3,124 matches
-
Este înscris în Lista monumentelor istorice din județul Călărași cu codul LMI , deși din 1985 se află sub apele acumulării Mostiștea, la aproximativ 10 metri adâncime. Prima biserică de pe amplasamentul schitului a fost construită din lemn, în anul 1661, de pan Dona Pepano, boier de rangul al doilea, apropiat de stolnicul Constantin Cantacuzino. În lucrarea "Mărturii românești peste hotare", istoricul Virgil Cândea amintește faptul că negustorul Panos Pepanos a dăruit jumătate din veniturile mănăstirii Codreni pentru întreținerea mănăstirii "Adormirea Maicii Domnului
Schitul Codreni () [Corola-website/Science/327168_a_328497]
-
primind hramul Sf. Nicolae. Pisania are dimensiunile de 0,68 X 0,50 m, fiind pe alocuri deteriorată, dar s-a putut reconstitui textul: "„+ Cu voia Tatălui și cu ajutorul Fiului și cu săvârșirea Sfântului Duh, cu voia robului lui Dumnezeu, pan Nicoară Hâră, pârcălabul Hotinului și din porunca sa a zidit hramul sfântului arhierarh Nicolae în zilele binecredinciosului domn Io Petru (Rareș) Voievod și s-a sfințit cu mâna mitropolitului Grigorie în anul 7053 (=1545) luna iulie 20”". Hramul bisericii a
Nicoară Hâra () [Corola-website/Science/334071_a_335400]
-
un fel sau altul, fiecare în felul său găsea metodă să facă rost de un partener pentru sex. Sexul homo e de când lumea, și dacă chiar vrei, îl găsești. E ca și pescuitul: stai în parc, pe o bancă, si pan' la urmă... trage! Marea noastră problema era șantajul. Nu știai niciodată cine te putea șantajă ca să obțină ceva de la tine și cât de departe putea merge toată povestea asta. Mulți homosexuali s-au sinucis din cauza șantajului, alții au consimțit să
„A fi gay este un act politic, este o declarație de emancipare eminamente politică.” () [Corola-website/Science/295779_a_297108]
-
Alexandru Potcoavă, care urma să decidă rezultatul confruntării. Mezinul câștigă lupta, iar Sefer este ucis după ce încercase să-l atace mișelește pe oșteanul moldovean. Grupul lui Nicoară Potcoavă trece Nistrul pe la vadul Lipșei și este primit pe malul ucrainean de pan Tadeus Kopițki și de dregătorii târgului Movilău, care fuseseră anunțați de sosirea hatmanului printr-o scrisoare trimisă anterior. Hatmanul se îndreaptă apoi spre Brațlau pentru a se întâlni cu pârcălabul Țopa, ce fusese trimis acolo cu misiune. După un sfat
Nicoară Potcoavă (roman) () [Corola-website/Science/318353_a_319682]
-
Hunedoara , rețeaua rutieră a Tării Hațegului este formată din 400 km de drumuri publice și 300 km de străzi orășenești și comunale. În 2007 a fost dată în folosință centura de ocolire a Hațegului, traficul pe ruta Valea Jiului - Culoarul IV Pan European (DN 66) fiind scos din oraș. Infrastructura feroviară însumează 49 de km de cale ferată aflați în exploatare. Cea mai importantă este calea ferată dublă electrificată Subcetate-Pui-Baru-Bănița, care leagă magistrala de pe Valea Mureșului cu Valea Jiului . Unul din principalele cursuri
Țara Hațegului () [Corola-website/Science/305695_a_307024]
-
John J. Albright e Seymour H. Knox. Colecția muzeului provine în cea mai amare parte a sa de la colecția instituției Buffalo Fine Arts Academy, una dintre primele academii de artă din America (1862). La începutul anilor 1900, cu ocazia expoziției „Pan American Exposition”, grație fondurilor oferite de Albright a fost realizată o structură expozitivă. Edificiul a fost proiectat de Edward B. Greene și a fost terminat în 1905, când a devenit sediul „Albright Art Gallery”. Îndată după această deschidere au fost
Albright-Knox Art Gallery din Buffalo () [Corola-website/Science/306898_a_308227]
-
din bejenari transilvăneni. Bejenarii au venit în Nordul Moldovei, la 1763, din împrejurimile Năsăudului (Ilva Mare). Ei s-au așezat într-un sat deja existent, dar proporția lor a ajuns să fie foarte mare (circa nouăzeci la sută din populație). Pan Solcan este fiul lui Porfir Solcan și al Todosiei (născută Leșan). Porfir și Todosia au avut nouă copii. Dintre aceștia au trăit doar patru (trei surori și fratele lor, Pan Solcan). Porfir Solcan a fost activ politic în perioada interbelică
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
să fie foarte mare (circa nouăzeci la sută din populație). Pan Solcan este fiul lui Porfir Solcan și al Todosiei (născută Leșan). Porfir și Todosia au avut nouă copii. Dintre aceștia au trăit doar patru (trei surori și fratele lor, Pan Solcan). Porfir Solcan a fost activ politic în perioada interbelică. El i-a reprezentat pe țăranii suceveni în structurile democratice ale vremii. A fost constrâns de dificultățile materiale să renunțe la activitatea politică. Avea faima de bun cunoscător al evenimentelor
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
a reprezentat pe țăranii suceveni în structurile democratice ale vremii. A fost constrâns de dificultățile materiale să renunțe la activitatea politică. Avea faima de bun cunoscător al evenimentelor din acele timpuri și de om care îndrăgește cultura. Iată ce scrie Pan Solcan despre Botoșana: „Nu mă gândesc la satul meu decât ca la un loc al tainelor și al enigmelor nedezlegate până azi: aici s-a născut lumea și tot ce a fost după aceea n-a însemnat decât un adaos
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
trăiesc ore de melancolie dulce, mi se topește voința și nu știu singur ce ar fi mai bine, să urmez ispitele și să caut ce s-a păstrat sau să nu mă ating de nimic.” (Crai nou, 23 mai 2009) Pan Solcan a urmat școala primară în Botoșana. Cursurile liceului le-a făcut la liceul „Ștefan cel Mare” din Suceava. Este licențiat în științe politice (la București). Pan Solcan a locuit până în 1968 la Suceava. A fost ziarist la ziarul local
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
păstrat sau să nu mă ating de nimic.” (Crai nou, 23 mai 2009) Pan Solcan a urmat școala primară în Botoșana. Cursurile liceului le-a făcut la liceul „Ștefan cel Mare” din Suceava. Este licențiat în științe politice (la București). Pan Solcan a locuit până în 1968 la Suceava. A fost ziarist la ziarul local și apoi corespondent regional al „României libere”. A lucrat și în instituții culturale, ca inspector pentru artă, metodist la Casa Regională a Creației Populare. Despre Suceava Pan
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
Pan Solcan a locuit până în 1968 la Suceava. A fost ziarist la ziarul local și apoi corespondent regional al „României libere”. A lucrat și în instituții culturale, ca inspector pentru artă, metodist la Casa Regională a Creației Populare. Despre Suceava Pan Solcan a spus că: „Timp de trei decenii, biografia mea nu s-a desprins de Suceava. Aici am trăit ani de istorie fabuloasă, de răscoliri până la rădăcină, cu spaime și rătăciri, o istorie care refuza să ne ia în considerare
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
1980. A mai publicat, până în 1999, alte șapte romane: "Umbra", Cartea Românească, 1982; "Jocul", Albatros, 1984; "Nostalgia", Cartea Românească, 1987; "Vameșul ploilor", Albatros, 1987; Nu faceți case mai înalte ca arborii", Albatros, 1990; "Strigătul", Cartea Românească, 1997; "Străina", Albatros, 1999. Pan Solcan a publicat în revistele: România literară, Contemporanul, Tribuna României, Cronica, Bucovina literară. Mariana Ionescu apreciază că: „În romanele lui Pan Solcan, exacerbarea tehnicilor de creație și analiză constituie o dantelărie creată cu bună știință, de-a lungul unei evoluții
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
ploilor", Albatros, 1987; Nu faceți case mai înalte ca arborii", Albatros, 1990; "Strigătul", Cartea Românească, 1997; "Străina", Albatros, 1999. Pan Solcan a publicat în revistele: România literară, Contemporanul, Tribuna României, Cronica, Bucovina literară. Mariana Ionescu apreciază că: „În romanele lui Pan Solcan, exacerbarea tehnicilor de creație și analiză constituie o dantelărie creată cu bună știință, de-a lungul unei evoluții de la realism spre alegorie și oniric, pentru a sugera ideea că viața rămâne permanent o enigmă, un secret prețios.” Au scris
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
exacerbarea tehnicilor de creație și analiză constituie o dantelărie creată cu bună știință, de-a lungul unei evoluții de la realism spre alegorie și oniric, pentru a sugera ideea că viața rămâne permanent o enigmă, un secret prețios.” Au scris despre Pan Solcan: Ana Selejan, în „România literară”, nr. 6 din 5 februarie 1981; Ioan Holban, „Cronica”, nr.4 (782), 23 ianuarie 1981; Dumitru Radu Popa, în „Tribuna României”, nr. 198, 1 februarie 1981; Tia Șerbănescu, în „România liberă”, nr. 11298, 24
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
nr.440, 20 octombrie 1998; Niadi Cernica, în ziarul „Crai nou”, Suceava, nr. 2534, 4 decembrie 1999; Onu Cazan, în „Bucovina literară”, nr.4(110), aprilie 2000. Doina Cernica, pagină realizată la aniversarea a 85 de ani de la nașterea lui Pan Solcan, în ziarul „Crai nou”, 23 mai 2009, p. 5. Mariana Ionescu, articolul despre Pan Solcan în "Dicționarul general al literaturii române", vol.6, București, Editura Univers Enciclopedic, 2007, pp. 288-289. Aurel Sasu, biografia lui Pan Solcan, în "Dicționarul biografic
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
decembrie 1999; Onu Cazan, în „Bucovina literară”, nr.4(110), aprilie 2000. Doina Cernica, pagină realizată la aniversarea a 85 de ani de la nașterea lui Pan Solcan, în ziarul „Crai nou”, 23 mai 2009, p. 5. Mariana Ionescu, articolul despre Pan Solcan în "Dicționarul general al literaturii române", vol.6, București, Editura Univers Enciclopedic, 2007, pp. 288-289. Aurel Sasu, biografia lui Pan Solcan, în "Dicționarul biografic al literaturii romane M-Z" (vol.2), Pitești, Editura Paralela 45, 2006, "sub voce".
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
ani de la nașterea lui Pan Solcan, în ziarul „Crai nou”, 23 mai 2009, p. 5. Mariana Ionescu, articolul despre Pan Solcan în "Dicționarul general al literaturii române", vol.6, București, Editura Univers Enciclopedic, 2007, pp. 288-289. Aurel Sasu, biografia lui Pan Solcan, în "Dicționarul biografic al literaturii romane M-Z" (vol.2), Pitești, Editura Paralela 45, 2006, "sub voce".
Pan Solcan () [Corola-website/Science/321382_a_322711]
-
Bucura, care este cel mai mare lac glaciar din țară. Parcul include rezervația științifică Gemenele (1.630 ha). Începând din anul 1999, Parcul Național Retezat are administrație proprie; din luna septembrie 2004 Parcul Național Retezat a devenit membru al fundației PAN Parks, iar din anul 2007 este protejat ca propunere de sit pentru rețeaua ecologică europeană Natura 2000, în vederea conservării habitatelor naturale și a speciilor de plante și animale sălbatice de interes comunitar ("Retezat - sit SCI"); cât și protejării și conservării
Parcul Național Retezat () [Corola-website/Science/308756_a_310085]
-
studiilor postuniversitare de Editură Contemporană UKSW 2000- Președinte al Departamentului de Editură și Critică de text la Institutul de Filologie polona UKSW 2005- ,Membru al Asociației Literaților Polonezi 1970-1983, Asociația Scriitorilor polonezi 1989- , Comisia de Frazeologie a Comitetului de Lingvistică PAN 2003- A obținut bursa și premiul „Tadeusz Borowski” 1976, Medalia „Janusz Korczak” 1982, Premiul și distincția Radioului Polonez pentru opera de la radio 1992, Medalia Comisiei de Educație Națională 2003, Medalia pentru servicii aduse culturii în războiul polonez 2008, Premiul pentru
Piotr Müldner-Nieckowski () [Corola-website/Science/329416_a_330745]
-
din 13 aprilie 1415 al domnitorului Alexandru cel Bun (1400-1432), ea fiind numită Pârtea, după stăpânul locului. În acel document, satul a fost dat în stăpânirea Mănăstirii Adormirea Maicii Domnului, ctitorită de Ioan, vornicul de la Humor (""...Și am dat Mănăstirii panului Ivan Vornic, Adormirea sfintei Născătoare de Dumnezeu, care este la Humor, un sat de la obârșia Solonețului, unde a fost Tatomir și Pârtea, și Seliștea lui Dieniș""). Într-un document din 18 februarie 1445, satul apare pentru prima oară cu denumirea
Biserica Sfântul Nicolae din Pârteștii de Jos () [Corola-website/Science/323300_a_324629]
-
ale lui Martín Garzo în albumul de artă "El Canto de la Cabeza" sau cele care acompaniază "Itinerarium" lui Egeria, ultima fiind premiată de "Le Monde Diplomatique" cu titlul Cartea Anului. În 2001 realizează o expozitie imensă intitulată "Un saco de pan duro (Un sac plin de paine uscată)" în portul orașului A Coruña. Lucrarea să vă fi aleasă de ministerul de externe în promoția programului reprezentînd "Artă spaniolă în străinătate" (SEACEX), împreună cu cea a altor artiști spanioli cum ar fi Antonio
Antón Lamazares () [Corola-website/Science/319907_a_321236]
-
Silviu Brucan și acuzator public la “Tribunalul poporului” (1945-1946) în procesele intentate elitei politice și culturale românești (ale „ziariștilor de extremă dreaptă” și ale „criminalilor de război din Transnistria”). Printre cei 14 jurnaliști „fasciști” incluși în „Lotul Ziariștilor” se regăseau Pan M. Vizirescu, Pamfil Șeicaru (directorul ziarului Curentul), Stelian Popescu (directorul ziarului Universul), cunoscutul poet și gânditor naționalist Nichifor Crainic și Radu Gyr, comandant legionar, șeful regiunii Oltenia, poet legionar, fost director al Teatrelor în 1940-1941, pe care împreună cu Const. Vicol
Alexandra Sidorovici () [Corola-website/Science/311576_a_312905]
-
însă fixările sunt mai subtile, comicul de caracter este predominant, dragostea constituie subiectul, dar există mai puțină licențiozitate, sunt frecvente formulările sentențioase, se remarcă un conținut etic. Acțiunea se petrece la File, în apropierea Atenei. Prologul este rostit de zeul Pan, care prezintă premisele acțiunii: Knemon, un bătrân ciufut, locuiește în apropierea grotei zeului împreună cu tânara sa fiică, părăsit de soție și de fiul său, Gorgias. Zeul îi inspiră unui tânăr orășean aflat la vânătoare o pasiune puternică pentru frumoasa fată
Menandru () [Corola-website/Science/314953_a_316282]
-
-l anunțe pe bătrânul Knemon. Acesta îl ia la goană și apoi îl alungă și pe Sostratos. Singurul care îl sprijină este Gorgias. Mama tânărului Sostratos, ca urmare a unui vis, își trimite doi sclavi să aducă un sacrificiu zeului Pan și nimfelor. Knemon îi alungă și pe ei când vin să împrumute o ulcică. Bătrana sclavă a lui Knemon, șireată, pe când se afla la fântână, scapă înăuntru, ca din întâmplare gâleata, apoi și o sapă. Knemon coboară în fântână ca să
Menandru () [Corola-website/Science/314953_a_316282]