1,471 matches
-
animată. Uneori își întrerupe momentele de distracție printr-o întoarcere bruscă și cordială spre mine, însoțită de un "da" rostit încet și repede, confirmând fără necesitate cuvintele mele. Femeia asta tânără și curioasă de viață și de stări sufletești mă scrutează necontenit, fără să aibă aerul. Eu îmi îngroș cât se poate epiderma sufletului, s-o fac impermeabilă. Dar cu femeile jocul e pierdut întotdeauna. Ele privesc în sufletul bărbatului ca într-o vitrină. Manejul e interesant. Dar, în definitiv, n-
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
Acest incident, probabil cu totul neînsemnat în univers, îmi paraliză inteligența. Doamna M... abuzează de regimul vegetal. Îi recomandai, cred, o alimentație mai sub-stanțială. Adela își isprăvea toaleta. Pe fața femeii din oglindă se zugrăvea interesul intens cu care o scruta femeia din odaie. Când veni, în sfârșit, în balcon, cu o pelerină mică pe umeri, cele două puncte de lumină din ochi se jucau cu impresia pe care ea bănuia că mi-a făcut-o pe când dădeam consultația medicală doamnei
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
punctul luat drept reper, orizontul s-a deplasat. Asemenea linii imaginare sunt înseși rândurile din a căror suprapunere se alcătuiește cartea, orizontul atins al lecturii. Cititorul nu-și poate depăși condiția decât într-un singur sens, printr-o lectură "vizionară": scrutând, prin fanta-vizor deschisă între două rânduri, neantul. Mihai DINU GHEORGHIU, Ibrăileanu. Romanul criticului, Editura Albatros, București, 1981, p. 136-155. OMUL DIN GÎND ȘI FICȚIUNE Amintirile, prin statutul lor, reprezintă o cheie pentru descifrarea unei personalități așa cum vrea ea să pară
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
-l atârna Înfățișa o farfurie zburătoare planând deasupra New York-ului. Din ea izbucneau raze. ― Venit pentru slujbă? ― Da. Sunt mătăsar. Am multă experiență. Știu să produc mătasea, să fac crescătoria de viermi, să țes... Sora Wanda se răsuci În loc. Îi scrută chipul Desdemonei. ― Avem o problemă. Ești ce? ― Sunt grecoaică. ― Grecoaică, hm. Asta-i ceva alb, așa-i? Te-ai născut În Grecia? ― Nu. Din Turcia. Venim din Turcia. Soțul meu și eu, la fel. ― Turcia! De ce nu spui așa? Turcia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
zona sufrageriei. Și, după cum puteți vedea, casa are o mulțime de ferestre. ― Ba chiar este toată o fereastră, domnișoară Marsh. Milton se apropie de geam și privește curtea din spate. Între timp, la câțiva pași În spatele lui, domnișoara Marsh Îl scrutează atentă. ― Pot să vă Întreb În ce domeniu lucrați, domnule Stephanides? ― În domeniul restaurantelor. Încă o Însemnare În carnețel. ― Să vă spun ce biserici avem În zonă. De ce religie sunteți? ― Eu n-am de-a face cu treburile astea. Soția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
DJ. Vocea ta e una subțire, de tenor. Dacă vrei să ți-o tragi, mai bine ai Învăța să cânți. Începu să râdă, rânjind spre mine. Ochii săi Însă nu arătau nici un semn de veselie, ci erau duri și mă scrutau Îndeaproape. Conducea cu o singură mână, mâncând fulgi de cartofi cu cealaltă. ― De fapt, vocea ta are o nuanță neobișnuită. E greu de spus ce anume. Era mai bine să tac din gură. ― Câți ani ai, Cal? ― Tocmai ți-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
se găsesc fructele și boabele.) De ce bărbații nu găsesc niciodată lucrurile prin casă? Pentru că au un câmp vizual Îngust, folositor În depistarea prăzii.) Cum de găsesc femeile lucrurile atât de ușor? (Din cauză că, pentru a-și proteja cuibul, erau obișnuite să scruteze cu privirea un perimetru larg.) De ce femeile nu sunt În stare să parcheze lateral? (Pentru că nivelul scăzut al testosteronului inhibă capacitatea de orientare În spațiu.) De ce nu cer bărbații indicații pe stradă? (Pentru că a cere indicații e un semn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cele trei femele și apoi, mai leneș sau mai demn, masculul, s-au oprit în fața noastră 54 și ne-au privit, secunde întregi, cu gravitate. Cristina și cu mine încremeniserăm. Eram niște prăpădiți pe lângă marile și minunatele ființe care ne scrutau de după curbura moale a sticlei. Foarte curând s-au plictisit de noi și și-au reluat rotirile și răsucirile, atingerile delicate și jocul privirilor. Apa nu se clintea, nu făcea bule de aer sau vârtejuri la alunecarea lor. în bazin
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
are fundații, neavând un subconștient. încotro se va îndrepta însă Poetul, văzând că nu-și află locul în stupul cetății ideale? Cred că ar merita să-i urmărim traseul ulterior. Întorcând spatele filozofilor-legiuitori, el își scutură praful de pe sandale și scrutează orizontul. Patru cetăți "imperfecte" se profilează pe cer. în prima, cea aristocratică, Poetul nu prea are ce căuta. Este cetatea faptei, a armelor, și când armele vorbesc... în a doua cetate, stăpânită de o oligarhie plutocratică, artistul va decora sălile
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
un ziar - de fapt, studiindu-i pe ascuns, de la distanță. Oare o iubea sau nu? Era prima oară când chiar arătau ca un cuplu. Se bucură pentru prietena ei. Singură În avion, Kitty se Întoarse spre hubloul rotund din stânga ei, scrutând cerul plin de stele, În timp ce mintea Îi era cotropită de Întrebările care năvăleau nebunește. Ce avea să facă În următoarea etapă a vieții ei? Nu o interesa nimic În mod special, nu avea nici un scop care să o pună În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
de lângă piscină. — Nu ți-ai găsit prietenul, zise Charlie, accentuând ironic cuvântul „prietenul“, când o văzu Întorcându-se cu mâna goală. Mai e un bar mare, Înăuntru. De fapt, acela e barul principal. Kitty se duse la barul principal și scrută mulțimea, până când ochii ei și ai lui Matthew se Întâlniră. Era la bar, pe un scaun Înalt, vorbind, după cum avea să afle ea, cu un australian mai În vârstă și cu fiul acestuia. — Bună... credeam că nu mai vii, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
de mână, privindu-i pe ceilalți pasageri care Își așteptau bagajele de la cală. Nu putea ajunge În Manhattan decât dacă Împărțea un taxi cu cineva. Șansele de-a găsi pe cineva care mergea În Upper East Side erau destul de scăzute. Scrută mulțimea, Încercând să descopere o persoană abordabilă. Observă o negresă Înaltă, frumoasă, cu o valiză mică. — Bună, mergi cumva În Upper East Side? o Întrebă precaută. Fata o privi cu ochii ei frumoși și zise: Da, foarte În nord. Vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
deschisă - despre noaptea aceasta care se furișează duminica la ora două după-amiaza după perdele ca o pisică (ireală, străvezie, amenințătoare), ca un linx ce-i învăluie tiptil pe ei, pedestrașii verzi, încă inerți, încă ridicoli de mici, ce par să scruteze întinderile nesfârșite ale tundrei, fără vreun reper real, fără să poată spune dacă sunt vii sau dacă sunt morți, atât timp cât însuși Dumnezeul lor nu a hotărât vreun gest, nu a poruncit nimic decât nopții să se apropie, iar ea s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
care a bănuit ori s-a temut că ochii mei se vor întuneca), i-a mai trecut mâncărimea aia pe dinăuntru. ...uite că am fumat trei țigări, nu una, iar tata s-o fi săturat să mă aștepte și să scruteze de unul singur negura vremurilor, închipuindu-și cum ar fi curs viața lui (și a noastră, a tuturor) dacă la șutul ca din tun al lui Tătaru I mingea nu s-ar fi oprit unde s-a oprit, ci ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
eu sunt doctor, medicul teatrului. Am văzut cum șovăiai pe scenă, cum te clătinai ca un om lovit sau beat. Cei mulți au crezut că e modul dumitale, manierat și exagerat, de a mulțumi la aplauze, însă eu (și mă scrutează viclean ca judecătorul care intuiește crima), eu știu, e vorba de altceva... (Aplauze) Oximoronul "tăcere asurzitoare" (ales și de poeta Magdalena Ghica O tăcere asurzitoare, poezii, București, Cartea Românească, 1980) este deosebit de sugestiv pentru lirica lui Botta. Evocă tăcerea înspăimântătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
de condițiile dificile de transport, specifice anului 1948 și zonei montane, fiind nevoită, bunăoară, să petreacă laolaltă cu cei doi tartori o noapte Întreagă Într-o cameră a unei case țărănești din satul Laz, localitate În care o țigancă Îi scrutase viitorul, În urmă cu vreo trei luni. Dar să nu anticipăm mărturisirile autoarei. Ancheta, una de tatonare, Începuse chiar pe drum. Este dusă nu numai pe jos, ci și cu un autobuz, golit cu forța de călători și rechiziționat de
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
totului tot, domeniul emana un aer sinistru și impunător, care nu era în nici un caz atenuat de prezența unei bisericuțe ascunse în stânga, după niște copaci, și un cimitir neîngrijit ce se întindea dincolo de un vechi gard de fier ruginit. Eva scrută locul cu privirea de lângă salcia plângătoare și tocmai se pregătea să-și părăsească adăpostul, când ferestrele franceze se deschiseră și un bărbat ieși pe terasă cu un binoclu, uitându-se lung prin el înspre Eel Stretch. Bărbatul purta o sutană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
recunoștință. Ce ironie stupidă! A te încrede în oameni e bine, a nu te încrede e și mai bine. Vestesc pe acei nerecunoscători că exist, și că-n fiecare dimineață mă ridic din pat în picioare, cu dorința de a scruta noi orizonturi. Totodată, transmit mesajul meu planetar pudibund, prin acest volum, că mi-am regăsit identitatea prin scris, însoțit de un entuziasm aproape juvenil, chiar dacă timpul nestatornic mă împinge din urmă. Neașteptata revelație o datorez întâmplării stranii, petrecute în compania
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
cu zel nesmintit. Aici se cuvine să întrerup puțin epicul și să fac o buclă, nu neapărat narativă. O puteți lua ca pe-o simplă compunere despre ce-am cărat cu mine (în tren, pe jos și-n mașină). Dar scrutată în adânc, descrierea aceasta - fie și restrânsă, pentru că n-am unde să mă desfășor - spune multe și-ascunde un secret. Deși o parte din el s-a deslușit acum un an în Ultimul sufleu la Paris. 69 de rețete culinare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
pe urmă cei din spate îndatorați erau să stea în dreptul celui din față, în așa fel încât privind noi, precum filosoful îndrăgostit de universalii, dintr-o parte să vedem șirul bine aliniat și mai lung al grupelor, iară din față scrutând, alta să nu ni se arate decât șirul mai scurt al celor trei grupe: iară pistolarul doi din prima grupă să aibe în spate, nevăzuți, pe ceilalți pistolari asemenea. Unul și Multiplu. Acu e adevărat că același moș filosoful zice
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
secții spitalicești, mi-au năvălit în minte cum s-au dedat țărișoara noastră cu soliile timișorene care în felul capichehăilor celor de demult băteau mătănii pe la Înaltele Porți, pe dinaintea bineprimitoarelor sofale, și cât de așteptată era solia lor, cum era scrutată cu meșteșug dobândit prin ani desaga ghiaurului din vilaietul timișan și cum pe dată Măritul Sultan (tovarășul sau tovarășa cutare) își chema imbrohorul (citește secretara) și la un semn zahereaua lua calea zahanalei. Mult mă podidește nostalgia că toate astea
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
radio Luxemburg sau acela de la Metronom, emisiunea eroului Cornel Chiriac de la "Europa liberă". Atunci mi-a fost dat să aud cum că moșul nonagenar a fost în junețea dumisale în America. Tare m-am bleojdit la el, tare l-am scrutat neîncrezător când mi-a transpus în narațiune, în diegesis și mimesis, cum anume a fost să fie el în America de peste ocean. Cu mână tremurătoare i-am turnat în păhăruțul cel mititel țuică de prună ca să-mi povestească despre valurile
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
Capitala. Vântul scutura, după popasuri egale, coamele pomilor, făcând un tumult nevăzut, și numai întunecarea și reaprinderea unui lan de stele dădea trecătorului bănuiala că mari vârfuri de arbori se mișcau pe cer. Tânărul mergea atent de-a lungul zidurilor, scrutând, acolo unde lumina slabă a felinarelor îngăduia, numerele caselor. Uniforma neagră îi era strânsă bine pe talie, ca un veșmânt militar, iar gulerul tare și foarte înalt și șapca umflată îi dădeau un aer bărbătesc și elegant. Fața îi era
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
izbucni Aglae iritată, joci, sau nujoci? Văd că te zbenguiești cu fetele. Simioane, strigă ea, aruncând ochii spre fundul odăii, tu ce faci acolo? De ce nu te duci să te culci? Omul cu broboadă și mic barbișon, care broda și scruta din când în când pe Felix, scoase un scurt mormăit. Zarurile începură din nou să cadă. G. Călinescu Părăsit de toți, obosit, Felix examina mediul în care căzuse; Otilia îl surprinsese de la început și n-ar fi putut spune ce
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
grădină. Marina făcu spre Felix un mic semn, cu înțelesul că Otilia nu-i în deplinătatea facultăților mintale. Otilia uită după aceea de gospodărie și începu să cânte nebunește la pian. Fata se interesa de aproape de activitatea lui Felix, îi scruta mereu intențiile, îi aducea cărți și, când nu le avea ea însăși, mergea nu se știe pe unde și le împrumuta. - Vezi tu, zicea ea cu o comică maternitate, eu mi-am pus în gând să scot din tine un
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]