1,030 matches
-
fulgerări întrerupte, între două închisori și un duel, în scurtele răgazuri pe care i le acordă un destin nemilos; a lui Cauchy, se întinde monotonă pe vreo 800 de memorii, în voia facilității unui talent prolix. Totuși spectacolul acestei vieți prodigioase nu trebuie să se traducă într-o acceptare necritică a operei algebrice a lui Galois. Știința e o construcție obiectivă care se desfășoară în afară de noi, devenită aproape anonimă prin mulțimea contribuțiilor care i se aduc. Întocmai ca și în arhitectura
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
schimbă nimic, unde templele nu mai Înfruntă primejdia de a cădea În ruine și unde memoria a devenit piramidă. Astfel, memoria făgăduiește totuși prea mult. Ea proliferează fastuos pentru a ține loc de viitor. Ceea ce reușește să uite această memorie prodigioasă este tocmai lipsa ei de speranță. Proust și-a exilat sfinxul În trecut, l-a făcut prizonier Între amintiri și l-a dresat să Întrebe numai despre ceea ce a fost. Monstrul biruit de Oedip a devenit la el un animal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
Socotiți și voi... Ca să socotim, ar trebui să știm anul când ați plecat, domnule profesor... —...Bună Întrebare, dragul meu! Când am plecat, aveam vârsta voastră, iar acum... Sper să nu descopere discipolii tăi că tu, care ai o asemenea memorie prodigioasă a cifrelor, nu știi câți ani ai făcut la ultima mare aniversare, sărbătorită cu discursuri și volume! Noroc cu intervenția acestui tânăr ambițios care a tăiat, ca o lamă rece de cuțit, confesiunea În care Traian se rătăcise. Christa prinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
frumoase și profunde sunt osândiți să rămână la banalitățile unui ghid de conversație. Creierul lor clocotește de idei și ei nu-ți pot spune decât că umbrela mătușii grădinarului e în casă. Impresia finală a fost aceea a unui efort prodigios de a exprima o stare sufletească și mi-am închipuit că în acest efect trebuie căutată explicația lucrurilor care mă nedumereau în atât de mare măsură. Era evident că pentru Strickland și formele, și culorile aveau semnificații rămase cunoscute doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
să vadă pe ce cheltuise mii de dolari, în schimb l-a plăcut pe excentricul Scotty. Și, astfel, s-a legat o prietenie ciudată între doi oameni total diferiți. Unul, religios, taciturn, suferind. Altul, hâtru, cu o bună dispoziție contagioasă, prodigios bon vivant, după cum îl arată fotografiile. Una ni-l înfățișează pe Scotty răsturnat într-un fotoliu lângă "domnul Johnson" care se amuză vizibil de balivernele companionului său. Poate că magnatului din Chicago, plictisit de frustrările pe care i le impusese
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
veșnică mișcare. Și nici evoluția nu s-a făcut mecanic. Au fost reveniri, remușcări, apoi din nou hotărâri de eliberare. Ezitările perpetue complică extrem chestiunea. Memoria mea nu poate să aranjeze trecutul. (Opera lui Proust e o dovadă de memorie prodigioasă. Cu cât mai complicată ar fi fost din punct de vedere psihologic dacă memoria lui ar fi fost defectuoasă! Dar n-ar fi putut ști adevărul, și numai adevărul interesează în anumite ocazii.) Aruncând la întîmplare tot ce-mi aduc
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
cu dragostea nouă, se va potoli, se va simți prea încrețită la față ca să mai placă; săturată oarecum, nici nu va mai ține așa de mult să placă; în fața copilului care crește mereu frumos și drept, se va transforma (transformarea prodigioasă ale cărei momente scapă cercetărilor) și-și va aținti asupra lui privirea pentru prima dată constantă. De data aceasta nu va mai spune necontenit: "Te iubesc", dar dragostea, cu mai puține nuanțe poate, va fi mai rezistentă. Am văzut L
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
mi-aș mai aduce aminte de tot ce constatasem atunci, în timp ce conversația evolua! Căci luam parte la scenă și în același timp observam, eram în același timp, după obiceiul meu, actor și public, actor cuprins de pasiunea rolului, și public, prodigios de curios să audă toate vorbele, să vadă toate personagiile și chiar decorul. Aș vrea să transcriu cu fidelitate tot ce gândeam atunci, cu toate că acum, când sunt calm, nu mai sunt absolut convins de perfecția supozițiilor mele de atunci. Să
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
fericiți o să fim aici!" În clipa aceea așa credeam și eu... Fețele mării. Vocile ei. N-am cunoscut obsesie mai constantă. Dacă aș fi poet, aș face o epopee în care n-ar apare nici un om. Numai valurile. Dar ce prodigios poet ar trebui să fiu și, de altfel, orice aș izbuti, s-ar dărâma la prima apariție a apei. Aș înșira o mie de emoții, și aici sunt emoții suprapuse. Orchestră gigantică cu nenumărate instrumente. Ar semăna construcția mea doar
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
Inteligența lui mă covârșea de multe ori, constatam cu precizie, oricâte indulgențe aș fi avut pentru mine, că are memorie mai bună, că sesizează mai ușor, logica e mai exactă. Lectura lui îmi apărea, oricât aș fi cetit și eu, prodigioasă, și totuși, cu deplină bucurie, constatam în discuțiile noastre despre viață că-i conduc gândurile în voie, că-l pot minți oricând, că eu știam în orice clipă exact tot ceea ce se petrecea într-însul (nu idei, ci sentimente), în timp ce
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
de atunci, la fiecare gest descopeream o schimbare nouă, ca și cum în câteva minute, cel mult o jumătate de oră (după care Ioana trebuia să devină exact cea de la București, doar cu decorul schimbat), aveam prilejul să asist la o repetiție, prodigios de repede, ceea ce se petrecuse lângă mine în câțiva ani și nu-mi dasem seama din pricina încetinelii schimbărilor. Pe Ioana am descoperit-o adolescentă, cu mine crescuse și se împlinise, și din cauza dragostei pentru mine se făcuse femeie. Dacă cine
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
ea alte multe minciuni, căci va trebui să-mi explice tot ceea ce pare turbure, ce-am văzut sau am aflat. Și, mai ales, Ioana va trebui să-și ascundă propriile ei remușcări, să pară tot timpul mulțumită, deci o muncă prodigioasă, asemănătoare cu aceea când un bolnav drag trebuie să moară după o boală lungă, și tu îi zâmbești, te arăți vesel, constați zilnic vindecarea și faci planuri pentru mai târziu. Și eu sunt sănătos, adică în stare să întreb, să
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
intra în comă și la 27 Aprilie 1963 s-a stins cu aceste cuvinte pe buze: Ionică, tu nu știi cât te-am iubit de mult...!” Își pierduse auzul, comunica prin bilețele dar a murit conștient și cu aceeași “memorie prodigioasă”. Avusese cinci copii. Papadima, care se simțea încă urmărit, risca vorbind despre Vasile Voiculescu oriunde, și totuși: “trebuie să depun mărturie în fața posterității despre una din marile personalități ale literaturii noastre”. Un timp anapoda. O frică fără seamăn diseminată în
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
mână cu mardeiașii orașului, care aveau monopolul asupra cabaretelor, cazinourilor și bordelurilor. Un cântăreț vestit nu era pentru ei mai mult decât o prostituată căreia-i luau bună parte din ago niseală. Smulgându-și perii de disperare în fața rivalului său prodigios, Zavaidoc încercă mai întâi să-l învingă cu mijloace nobile. Pierdu nopți întregi la pianul hodorogit din odaia unde locuia, la Gavrilescu, încercând să mai facă vreun cântec de succes. Pradă unei dezolante lipse de inspirație, fură o melodie de la
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
nume de chaneller-i, prezicători, bioenergeticieni, ghicitori în stele și alte specimene, care mai de care mai ciudate, ce-ar putea fi obiectul soluțiilor ei alternative. Cu care să înceapă? Îi vor ajunge trei luni să-i cunoască pe cei mai prodigioși dintre ei? Numai de n-ar avea dureri insuportabile. Observase că merge din ce în ce mai greu în ultima vreme. Mersul ei agil, zvelt, de odinioară, se alterase, avea senzația că bate pasul pe loc. Poate era doar o iluzie determinată de starea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
ca pe un fel de alienare, de înstrăinare de mine însumi. Somnul tocmai asta înseamnă: cu fiecare somn murim câte puțin, adică ne îndepărtăm de viață, de propriul sine. El este deopotrivă motorul și uciderea vieții, intrarea lentă în moarte. Prodigios de creator, el plăsmuiește și-ți întoarce atâtea vieți, atâtea alternative. Dar și somnul poate obosi. În cazuri cu adevărat fericite, ce aparțin mai ales înțelepților și sfinților, el se poate termina în moarte. Eu cred că doar Narcis și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
în urmă - dar sper c-o să spună da. Oferta a fost extrem de generoasă. — Am citit capitolele. și-am știut că ai fi un editor minunat pentru cartea asta, Phil. — Ei, mulțumesc. Apreciez. Cu toții suntem de părere că Luke are carieră prodigioasă în față. — Cu siguranță, am fost eu de acord. Apoi m-am uitat la ceas, cât de discret am putut. Era deja opt și zece. — Phil, aș vrea să pot sta mai mult, dar trebuie să merg să mă întâlnesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
comentată de Jacques Le Rider: „În opinia lui Weininger, a Îndeplini un destin feminin pretinde un banal abandon În voia chemărilor naturii, cărnii, pulsiunilor, pasivității, uitării, somnului spiritului, voinței lumii, procreației. A Îndeplini un destin masculin pretinde, din contra, un prodigios și dureros efort a cărui maximă ar fi: «Fii genial!»”2. Aici s-ar afla una dintre sursele „protestului viril”, În termenii lui Adler, niciodată realizat pe deplin. O masculinitate radicală, „totală” e greu de cucerit mai ales În epoci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
converg În credința față de un Dumnezeu unic. Dar lucrurile nu se opresc aici, ele merg mai departe. Mult mai departe, dobândind treptat substanță și contur. Este posibil, ba chiar foarte probabil, ca adevăratul secret al templierilor să-l reprezinte proiectul prodigios al unei mari alianțe Între Occident și Orient, care presupunea Înlocuirea autocrației regilor europeni medievali, meschini și corupți, cu noocrația unei elite de oameni inteligenți și drepți, suprimarea, În cel mai generos ecumenism cu putință, a granițelor dintre religii, constituirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
efectiv devine o chestiune pur tehnică, pe care Centrum-ul o pune la punct În toate articulațiile și detaliile cu măiestria malefică derivată dintr-o amplă și rafinată experiență anterioară. Se Începe inteligent, printr-o masivă intoxicare a opiniei publice. O prodigioasă mașinărie de fabricat zvonuri Începe să producă la parametri maximali și, În curând, prin Întregul spațiu de rezidență templieră prinde să se răspândească vestea abominabilă că soldații-călugări Îl reneagă pe Hristos și se Închină unui idol păgân cu nume exotic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
sperând să joace rolul unui Pombal democrat. Adversarii politici îl răstoarnă însă repede. Oliveira Martins a modificat, prin cărțile sale, conștiința istorică a Portugaliei; tinerele generații au judecat trecutul așa cum l-au văzut zugrăvit - cu cât geniu literar! - în volumul prodigiosului pesimist. Oliveira Martins a pus în circulație formule, sentințe, portrete, tablouri sinoptice - care nu erau întotdeauna juste, dar care au devenit populare datorită marelui său talent. De abia de curând noua școală istorică portugheză a început să revizuiască sentințele maestrului
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Moare, la 21 august 1894, în vârstă de 49 de ani, după ce a cerut ajutorul Bisericii, e spovedit și împărtășit... Teofilo Braga (1843-1924) a debutat ca poet dar, vreme de o jumătate de veac, a surprins pe contemporani printr-o prodigioasă activitate de polihistor și campion al republicanismului. Lipsit cu desăvârșire de vocație filozofică, a găsit în pozitivismul lui Auguste Comte, înțeles cu aproximație, justificarea teoretică a enciclopedismului său și tot de la Comte a împrumutat spiritul de sistem, sub obsesia căruia
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
seducea prin ordinea estetică a frumuseții și prin dezordinea scandaloasă a vieții sale" (Lopez Ribeiro). Seducea de asemenea prin glasul său muzical, prin poezia care străbătea în toate discursurile sale. A exploatat ca nimeni altul pe plan politic, prestigiul unui prodigios artist. Brito Camacha devenise de la o zi la alta cel mai periculos rival al lui de Almeida. Medic militar, își leapădă uniforma ca să poată mai bine sluji cauza revoluției. Începe - ca majoritatea agitatorilor - prin articole de ziar și atrage repede
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
istoriei portugheze și de revalorificare o instituțiilor ei tradiționale. Antonio Sardinha, care debutase de timpuriu cu câteva volume de poezii și câștigase un loc de frunte într-o literatură bogată în mari poeți, se dovedește foarte curând a fi un prodigios istoric, critic literar și filosof al culturii. În 1914 începe publicarea revistei "Naçao Portuguesa", iar în 1917 editează ziarul "Monarquia". În aceste două publicații Sardinha desfășoară o extraordinară și multilaterală activitate critică, polemică și teoretică, punând temeliile integralismului lusitan. Axa
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
împotriva demagogiei și a vechiului regim. Nimeni altul ca Salazar nu e mai sensibil la această revoluție în marș, la această necontenită prefacere morală a țării, la care colaborează nu numai prin geniul său financiar și exemplul lui de muncitor prodigios, dar mai ales printr-o curajoasă inițiativă teoretică și politică. Cu fiecare decret de lege, cu fiecare nouă cuvântare - și vorbește atât de rar încît cuvântările lui sunt întîmpinate cu o neobișnuită căldură - analizează încă un aspect al revoluției, valorifică
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]