1,663 matches
-
1945 cu o fervoare și o dorință de recuperare impresionante. În gară, când ieșim pe peron, avem surpriza unei primiri insolite, zgomotoase: o trupă de jazz care ne cântă piese dansante și bluesuri, nu marșuri militare. În fața lor țopăie de zor o tipă tunsă scurt, probabil șefa orchestrei sau, mai degrabă, o animatoare de profesie - genul „activistei” în pantaloni, care mai și cântă la portavoce. Apoi ne ia în primire o echipă de clovni pe tăpălige, radioși, pestriț îmbrăcați. E nemaipomenit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Rusia de enclava „sa” din Vest. Avem cam o jumătate de oră de timp suspendat. Deodată, apare ca din pământ o orchestră de muzică populară rusească, iar instrumentiștii sunt în costume roșii. Rușii nu se dezmint. Văd cum țopăie de zor pe peron, în ritmul muzicii, o impiegată de stație. Putem coborî din tren. Scriitorii dau târcoale orchestrei. Cehii, în special, sunt foarte activi. Miroslav Hule (zis și „pescarul”, pentru aerul lui frust și pentru poveștile pe care ni le-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
mai veche instituție de acest fel din estul (postsovietic) Europei, e fondată în 1579. Instituția reprezintă un complex de clădiri vechi, de curând renovate, care ocupă un întreg cartier, având și o curte interioară foarte frumoasă, unde se lucra de zor la montarea unei scene pentru un concert rock. Tot aici e și biblioteca, un adevărat tezaur - peste 5 milioane de volume și câteva sute de mii de manuscrise datând din sec. XIII-XVI, precum și o bogată colecție de tablouri vechi. Țara
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
și care mă onorează În mod deosebit. Recomandarea celui de al treilea scriitor (M. Șerban) am rătăcit-o; dacă o voi găsi, voi trimite și de la ea copie, dacă Într-adevăr interesează lucrarea Dv. D-na prof. Ungureanu colectează de zor amintiri pentru „Mărturii fălticenene”, pe care speră să le editeze M. Gafița folticeneanul de la „Cartea Românească” (Eu, unul, nu cred). Dacă nu se va reuși această editare (care nu e de prea mare interes general), singura speranță rămâne Primăria Flt
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
înșală, dar că dânsul va căuta lemnele chiar în pod“. Colonelul declară că nu-l urmează și se urcă în trăsura [de] la poartă. Eu l-am luat pe jidan repede, l-am dus la pod, l-am băgat cu zorul în toate colțurile, căci se domolise și nu știa cum să plece mai repede. Fără însă a-i da pas, l-am coborât la subsol, unde tot așteptau săracii, și în pivnița de vin, unde l-am dus de voie
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
închisă și în urmă expe diată din țară, pentru că s-a descoperit corespondența ei cu regina Maria, de la Iași. La dânsul acasă, la București, grămădise toate lucrurile furate dintr-alte case. La plecare, a pornit tot în Germania, dar în zorul fugii cele unsprezece lăzi ale lui au fost părăsite într o gară. Lucrurile au fost expuse în hall-ul Independenței Române, unde publicul a defilat plătind o intrare de 2 lei. Cine proba că îi aparținea un obiect îl putea lua
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
circulau liber prin sat. Astfel că au fost mult mai bine ca la Săveni din punct de vedere material, foarte izolați însă, neprimind știri și scriind în zadar acasă scrisori [ce erau] interceptate. Gheorghiu a fost ridicat și el cu zorul de la Florica pentru a fi trimis la Troian. Nici nu i au permis să-și ia lucrurile trebuincioase și banii din casă. Era o strategie ca să pună, fără control, mâna pe Florica, unde nu voiau să recunoască proprietatea mamei, pentru
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
mamă-sa timp de doi ani, văzui cu ochii visul înfăptuit întocmai. Peste mai multe zile în urmă, un alt vis mă impresionă mult: Eram pe scara casei mele din București, privind spre stradă. Deodată, pe cerul albastru vine în zor înalt un cortegiu impună tor: un vultur colosal cu drapelul francez în cioc, înconjurat de o mulțime de vulturi mai mici care îl escortau, fiecare cu steagul țării sale, prin tre ei și vulturul român. Zburau foarte încet, lin și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
că sunt mai interesante“, îmi zise șeful. „Pe cele interesante nu le ținem la mine, îi răspunsei, sunt departe de aici, unde nu bănuiți.“ Aceasta i-a dezgustat. Vroiau să termine mai iute, dar nu le-o îngăduii și cu zorul se uitară peste tot, ca să nu mai justificăm altă percheziție. Căldura era extremă, 37° la umbră. Ofițerul strâns în uniformă nu mai putea. Se urcară sus, la mama, și pe masa Piei citiră scrisoarea ei către Mackensen, în care cerea
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
îl cheamă la sfat de coroană, ci ca să fie executat ca ceilalți gardiști. „Nu viu, domnule, de vrei să mă omori, omoară-mă aici, nu mai mă târî pe stradă.“ A trebuit să-l scoată și să-l ducă cu zorul la Palat, unde se pomeni la masa consilierilor regali. Regele prezidă consiliul din noaptea de 29/30 august. Urdăreanu îl seconda. Dinu a vorbit cel dintâi. A combătut cu vigoare cedarea Ardealului și admiterea arbitragiului, garanțiile oferite nereprezentând nici o valoare
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
o gardă de 30 soldați și sub ordinele unui ofițer. Cum sunt și azi. La Ilasievici, când veniră legionarii, fiica lui alergă la dr. Fessler, amic intim cu generalul Antonescu. Fără a pierde vreme, [doctorul] sări în automobil, pătrunse cu zorul la Antonescu, de asemenea amic cu Ilasievici, îi povesti cele petrecute și cele de care se temea. Antonescu luă imediat măsurile voite. Generalul Ilasievici fu eliberat îndată și lăsat în pace. Când voiește, poate. Multe case evreiești au fost rechiziționate
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
pus pe o măsuță, în holul apartamentului Liviei. Acolo le-am uitat. Acum vreau să intru în birou, așa că merg în atelierul mecanic și-l caut pe Ghiță. Îl găsesc pitit într-un cotlon al magaziei de materiale, frecînd de zor mînerul unui cuțit de bucătărie. Cînd mă vede, încearcă să strecoare cuțitul sub niște cutii cu rulmenți, dar îi fac semn să mi-l dea, rămînînd cu palma desfăcută, întinsă poruncitor spre el. Uf! se înciudează mecanicul. Nu mai apuc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
iată că pleacă în concediu. La vreo zece zile, trece pe la uzină; în instalație, șeful lui, împreună cu unul de la Proiectare și cu inginerul Mihăilă șeful de la Protecția muncii, cel care prinde ideile din zbor și le pasează altora -, monta de zor noi utilaje. "Ce se întîmplă?", a întrebat bietul Lupu, care se ocupase de instalația aia de cînd a fost proiectată. "A, nimic..., așa..., o modificare, i-a zis șeful. Vedeți-vă liniștit de concediu." Cînd s-a întors din concediu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
doamnă, indiferentă la ce se întîmplă în jur, răsfoiește dosarele unui biblioraft și bifează din cînd în cînd cîte un nume de pe un tabel. La biroul de alături, unul din cei doi bărbați, cu paltonul între umeri, scrie ceva de zor. Celălalt bărbat, așezat la biroul din centru, vorbește la telefon; de fapt mai mult ascultă, încercînd din cînd în cînd să intervină cu cîte un "totuși", "aș vrea să", dar pentru că nu are posibilitatea să-și spună părerea, continuă să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
oră de vorbă cu cel care o căutase. A stat dreaptă, rotind în mîini năframa albă, pe care și-o trăsese de pe cap, în timp ce bărbatul din fața ei, mai mult cu privirea în pămînt, ori aiurea, spre pereții cantinei, vorbea de zor, încercînd s-o convingă de ceva anume. Dar ea privea pe lîngă el, spre mare; privea de parcă atunci ar fi descoperit imensitatea albastră. La urmă doar, a spus cîteva cuvinte, a strîns din umeri și s-a întors spre ușa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
nici o idee? îl întreb. Ți-ar trebui o pompă mai mare, cu viteză reglabilă. De unde?! mă mir eu, mișcîndu-mă greoi în jurul scaunului, ca un pinguin; așa arăt în costumul de azbest. Gata supapa! strigă maistrul Cornea din ușă. Dați-i zor cu încălzirea separatorului că-i gata acuși legătură cu pompa de aer... Bine, mulțumesc! îi strig. Don Șef și Luchian intră în încăpere, își plimbă privirile peste conductele de sub postamentul pupitrului de comandă, apoi ne întreabă dacă avem nevoie de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
care e destul de aproape, și-mi zic să trec pe acolo, că-i moș Toader de noapte. Vreau să-i cer o cutie cu trei flori de magnolie, o duc Liviei. Cîinele serei a ieșit din cușcă și latră de zor. Ușa mare a serei din mijloc se deschide și-l văd pe moș Toader. Care ești? întreabă el. Eu, moș Toader, Vlădeanu... Aa... Ce faci, Mihai, noaptea pe aici? mă întreabă bătrînul. Moș Toader, am fost dimineață pe aici și-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
pomenise doar de bâlbâiala lui Bobo, nu mi-a spus însă că, pe lângă asta, arată ca un mic monstru, cu păr rar pe creștet și cu umărul drept aplecat mult față de umărul stâng. Stă cocârjat asupra unui caiet, mâzgălind de zor, și își ridică pri virea din caiet doar când suntem la doi pași de el. Are figura colțuroasă acoperită de o inexpresivitate solemnă, ca de mort, și ochii (la fel de cenușii ca ai lui Eduard) par desenați într-o formă grotescă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
spargă norii joși și întunecați. Nici unul dintre ei nu avea formă și culoare de inorog. Parcul era pustiu. Am închis ochii, ascultând zumzetul tăcerii. Nu mă simțeam bine, eram în continuare răcită și ușor amețită, dar mintea mea trebăluia de zor, adunând precum o furnică toate frânturile de întâmplări din ultima vreme, punându-le cu destoinicie cap la cap, în imprevizibila ei logică, încercând să separe realitatea de ficțiune. în mine creștea, din ce în ce mai viguros, dorința de a scrie la roman. — Ce
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
petrecerea de logodnă a vărului său și să iasă să dea o tură în jurul hotelului. Așa îl descoperise pe Bobo, care ieșise mai devreme colindând prin parcarea hote lului și se așezase apoi pe o roată de mașină, desenând de zor. Avea inspirație și nu observase silueta lui Macarie, care se apropia, decât atunci când se așezase lângă el. — Ce familie de artiști sunteți! se minunase Macarie sincer, cu un glas hârâit. Eu auzisem de la fete doar de fratele tău, dar văd
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
într-un târziu, cu glas incolor. — în 1975 Clara împlinea 18 ani, îi sări în ajutor domnul Ionescu afabil. Era, înseamnă, prin clasa a XI-a sau a XII-a... După cât o știu eu de serioasă, normal că tocea de zor pentru facultate, nu cred că-i ardea de petreceri sau de mers la mare, ca alde nouă... Clara Ionescu clătină din cap și îl privi fix în ochi. O fixitate total inexpresivă, parcă inumană. — Anul 1975, dacă țineți cu tot
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ea dădu vălul într-o parte și arăta divina sa frumusețe... Toți și-ndreptară ochii spre ea. ["Noaptea era întunecoasă"] 2258 Noaptea era întunecoasă de tot și câmpia se-ngîna doar a alb în tăcerea întunericului și cavalerul își mai da zor calul [ului ] pe câmpia ce trăsnea ca gheața, pieptarul de oțel îi părea greu și mantia neagră era aruncată cu ușurință și volnicie peste umărul stâng, de-l înfășa, lăsîndu-i liber[ă ] numai partea de sus a pieptului. Coiful strălucea
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
împletite covrig și cu laptopul deschis. Părea transfigurată, iar degetele se mișcau repede și silențios pe tastatură. Zogru s-a uitat uimit, trecând alene în spatele ei: era pe Yahoo Messenger, într-o conversație cu Andrei Ionescu. 31. Giulia scria de zor, cu ochii fixați pe ecranul alb, de parcă s-ar fi așteptat din moment în moment ca Andrei Ionescu să-i apară acolo, în carne și oase: rebela 2005: Poate că ai dreptate, ar trebui să ne cunoaștem mai bine. Știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
omul care îl izgonise din sângele lui, iar Andrei, în apartamentul său din Colentina, începuse să scrie despre suferința unei femei părăsite, nici el nu știa ce-i venise să atace acest subiect melodramatic, dar era prins și scria de zor, despre o femeie, genul pe care nu-l agrea deloc, o femeie gospodină și sufletistă. O chema Sorina și era contabilă. Își petrecea ziua printre cifre și dosare, iar seara, când ajungea acasă, intra în bucătărie, făcea mâncare și își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
făcut milioane dintre noi, dacă i‑ai urmărit compresiunile și deschiderile ritmice, te Întrebi cum de mușchiul ăsta perseverent e atât de fidel În funcția lui, Încă din starea uterină și până la ultima suflare. Comprimarea și dilatarea ritmică merg Înainte de zor, orbește. De ce? Cum? Și cine‑i prelungea acum viața lui Morris Herbst? - un zăpăuc de adolescent Îmbătat de viteză din Cape Girardeau, Missouri, despre care Herbst habar nu avea cine e. Nimic nu se potrivește aici mai bine decât vechiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]