1,020 matches
-
ducă, prozaic, acasă? Absorbit de aceste gînduri, Arthur Rowe nu băgă de seamă că ultimii căutători de comori se Îndreptau spre poartă și că sub platanii Înalți nu mai rămăseseră, În afară de el, decît tarabagiii. CÎnd Își dădu seama, se simți stînjenit, aidoma ultimului mușteriu rămas Într-un restaurant sub privirile fixe al ospătarilor. Dar n-apucă să ajungă la poartă, căci pastorul Îi aținu calea, spunîndu-i foarte jovial: Nu cumva te grăbești să pleci cu trofeul ăsta?! — E foarte tîrziu. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
și apoi, despre bombă, Rowe spuse: Toată povestea asta mi-ar fi ieșit din minte dacă ceaiul de atunci n-ar fi avut un gust cam ciudat. — Pesemne, un efect al imaginației... Nu, cunoșteam bine gustul... era măselariță, mărturisi Rowe stînjenit. — Individul a fost omorît? — L-au transportat la spital, dar azi-dimineață cînd m-am dus să-l văd nu mai era acolo. Suferise doar un șoc, iar amicii veniseră să-l ia. — La spital i s-a Înregistrat, desigur, numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
mele sînt Întemeiate, au să Încerce să mă omoare, pentru că, deși cozonacul nu mai există, am știut de existența lui și de intenția unor persoane de a intra În posesia lui. Așa că asta trebuie să facă Jones - să mă păzească. Stînjenit, Jones tușise, frămîntîndu-și pălăria pentru a atrage atenția patronului său. — Ce-i, A-2? Îl Întrebă domnul Rennit. — Nu se poate, sir, răspunse Jones. — Cum așa? — E contrar uzanțelor, sir. — SÎnt de acord cu Jones, spuse domnul Rennit. Totuși, În ciuda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
să revenim la ce-a fost. N-are rost să stăm așa. Hai, șezi aici. Să Închidem amîndoi ochii și să ne prefacem că trăim În zilele de dinaintea exploziei acelei bombe. Despre ce-mi vorbeai atunci? Anna se așeză, tăcînd stînjenită. — Nu plînge! exclamă el, uimit. — Era vorba să Închidem, amîndoi, ochii... — I-am Închis. Salonul luminos și artificial, unde se simțea atît de străin, nu se mai vedea; dispăruseră și revistele cu coperte lucioase, și scrumierele de sticlă. Întunericul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Ce te făcea să crezi că te voi găsi? — Poliția n-a fost Încă desființată. Acum, ne țin sub supraveghere biroul. Rowe intră după ea. Nu așa Își imaginase el atunci - sub vraja ciudatei sale aventuri - scena revederii. Păreau foarte stînjeniți amîndoi. Ușa era acum Închisă, dar nu se simțeau aproape unul de altul - era ca și cum ar fi fost Înconjurați de o sumedenie de oameni cunoscuți. Își vorbeau În șoaptă, parcă Înadins ca să nu-i deranjeze pe oamenii aceia. — Ți-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
înduioșat șil condamnai pe individ. Înfiptă în rama oglinzii, o fotografie mică o înfățișa pe Patricia pe vremea cînd era copil. Valul care îmi umfla inima dădu să-mi spargă din nou pieptul. Cînd pălăvrăgeala începu să se subție, oarecum stînjeniți răsfoirăm caietele. Amîndoi am fumat o țigară proastă; ni se părea că viciul acesta ne apropie mai tare. Cochetă și totodată sinceră, purtarea fetei mă tulbura. Patriciei îi plăcea să flecărească. Cu o frivolitate care începuse a fi încîntătoare, îmi
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
fătat. Era rece și, din grajdul friguros, dînsa aducea la mine vietatea umedă care mirosea grețos. În căldura dospită a bucătăriei lelea Ghența adormise demult cînd, lîngă animalul puturos, eu încă mai aveam insomnii. Mă simțeam atras de acești oameni. Stînjenită că într-o zi nu avusese timp să gătească, lelea Ghența m-a poftit să gust din niște turte coapte pe plită. Erau din aluat negru, proaspete și sărate; și bunica mea făcea turte cu lapte fiert în ceaun. A
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
standardele noastre din acea vreme, ci În general vorbind. Pe atunci, păstorea deja o mulțime de firme, o grămadă de brand-uri, ca să vorbesc ca la carte. Firmele creșteau, banii curgeau, iar Sorin trăia onorabil din renta generoasă a unchiului. Stânjenit oarecum de această prosperitate, dar onorabil și cu intenții de mai bine. Nu s-ar fi angajat Însă În afacerile unchiului, credea În destinul lui de artist. Un artist care știa Însă destul de bine cum se fac banii. Cunoștea piața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
era cea mai cunoscută, avusese parte chiar de o oarecare vogă, Însă chiar nu știam atunci În ce fel i-am fi putut valorifica talentul. Noi eram literați. În plus, era și singura femeie din grup, ne simțeam un pic stânjeniți, nu prea mult, e adevărat, și de fapt nu din pricina sexului, ci mai degrabă din cauza faimei Andreei. Eu, cel puțin, eram În situația asta, fiindcă-i văzusem filmul și-mi plăcuse. Fusesem de-a dreptul impresionat. I-am și spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
s-o stârnesc. Și nici dacă e cazul să. CAPITOLUL XI. ÎN CARE APAR DIN NOU PROBLEME CU BANII - Am ajuns la fundul sacului! ne anunță Florin Într-o după-amiază, pe la Începutul lui august. Anunțul fusese făcut cu un glas stânjenit, dar ferm, de parcă lui Florin i-ar fi părut rău că ne strică distracția, fiindcă vedea și el că În acea după-amiază eram puși pe chef. Un scurt istoric al problemei Gata! Nu mai aveam bani, care va să zică. Eram oare surprinși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
tot o repetiție generală. Pe lângă asta, Însoțit de afro-american, aveam toate șansele să par inofensiv fiindcă, În cazul În care Pârvu ar fi descoperit În mine pe fostul elev, escortat de un negru eram destul de exotic ca să nu fie omul stânjenit că ne Întâlneam acolo. Sau ca să intre la bănuieli, deși nu credeam că aflase de apartenența mea la C.a. Am ajuns primul, conform planului. M-am așezat pe o canapea, lângă mine s-a așezat Viviana, am acceptat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
următoare urca dealul spre biserica cimitirului. Însingurată, ascuțită, între copacii bătrâni și cortegiul cu mortul încă viu cu doar câteva ore în urmă. Împrejurări care trecuseră brusc din filele cărților în lumina crudă a zilei, ca o somație. O asculta, stânjenit, neștiind cum să primească darul atâtor confesiuni. Exista vreo legătură între schimbările neplăcute ale chipului acum urâțit, uscat, cu pomeții ascuțiți, cu fălcile și bărbia prea osoase sub cearcănele adânci, de strigoi, și această exagerată și revendicativă atenție acordată senzației
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
deconectează circuitele... Colegul se oprește, privește buzele celuilalt, uscate sub mustăcioara îngustă. Colegul colegului se oprește și el, obligat să-i primească iar întrebarea. — Spune-mi, ce s-a întâmplat în vară ? De ce m-ai ocolit atâta vreme ? Celălalt roșește, stânjenit. Caută cuvântul, primul cuvânt. Explică potolit, cu pauze. Caută cuvintele potrivite. Îi văd, îi aud. Văd deja mașina gonind spre întâlnirea fatală, văd fiara apropiindu-se. Sunt un pieton, printre pietonii grăbiți, ca și ei. Îi văd, îi aud, văd
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
drept tras rigid spre spate. Chiar sub ochii polițistului care-l clătina de umăr, fața bărbatului se făcu cenușie. Între timp cîțiva oameni se desprinseseră din mulțimea care forfotea Întruna pe platformă și se opriseră să privească insistent, curioși și stînjeniți, apoi dăduseră să plece și fuseseră nevoiți să se Întoarcă. Acum cîțiva stăteau pe loc și se uitau, fără să spună nimic, schimbînd Între ei, din cînd În cînd, priviri neliniștite și stînjenite. Știam cu toții că omul murise, cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
se opriseră să privească insistent, curioși și stînjeniți, apoi dăduseră să plece și fuseseră nevoiți să se Întoarcă. Acum cîțiva stăteau pe loc și se uitau, fără să spună nimic, schimbînd Între ei, din cînd În cînd, priviri neliniștite și stînjenite. Știam cu toții că omul murise, cel puțin așa cred. Între timp sosise Încă un polițist, care vorbea Încet cu primul și se uita și el la mort, se apropiase să-l miște de umăr așa cum făcuse și celălalt, și, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
caraghios? Pentru mine, nu există decât două soluții, băiete. Să nu mai știi ce vrei ori să nu te mai intereseze nimic. Se auzeau acum bătăile cavernoase ale pendulei cu ramă de sidef, din perete. Julius se foi, o vreme, stânjenit. Ar fi vrut să spună că orice șansă dispare abia după ce te dai bătut. Până atunci, poți să mai speri. Nu găsea, însă, vorbele cele mai potrivite. De aceea îi fu recunoscător bătrânului "stîlp al tavernelor" din Asybaris, când acesta
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
rost, trimițîndu-l, de câte ori era nevoie, să cutreiere satul cu goarna în mână și să anunțe ce trebuia adus la cunoștința tuturor. El ținea loc de ziar, de aparat de radio, de Monitor oficial. Colinda, conștiincios, toate ulițele cu mersul lui stânjenit de un defect care-l făcea să șchiopăteze și, la fiecare răspântie, se oprea, ducea goarna la gură, scoțând niște zbierete metalice, după care trăgea aer în piept, se proptea mai bine pe picioare și începea, plin de importanță: "Oameni
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
la masă. — Prea bine, domnule, spuse el, pornind agale spre ușă. — Ce vom avea la masă? — Găină, spuse Pyles, fără să se întoarcă. Phoebe și Roddy erau din nou singuri. Se lăsă o tăcere penibilă, apoi Roddy, spuse râzând cam stânjenit: — Ar trebui să-l concediem. Dar nu știu dacă am găsi pe altcineva să aibă grijă de o casă ca asta. Crezi că ar trebui să mă duc să-l văd pe tatăl tău? Poate l-aș putea ajuta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
cu tine - care bărbat sănătos la cap n-ar vrea? - și știam că singurul mod în care... te puteam convinge era să mă ofer să te ajut în carieră. Ceea ce am, desigur, puterea s-o fac. Dar problema este - râse stânjenit, trecându-și mâna prin păr - vreau să spun că nu-mi face plăcere să recunosc că părerile surorii mele ar putea avea vrea influență - dar, auzind-o cum delirează, mi-am dat seama că și ceea ce am considerat eu sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
n-aș vrea să intervin între tine și muza ta. Dar dacă lucrezi la o nouă carte, trebuie să-mi promiți ceva. — Ce anume? — Că voi fi prima persoana care o va citi, după ce o vei termina, desigur. Am zâmbit stânjenit. — Dar e un proiect pe termen lung. Nu cred să vadă lumina zilei decât peste câțiva ani. Între timp, trebuie să mă gândesc la altceva. Am în plan să pătrund în domeniul nonficțiunii. Nu-ți puteai da seama după expresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
toți stîlpii de care se rezema amintirea timpului de tinerețe petrecut la Începutul profesiunii mele În acele locuri erau acolo. Fiica Anei și cu soția lui Lung serveau, aveau grijă de toate cîte mărunte ale acelei seri. Lung se simțea stînjenit, timid În lumina odăilor, În vorbăria și rîsetele noastre, - și eu Împotriva etichetei de musafir, ignorînd cuviincios pe gazde, ciocnii cu el mai Întîi, anume pentru a-i stinge complexele, Însă el se intimidă și mai mult, nu știa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
bine. Au scos-o ei și au pus-o din nou, că eu nu mai puteam nici măcar să mă uit, și au așezat-o Într-o perspectivă á la Chirico. N-am comentat ca să nu-i fac să se simtă stînjeniți, doamnele În capot sînt foarte sensibile la nume străine, În special cînd mănîncă dulciuri. Uneori mi se pare totul atît de absurd, Încît Îmi vine să rîd. Însă mă abțin. Mi-au bătut covoarele. Mi-au adus franjurii intacți și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
D-ta. (Îmi amintii scena, penibilă, a întîlnirii din mașină.) Mă privi o clipă, figura i se descompuse de o frică aproape carnală, buza îi tremură și fugi pe coridor, fără să-mi spună un alt cuvânt. Intrai în cameră stânjenit. Mă hotărâi să-i spui inginerului toate acestea, să-i mărturisesc cit de încurcat sunt, să-i cer să mă învețe ceva. La câteva zile după aceea, când eu mă întorsesem de în birou și stăteam trântit pe pat, obosit
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
fi fericit decât într-o dragoste perfectă și nu găsesc asemenea dragoste decât aici, aici, în casa, în cartierul ăsta... Vorbisem aprins, sincer, revelîndu-mi mie însumi anumite gânduri, pe care nu le întregisem pînî atunci. Harold mă privea surprins, amuzat, stânjenit. Nu avea ce să-mi răspundă, pentru că nu pricepuse mai nimic din acea "moarte a continentului alb", care mă obseda pe mine de atâția ani, și apoi, nici nu avea chef de vorbă, nerăbdător fiind să plece și să soarbă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
e bolnavă și că de ea are grijă un cumnat al lui, negustor în Kalighat. ― Treizeci de rupii ți-e de-ajuns? îl întrebai și, fără să mai aștept răspuns, am scris cecul și i l-am dat. Îmi mulțumi stânjenit și începu să vorbească iar de Maitreyi. L-am rugat, stins, să plece. ― Khokha, mi-e somn, mă doare capul... *** Seara, vestite de Harold, au venit fetele să mă vadă. Au pus patefonul în hall, au comandat whisky și oranjadă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]