1,138 matches
-
la urmă, nu se mai știe nimic, iar binele și răul sînt stîlcite în așa hal, încît nu-ți mai trebuie nici de un fel să te saturi și de unul și de altul. Cînd se ajunge aici înseamnă că ticăloșia a izbîndit, că oamenii lasă de la ei și așa ajung să se cufunde încetișor, pe nesimțite, dar definitiv, într-o bălăcăreală în care toată lumea este de acord că adevărul trebuie să triumfe, însă toată lumea e mînjită cu minciună și poltronerie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
bine o discuție cu domnișoara, exista între ei o înțelegere tacită ca toate lucrurile importante care privesc așezarea să fie măcar aduse la cunoștința celuilalt. În privința lui Pangratty chiar au hotărît împreună ce au de făcut. Fusese aproape ca o ticăloșie pusă la cale de ei amîndoi și se știe că nimic nu ține mai legat doi oameni decît așa ceva. De lucrurile bune te poți lepăda, poți renunța la ele ca să fii iarăși liber, de unul singur, pe cînd cu celelalte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
putea răpi, care te putea face să crezi că ei, Vulturul Alb, nu sînt altceva decît niște martiri ai bunei-credințe, ai iubirii de țară, de adevăr, de dreptate. Și poate și erau, măcar unii dintre ei. Aici stăteau nenorocirea, crima, ticăloșia. Că erau cinstiți și voiau binele, dar se găseau angrenați într-un mecanism infernal, o organizație care n-avea nimic din toate acestea cinste, adevăr, iubire de țară, dreptate. Iar ca să vezi în totul pădurea, trebuia să nu rămîi vrăjit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
curaj și iubire de Țară. Trebuia să se aștepte bietul Bîlbîie la nenorocirea sa pentru că nimeni dintre muritori nu face un lucru judecîndu-l din capul locului ca fiind rău, de neiertat. întotdeauna va exista o scuză, o motivație pentru orice ticăloșie. Iuda însuși își putea justifica vînzarea prin aceea că numai prin jertfa sa (orice trădare este un act nemilos, violent în primul rînd față de cel care o făptuiește!), că numai luîndu-și asupra sa povara îngrozitoare a vînzării îl poate ajuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
urâte la adresa mea, prevestiri că o să mor într-un șanț... Ce eram eu? Ei, ce credeam că sunt? Era singura întrebare care m-a împiedicat să ies imediat afară. De unde să știm noi ce suntem?! Marile întrebări le pun și ticăloșii, cu un aer triumfător. Cine poate să răspundă? Nu pentru ei, ci pentru mine. Ce era mai curios, și ceea ce mă reținea, era faptul că nu se înțeleseseră între ei dinainte, reacționaseră cîteștrei spontan îndată ce mă așezasem la masa lor
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
e zadarnică și că el nu s-a născut să îndrepte ceea ce e iremediabil pierdut de la natură; fie asta pentru idealiștii care recuperează unul în viață și acela îndoielnic, în loc să-și îndrepte efortul spre cei care sunt doar fragili, expuși ticăloșiei umane) ci pentru sine, pentru bănuiala că poate să comită o greșeală ireparabilă: de ce ai fost numit director al unei școli în care peste trei sute din cei mai buni copii ți-au fost încredințați? Mă simțeam rău în fața acelui bărbat
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o va ridica... Nu-i trebuia pentru asta decât să-și urmeze sentimentul care îl stăpânea, el însuși fiind singur și nefericit... Ca să aflu apoi, când ea vine la el, că totul fusese un joc, o înscenare a unui ticălos, ticăloșie de care era conștient, era propria sa natură... Da, dar nu a sa propriu-zis... A omului în general. Un deget îl arăta: ecce homo! Și autorul în spate: eu însumi sunt la fel. Și când am citit fraza finală, că
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cu inventive imprecații sarcastice optimismul meu congenital și mai ales naiva mea încredere în mine. Ei bine, de ce nu o naivă încredere în tine însuți? E mai bună o inteligență prea ascuțită, care să-ți aducă drept dar zilnic revelația ticăloșiei altora și să ți se depună în suflet ca o drojdie care să-ți taie toate elanurile? Ochii îți sunt dați ca să vezi, urechile ca să auzi și mintea să descopere", îmi răspundea el. "Nu mă interesează, dacă ceea ce e de
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
un dezavantaj. Francesca Tyler e convinsă că sunt un nemernic, fermecător poate, dar tot un nemernic. Credeam că femeilor le plac nemernicii fermecători. Atunci la ce bun toate articolele alea din revistele pentru femei despre motivele pentru care femeile iubesc ticăloșii. Poartă-te urât, ține-le cu inima-n gât. Toată vrăjeala asta. Poate că nu ești destul de nemernic. — Chestia asta s-a demodat, Ben. Generația ta trebuie să trateze femeia ca pe-o ființă cu drepturi egale. — De ce? Ben își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
ținea în mâna stângă. — Ce hârtie e aceea? zise ea deodată amețită. —Mă mai întrebi? strigă cu mânie picherul. Mă întrebi ce hârtie? Să-ți spun ce hârtie? Dar tu până acuma mi-ai spus mie? Mi-ai spus de ticăloșiile tale? Mi-ai spus că-ți făceai de cap cu nu știu cine, pe când eu lipseam de-acasă? Mă făceai de râs și de ocară! N-am să mai pot ieși în lume de răul tău!... Vină-ncoace! Spune-mi ce-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
e frică de blăstăm? Dacă nu ți-e frică să gemi și să fugi alungată de blăstăm macar gândește-te la rușinea noastră!... Cum are să se mai ducă Sanis la școală? Ce-are să spuie el? Fata lui Sanis trăiește în ticăloșie! A fugit de părinții ei, de legea ei, și are să moară ticăloasă! Ce vrei să faci tu, Haie? N-am plâns eu destul? Nu m-am tras de cap? Acu trebuie să-ți vii și tu în fire, Haie!... Cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
așa ți-a fost norocul... Haia dădu încet din cap. Așa i-a fost norocul. Cine se poate împotrivi lui Dumnezeu? — Așa ți-a fost norocul! șopti moașa. Cine se poate împotrivi lui Dumnezeu? De ce să mori în rușine și ticăloșie? Mai bine să scapi... Ascultă-mă pe mine și fă cum îți spun eu... Eu am scăpat și pe altele, și pe femei de creștin, de la nacaz... Dar la noi e altceva... Acum tu trebuie să lepezi pacatul tău... Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
o ploaie piezișă, subțire și rece. După douăzeci de ceasuri de curgere, în acea ploaie subțire s-au amestecat fulgi de lapoviță; astfel că s-a așezat cap de iarnă. Până la coada iernii era îndelungat timp. Însă Nicula ieșise din ticăloșia lui și își regăsise puterea. Știa că are ce face și mai ales se bucura că va putea să-și răscumpere paguba de jderi și lupi din vremea suferinții. —Ai fost numai până la Sebeș, Culi? l-a întrebat nana Floarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Mă duc s-aduc stuful. S-a dus și s-a întors: — Am adus stuful. După ce a adus stuful, i-a căutat locul sub vânt, l-a aprins și m-a învăluit în fum. Lăcrămam și tușeam. Bătrânul rânjea de ticăloșia mea. Urmând să umble prin gospodăria-i puțină, da cu piciorul ici, îndemnând lucrul să se puie la locul lui, trăgea o sculă de subt un țol și se mira cum de s-a ascuns acolo. Cel dintăi snop de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
atunci când nici unul dintre acuzatorii de astăzi ai prințului n-au făcut nimic pentru frații lor, nu poate fi numit hoț și nici trădător.” Era, însă, doar o voce singulară, o biată picătură de omenie și adevăr într-un ocean de ticăloșie și minciună. O rază de soare îl orbi pentru câteva clipe și prințul frisonă. Se făcuse cald, dar își simțea trupul înghețat. Se lăsă în voia calului. De fapt urca și cobora prin frânturi uitate de timp. Viața lui fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
umerii zvelți pe covor, alături de rochiță și corsaj. Apoi se apropia de mine și cu o privire întunecată și mustrătoare, înainte de a ne pierde în nemernicie, zise tristă: - Cu tine n-ar fi trebuit să fac niciodată asta. Cu toți ticăloșii, da, numai cu tine nu. Și sufletele noastre alunecară în mlaștină, adânc și pentru totdeauna. A fost prima și ultima noastră apropiere trupească. Războiul cel mare m-a încolonat alături de Moarte. Scheletul cenușiu avea picioarele vârâte în bocanci din piele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
iar sfeșnicul și Hoitarul săriră În același timp. Ceară fierbinte se Împrăștie pe masă. Bernard Duncan Philips se lăsă din nou pe masă, acoperindu-și capul cu brațele. — Ajungi la Închisoare. Ai auzit? Te duci la Închisoarea Peterhead, cu toți ticăloșii. Pedofilii, violatorii, criminalii. Ai de gând să fii curva cuiva p-acolo? O să-ți găsești iubirea vieții În vreun ins din Glasgow, cu fundul păros? Că dacă nu Începi să vorbești cu noi, o să mă asigur că te-nchid cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
pufni. — Mă Îndoiesc. Dar nu contează. Avem atât de multe dovezi criminalistice că n-are cum să scape din asta. Nici măcar Sandy Alunecosul nu-l scoate. Domnul Philips Își va petrece tot restul vieții la Închisoarea Peterhead, laolaltă cu toți ticăloșii bolnavi. Își scoase din buzunar un pachet de fructe zaharisite și le oferi prin camera de anchetă. Odată rezolvată asta, se așeză să rezolve și cu restul. Îl duci pe Miller iar la fermă azi? Numele reporterului suna ca și cum Insch
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
pichetului de la Teamsters, leit imaginii din poză. Omul îi făcu cu ochiul pe șest și îi înmână o stinghie de pin care avea la capăt o bucată de carton gros cu o inscripție mare: AUFT - ANTIAMERICANII UNIȚI ÎN FĂRĂDELEGI ȘI TICĂLOȘII. Individul urmă un întreg ritual cu aparență legală, punându-l să completeze o fișă de pontaj. Danny observă că tipul care lucra la camioneta cu mâncare a celor de la Teamsters supraveghea tranzacția - era, evident, tipul infiltrat de la AUFT, cel menționat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
nici măcar noaptea nu lasă pipa și, pe deasupra, aduc necontenit lungi elogii viciului lor”. Această „urâtă îndeletnicire” devine o „patimă”, un „monstru mitic cu o sută de brațe” („și mie trebuie să-mi crească o sută de limbi, pentru ca să fac limpede ticăloșia plantei”). Pentru „cei obișnuiți” cu fumatul, pentru cei „care s-au hrănit numai cu tutunul”, „obișnuința a devenit deja natură”. Dacă sunt „văduviți de tutun”, fumătorii „pleznesc, sunt înrobiți de el și, precum de o sfoară, sunt trași de nas
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
bucurat. Nimeni, și nici astăzi nu se bucură. Da’ așa am auzit astă-noapte la radio, că să se voteze secera și ciocanul. Apoi cine s-o mai duce să voteze, să iasă comuniștii înapoi și să dea steagul tricolor jos, ticăloșii! Se stăruie Nina și-i duce lui Ilie de mâncare conserve, ulei, poate și carne dacă i-o primesc aceia de acolo. Este greu, a îmbătrânit și Nina săraca! La patruzeci de zile, când i-am făcut praznic moșneagului, mi-
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
clopotele. * Roagă-te zilnic și nu doar când te afli în necaz. Nu privi cerul doar când te afli la pământ. * Mulțumește lui Dumnezeu pentru bucuriile tale, dar nu-l huli pentru necazurile tale. * Dumnezeu iartă păcatele, dar nu și ticăloșiile. * Răsplata pentru faptele tale vine când nu te aștepți. * Denigrarea semenilor asupra ta se răsfrânge. * Cine țara sa hulește, doar disprețul dobândește. * Să nu-l crezi pe altul mai prost decât tine: lasă-l pe el să recunoască. * Cine își
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
sunt cele mai respingătoare. * Contrarele se resping, dar nici concordanțele nu se atrag întotdeauna. * Dacă voi nu mă vreți, mă simt liber de orice obligație. * Conducătorii nu sunt neapărat cei mai deștepți dintre semeni; dar nici necondiționat cei mai proști. * Ticăloșia nu se asociază cu prostia, pentru că derivă din ea. * Omul prost e scump la cost. * Omul bun e folositor mai ales profitorilor. * Uneori șoaptele se aud mai bine decât cuvintele strigate. * Nu toți oamenii sunt personalități; unii sunt doar indivizi
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
nedebarcată. Nu mai pot râde de exploziile cosmice, de sintezele, veiozele, maionezele, parantezele, panacenezele, partenogenezele mele de știri. Arta nu e egală cu caracterul, talentul nu se măsoară în fidelitatea față de prieten, lașitatea nu duce la non-talent, mica și marea ticăloșie a vieții fiecăruia nu e artă - totuși, pe undeva, cumva, apare în adâncul creației umbra enormă a unei suspiciuni care încearcă să răstoarne toate aceste formule „liniștitoare”: nu e ciudat că de când acești doi bărbați de talent s-au despărțit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
omenește - vremelnice iubiri, trecătoare devotamente, provizorii elanuri, fără importanță în planul artei eterne - se plătește tocmai în planul artei? Nu vine o vreme când o lașitate - rapidă cât cauterizarea unui neg - se transformă într-o tumoare a operei? Dacă mica ticăloșie de azi, dacă porcăria de mâine, dacă simpla lașitate de la sfârșitul săptămânii - săvârșite, desigur, cu conștiința împăcată că n-au nici o legătură cu arta, așa cum viața nu contează în fața „Ooooperei” - se acumulează lent, imperceptibil, fără analize și, deodată, în câțiva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]