1,113 matches
-
să accepte decepția, tocmai ea care nu era obișnuită cu înfrângerile... — Mă întreb pe unde-o fi Gaston. — Nici măcar nu știm cum arată, răspunse Takamori, neluându-și ochii de la actrița de pe punte. Când a apărut macaraua care urma să coboare pasarela, lumea a dat buzna în direcția aceea. Pasagerii, cu bagajele în mână, se pregăteau să coboare. Luați de valul mulțimii, Takamori și Tomoe au ajuns la capătul pasarelei. Primul care a ieșit, transportat cu grijă pe targă, a fost un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de la actrița de pe punte. Când a apărut macaraua care urma să coboare pasarela, lumea a dat buzna în direcția aceea. Pasagerii, cu bagajele în mână, se pregăteau să coboare. Luați de valul mulțimii, Takamori și Tomoe au ajuns la capătul pasarelei. Primul care a ieșit, transportat cu grijă pe targă, a fost un pasager bolnav, însoțit de două asistente medicale. A urmat un străin roșcovan, înalt, între două vârste, care cobora grăbit, făcând semne cu mâna. Știau, după vârstă, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
-i: — Hei, Ken-chan, suntem aici! A plecat cu ei, bucurându-se nespus de revedere. Au urmat călugărițele catolice, un domn japonez, un cuplu de străini... și tot așa, timp de vreo douăzeci de minute. Takamori și Tomoe continuau să privească pasarela din ce în ce mai dezamăgiți. Reporterii și domnișoara cu buchetul au urcat pe vapor ca să îi ia pe Hieko și pe soțul ei. Se pare că toți pasagerii debarcaseră. Nu se zărea nici un tânăr străin care să semene cu Gaston. Fanfara poliției și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
învârtea deasupra valurilor. — Să mergem pe punte și să-l căutăm, sugeră Tomoe. — Da? N-avea cum să treacă pe lângă noi fără să-l observăm, spuse Takamori dezamăgit. Poate că nici nu a luat vaporul ăsta... Cei doi au urcat pasarela și i-au arătat paznicului japonez permisul de acces pe punte. Interiorul arăta ca un hotel impunător, cu candelabre strălucitoare și picturi murale. Pasagerii străini și ofițerii superiori în uniformele lor bleumarin conversau în franceză. Dușumelele erau acoperite cu covoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
-se că-i ignoră pe Gaston și pe cei care-l fluieraseră. În soarele amiezii, nu mai era nici picior de om pe chei. Atât pasagerii, cât și cei care veniseră să-i întâmpine, plecaseră de mult. După ce au coborât pasarela, Gaston a scos din buzunar o hartă a orașului Tokyo. — Arată-mi, te rog, un han bun. — Han? — Da, han... hotel. — Dar, Gaston, vei sta la noi, îi explică Takamori. Gaston nu a priceput din prima clipă. Takamori i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
nu-l mai întâlnise de mult. Era strada din Shibuya unde l-a găsit pe Napoleon și a pornit pe urmele lui. Câinele cel costeliv îl căuta atunci disperat pe Gaston. Napoleon nu mai trăia însă. Când a ieșit din pasarela subterană, l-a zărit pe Higurashitei la lumina palidă a lumânării. Bătrânul stătea aplecat deasupra mâinilor unei femei care venise să-i ceară sfatul. Părea o mamă doborâtă de greutățile vieții. Avea un bandaj în jurul gâtului și un copilaș în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
se îndepărtă, ieșind din câmpul lor vizual, dispărând spre una din zonele sale memorizate. După trei zile și două nopți de la plecare, transportorul traversă cerul noros al lui Venus. Zări arborii colosali, apoi un oraș crescu la orizont. Gosseyn coborî pasarela odată cu ceilalți patru sute de pasageri. De la locul său din rând, observa procesul debarcării. Fiecare persoană trecea prin fața unui detector de minciuni, vorbea, primea acordul și trecea printr-o cruce de barieră, până să ajungă în sala principală a holului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
planeta asta era compusă din oceane întinse presărate cu insule, și o navă aeriană apăru plutind deasupra copacilor, în stânga. Avea vreo cincizeci de metri lungime, un bot scurt și o grosime de zece metri. Ateriză ușor în fața lor. O lungă pasarelă îngustă lunecă înspre ei. Atinse nisipul la picioarele tinerei femei. Ea urcă degrabă. Îi strigă peste umăr: - Repede! Gosseyn trecu pragul, iar ușa se închise și mașina începu să urce. Viteza cu care s-a desfășurat totul îi amintea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Când se imobilizară, vocea reluă: - Câți veniți? Gosseyn ridică un deget, pentru Leej, și-i zise să răspundă. - Unu, zise ea. - Sex? - Feminin. - Perfect. Va ieși o femeie din navă și se va prezenta la biroul de admitere, la baza pasarelei. Aerulota va trebui să se îndepărteze imediat la zece kilometri. Odată cu plecarea aparatului, voluntara va fi autorizată să urce la bord. Așadar, distanța era fixată la zece kilometri. Lui Gosseyn i se păru că voluntarii dinainte fuseseră admiși la bord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
fuseseră admiși la bord înainte ca aerulota lor să fi ajuns la această distanță. La fel se întâmplă și cu Leej, Gosseyn. care se similari-zase în sala de comandă din spate, o văzu oprindu-se în fața barăcii micuțe de la baza pasarelei. După o secundă urcă pe ea. Se uită la contor: ceva mai mult de doi kilometri și jumătate. Asta putea însemna două lucruri: Mai întâi, că era vorba de o capcană și de o momeală. Sau, dacă nu, soldații spațiali
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
creionul. Mi-e teamă că până la Penzance trebuie să schimbi de șase ori. Și te costă o sută douăzeci de lire. Mai trebuie să aștepți ceva până vine trenul, adaugă. Peronul doi. — Mersi. Îmi ridic valiza și mă îndrept spre pasarelă. Îl aud pe Dominic grăbindu-se după mine cu cameramanul. — Se pare că Samantha a luat-o complet razna, spune Dominic gâfâind în microfon. Tensiunea situației a dat-o complet peste cap. Cine știe ce altă mișcare pripită va face în continuare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
prin fața mea vagon după vagon, prinzând tot mai tare viteză... până când, în cele din urmă, dispare. Iar Nathaniel se află în picioare pe peron. E aici. Fără să-mi iau ochii de la el, pornesc pe peron, accelerând când ajung la pasarelă. Iar el, aflat pe partea cealaltă, face la fel. Ajungem pe treptele de sus, înaintăm unul către celălalt și ne oprim cam la un metru distanță. Respir precipitat și mi-a venit tot sângele-n obraji. Sunt șocată, cuprinsă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Urmați-mă! Îl urmarăm noi, ca și o jumătate de duzină din partizanii săi. Ne duse spre grădină, Înconjură casa până la o scară de lemn al cărei capăt se pierdea În frunzișul des. Am ajuns pe acoperiș, am traversat o pasarelă, am suit din nou câteva trepte, ca să ne regăsim Într-o Încăpere cu ziduri groase și cu ferestre Înguste, aproape niște lucarne. Fazel ne invită să aruncăm o ochire: ne aflam deasupra celei mai vulnerabile intrări a cartierului, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
a se pierde în redundanțe. Nici Mama nu făcea excepție de la regulă. Această atitudine îi convenea de minune lui Dallas, care nu avea deloc chef de palavre. Înscrise scurt: CARE ESTE PROBLEMA, MAMA? și așteptă... Nu se putea afirma că pasarela lui Nostromo era spațioasă. Mai exact, producea mai puțină claustrofobie decât celelalte încăperi și camere ale navei, nu mai mult. Cinci scaune mulate pe formele umane își așteptau, ordonate, ocupanții. Pe console se aprindeau și se stingeau în cadență semnalizatoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pe formele umane își așteptau, ordonate, ocupanții. Pe console se aprindeau și se stingeau în cadență semnalizatoare, în timp ce nenumăratele ecrane rămâneau în continuare cuminți, goale, tăcute. Sosirea oamenilor le va scoate din amorțire ca pe o oștire în campanie. O pasarelă de mari dimensiunii ar fi fost o inutilă frivolitate, fiindcă echipajul își petrecea cea mai mare parte a timpului de navigație interstelară în congelatoare. O ușă blindată alunecă fără zgomot și dispăru în perete. Kane intră în sală, urmat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
personalilaloa proprietarului. Cămăși și pantaloni, după luni sau ani de naftalină, aveau nevoie de primenire, ca și corpurile care petrecuseră atâta timp în cuvele lor hibernale. Echipajul nu-și lua uniforma normală decât în marile ocazii. Primele sunete produse pe pasarelă rezumară sentimentele tuturor, chiar dacă nimeni nu le putea înțelege. Când Ripley îl puse jos, Jones miaună și-și întinse senzual lăbuțele. Ripley se înapoie la post. ― Iată-ne. Kane verifica propria consolă, mângâind cu ochii numeroasele automatisme, căutând contrastele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
se afișau pe lectorii din fața lui Kane. Le verifică, comparându-le cu datele imprimate în memoria sa. ― Totul pare normal până acum. Dă-ne o imagine. Degetele lui Lambert ropoteau arpegii complexe pe tastele înghesuite ale controalelor sale. Toate ecranele pasarelei, cele mai multe atârnate la semiînălțime pentru ușurarea inspectării, se aprinseră. Navigatorul se aplecă asupra ocularului de lângă scaunul său... și se încruntă numaidecât. Ceea ce văzu n-o surprinse. Ceea ce nu văzu o îngrijora. Factorul cel mai important, figura anticipată care ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
facem aici? se răsti Kane. Dacă nava e-n bună stare și noi n-am ajuns la destinație, de ce ne-a scos din hibernare Mama? Până când Lambert să propună un argument, un sunet de corn însemnând alertă-la-stație răsună imperativ în pasarelă... Aproape de pupa lui Nostromo se găsea o sală mare, în mare parte ocupată cu o încâlceală indescriptibilă de mașini complicate. Aici se adăpostea inima navei. Un sistem de propulsie enorm permitea lui Nostromo să devieze și să răsucească spațiul, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
din cap lui Lambert ale cărei degete așteptau deasupra unei taste speciale. ― O.K. Dă-i drumul la bandă. Atenție la volum. Navigatorul apăsă comutatorul. Sala se umplu de un șuierat ascuțit. Vorbeau stelele. Deodată un sunet terifiant explodă prin pasarelă. Kane se cocârjă și Ripley păli în mod rușinos. Urletul oribil ținu douăsprezece secunde, apoi energia statică îl acoperi. ― Dumnezeule, zise Kane, tremurând tot. Lambert deconectă difuzoarele. Pe punte se resimți puțină căldură omenească. ― Ce-ar putea fi? întrebă Ripley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
smuls Mama din hipersomn. murmură Ripley. ― Se prezintă în ascensiune șase minute, douăzeci secunde; declinație minus treizeci și nouă grade, două secunde. ― Arată-mi toți parametrii ăștia pe un ecran. Navigatorul împunse mai multe butoane. Unul dintre ecranele video ale pasarelei se lumină; imaginea tremură o secundă, apoi un punct strălucitor le apăru în fața ochilor. ― Albedo mare ― poți mări definiția obiectivului? ― Nu. De la distanța asta trebuie s-o priviți. Zoomul camerei video plonjă pe acest punct de lumină, scoțând în evidență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Nostromo. Valurile de nori erau atât de dense încât abia puteau fi pătrunse. Împiedicându-l pe Dallas să obțină viziunea degajată pe care și-o dorea atât de mult. Fluxul luminos ricoșa pe masa întunecată și se-ntoarcea biciuind ecranele, luminând pasarela a giorno. Ambianța se amelioră, Lambert având impresia că nu mai naviga ca prin cerneală. Parker și Brett nu vedeau nimic din ceea ce se întâmpla afară, fiind închiși în compartimentul mașinilor, dar simțeau efectele bătăliei în curs. Sala mașinilor suportă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
zburăm? strigă furios. Prin nori sau printr-o ploaie de bolovani? Dacă nu ne prăbușim, pariez doi dolari pe cireașa fetiței tale că se va aprinde circuitul în chestiune. Ignorând blestemele debitate în mașinărie, cei cinci membii ai echipajului de la pasarelă trudeau să pună remorcherul pe suprafața planetei, și cât mai aproape de sursa înregistrată. ― Ne apropiem de punctul de origine, zise Lambert, studiind parametrii ei. Terminal la douăzeci și cinci de kilometri. Douăzeci. Zece, cinci... ― Încetinire și pilotare. Dal-las se concentra asupra pilotajului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
de aer negru. ― Cincisprezece kilometri, progresăm, anunță Ripley cu o voce egală. Doisprezece... zece... opt. Dallas apăsă tasta unui control. ― Frânați. Cinci... trei... doi. Un kilometru, zise Kane, încovoiat deasupra pupitrului. Coborârea preluată acum de ordinator! Un zumzet ascuțit umplu pasarela comandamentului când Mama superviză faza finală, reglând căderea pe ultimii metri cu mai multă precizie decât cel mai bun pilot uman. ― Coborâre pe reactoare de sustentație, anunță. ― Stingeți motoarele de înaintare. Dallas procedă la o ultimă verificare de preavertizare apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Ceva clacă. Un circuit minor, probabil. Sau poate o sarcină insuficient compensată. Apoi un șoc teribil scutură nava. Plăcile de titan de pe cocă vibrară, lansând prin Nostromo un enorm vuiet metalic. ― Pierdut, pierdut! urlă Kane în momentul în care lumina pasarelei dispăru brusc. Indicatoarele de presiune țipară un avertisment când șocul se repercută până-n terminațiile nervoase, electronice și interdependente ale lui Nostromo. În sala mașinilor, unda de șoc îi atinse pe Parker și Brett tocmai când se pregăteau să desfacă două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
control luară foc, în timp ce o valvă de presiune hârâi și se topi. Lumina se stinse. Cei doi bâjbâiră în căutarea unor lanterne. Parker încercă să găsească butonul de declanșare a generatorului auxiliar care procura energie în absența mașinilor principale. Pe pasarelă domnea confuzia. Când urletele și exclamațiile se mai potoliră, Lambert proferă prima reflecție inteligentă. ― Generatorul secundar trebuie să fi fost branșat acum. Făcu un pas și se lovi cu genunchiul de marginea pupitrului. ― Atunci nu văd de ce n-avem lumină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]