1,994 matches
-
cu școala... Suntem copleșiți de problemele de serviciu, care apar zilnic. Mai luați-vă și voi un concediu. Poate ar trebui să veniți cu toții la toamnă, să mai stăm și noi la taifas, ca altădată, sub mărul care l-ai sădit tu, știi ce mere gustoase face! Și apoi am scălda o păstrămioară la grătar cu un pahar de must înăsprit... Ce zici?... Știu și eu!? Era un răspuns în care mama lui nu desluși nici o afirmație nici o negație, dar îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
neplăcerile ei. - Matildă!..Matildă!... Dă-mi te rog o lumậnare s-o pun la capul mortului! Gậndul că tractoristul acela s-ar putea face strigoi tocmai acolo, în calea noastră, la porțile magice ale Frenței, mă neliniștea totuși. Aveam deja sădită în mine credința străbună și mi se părea ciudat și în același timp absurd ca mortului să-i lipsească de la creștet lumina. Ore în șir, am aprins lumậnare dupa lumậnare, pentru ca sufletul celui dispărut să-și găsească odihna. Uneori îl
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
Luminița Moldoveanu, autorul declara că nu regretă nimic din ceea ce a trăit și se poate socoti un om fericit: Un colț de rai într-o curte mică, străjuită de meri înfloriți, alintați de vântul care scutură petalele florilor peste lăcrămioarele sădite la rădăcinile lor. O casă frumoasă, modestă, dar aranjată cu gust, cu rafturi pline de cărți și reviste. Acesta este locul în care își duce viața în liniște, trăind din lumea amintirilor, profesorul Alexandru Mânăstireanu, un bătrân vioi, cu o
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
inclusiv măsurarea temperaturii solului. Proprietara mini-grădinii îmi arată și explică totul, în cele mai mici detalii, eu tac și surâd în inima mea, fără răutate, și spun convins și semi-militărește Oui, Madame, compris! În timp ce eram cu mâinile cufundate în pământ, sădeam, am brusca revelație a îndepărtării noastre fatale de ciclul firesc al vieții. Ieșirea din ciclul naturii și intrarea în istorie, în cel mai pur sens dat de Mircea Eliade. Cum poți respecta tu, ca om modern, sărbătoarea Sfintelor Paști, atunci când
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
modul preferat de a găti puiul ar determina rezultate diferite. Multe unități de măsură locale sunt legate În mod practic de anumite activități. Țăranii Marathi din India, după cum observă Arjun Appadurai, exprimă distanța dintre rândurile de ceapă pe care le sădesc În funcție de lățimea palmei, mâna fiind cel mai accesibil instrument atunci când ești pe câmp. De asemenea, pentru sfoară sau frânghie, o unitate de măsură obișnuită este distanța dintre degetul mare și cot, deoarece aceasta are legătură cu modul În care este
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
dreptul să strângă lemn de foc pentru nevoile curente ale familiei, Însă fierarul și brutarul beneficiază de cote mai mari și nu este permisă vânzarea lemnului În scopuri comerciale. Copacii plantați și toate fructele lor aparțin familiei care i-a sădit, indiferent unde cresc ei. Fructele căzute din acești pomi sunt, cu toate acestea, ale oricui le culege. Când o familie taie un astfel de copac sau e doborât de furtună, trunchiul aparține familiei respective, crengile vecinilor din imediata apropiere, iar
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
nu am eu competența necesară. Nu se poate da un răspuns unic și independent de context la această problemă, deoarece orice soluție va depinde de anumite variabile, printre care obiectivele urmărite, culturile plantate și condițiile microlocale În care au fost sădite. Totuși, ceea ce am Încercat să arăt este că policultura merita să fie analizată empiric ca una dintre numeroasele strategii agricole existente, chiar și În condițiile În care se viza obiectivul limitat al producției eficiente, cum a fost În cazul agronomiei
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
de prerie confirmă premisa inițială a lui Darwin, conform căreia ecosistemele mai variate sunt mai productive și mai adaptabile. Specialiștii În ecologie de la Universitatea din Minnesota au comparat 147 de parcele a câte 100 de picioare pătrate, pe care erau sădite mai multe feluri de graminee alese la Întâmplare. „Cu cât pe o parcelă creșteau mai multe specii, cu atât biomasa de plante a fost mai mare, iar cantitatea de azot absorbită În vederea creșterii ei a fost mai importantă”; „cu cât
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
calcul faptul că europenii emigrați și-au elaborat foarte repede propriile metode empirice și, ca toți agricultorii din lume, au fost foarte atenți la ce fac ceilalți cultivatori. În general, nimeni nu vrea să fie nici primul care ară și sădește, dar nici ultimul. Citat În Ian Hacking, The Taming of Chance, Cambridge University Press, Cambridge, 1990, p. 62. De remarcat că, până și În cazul formulei lui Quetelet, calculele Încep cu un eveniment imprevizibil: „ultimul Îngheț”. Cum data ultimului Îngheț
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
tată. Vom face cunoștință cu ei cînd vor veni. Iar dacă-i cunoaștem deja, cu atît mai bine. Și apoi, ce exemplu dăm noi copilului dacă manifestăm neîncredere cu privire la spusele lui?! Nu e o educație pozitivă. E ca și cum i-am sădi în suflet germenii neîncrederii, inclusiv de sine însuși, cu consecințe dezastroase pe viitor. Ne va minți mereu și se va minți și pe sine. Asta dacă va mai avea curajul să scoată capul în lume, unde nimeni nu-i va
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
planul uman și într-un fel mă îndepărtează de „câmpul meu de luptă”, în care singurătatea e cheia unei avansări, nu pe planul lingvistic, ci pe alt plan subtil, acolo unde subconștientul vine pe nebăgate de seamă cu „sămânța lui”, sădind noul, dând peste cap logica mea omenească. Aici mi se pare că e nevoie de singurătate - să nu fii distrat de prezența extraordinară a ființelor umane care sunt, cu și fără vorbire, mistere imense, ambulatorii. Dar pe planul epic am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
lor, cu pretențiozitatea contimporanilor vechi și noi ce i-a avut, deși ele sunt dictate de-un simțimânt adevărat și de o judecată dreaptă, deși a dezvălit cu o claritate naivă acea părticică de filozofie pe care spiritul universului o sădise și în el, totuși puțini știu că el mai trăiește, puțini știu dacă bătrânețea lui e încunjurată de acel respect al societății pe care bătrânii de soiul lui au dreptul de a-l pretinde. Scrierile lui sunt puține la număr
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
superficiali. Valoarea unui învățător n-o poate constata decât un pedagog practic și numai la fața locului, în școală și cu copiii instruiți de acela. Oricare control formal de altă natură este nesuficient - dacă nu periculos. În fine pentru a sădi emulațiunea între agricultori s-au alocat sume pentru reintroducerea espozițiunilor. Această măsură merită toată lauda, iar efectele ei fiind cunoscute ne abținem de la orice observație. Un premiu pentru alergările de cai din țară și reducerea taxelor drumurilor județene sunt asemenea
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
avea nasul lung de-atâta mândrie, și ședea separată de celelalte rude emigrante, într-un fel de furie a efortului făcut în tăcere, iar șirul dublu de pene de pe rochie atârna în două direcții. Iată ce voise ea să ne sădească în suflet, anume că dacă o ascultam ne puteam aștepta la o mulțime de rezultate asemănătoare acestui omagiu public. Ei, acuma mai rămâne să te vedem pe tine acolo sus pe scenă la anul, mi-a zis. Dar acest lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ceață. Abia dacă se auzea, când și când, sirena de ceață de la intrarea în port. În rest, liniște. Casa era departe de port. Poate de asta întârzia. Promisese că vine de Crăciun. Nu împodobise bradul era bradul pe care-l sădiseră împreună, când se născuse copilul. Și în fiecare an îl împodobeau împreună, de Crăciun. Acum erau amândoi plecați. Dimineața se uitase la brad. Crescuse înalt, frumos și drept. Ceața care se răsucea în jurul lui părea că-i taie ori o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
încet, cu mers domol, să nu deranjeze tăcerea. Mama, biata de ea, nu cred că ți-o mai amintești, spune Săteanu privind în urma fetei mă lua mereu de mînă și mă ducea în grădină să-mi arate perii și merii sădiți de ea. Lua primăvara cazmaua și pleca în pădure să aducă puieți sălbatici. Îi sădea, îi uda, iarna îi îmbrăca în coceni de porumb să nu-i roadă iepurii, după doi ani îi altoia; rodeau după cum erau altoiți... Ce prostie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ți-o mai amintești, spune Săteanu privind în urma fetei mă lua mereu de mînă și mă ducea în grădină să-mi arate perii și merii sădiți de ea. Lua primăvara cazmaua și pleca în pădure să aducă puieți sălbatici. Îi sădea, îi uda, iarna îi îmbrăca în coceni de porumb să nu-i roadă iepurii, după doi ani îi altoia; rodeau după cum erau altoiți... Ce prostie să n-o las să dea unde se simțea în stare! Orgoliu! Să se facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Doina nu-i a mea? De la dumneavoastră! răspunde Mihai la fel de nervos, văzîndu-și de drum. Odată, mai de mult, la un pahar, ați exclamat: "Și ce dacă nu-i a mea?!", iar aseară ați reînnoit afirmația, amintindu-vă cum mama dumneavoastră sădea pomi, îi îngrijea, îi altoia... Poate că aveți dreptate face Mihai un gest de încuviințare, așezîndu-se înapoi la birou, față în față cu Săteanu -, asemănarea cu Aglaia vine din acel altoi de spirit... Tac împreună mult timp, fiecare cu gîndurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
nu eram convins că-l pot instrui pentru a deveni un al doilea eu, mica noastră firmă avea să dispară, cu siguranță, odată cu mine, iar acea fărâmă de realitate, care însemna puterea de discernământ a gustului pe care tata o sădise și o educase cu multă grijă la fiul său, va pieri pe vecie. Până la întoarcerea lui Mytten, adjunctul meu cel chiulangiu, cele două secretare, domnișoara Hernshaw și domnișoara Seelhaft, se puteau descurca singure de minune. Le apreciam pe aceste fete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
sale au fost respinse de Comitet.) În orice caz, locul, cu șirul lui dublu de coloane și scările de marmură care coboară în apa caldă și limpede, are un farmec anume, știrbit în oarecare măsură de aglomerarea urâtă a plantelor sădite în ciubere. Baia Interioară era adeseori închiriată pentru petreceri particulare, dar după un anumit chef despre care s-a scris în ziarele naționale, s-a renunțat la acest obicei. În partea stingă a promenadei se deschide o ușă care duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
adeseori, în meditațiile lui torturante. Nu era vorba numai de faptul că John Robert „îi ruinase viața“ sfătuindu-l să renunțe la filozofie și îndepărtându-l, în felul ăsta, de la o carieră academică. Dar John Robert îi rănise mortal sufletul, sădindu-i în același timp eterna nevoie de a fi justificat, de a fi tămăduit sau mântuit de însuși călăul său. Cel care-l rănise și numai el îl putea vindeca. Ce anume fusese, cum și când se întâmplase, îi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
e atât de greu să mă mai dezleg; M-am schimbat. El m-a făcut să nu mi-o mai pot scoate din minte. Pur și simplu, nu pot să scriu o simplă scrisoare și să dau totul uitării. A sădit ceva în mine, ceva care crește ca o buruiană otrăvitoare. E degradant să mă las atât de copleșit! Probabil că ea mă urăște. Și, pe de altă parte, pe mine mă sperie, pare o fată nefastă, un fel de păpușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Pe tine cum de te mai rabdă pământul, băi puturosule? Faci umbră degeaba țărânii! Omului i-a fost menit să lase ceva În urma lui, nu numai haznale pline cu căcat. Tu ai crescut un copil, ai ridicat o casă, ai sădit un pom sau măcar ai de gând? Nici vorbă! Mătăluță bei vinișor, tragi tutun pe nas, scrii poezele de doi bani bucata și te Închipui buricul universului. Te-ai rușinat, nu-i așa? Și te-a apucat o asemenea scârbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
și sociale, devenind mai mult sau mai puțin fidelă noilor principii ale politicilor religioase comuniste: „Clerul român trebuie să urmeze exemplul clerului ortodox din Uniunea Sovietică, deoarece partidul clasei muncitoare nu poate rămâne indiferent la diversele prejudecăți și opinii mistice sădite în rândurile muncitorilor de către regimul burghezo-moșieresc“30. Noile principii fixate de puterea politică păreau să nu deranjeze cu nimic ierarhia ortodoxă care, într-o ședință a Sfântului Sinod din 18 octombrie 1948, • Ibidem, p. 168. • Mircea Păcurariu, Istoria Bisericii Ortodoxe
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
ceea ce vedem sau ne imaginăm astfel este adevărat. Însă ea ne spune că toate ideile sau noțiunile trebuie să aibă un fundament de adevăr. Căci n-ar fi posibil ca Dumnezeu, ființă cu totul perfectă și adevărată, să le fi sădit În noi fără ca ele să fie adevărate; și fiindcă raționamentele noastre nu sunt niciodată atât de evidente, nici atât de complete În timpul somnului ca În starea de veghe, deși uneori ceea ce ne imaginăm este tot atât de viu și expresiv, rațiunea ne mai
[Corola-publishinghouse/Science/2004_a_3329]