10,805 matches
-
crucea sa-n spinare." (Cimitirul vesel) În intima congruitate cu opera poetică, Vina tragică (1978), inițial teză de doctorat, "îi luminează sensurile și îi fixează o viziune foarte personală despre viață și despre literatură, (...) propunând o anumită perspectivă asupra eroului tragic și a vinei, fără vină: tragicul e o valoare a vieții și, de aceea, exclude absurdul"190. Având un rol important, în emiterea unor principii de funcționare a creației Ilenei Mălăncioiu, în cadrul paradigmei proprii, ipotezele filosofice oferă, totodată, o nouă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ar fi fost alta dacă nu aș fi scris și eseurile care m-au obligat să stărui o vreme asupra cărților situate în punctele de răscruce ale culturii. Eticheta care mi-a fost pusă e că aș fi "poeta vinei tragice". Ea m-a bucurat, pentru că exprimă ideea că între poezia și eseistica mea există o legătură peste care nu se poate trece"193. De asemenea, aceasta își mărturisește și apropierea de poezia bacoviană, de care se simte legată prin anumite
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
1974. Tomuș, Mircea, Mișcarea literară, București, Editura Eminescu, 1981. Dumitru Tucan, Sensurile modernității. Dinspre modernitatea iluministă înspre modernitatea estetică a secolului al XX-lea, în Analele Universității de Vest din Timișoara, Timișoara, Seria Științe Filologice, XLVII, 2009. Țeposu, Radu, Istoria tragică și grotescă a întunecatului deceniu literar nouă, București, Editura Eminescu, 1993. Ulici, Laurențiu, Literatura română contemporană, București, Editura Eminescu, 1995. Ulici, Laurențiu, Coborârea din turn, în "România literară", 25 (1989). Ungureanu, Cornel, Imediata noastră apropiere, Timișoara, Editura Facla, 1980. Ungureanu
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
59Luiza Bratu, op. cit., p. 47. 60Ibidem, p. 48-49. 61Ana Blandiana, Autoportret cu palimpsest, Bucuresti, Editura Eminescu, p. 51. 62Ibidem, p. 49. 63Diana Tâlvâc, op. cit., p. 4. (Rezumat) 64"Momentul maturizării imediate se cristalizează la nivelul vulnerabilității ființei confruntată cu moartea tragică a tatălui, un moment de răscruce al asumării dureroase a condiției și perspectiva diferită asupra lumii". Diana Tâlvâc, op. cit., p. 4. (Rezumat) 65***, Dicționarul general al literaturii române, p. 295. 66Nicoale Manolescu, Literatura română postbelică, p. 271. Lucrul acesta se
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
că adevărul ia-l de unde nu-i... Reperele sînt deregulate, bulversate în sistemul coercitiv din care "eroii" au încercat să fugă. Vrînd să pășească în ținutul ademenitor al lumii aievea, Popeștii vor fi înghițiți de un sorb perfid, acela al tragicei iluzii. Victime ale unei halucinații care nu face decît să îți schimbe semnul, ei se aruncă de pe un parapet într-o apă... care nu există. Un salt în himeră, adică în neant, pecetluind niște sărmane vieți care, pierzîndu-și înțelesurile, și-
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
înfățișează, îndeobște, pe eroii Oreste, Hamlet, Egmont care își dilată virtuțile în toiul acțiunii conflictuale și mută, prin forța lor morală, munții din loc. Dacă pier victorioși în această luptă ca preț de jertfă adus victoriei însăși îi numim eroi tragici și-i nemurim. Există o dramaturgie născută în secolul XX, care pune în joc degradarea unui tip al umanității prin alienare ruptură condiționată de un complex proces socio-istoric, bio-ecologic și moral-spiritual, amputînd ființa umană de propria existență, precum o plantă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în care nu se pot orienta, pe care n-o pot înfrunta și stăpîni, rătăcind caraghios și groaznic în starea de imponderabilitate morală, ca un corp fără chilă și fără atracția gravitațională, făcînd semne nimănui. Asemenea făpturi sînt și ele tragice, numai că nefiind clăditoare de valori existențiale, ci destrămătoarea de sinea propriei existențe, tragismul lor e derizoriu. Spectatorii unei asemenea dramaturgii populate de fantomele rătăcind grotesc în imponderabilitate, nu pot încerca decît o compasiune ironică, semn al unei complexe atitudini
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
totalei dezagregări inexistența devine moarte. Iar moartea finală e anticipată pas cu pas de moartea morală progresivă. De-a lungul traseului parcurs în mecanica celor trei timpi cercetați luciditatea se insinuează pentru a amplifica lui Ilie Popescu tensiunea conflictuală a tragicului și derizoriului coșmarul acelei dezbateri alternate în prăbușire pe balansul grețos al celor două muchii, cea sfîșietoare și cea hilară, traducînd admirabil imponderabilitatea existențială ca terminus continuu al alienării. Arta construcției acestei mecanici conflictuale este sporită în piesă, de contrastul
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Popa este că a introdus-o în peisajul nostru actual. Fiind o piesă despre evaziune, nu este totuși o piesă evazionistă... Dimpotrivă, e o piesă acut implicată în actualitate. Vreau să subliniez finețea cu care împletește nuanțele dintre comic și tragic, dintre ironie și distanțare. MIHAIL DAVIDOGLU: Am fost fermecat de vivacitatea replicilor. PAUL TUTUNGIU: Autorul construiește un altfel de mit al violenței. Este vorba de individul care violentează o ordine socială, dar nu intrînd violent în acea ordine, ci retrăgîndu-se
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
prestigiul instituției, echivalează, pentru un autor dornic de afirmare, cu un certificat de existență literară. Lăsînd la o parte prejudecățile și reticențele pe care fiecare dintre noi le avem față de etichete, aș spune despre Calul verde că este o "farsă tragică". Ilie Popescu, eroul piesei, e un "om fără însușiri", un funcționar onest și chiar zelos, manifestînd o neașteptată pasiune pentru o muncă pe care o bănuim cum nu se poate mai monotonă. Soția lui, Mina, se dedică, în chip iarăși
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
devenind, pe nesimțite, unica rațiune de a fi a cuplului. Agățîndu-se cu desperare de himera calului verde, eroii instaurează un sistem de convenții menit să-i mîntuie de bovarismele și insatisfacțiile lor. Dar convențiile rămîn convenții, încît finalul piesei sancționează, tragic, această încercare de a depăși alienarea, să zicem, obiectivă, printr-o altă alienare, asumată și "regizată". Piesa lui Constantin Popa are calități literare incontestabile. Cu o bună "priză la real", autorul știe să surprindă nota falsă, sentimentul trucat, trăirea convențională
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
înțelegere "din interior" a personajului și a transpus convingător drama acestei ipostaze moderne și problematizate a "omului cu mîrțoaga", la care obiectul pasiunii a devenit o abstracție, o "idee de cal". Îl secondează, cu acea capacitate de a intui resorturile tragice ale existenței pe care a relevat-o de atîtea ori, Violeta Popescu. De celelalte două roluri se achită, cu colegială dăruire, Liana Mărgineanu și Florin Mircea. Calul verde aduce în atenția noastră un dramaturg a cărui evoluție trebuie urmărită cu
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
verigă într-un lanț care vine de departe. Prima lui lucrare, "Hora întreruptă", a fost montată și transmisă de televiziune. A doua, "Calul verde", care venea să-i confirme vocația, a fost reprezentată pe scena Teatrului Național din Iași. Farsă tragică despre evaziune și alienare, piesa are rădăcini în actualitatea imediată, propunînd o radiografie într-o tonalitate tragicomică asupra unui cuplu conjugal copleșit de neputință, banalitate și ratare. Salvarea e căutată într-o invenție a imaginației, în acceptarea unui fals, în
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Ca să graveze mai în adînc însemnele disperării de care suferă personajul, autorul i-a creat un fel de alter ego în persoana soției, Mina, care acționînd o vreme în contratimp, apoi cu o resemnată, se pare, docilitate, subliniază din ce în ce mai apăsat tragica tratare umană a protagonistului. Iluziile cu care s-a hrănit, încercări febrile de regăsire a sensului pierdut al vieții, se destramă pe rînd. Celălalt cuplu al piesei, un cuplu "martor" pentru experimentul moral al ratării și morții aberante a celor
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mică și trecătoare revoltă. Mimînd sentimentele, gîndurile, comportamentele, viața îi refuză ca pe un fals, iar moartea îi primește ca pe o cacialma. Și-ți vine să rîzi. Reacția martorului e între nedumerire și un straniu comic. Nici urmă de tragic. Celelalte două personaje ale piesei există mai mult de dragul cenzurii... Mișar fi plăcut, dacă aș fi avut voie, ca Vera și Mihai să fi fost parteneri în această orgie a desființării, să sufere, să înnebunească și să vomite în patru
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
Regulamentul de bloc" o propune și mijloacele artistice viabile prin care ea se realizează, confirmînd încă o dată în C. Popa un autor viu și interesant. Paul Everac Transcrierea opiniilor Cenaclului de dramaturgie a Uniunii Scriitorilor DAN NASTA, actor-regizor: O comedie tragică vizînd condiția umană; o piesă a agresiunii dezumanizantă a socialului asupra individului; o piesă biconcentrică social-moral și politică... dar politicul trebuie estompat... ION ZAMFIRESCU, scriitor: Piesa este un semnal de alarmă asupra vieții la bloc în care nu mai avem
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
în social-moral; cheia piesei stă în finalul sub semnul spaimei; toate personajele sînt culpabile; foarte bine construită chiar de la început -, toate dialogurile avînd sens; apariția vecinilor este justificată logic; bine mînuit dialogul sigur, cu umor nefacil; gradat spre grav amar tragic chiar... C-TIN DINULESCU, actor: Foarte bun textul pune în discuție condiția umană; forțele din afară nu corectează, ci lasă spaimele în sufletele celor culpabili; e o arie de investigație foarte largă; o piesă deosebită. HORIA DELEANU, scriitor-teatrolog:...prea lungă
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
neputinței, cu speranța unei evadări, de alții cu umilința celor lipsiți de un sprijin interior, căutînd (și găsind, evident) justificări pentru prostituarea lor interioară. Ridicolă ne-ar părea această umilință, dacă n-ar fi a celor mai mulți dintre noi. Așa, e tragică... Avînd această dimensiune, ceea ce trebuia să fie o sărbătoare se transformă mai întîi în mascaradă, apoi în prohod. Așteptînd să treacă timpul (un Timp care se dilată halucinant), personajele se îndreaptă implacabil spre "frontiera unde lașitatea se confundă cu înțelepciunea
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să nu vă faceți griji. Situația noastră va fi rezolvată. Maria: (revoltată) Auzi! Situația noastră va fi rezolvată!" Că-mi vine să și rîd! Și chiar aș rîde dacă nu mi-ar veni să plîng. Val: N-o luați în tragic. Eh, în lume sînt necazuri mai mari... crize, războaie, foamete, rasism, exploatare... La noi e o glumă. Așa că, răbdare. Da' de fapt văd că răbdare aveți. Bravo! Așa-i cuminte! Bravo! Irina: Val, ce-i cu tine? Val: Ce să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să cîștige în firesc. Atins puțin de monotonie în partea de supușenie a rolului său, actorul izbucnește convingător, patetic, puțin caraghios și vitriolant, cînd băierile constrîngerilor cedează. Este C. Pușcașu adevărat, omenesc și înduioșător în părțile din registrul de farsă tragică ale piesei. Cînd soția, resemnată și înțelepțită, dorește să abdice, Poetul îi răspunde cu un eseu lung și metaforic, răspunzător pentru lungime și nescenicitatea momentului fiind în întregime regizorul, îngăduitor cu dramaturgul. Pe Livia Iorga am surprins-o în spectacolul
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
s-a manifestat constant ca un astfel de luptător. A scris, a publicat, i s-au jucat mai multe piese, cele mai interesante rămînînd din punctul meu de vedere "Calul verde" și "Regulamentul de bloc". Cea dintîi este o farsă tragică despre evaziune și alienare, propunînd o radiografie asupra unui cuplu conjugal copleșit de banalitate, neputință și ratare, cuplu care-și caută salvarea într-o invenție a imaginației. În "Regulamentul de bloc" dramaturgul face un dublu sondaj în existența omului contemporan
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
sine sub raport civic și moral. Experiența aceasta, reușită, i-a dat încredere în puterea și talentul său și rezultatul a fost suita de piese ce a urmat, impunîndu-l ca scriitor de teatru. Hotărîtoare în acest sens a fost farsa tragică intitulată "Calul verde" (reprezentată în regia lui Dan Nasta, în 1981). La primul nivel de semnificații părea un joc de-a cuplul conjugal minat de rutină și banalitate, căzut în neputință și amenințat de ratare: ratarea vieții și ratarea iubirii
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
lui Dan Nasta, în 1981). La primul nivel de semnificații părea un joc de-a cuplul conjugal minat de rutină și banalitate, căzut în neputință și amenințat de ratare: ratarea vieții și ratarea iubirii. În adînc însă, se descifra condiția tragică a individului și a cuplului modern, fără putința de a se salva decît printr-un joc tragic al imaginației. E, cred cea mai valoroasă lucrare a dramaturgului și e de mirare că teatrele o neglijează; ar fi și astăzi punct
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
minat de rutină și banalitate, căzut în neputință și amenințat de ratare: ratarea vieții și ratarea iubirii. În adînc însă, se descifra condiția tragică a individului și a cuplului modern, fără putința de a se salva decît printr-un joc tragic al imaginației. E, cred cea mai valoroasă lucrare a dramaturgului și e de mirare că teatrele o neglijează; ar fi și astăzi punct de rezistență al unui vibrant spectacol. A urmat "Regulamentul de bloc", " Mașina de vînt" și acum în
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
știți încotro să vă duceți..., să știți că ați plecat pe drumul spre dumneavoastră... Deocamdată, SOMN UȘOR. Salonul nr. 6-bis Constantin Popa: Comunismul un mare producător de obsesii și alienare pe termen lung. Suflete în ceață O alegorie glisînd între tragic și grotesc, cu o tematică departe de a se fi perimat (cum le convine unora să creadă!), este ultima piesă a lui Constantin Popa Salonul nr. 6 Bis. O piesă în care pulsează o tematică, se vede bine, obsesivă, provocatoare
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]