1,997 matches
-
fel ca Mercur, Venus nu are sateliți; este numit și Luceafărul de dimineață și seară, în funcție de perioada când apare, deoarece după Soare și Lună este cel mai strălucitor corp ceresc. * Misiuni spațiale În 1975 s-au trimis două sonde spațiale Venera, de către SUA, care cu ajutorul radarului pentru penetrarea stratului de nori au realizat un plan al suprafeței venusiene. Un robot trimis pe planetă a constatat că aceasta era alcătuită din roci maro-oranj, ascuțite ce alcătuiau un deșert stâncos. Prezenta cratere mai
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
fazelor lui Venus, cu alte cuvinte, vedeau chipul de seceră al planetei cu ochiul liber, datorită marii clarități a cerului nocturn într-o epocă neatinsă de poluare. * Suprafața planetei A fost descoperită cu ocazia coborârii unor automate a sondei spațiale Venera 9 și 10 (Venera 8 a avut impact cu solul venusian), a sovieticilor, în octombrie 1975, dispozitive cărora le-a trebuit să traverseze, o oră, grosimea atmosferei. Imaginile alb-negru transmise au dezvăluit un deșert dezolant, un pustiu de piatră, cu
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
alte cuvinte, vedeau chipul de seceră al planetei cu ochiul liber, datorită marii clarități a cerului nocturn într-o epocă neatinsă de poluare. * Suprafața planetei A fost descoperită cu ocazia coborârii unor automate a sondei spațiale Venera 9 și 10 (Venera 8 a avut impact cu solul venusian), a sovieticilor, în octombrie 1975, dispozitive cărora le-a trebuit să traverseze, o oră, grosimea atmosferei. Imaginile alb-negru transmise au dezvăluit un deșert dezolant, un pustiu de piatră, cu stânci presărate fără nici o
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
toată grosimea norilor, ajungând și la suprafața planetei, astfel încât iluminarea este asemănătoare celei dintr-o zi noroasă de vară pe Pământ. Lumina gălbuie filtrată de nori și chimismul sulfului făceau ca suprafețele rocilor (pe fotografiile realizate în 1982 de sondele Venera 9 și 10) să pară galben portocalii. Sub nori temperaturile sunt uniforme, în schimb există mari diferențe de temperatură a norilor pe timp de “zi” și pe timp de “noapte”, la vârful norilor, temperaturile pe timpul nopții coboară până la 173°C
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
se conformeze cerințelor dascălului și invers. Acesta trece și el printr-un proces de educație performantă. Trebuie să facem față exigențelor impuse de cei cu care venim În contact: elevi, părinți etc. Fiecare dintre noi s-a simțit măcar o dată venerat de elevii săi. Pentru ei suntem modele sub orice aspect: intelectual, fizic, moral, comportamental. Modul cum ne Îmbrăcăm și cum vorbim, atitudinea față de colegi, față de autorități, disciplina În muncă, se constituie un exemplu pentru elevi, cu atât mai mult pentru
Ad-Studium Nr.1 2 by Ana Rotaru [Corola-publishinghouse/Science/786_a_1745]
-
Evei, care s-ar părea că a circulat printre gnostici și a constituit sursa poveștii lui Iblis din Coran (VII.11); Însă nu era, la origine, un text gnostic. Apocriful povestește cum Azazil (Iblis În textul Coranului) refuză să-l venereze pe Salman, Omul primordial. În consecință, Azazil și cei 124 000 de adepți ai lui sînt alungați din Împărăția cerurilor. Dumnezeu Îi ia lui Azazil culoarea roșie și din ea face o perdea care să-l ascundă de privirile Îngerilor
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
chiar sînt, Într-un anumit sens, deoarece au creat o contracultură negînd principiile de bază ale culturii. Dar anarhismul gnostic primește, În acest text, o explicație metafizică cît se poate de interesantă: sînt numiți gnostici doar cei care nu Îl venerează pe Tatăl-arche (Început) al Universului, ci pe Tatăl Primordial (Propator), care este anarchos (fără de Început)53. SJ conține mai multe aluzii la greșeala unei femei 54, dar aceasta ar putea fi Eva și nu Sophia. În ceea ce o privește pe
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
face victima unei Înșelătorii inițiate de Șarpe, căruia i se dau numele de Michael (Arhontele poporului evreu) și Samael ( În altă parte, Arhontele romanilor) 121. Șarpele născocește Gelozia și Moartea, iar Abel este primul care moare. Pentru că oamenii nu-l venerează, Ialdabaot pune la cale nimicirea lor prin potop, dar Sophia Îi salvează pe Noe și ai săi. Dintre descendenții lui Noe, Ialdabaot Îl alege pe Avraam și Încheie un pact cu el: În schimbul onorurilor rezervate divinității pe care i le
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
aduce Avraam, Ialdabaot le va asigura urmașilor săi stăpînirea asupra lumii. Prin intermediul lui Moise, Demiurgul Îi conduce pe oamenii care s-au legat să i se Închine afară din Egipt, le dă Legea și Îi preschimbă În evrei care Îl venerează. Profeții sînt inspirați În principal de Arhonți, dar Sophia Îi folosește și ea pentru a transmite mesaje cu privire la venirea lui Cristos pe pămînt 122. Narațiunea din AJ urmează o schemă similară 123. Pentru a-l Înșela pe Adam, Ialdabaot Îl
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
el Îi relatează povestea creării lumii, aceeași cu care Începe textul, Într-o versiune prescurtată Însă mai puțin obscură. Două rezumate ale unor doctrine gnostice la Epifaniu constituie un pandant al istoriei neamului omenesc din SST si HA. Sethienii Îl venerează pe Seth, izvor al tuturor virtuților, alias Cristos și Isus. Lumea a fost creată de Îngeri, care au ajuns să se lupte Între ei din pricină că Îl considerau strămoș al neamului omenesc unii pe Abel, alții pe Cain și nu puteau
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
mai multe trupuri distincte, iar o a treia serie evaluează pozitiv moartea pe cruce 259. Este, În acest fel, introdus În sistem un nou element: crucea. Mulți dualiști tind să se distingă de creștinii filonului central prin refuzul de a venera un instrument de tortură prin care Demiurgul sau Diavolul au vrut să-l pedepsească și să-l ucidă pe MÎntuitor. Însă creștinii majoritari Înfăptuiau o operație simbolică bine cunoscută antropologilor, care constă din transformarea unor simboluri ale opresiunii În simboluri
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
al VIII-lea. Concluzia este limpede: credincioșii payl-i-keank, adepții disprețuitului Pavel din Samosata, nu au nici o legătură cu „pavlichienii” bizantini, „adepții vrednici de dispreț ai lui Pavel”. Căci acest din urmă Pavel nu este altcineva decît Însuși Apostolul Pavel, cel venerat de Marcion și de paulicieni (vezi supra, capitolul 1). Orice alte speculații cu privire la evoluția paulicienilor, Întemeiate pe falsa premisă că, la un moment dat, aceștia s-ar fi identificat cu cei numiți payl-i-keank, trebuie respinse ca nefondate 30. Fapt evident
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
săi36. Cu privire la cruce, fantaziaștii nu dispun de prea multe posibilități de alegere: fie că o resping În virtutea imposibilității morții lui Cristos, fie că o acceptă sub pretextul că are o funcție comemorativă, simbolică. Paulicienii susțin că „nu trebuie să fie venerată această bucată de lemn, unealtă blestemată”, căci adevărata cruce este Cristos Însuși 37. Au acceptat totuși să se Închine crucii, păstrînd o reservatio mentalis 38, Însă nu i-au atribuit nici o funcțiune pozitivă, deoarece nu recunoșteau rolul mîntuitor al morții
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
Îi este superior lui Isus-Logosul30, identificat În altă parte cu arhanghelul Mihail 31. Cosma contrazice aceste date, afirmînd că Isus este primul născut, iar Diavolul este fiul cel mic32. Psellos Îi Împarte pe euhiți În trei grupuri: unul care Îi venerează pe amîndoi fiii lui Dumnezeu, unul care Îl venerează pe Isus și unul care Îl venerează pe Satanael, „făuritor (demiourgos) al plantelor, al animalelor și al tuturor corpurilor compuse”, atribuindu-i lui Isus, fratele ceresc, fenomenele meteorologice nefavorabile, produse din
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
cu arhanghelul Mihail 31. Cosma contrazice aceste date, afirmînd că Isus este primul născut, iar Diavolul este fiul cel mic32. Psellos Îi Împarte pe euhiți În trei grupuri: unul care Îi venerează pe amîndoi fiii lui Dumnezeu, unul care Îl venerează pe Isus și unul care Îl venerează pe Satanael, „făuritor (demiourgos) al plantelor, al animalelor și al tuturor corpurilor compuse”, atribuindu-i lui Isus, fratele ceresc, fenomenele meteorologice nefavorabile, produse din invidie față de rînduiala bună a lui Satanael 33. În
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
date, afirmînd că Isus este primul născut, iar Diavolul este fiul cel mic32. Psellos Îi Împarte pe euhiți În trei grupuri: unul care Îi venerează pe amîndoi fiii lui Dumnezeu, unul care Îl venerează pe Isus și unul care Îl venerează pe Satanael, „făuritor (demiourgos) al plantelor, al animalelor și al tuturor corpurilor compuse”, atribuindu-i lui Isus, fratele ceresc, fenomenele meteorologice nefavorabile, produse din invidie față de rînduiala bună a lui Satanael 33. În cele din urmă, obiectul relatării lui Zigabenos
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
bunătatea lui, Îi Îngăduie să domnească mai departe asupra lumii 44. În continuare, Îngerii se unesc cu fiicele oamenilor iar fiii lor, giganții, se ridică Împotriva Arhontelui, care Îi va distruge prin potop, cruțîndu-l numai pe Noe, cel care Îl venerează sincer 45. Interrogatio nu continuă firul epic, nu urmărește consecințele Împreunării dintre Diavol și Eva. Sathanas guvernează lumea din lăcașul lui de deasupra norilor, prin intermediul slujitorilor săi. Pentru a Încropi o istorie mincinoasă a lumii, Arhontele Îl răpește În cerul
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
mai numeroși în clerul secular, la Curte și în Armată. Partizanii lor, "iconofilii" sau "iconodulii", mai numeroși în clerul regulat, printre călugări și episcopi. Decretul sau horos-ul adoptat de Părinții conciliari stipulează nu doar că nu este idolatru acela care venerează icoanele lui Christos, ale Fecioarei, îngerilor și sfinților, fiindcă "omagiul adus icoanei se îndreaptă spre prototip", dar și că a refuza acest omagiu "înseamnă a nega Întruparea Cuvântului lui Dumnezeu"25. Acest al șaptelea și ultim conciliu ecumenic a fost
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
în împărtășanie). Părinții Bisericii au pornit pe temeiul acestei distincții între prezența imediată și reprezentarea mediatizată adevărate războaie de exterminare împotriva idolatrilor. Dar diferența între icoana permisă și idolul prohibit nu ține de imagine, ci de cultul ei. Brutele, idioții venerează o bucată de lemn pentru ea însăși, în loc să practice accederea la modelul exterior, translatio ad prototypum. În timp ce bunul creștin nu confundă cultul de dulie cu acela de latrie. Aceste diferențe sunt destul de reale încât să putem separa era idolilor în
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
a reprimărilor. Epoca noastră este prima pasionată de manuscrisele autorilor, pe care le înconjoară cu toate îngrijirile, teoretice și materiale, și asta cu atât mai mult cu cât computerul înlocuiește pagina albă cu ecranul albăstrui acasă la scriitorii în activitate. Venerăm ceea ce se pierde. În general, când impactul lui intră în declin, unui domeniu de imagini i se oferă un muzeu, panglica roșie a retragerii. Efectul de patrimoniu este totodată un kick upstairs pentru imagisticile aflate în dificultate. Nu există, cel
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
domiciliu, ca un frigider sau un aspirator. Imaginea video imaterială reactivează virtuțile "colosului" arhaic. O imagine fără autor și autoreferentă se plasează automat în poziție de idol, iar pe noi într-una de idolatri, ispitiți să o adorăm direct, în loc să venerăm prin ea realitatea pe care o indică. Icoana creștină trimite supranatural la Ființa de la care emană, imaginea de artă o re-prezintă artificial, imaginea în direct se oferă natural drept Ființă. După noțiunea de progres retrograd și cea de mondializare balcanizantă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
abia atinsă, cu un anumit sentiment de înstrăinare. Un astfel de membru al Bisericii este de fapt o contra-figură a ecleziasticului care iubește Biserica acceptând-o ca pe familia sa: „Omul bisericii, el îi iubește trecutul, îi meditează istoria, îi venerează și îi cercetează Tradiția. [...] Scriptura, Tradiția, Magisteriul: în acestea trei el vede triplul și unicul canal prin care ne ajunge Cuvântul lui Dumnezeu”. Biserica ne precedă și ne depășește: ea nu este o construcție făcută de mâinile noastre; este completă
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
dominat de o divinitate guvernatoare, destul de apropiată de conceptul de numina 356. Altfel, religia oficială, fundamentată în principal pe divinizarea împăraților, considerată un act de obediență față de autoritatea romană 357, le permitea cetățenilor de rând ca în viața particulară să venereze orice divinitate doreau, asigurând în acest fel și supraviețuirea cultelor locale 358. Însă, înclinația spre narativism, naturalism și individualizare, deosebește arta romană de cea greacă, a cărei tendință primordială era aceea a idealizării etice, formale și spirituale. Fig. 20. Venus
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
invizibile care ne vede în mod vizibil. Dacă centrul de greutate al idolului e privirea omului care-l face cu putință, icoana, arată J.-L. Marion, nu oferă un spectacol vizibil ce trebuie văzut, ci o privire invizibilă care trebuie venerată într-o încrucișare infinită a unor priviri invizibile privirea rugăciunii celui ce venerează și privirea binecuvântării Celui venerat fără alt obiect vizibil decât vidul apofatic al pupilelor". (Ioan I. Ică jr., Toate cele văzute se cer după cruce, în Jean-Luc
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
e privirea omului care-l face cu putință, icoana, arată J.-L. Marion, nu oferă un spectacol vizibil ce trebuie văzut, ci o privire invizibilă care trebuie venerată într-o încrucișare infinită a unor priviri invizibile privirea rugăciunii celui ce venerează și privirea binecuvântării Celui venerat fără alt obiect vizibil decât vidul apofatic al pupilelor". (Ioan I. Ică jr., Toate cele văzute se cer după cruce, în Jean-Luc Marion, Crucea vizibilului: tablou, televiziune, icoană, o privire fenomenologică, Editura Deisis, Sibiu, 2000
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]