mai puțin sociabile și nu s-au mai întors la Serampore. Naratorul părăsește Calcutta la scurtă vreme pentru a-și căuta liniștea interioară la o mănăstire hindusă din Rishikesh (oraș aflat în munții Himalaya, pe malurile Gangelui). După câteva luni de ședere acolo, în timpul unei plimbări în susul fluviului, el îi povestește acea
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
ale Indiei. Fantasticul oriental urmărește, potrivit lui Nicolae Steinhardt, descifrarea simbolurilor lumii înconjurătoare, având un tâlc ascuns. Acțiunea este narată la persoana I, ceea ce conferă textului o mai mare autenticitate cu atât mai mult cu cât există asemănări biografice importante între narator și Mircea Eliade: studiile efectuate în India, pasiunea pentru orientalism, personaje reale cunoscute mai demult etc. Tot ceea ce se întâmplă pare să fie o experiență personală a autorului. Nuvela conține un supraconflict între dimensiunea scientistă și dimensiunea revelației, adică între
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
efectuate în India, pasiunea pentru orientalism, personaje reale cunoscute mai demult etc. Tot ceea ce se întâmplă pare să fie o experiență personală a autorului. Nuvela conține un supraconflict între dimensiunea scientistă și dimensiunea revelației, adică între realitatea aparentă și miracol. Naratorul este un specialist în ocultism și în filozofiile orientale, care studiase textele clasice referitoare la tantra, potrivit propriilor mărturisiri, dar, având o formare raționalistă de tip european, nu reușise să urce treptele inițierii, cunoscând evenimentele doar la nivel teoretic. Scriitorul
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
formare raționalistă de tip european, nu reușise să urce treptele inițierii, cunoscând evenimentele doar la nivel teoretic. Scriitorul nu oferă dezlegarea misterului, menținând o abordare ambiguă și enigmatică cu privire la întâmplările relatate. Personajele nuvelei reflectă o bipartiție ideatică, cei trei orientaliști (naratorul, Bogdanof și van Manen) aparținând culturii europene, iar autohtonii Suren Bose și Swami Shivananda - spiritualității indice. Nuvela „Nopți la Serampore” are ca temă călătoria în timp, punând în discuție posibilitatea existenței unor universuri paralele. Autorul prezintă o „irupție a fantasticului
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
are rol de revelație, confirmând existența întâmplărilor, dar plasându-le într-un trecut îndepărtat. Martori la un eveniment petrecut în trecut, cei trei orientaliști acceptă ideea că au călătorit în timp, încercând să găsească o explicație rațională unei întâmplări iraționale. Naratorul nu poate înțelege adevărata semnificație a evenimentului trăit, judecând o practică tantrică după un sistem de gândire european de tip raționalist ce ignoră existența miracolului. Astfel, el respinge îngrozit revelația după care tânjește pentru a păstra o viziune imperfectă asupra
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
ca un efect al beției sau a halucinației colective, mai puțin de Budge care afirmă că prezența în zonă a lui Suren Bose făcea "„ca lucrurile să nu fie totuși atât de simple”", evitând să detalieze înțelesul acestei afirmații stranii. Naratorul acceptă ipoteza călătoriei în timp, dar își exprimă nedumerirea că ei au putut modifica un eveniment din trecut, ceea ce pare să fie peste puterile sale de înțelegere. Cei trei orientaliști nu sunt doar martori ai evenimentelor petrecute în trecut, ci
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
cincizeci de ani. Deci nu asistam pur și simplu la o scenă de mult întâmplată, ci interveneam în această scenă, modificând-o prin prezența noastră de care eroii luaseră cunoștință, și prin întrebările noastre, la care ei ne răspundeau”", argumentează naratorul. Un alt amănunt inexplicabil pentru el îl constituie rigiditatea mișcărilor și figurile cadaverice ale celor doi oameni din trecut (Nīlămvara Dăsa și bătrânul servitor) care contrazic ipoteza că ar fi fost vorba de imaginile lor spectrale. Confuzia naratorului apare, potrivit lui
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
răspundeau”", argumentează naratorul. Un alt amănunt inexplicabil pentru el îl constituie rigiditatea mișcărilor și figurile cadaverice ale celor doi oameni din trecut (Nīlămvara Dăsa și bătrânul servitor) care contrazic ipoteza că ar fi fost vorba de imaginile lor spectrale. Confuzia naratorului apare, potrivit lui Swami Shivananda, din neputința înțelegerii forțelor care guvernează un univers „de iluzii și aparențe”. Forțele dezlănțuite de practicile tantrice se aseamănă astfel cu forțele din fizica newtoniană, având un caracter obiectiv. Experimentul tantric nu a produs o călătorie
Nopți la Serampore () [Corola-website/Science/334763_a_336092]
-
evidențieze existența unor semnificații secrete, transcendentale, în întâmplări aparent banale. Într-una din zile, pe când mergeau cu trenul de la București la via Gorgani din Dobrogea, lângă mare (ceea ce presupunea trecerea pe podul de la Cernavodă), trei prieteni cu vârste destul de înaintate (naratorul Vladimir, Gologan și Zamfirescu) se întâlnesc în compartiment cu Onofrei, un alt prieten. Între ei începe o discuție, fiecare relatând o povestire stranie cu înțelesuri filozofice. Nuvela este formată din întretăierea celor patru narațiuni, care sunt povestite cu întreruperi și
Podul (nuvelă) () [Corola-website/Science/327228_a_328557]
-
Onofrei, un alt prieten. Între ei începe o discuție, fiecare relatând o povestire stranie cu înțelesuri filozofice. Nuvela este formată din întretăierea celor patru narațiuni, care sunt povestite cu întreruperi și reveniri, niciuna dintre părți nefiind rostită până la sfârșit. Vladimir, naratorul nuvelei, relatează o întâmplare petrecută pe când se afla la cabana unui prieten, pe care o închiriase pentru o săptămână. El observă un motociclist care urca și cobora răbdător coasta abruptă a unui deal. La a cincea coborâre acesta a suferit
Podul (nuvelă) () [Corola-website/Science/327228_a_328557]
-
care începuse să joace, dar Emanuel îi spune că aceștia s-au rătăcit cu toții și au uitat. Relatarea lui Vladimir este întreruptă de Onofrei, care povestește de un locotenent de roșiori, inițiat în filozofia indiană și cititor pasionat al Upanișadelor. Naratorul află mai multe amănunte despre locotenent prin intermediul lui Blanduzia, un tânăr care are în comun cu ofițerul pasiunea pentru "„cultul lumilor nobile, al universurilor ideale”". Locotenentul își pune întrebări cu privire la propria existență, în adâncurile ființei lui producându-se o ruptură
Podul (nuvelă) () [Corola-website/Science/327228_a_328557]
-
cu etaj, cu o „viață de ambasade, reuniuni mondene, cu oameni distinși”. Oaspeții au un rafinament și o eleganță spirituală provenită dintr-o permanentă ascensiune interioară: "„Urci, cobori. Urci, cobori. Nu te saturi niciodată. Nu te plictisești, vreau să spun”". Naratorul își dă seama că a ajuns la etaj, fără să-și amintească cum a urcat scările și sesizând brusc că el poate doar coborî. După moartea lui Stavroghin, prietenii acestuia au continuat să întâlnească acel grup de oameni mondeni din
Podul (nuvelă) () [Corola-website/Science/327228_a_328557]
-
mutată de la un grup la altul. Menținerea obiectivității auctoriale se realizează în primele două volume prin folosirea unor personaje-reflector, martori ai evenimentelor relatate precum Mini și Nory. Spre deosebire de primele două volume ale ciclului, " Drumul ascuns" renunță la personajele-reflector, cedând controlul naratorului omniscient care descrie și analizează faptele, pătrunzând în conștiința personajelor. Subiectul romanului îl reprezintă organizarea burgheziei românești sub formă de clasă socială și descrierea relațiilor convenționale care se stabilesc între membrii ei sau mai pe scurt „mondenitatea pură”. Burghezia în
Drumul ascuns () [Corola-website/Science/334469_a_335798]
-
Traian Puscariu, Arsavir Acterian, Barbu Brezianu, toți colegi de clasă la liceul Spiru Haret, care ne redau amănunte extrem de prețioase și inedite despre Eliade al acelor ani. Toți dau mărturii despre talentele și interesele atât de diversificate ale tânărului Eliade. Naratorul ne aduce aminte de faptul cât de mândru era Eliade pentru că era numai a treia generație “de la opinci”. Este epoca în care Eliade descoperă sacrul, care, împreună cu temele inițiatice, devin subiectele sale favorite. Pericle Martinescu, prieten și colaborator la “Vremea
Editura Destine Literare by Francisc Dworschack () [Corola-journal/Science/76_a_294]
-
cea mai emoționantă parte a acestui capitol este idila dintre Eliade și Christinel, pe care o cunoaște în 1948 și-i devine repede soție, în cadrul cel mai romantic pe care numai Parisul îl putea oferi. Erau destinați unul pentru celălalt (naratorul: “they knew în their bones that they were made for each other”). La sfârșitul acestui film documentar este o dedicație pentru Christinel, care în mod decisiv a jucat un mare rol în realizarea acestei opere titanice și nemuritoare. În același
Editura Destine Literare by Francisc Dworschack () [Corola-journal/Science/76_a_294]
-
Zur`o al-Razi a obiectat că Muslim a omis prea mult material bibliografic și a citat surse neatestate ca fiind autentice. Ibn Abi Hătim (d. 327/938) a acceptat textele lui Muslim că „demne de încredere, acesta fiind unul dintre naratorii de Hadis cu cunoștințe reale.” Numele lui Muslim a crescut treptat în anvergură, astfel încât acesta este considerat astăzi de musulmanii sunniți că autor al unora din colecțiile cele mai autentice de Hadis, al doilea ca importanță după Sahih al-Bukhari. Sahih
Muslim ibn al-Hajjaj () [Corola-website/Science/331940_a_333269]
-
Ea a fost publicată în numărul din noiembrie 1846 al revistei "Godey's Lady's Book". Povestirea se petrece într-un oraș neprecizat din Italia, într-un an nespecificat (probabil în secolul al XVIII-lea), și prezintă ăzbunarea mortală a naratorului pe un prieten de care crede că a fost insultat. Ca în mai multe dintre povestirile lui Poe și în conformitate cu fascinația oamenilor din secolul al XIX-lea față de acest subiect, narațiunea se învârte în jurul unei persoane îngropate de vie, în
Balerca de Amontillado () [Corola-website/Science/325714_a_327043]
-
s Lament" (1986), ambele nominalizate la Booker Prize pentru ficțiune; și "Sugar Cane" (1993), o continuare a romanului "Gabriel's Lament". "Kitty and Virgil" (1998) este povestea relației dintre o englezoaică și un poet român exilat. În "Uncle Rudolf" (2002), naratorul își amintește viața sa și salvarea sa pe când era copil de la o moarte probabilă în România fascistă, de către unchiul său, un tenor liric talentat și eroul eponim al romanului. În cartea sa "Chapman's Odyssey" (2011), personajul principal, Harry Chapman
Paul Bailey () [Corola-website/Science/335620_a_336949]
-
înfățișată în postura subordonată a ființei capabile de un devotament nemărginit, dar nerăsplătită de fidelitatea masculină care i s-ar cuveni. Pe fundalul unui decor senin, echilibrat, al naturii, aparent indiferente la frământările oamenilor, este strecurată cu măiestrie neliniștea personajelor. Naratorul romanului îl găsim în persoana lui Shingo Ogata, cuprins de o spaimă nelămurită, de prevestiri care îl copleșesc treptat și îl cufundă în melancolie. Epicul, plasat după cel de-al doilea război mondial, se desfășoară atât în casa lui Shingo
Vuietul muntelui (roman) () [Corola-website/Science/302475_a_303804]