2,334 matches
-
în vreun alt fel de rugăciune; alteori simțea tocmai invers și atât de neașteptat, încât i se părea că a fost eliberat de tristețe și dezolare, ca și cum i-ar fi luat cineva o piatră de pe inimă. Atunci începea să se neliniștească de aceste schimbări pe care nu le mai trăise vreodată și se întreba în sine: „Ce viață nouă e asta, pe care o încep acum?”. Totuși, în acest timp, stătea de vorbă uneori cu persoane spirituale care aveau încredere în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
un semn al îngerului bun; dar dacă în înlănțuirea gândurilor aduse, ceva sfârșește într-un lucru rău sau care distrage, sau mai puțin bun decât acela pe care sufletul și-l propusese să-l facă, sau îl slăbește, sau îl neliniștește, sau îl tulbură răpindu-i pacea, liniștea și tihna pe care le avea înainte, toate acestea sunt un semn vădit că provin de la spiritul cel rău, dușmanul binelui nostru și al mântuirii veșnice. 334. A șasea. Când dușmanul firii omenești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
ușoară. E ca pe stadion. Cu cât e mai plin, cu atât te simți mai în siguranță. Capabil tu însuți de marea performanță. * Într-o perioadă, visam destul de că Doina mă înșală. Un vis absurd! Și totuși, frecvența lui mă neliniștea. Până la urmă, într-un fel, el s-a adeverit: Doina m-a înșelat cu familia ei, la care ține din ce în ce mai mult. Dar cum ar putea să nu țină, din moment ce această familie e lovită, parcă periodic, de nenorociri: mamaia (1975), Luminița
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
dulce încredere pe care trebuie s-o avem în Dumnezeu și să intre în cele mai mici detalii, ca să ne arate că Dumnezeu vrea să fie cu adevărat Tatăl nostru și că L-am jigni rău de tot dacă ne-am neliniști din cauza lucrurilor trecătoare, atunci când lucrăm pentru El: «De aceea Vă spun: nu vă îngrijorați pentru viața voastră: ce veți mânca sau ce veți bea, nici pentru trupul vostru: cu ce vă veți îmbrăca. Oare nu este viața mai mult decât
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
rămas. Lumea adâncurilor, cu tot misterul ei, mă încântă nespus, chiar dacă n-am izbutit să deosebesc cu precizie diferitele variații cromatice pe care le înregistrez. Poate că nici nu vreau asta, pentru că nu-mi plac schimbările imprevizibile. Neputință Sunt foarte neliniștit. Azi-dimineață, când m-am deșteptat, am simțit o stare insuportabilă; articulațiile corpului înțepenit mi se puneau în mișcare cu mare greutate. Efectiv, oricât efort am făcut, nu am izbutit să mă ridic din pat. Trupul meu, ud de transpirație, părea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
oblojelilor, masajelor și ierburilor ei, izbutesc să mă mai pun pe picioare. După cum spune Aia, asfințitul soarelui dă drumul unui soi de magie rea pe care unele trupuri o captează în mod negativ. Zice că e și cazul meu; se neliniștește și mă avertizează să nu mai adorm pe plajă, în timpul amurgului. În momentele acelea, nu pot să-i refuz promisiunea. Promisiune zadarnică și neputincioasă față de lenea letală care mă face, de fiecare dată, să lunec într-un somn agonic. Bătrânețe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ar fi încarnat în trupul unei femei. Dacă petrec o zi întreagă departe de atracția ochilor acelora care mă fascinează permanent, devin pe neașteptate bătrân și slab. Fără supravegherea lor, simt că nu mai suport viața și fiece lucru mă neliniștește. Numai datorită ei am învățat umilința și supunerea în iubire. Nu-i adevărat, așa cum credeam înainte, că noi, bărbații, trebuie să fim întotdeauna mai tari în competiția amoroasă. Nu-i adevărat nici că o legătură de iubire trebuie să fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Marin Mincu (Bompiani, p. 280 pp.), imaginile lui Vlad Țepeș Dracul, Dracula cel „îngropat de viu în vizuina de sub Dunăre”, s-ar alătura celor care revin permanent în Epistulae ex Ponto, bătute și răzbătute în anii de gimnaziu, nu vă neliniștiți. Nu-i nimic grav. E numai rara capacitate narativă a lui Mincu, scriitorul de 53 de ani, intelectualul de mai sus. Acesta, ca poet, critic și universitar, reușește cu toată liniștea să evoce, pe fundalul unui exil obișnuit, extazul anahoretic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
fi trebuit să le iubească cel mai mult. După aproximativ 10 ani de căsătorie, Valentin se îmbolnăvise de un sindrom anxios cu elemente de fobie, de obsesie, care nu și-au mai găsit leacul. Purta o antipatie continuă și era neliniștit, îngrijorat și încordat mai tot timpul. Se obișnuise să o tiranizeze, să-i găsească nod în papură, iar gândul că un alt bărbat ar fi avut-o îl chinuia teribil. Dacă ar fi iubit-o ar fi putut crede că
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Se apropie tot mai mult de sânii ei necopți ca două pere și își topi jarul buzelor pe ei, rămânând câteva momente tăcuți unul lângă altul. Nici frunzele nu se mai mișcau, nici păsările nu mai zburau, doar timpul îi neliniștea fiindcă pașii lui erau repezi. Nicol părea o păpușică frumoasă. Dinții îi erau strălucitori și albi, părul răvășit în șuvițe negre, iar buzele își pierduseră din culoarea lor naturală părând mult mai roșii datorită sărutărilor lui Alin. Acesta se simțea
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Aerul era înmiresmat, deși părea uscat. Acasă la ei se simțea o anumită îngrijorare. Carmen îl cunoștea destul de bine pe Nicky. Era ambițios, puternic, curajos dar lipsa lui de comunicare cu ea și cu Victoria era de natură să o neliniștească. Când se întoarse prima oară acasă adunase destui bani pentru a începe o afacere profitabilă, dar în mai puțin de douăzeci și patru de ore îi pierduse la jocuri de noroc. Plecase din nou de acasă, iar acum nu mai primea vești
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Simeon le scotea cu atâta Îndemânare din blocurile uriașe de piatră și care Împodobeau catedralele ce tocmai Începeau să se ridice pretutindeni În acea parte a lumii. Mai cu seamă ochii, de un albastru clar ca apele Bos forului, Îl nelinișteau. În ei nu se putea citi nici un sentiment, nici o transparență. Erau ochii de piatră ai unei statui. Celălalt tocmai sosise și se ostenea cu ajutorul unui slujitor mai vârstnic să coboare de pe un asin frumos, bine hrănit și Împodobit ca și
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
știi că el nu glumește. Doamna Sophie e Într-adevăr o fire mai retrasă și mai rece În aparență, dar te asigur că e un suflet nobil și cinstit și nu va Îngădui nimic nedrept. Nu, domnule Hildebrand, altceva mă neliniștește. Nori negri se adună pe cer. Vrăjmașii ne Înconjoară din toate părțile. Zilnic aud vești care mă pun pe gânduri. știi că stăpânul nostru a binevoit să mă onoreze cu Încrederea sa. Nu pot să-ți spun câte trădări și
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cu trădătorul Otto, rușinea sfintei noastre Biserici! Da, dacă n-au reușit de prima dată, cei doi ticăloși au Încercat din nou s-o prindă pe Adelheid și chiar s-o ucidă... Părintele Bernhard se ridică din jilț, plimbându se neliniștit prin Încăpere. După un timp, șopti: — Bodo nu trebuie să afle nimic. și așa, cine știe dacă mai scapă... Părinte stareț, trimite imediat pe careva la schim nicul din Lenzkirch. Nu vreau să pun la Îndoială meș teșugul vostru doftoricesc
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
vă caut cu mare grabă la sihastrul cel nebun, unde aveam să vă Întâlnesc cu siguranță. Să vă spun totul cu fereală, ca să nu vă sperii. și eu, cu capul meu cel prost, am născocit toată povestea, ca să nu vă neliniștesc. Nobilă domniță, vă rog fierbinte nu-i povestiți părintelui meu Constantius despre prostia mea. Aș muri de rușine dac-ar afla toată mânăstirea ce minciuni prostești mi-a suflat Sa tana la ureche! Adelheid izbuti să murmure doar atât: — Trăiește
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
eu În intrigile lor, În luptele lor pentru putere? Nu sunt nici măcar fiica lui legitimă... nici moștenitoare... Pe Conrad ar fi trebuit să-l atace dacă ar fi vorba despre un complot politic...“ Adelheid nu Înțelegea nimic și asta o neliniștea cel mai mult. Un dușman necunoscut e de o mie de ori mai primejdios decât unul care Își dezvăluie chipul... Așa spunea Hildebrand. Nu Îndrăzni să se așeze pe pat, așa că Își petrecu noaptea pe marginea jilțului, tremurând În răcoarea
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
mult. Sentimentele de recunoștință și prietenie pe care mi le arăți mă onorează și sunt mândru de ele. Asta e cea mai mare răsplată! Un zgomot surd, aidoma unei păduri pe timp de furtună, Îi tăie vorba. Starețul se apropie neliniștit de fereastră, privind prin geamul Îngust. Curtea, galeriile, ferestrele mânăstirii erau pline de călugări care priveau uluiți spectacolul neobișnuit ce li se Înfățișa: pustnicul de sus, din Lenzkirch, călare pe un măgar scund, trecea printre ei, fără a Întoarce capul
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
ți poruncim dumitale, ago, pe unul ca acela să-l aduci și să-i dai certare ca unui călcătoriu de poroncă.” - Dacă-i vorba de certarea făcută unui „călcătoriu de poroncă”, trebuie să spun că nu era tocmai ușoară, prietene neliniștit... - Oricât de săracă era considerată mănăstirea Dancu, totuși își permitea să mai cumpere câte ceva. Una din cumpărături este cea făcută de egumenul Ieremia la 28 nov. 1707 (7216),când a cumpărat „optu pogoane de viie cu cramă gata, și cu
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
mănăstirea Copoul (Sf.Atanasie) cu toate moșiile ei ca să fie metoh sfintei mănăstiri Trei Sfetitelor.” Ai băgat de seamă cred că voievodul vorbește de „toate moșiile ei”. O să vedem mai la vale că acestea nu erau de nebăgat în seamă.Neliniștit cum mă știi, mărite Spirit, răscolind printre zapise, am dat peste cel al lui Constantin Duca voievod, din 16 dec. 1701 (7210), care spune: „Dat-am carte domnii mele boieriului nostru, Pilat vornicul de poartă, ca să fie volnic...a merge
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
în Iran. Mi se părea ciudată divizarea nemascată a CPEx-ului, nu prea înțelegeam ce justifica separarea "savantei" și a apropiaților ei în salonul oficial, bine încălzit, față de ceilalți, mai puțin agreați, care își consumau timpul "făcând cuie" afară, cu plimbări neliniștite între ușa de intrare în salon și spațiul rezervat locului de aliniere al oficialilor desemnați să strângă mâna "geniului Carpaților". Cu încă patru colegi de la Protocol și câțiva ofițeri de la Direcția a V-a a serviciilor speciale de pază și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
în psihanaliză a fost un cunoscător avizat. În fine, e momentul să ne întrebăm și ce semnificație conține sintagma „straja dragonilor“ (nu înainte de a preciza că, topografic, „«Straja Dragonilor» [este] ca o insulă la întâlnirea râurilor de străzi ce curg neliniștite printre casele înghesuite“ din Orașul de Jos sibian).1 O primă aproximare a apucat să ne-o dea încă Negoițescu. În capitolul al doilea al Autobiografiei, el vorbește anticipativ de „perioada strajei dragonilor, cu Cercul Literar“, deci de epoca universitară
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
încredere în viitor. Repere fundamentale pentru generațiile de azi. 10 Întâlnim adesea semnul întrebării chiar în titlul textului sau repetat la sfârșitul frazei, sintagmei, versului... Uneori acest semn (cu puțină imaginație se aseamănă cu o pasăre în zborul văzduhului) te neliniștește, te face să-ți pui chiar tu alte întrebări, inaparente, invizibile, virtuale, dovedindu-se în anumite cazuri chiar decisive. De ce? Eliminăm de la bun început răspunsul care ar arunca întrebarea în ceva de prost gust, trivial. Un semn de întrebare te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
lipsește de la scoala; * umblă neglijent; * are deficiențe de memorie; uită ceea ce i se cere să facă; * este dezinteresat de viață, munca, anturaj; * preferă singurătatea, păstrând secretul asupra a ceea ce face; * prezintă o anumita stare de toropeala sau de beție; * este neliniștit, agitat; * prezintă schimbări bruște de comportament, iritabilitate sau agresivitate; * scade potenta (virilității); * face afirmații mincinoase; * are un miros neplăcut (miros specific); * prezintă semne particulare pe corp, mâini, haine (urme pe corp datorită injectării); * deține capsule, tablete, pudra, prafuri, fiole, precum și
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
mele. Rugămintea de a ține seama de asta. 21/1947 I 12 decembrie, vineri [1947] [...] În jurul chestiunii crematoriului mare vâlvă; e vorba de o greșită interpretare a președintelui și se pare că se va reveni. Dar din partea aceasta nu am neliniști. [...] Mâine trebuie să vând ziare pe stradă. Mă vezi strigând pe stradă și oferindu-le trecătorilor, în timp ce alerg ca să ajung prima la un tramvai? Ce orizont pentru inima mea grea și tristă, ce imensă decepție este bătrânețea mea! Stadiul acesta
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
și, prin mama Jaquelinei, aflu azi că de o lună nu ai mai primit nimic de la mine. [...] Mamă, Mouetta mea, îți voi scrie mereu, mereu, și dacă nu vei primi nimic de la mine un timp mai îndelungat încă, nu te neliniști; mamele prietenilor tăi mai fericite decât noi îți vor putea scrie cel puțin atât: că sunt sănătoasă și muncesc cu dragoste și râvnă și mai presus de puterile mele. Mi-e frică să nu învăț să urăsc; ar fi îngrozitor
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]