1,452 matches
-
la fel de intensă ca și căutarea securității strategice. Nu este de mirare că au apărut preocupări legate de un "deficit democratic" în creștere, în cadrul filosofiei politice liberale. Pledoaria lui David Held (1995) pentru democrația cosmopolită este văzută ca o utopie de realiștii neînduplecați; cu toate acestea, ea este o încercare serioasă de a aduce unele din forțele globalizării sub un oarecare control popular. Propuneri ca cele de creare a parlamentelor regionale și de devoluție a puterii suverane către organismele regionale, de garantare
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de bază al politicii internaționale marele dezechilibru al balanței puterii mondiale" în favoarea Statelor Unite. "În schimb, efectul lui 11 Septembrie a fost întărirea puterii americane și extinderea prezenței sale militare în lume" (Waltz 2002: 348-53). S-a zis cu sfârșitul statului-națiune. Realiștii din SUA au fost cei care au condus opoziția intelectuală împotriva atacului Washingtonului în Irak în martie 2003, argumentând că Saddam Hussein ar fi putut fi îngrădit cu succes, fiind împiedicat de a folosi armele de distrugere în masă împotriva
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
întreagă de probleme ce țin de mediu, de economie și de securitate a devenit internaționalizat, făcând ca administrațiile naționale să fie deseori mai puțin importante decât cooperarea politică transnațională. În ciuda acestor importante modificări, există și contratendințe care pot fi identificate. Realiștii ar susține că liberalii, precum Ohmae, s-au grăbit când au anunțat decesul statului-națiune. Ei le-ar putea reaminti entuziaștilor favorabili globalizării ca formă preferată a comunității politice că statul-națiune nu are încă niciun rival serios. În prezent, în lume
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
au anunțat decesul statului-națiune. Ei le-ar putea reaminti entuziaștilor favorabili globalizării ca formă preferată a comunității politice că statul-națiune nu are încă niciun rival serios. În prezent, în lume există peste 200 de state-națiune care-și afirmă independența politică. Realiștii citează un număr de competențe importante reținute de stat în ciuda globalizării, inclusiv monopolul asupra armelor de război și al utilizării lor legitime și dreptul lor unic de a percepe impozite. Ei ar susține că numai statul-națiune poate încă întruni loialitățile
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
au existat niveluri similare de interdependență economică. Ei ar sublinia de asemenea numărul din ce în ce mai mare de state care refuză argumentul conform căruia modernitatea occidentală este universal valabilă sau că punctul terminus al dezvoltării politice este întotdeauna democrația liberal-capitalistă. Mai recent, realiștii au subliniat extinderea puterii și a competențelor statului ca rezultat al ultimului val al militantismului islamic antioccidental o răsturnare semnificativă pentru liberalii care anticipaseră declinul iminent al statului-națiune în viața modernă. Islamismul este o provocare directă la ipotezele liberale privind
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
bunăstării, în timp ce politica internațională este domeniul securității și supraviețuirii (Wight 1966: 33). Realismul este evident și în argumentul său că relațiile internaționale sunt "incompatibile cu o teorie orientată către progres". Într-o afirmație care pare să îl plaseze în tabăra realiștilor, Wight (1996: 26) susținea că Sir Thomas More ar recunoaște trăsăturile elementare ale politicii internaționale din anii '60, căci nimic fundamental nu se schimbase pe parcursul ultimelor câteva secole. Unii au spus că Școala Engleză este de fapt doar o variantă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
deplânge faptul că dezbaterile dintre realism și utopism în perioada interbelică au condus la neglijarea acelei "via media", orientată către societatea internațională. Pe scurt, membrii Școlii Engleze susțin că sistemul politic internațional este mai civilizat și mai ordonat decât sugerează realiștii și neorealiștii. Totuși, faptul că în viziunea lor violența nu poate fi eradicată, îi ridică deasupra utopiștilor care cred în posibilitatea păcii perpetue. Membrii Școlii Engleze nu se așteaptă ca sistemul politic internațional să atingă niveluri de strânsă cooperare și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Școlii Engleze nu se așteaptă ca sistemul politic internațional să atingă niveluri de strânsă cooperare și un grad relativ înalt de securitate, ca acela din societățile naționale stabile ale lumii. Ei spun că politica internațională înseamnă mai mult decât susțin realiștii, dar mult mai puțin decât ar dori cosmopolitiștii. De aceea, putem spune că membrii Școlii Engleze cred că a existat totuși un anumit grad de progres în politica internațională. Natura conceptului de "via media" poate fi explorată mai adânc prin
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
numai posibilă, ci are o importanță vitală pentru a pune capăt luptei pentru putere și securitate. Tensiunea dintre aceste două abordări a fost crucială pentru istoria gândirii internaționale și a fost clar evidențiată în dezbaterile de la sfârșitul secolului XX dintre realiști și idealiști. Caracteristicile acestor dezbateri nu ne interesează în mod special. Este de ajuns de notat că dezbaterea a fost într-o mare măsură în jurul întrebării dacă dezvoltarea unui puternic simț al obligației morale a ființei umane de pretutindeni putea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
al obligației morale a ființei umane de pretutindeni putea fi cheia construcției unor relații internaționale pașnice. Liberalii internaționaliști considerau că realismul a fost nejustificat de pesimist cu privire la fezabilitatea unei schimbări radicale și a dat dovadă de lipsă de imaginație politică. Realiștii considerau că liberalii internaționaliști erau optimiști naivi cu privire la șansele unei noi ordini mondiale bazate pe domnia legii, diplomație deschisă și securitate colectivă, și considerau că ideile lor erau periculoase pentru că ele distrăgeau atenția de la principala sarcină a politicii externe, aceea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
considerau că ideile lor erau periculoase pentru că ele distrăgeau atenția de la principala sarcină a politicii externe, aceea de a asigura securitatea și supraviețuirea statului. Violența anilor interbelici și tensiunile particulare ale erei bipolare au asigurat victoria realismului. Bull argumenta că realiștii se concentrează asupra luptei pentru putere și securitate în sistemul internațional, pe când oponenții lor liberali sau utopiști se concentrează asupra posibilității unei comunități mondiale. Școala Engleză recunoaște că fiecare abordare conține intuiții despre condiția politicii internaționale. Ipoteza realiștilor că statele
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
argumenta că realiștii se concentrează asupra luptei pentru putere și securitate în sistemul internațional, pe când oponenții lor liberali sau utopiști se concentrează asupra posibilității unei comunități mondiale. Școala Engleză recunoaște că fiecare abordare conține intuiții despre condiția politicii internaționale. Ipoteza realiștilor că statele, spre deosebire de indivizii din societatea civilă, sunt obligate să-și asigure propria securitate în condiții de anarhie, este importantă, ca și evidențierea faptului că adversarii caută să se înșele prin manevre dibace, să se controleze și să se domine
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
pe care Școala Engleză o aprobă, în general. Ei argumentează că viziunea utopică a unei comunități universale umane se bazează pe faptul că preocuparea pentru drepturile omului, pace și justiție a influențat multă vreme dezvoltarea politicii mondiale. La fel ca realiștii, membrii Școlii Engleze pleacă de la condiția de anarhie, dar sunt mai înclinați să ia în serios argumentele privind reformele globale, în loc să le trateze drept soluții periferice în politica mondială sau drept căi prin care fiecare stat concurează pentru influență și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Engleză a apărat societatea internațională de aceia ce sunt intoleranți cu deficiențele ei, nerăbdători să vadă schimbări rapide și gata să folosească forța și viclenia pentru a reuni celelalte societăți în jurul ideologiilor lor preferate. Există aici o paralelă cu acei realiști clasici care se opuneau spiritului de cruciadă în relațiile internaționale (vezi capitolul 2 din acest volum). Wight a subliniat întotdeauna că "raționalismul" s-a suprapus cu realismul și revoluționarismul. Noi am văzut un punct de convergență între realism și Școala
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
argumenta că teoria internațională trebuie să evite "sterilitatea" realismului și "naivitatea" idealismului. Școala Engleză poate pretinde că a trecut acest test al unei bune teorii internaționale. Ei au analizat elemente ale societății și civilizației care prezentau un interes scăzut pentru realiști. Deși au fost în primul rând interesați de înțelegerea ordinii internaționale, ei au luat în considerare și posibilitatea dreptății globale, iar unii au argumentat pentru crearea unei ordini mondiale mai juste. Membrii Școlii Engleze nu erau convinși de argumentele revoluționariste
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care poseda o înțelegere bună a naționalismului, a statului și a războiului, nu ar fi trebuit să fie câtuși de puțin surprins de această întorsătură de situație, și cu toate acestea numeroși socialiști erau consternați de acțiunile proletariatului european. Pentru realiști, eșecul de a anticipa acest rezultat demonstrează principalul defect al marxismului reducționismul său economic, așa cum se manifestă el în convingerea că înțelegerea capitalismului ar putea explica misterele lumii moderne și oportunitățile sale politice fără precedent (Waltz 1959: Capitolul 5). Este
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
nu înseamnă că studenții la Relații Internaționale nu au nimic de învățat din marxism. Până destul de recent, exista un consens larg în studiul relațiilor internaționale asupra faptului că marxismul avea puțin, dacă nu cumva chiar nimic, de oferit analistului profesionist. Realiștii susțineau că marxismul privea mai degrabă modul în care societățile au interacționat cu natura decât să tratateze felul în care societățile interacționează între ele, uneori provocând războaie majore. Paradigma producției analiza structura de clasă și conflictul de clasă, mai degrabă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
state și formele capitaliste de producție s-au dezvoltat împreună. Rezultatul acestor evoluții este acela că marxismul nu mai este găsit vinovat de ignorarea puterii de stat și a lumii clasice a relațiilor internaționale, astfel cum este aceasta concepută de realiști. Aceasta nu înseamnă că marxiștii vor concede, măcar pentru o clipă, că relațiile internaționale pot fi reduse la rivalitatea dintre marile puteri de-a lungul liniilor principale ale argumentului lui Waltz (a se vedea Capitolul 3 de mai sus). În timpul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care a dominat cea de-a doua jumătate a secolului au înlesnit definirea disciplinei de către realiști și neorealiști. Recentul reviriment al politicii de securitate națională și războaiele duse împotriva regimului talibanilor și a lui Saddam Hussein i-au încurajat pe realiști să susțină că evenimentele petrecute nu demult au demonstrat încă o dată că politica internațională este "tărâmul recurenței și al repetiției", tărâmul politicii care nu se schimbă în aspectele fundamentale (Waltz 2002). Ei susțin că în anii 1990, o seamă de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
lumina "interdependenței complexe" (Keohane și Nye 1977). Statele erau recunoscute ca fiind actorii principali în politica mondială, dar s-a crezut că interdependența copleșitoare putea să modifice natura și eficiența puterii statale, și că echilibrul puterii militare, îndelung subliniată de realiști, nu va mai determina rezultatele politice, deoarece senzitivitatea și vulnerabilitatea la interdependență produceau noi relații de putere între state. Această provocare pentru realism nu a rămas fără răspuns. Așa cum explică Jack Donnelly în Capitolul 2 al acestui volum, în 1979
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
o astfel de lume, argumenta el, cooperarea între state este în cel mai bun caz precară, iar în cel mai rău caz inexistentă. Theory of International Politics a revigorat realismul, oferindu-le realiștilor o nouă identitate cea de neorealiști sau realiști structurali și o nouă încredere ce friza aroganța. Însă nu toți erau convinși, și criticile au cuprins mai multe fronturi. Cea mai moderată dintre ele a venit din partea noii școli de instituționaliști neoliberali, conduși de Robert Keohane. Îndepărtându-se de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
moderată dintre ele a venit din partea noii școli de instituționaliști neoliberali, conduși de Robert Keohane. Îndepărtându-se de preocuparea sa anterioară legată de relațiile transnaționale și interdependență, Keohane și-a asumat sarcina de a explica cooperarea în condiții de anarhie. Realiștii argumentaseră multă vreme că dacă vreo formă de cooperare internațională era cumva posibilă, acest lucru se întâmpla în condiții de hegemonie, când un stat dominant era capabil să își folosească puterea pentru a crea și a impune regulile instituționale necesare
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
puterii internaționale. Formarea intereselor statelor nu prezintă niciun interes pentru neorealiști. Dincolo de a susține că anarhia internațională oferă statelor o motivație de supraviețuire, și că în timp stimulentele și constrângerile sistemului internațional socializează statele într-o anumită formă de comportament, realiștii nu au nicio teorie legată de formarea intereselor, și nici nu consideră că ar trebui să aibă vreuna (Waltz 1979 : 91-2, 127-8). Mai mult, relațiile internaționale sunt considerate ca fiind atât de strategice, încât neorealiștii neagă de-a dreptul existența
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
al politicii mondiale (Risse 2000). În sfârșit, chiar dacă structurile normative și ideaționale nu afectează comportamentul unui actor încadrându-i imaginația sau impunându-i un tribunal lingvistic sau moral, constructiviștii argumentează că ele pot impune constrângeri importante asupra comportamentului acelui actor. Realiștii au argumentat multă vreme că ideile funcționează doar ca justificări, ca moduri de a masca acțiuni motivate în realitate de pura dorință de putere. Constructiviștii subliniază, totuși, că normele și ideile instituționalizate funcționează ca justificări doar pentru că ele au deja
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
al teoretizării relațiilor internaționale. Există o senzație generală că istoria a readus acest domeniu la problematicile legate de putere, hegemonie și state, iar unii au tras concluzia că acest lucru avantajează formele realiste de gândire. Rămâne totuși să vedem dacă realiștii, constructiviștii sau alții vor produce inovații teoretice semnificative. În multe privințe, lipsa unui răspuns constructivist inovator pentru lumea post11 Septembrie este surprinzătoare, căci multe dintre întrebările mari și importante cu care se confruntă acum comunitatea internațională (și care oferă mari
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]