12,033 matches
-
sofisticat, se dădea la o parte, lăsând să se întrevadă cerul Africii. Misterul din Bulundi era, măcar în parte, descifrat. Oamenii dispăruți de care pomenise Matekero erau sclavii pe care inginerii bordurieni îi utilizau ca forță de muncă în această uzină subterană, camuflată de centrala electrică din Bulundi. Un zgomot ne intrerupse din contemplarea acestui abis încărcat de suferință și de cruzime : în spatele nostru se aflau soldații bordurieni ce escortau doi oficiali purtând uniforma cu emblema lui Plexy Gladsz. Pe unul
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Terră virgină, modelată de visele sale și de puterea Borduriei. Viitorul căpăta chip, iar ora răzbunării lui Orlik se apropia. Conspiratorul era demiurgul propriei sale lumi. Capitolul 12, în care o revoltă din adâncuri izbucnește Sosirea doctorului Maketero în subteranul uzinei din Bulundi, plănuită de rezistență, pusese prima cărămidă la edificiul revoltei care avea să fie ruina viitorului lui Olrik și Sponsz. Tintin și cei din jurul lor pregăteau, cu minuțiozitate, pașii ce trebuie urmați pentru ca acest coșmar să ajungă la capăt
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Tăind cu imaginara lui sabie de abordaj aerul, înroșit și furios, Haddock invoca toate zeitățile oceanului spre a-l ajuta în lupta sa împotriva aces tor bașbuzuci și parameci. Înarmat cu un cuțit pe care Make tero îl strecurase în interiorul uzine, Haddock semăna cu strămoșul său ce pusese capăt domniei ucigașe a lui Rackham cel roșu. Profitând de relaxarea în supravegherea pe care o aducea pauza de masă a prizonierilor, Tintin, Haddock și Maketero își începură explorarea, precedați de Milou, ce
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
cuștile ornamentate din bronz, acolo stătea domnul Whittier înfulecând cu pumnul hrana dehidomnișoaratată, crocantă, dintr-o pungă de plastic Mylar. Zicea: — Să dăm în vileag marea surpriză ca să terminăm odată cu ea. Pământul, zicea, e doar o mare mașinărie. O mare uzină. O fabrică. Ăsta e marele răspuns. Marele adevăr. Gândiți-vă la o mașină de lustruit pietre, dintr-alea cu tambur, care se tot învârte, se învârte douășpatru de ore din douășpatru, plină cu apă și nisip și pietriș. Pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
adâncul sufletelor, suntem împotriva echipei noastre. Împotriva umanității. Noi împotriva noastră. Tu, propria ta victimă. Iubim războiul pentru că e singura cale de-a ne săvârși lucrul în lume. Singurul mod de-a ne desăvârși sufletele, aici pe pământ: în marea uzină. În mașina de lustruit pietre. Prin durere și mânie și conflict, e singura cale. Înspre ce, nu știm. Dar uităm atâtea când ne naștem, spune el. Când te naști, e ca și cum ai intra într-o clădire. Te închizi într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
alb-negru: capul domnului Whittier tapetat cu imagini de armate mărșăluind gura și ochii pierduți printre cizmele de camuflaj și baionetele care-i viermuiesc pe obraji. Spune: — Poate că suferința și chinul sunt scopul vieții”. Gândiți-vă că pământul e o uzină, o fabrică Închipuiți-vă o mașină de lustruit pietre: Un tambur care învârte, plin cu apă și nisip. Gândiți-vă că sufletele voastre sunt aruncate înăuntru ca niște pietre urâte, ca o materie primă sau o resursă naturală, țiței sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
înainte de noi. Aplecându-se în față, agățat cu mâinile de brațele scaunului cu rotile, în timp ce armatele îi mărșăluiesc peste față, tatuajele mișcătoare ale mitralierelor și tancurilor și artileriei, domnul Whittier spune: — Poate trăim exact așa cum ne este dat. Poate că uzina noastră planetară ne procesează sufletele... cum trebuie. În ani câinești O poveste de Brandon Whittier Niște îngeri, asta-și închipuie că sunt. Niște întruchipări ale milosteniei. Aranjate mai bine decât le-ar fi hărăzit Dumnezeu, cu soții lor bogați și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
o poată identifica, și, câteva zeci de ani mai târziu un fabricant de jucării a intrat în posesia măștii și a folosit-o ca să toarne fața primei păpuși Betty. Cu toate că există riscul ca odată și-odată, într-o școală sau uzină sau în armată, cineva să se aplece peste ea și să recunoască fața surorii, mamei, fiicei sau soției moarte demult, fata asta moartă e sărutată de milioane de oameni. Timp de generații, milioane de necunoscuți și-au atins buzele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
a devenit un job și din ce în ce mai mulți se înscriu în acest job pentru că este indispensabil pentru mintea umană, care a acumulat cu trecerea timpului multă frustrare, frică, deznădejde și lipsa speranței. Este adevărat că s-au închis multe fabrici, instituții, uzine, etc. Dar s-au deschis alte posibilități pentru omenire, mult mai plăcute și interesante, întotdeauna, când o ușă se închide, o alta se deschide, dar deseori ne uităm prea mult la ușa care s-a închis încât nu o mai
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
se zice, au fost mai inventivi, s-au dus la ei în fabrici, au sechestrat directorii, pe cei care li s-au alăturat i-au îmbrățișat în lacrimi, i-au uns conducători democratici, și așa au ieșit din fabrici și uzine râuri, râuri de luptători, directori, muncitori și securiști, toți mărșăluiau la braț pentru victoria Marii Revoluții, în centrul orașului îi așteptau tancurile armatei populare, unii răcneau "vreau să mor pentru patrie și popor", alții îngenuncheau de frică, la poarta unei
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de poșeta pe care i-o scotocesc cu pasiune. Pe urmă, vor să o răstoarne la sol, cu fustele-n creștet. Fata cheamă plângător și șansa-i răspunde, făcând ca pe acolo, pe aproape, să treacă un zdravăn muncitor de la Uzina de carcase pentru aparate electrice de joasă tensiune, un campion înrolat în lotul de lupte greco-romane al fabricii. Săritorul campion, după ce le face craniile amândoror procleților să le răsune a tinichea, îi răsucește unuia mâinile subțiri de hoț la spate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
cu invizibile când scria la tablă (râde). Am lovit-o-n ochi, am lovit-o-n obraji. Am rănit-o. Totuși m-a exmatriculat. M-a luat tata: „Vino, băiatul meu, vino că te angajez la mine la servici, la uzină“. Și lucram cu tata în aceeași întreprindere. Dar acuma, că nu aveam studii, nu puteam nici să mă calific, deci să-mi dea categorie mai mare. Și mă reîntorc din nou la viața de cartier, erau hoți de buzunare, erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
știi din ce - ai avut un altul, în care un glas îți spunea: „Ți s-au terminat visele, o să mori!”. Te-ai liniștit: era tot un vis, nu se sfârșiseră. Chestia cu aburii - ți-ai dat seama - se trăgea de la uzina din apropiere, presupui că e o uzină. Zi și noapte, e învăluită într-o ceață densă, ce nu lasă ochiul să distingă nimic dincolo. O pâclă care te urmărește și-n somn. Într-o noapte o să mori sufocat, în vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
în care un glas îți spunea: „Ți s-au terminat visele, o să mori!”. Te-ai liniștit: era tot un vis, nu se sfârșiseră. Chestia cu aburii - ți-ai dat seama - se trăgea de la uzina din apropiere, presupui că e o uzină. Zi și noapte, e învăluită într-o ceață densă, ce nu lasă ochiul să distingă nimic dincolo. O pâclă care te urmărește și-n somn. Într-o noapte o să mori sufocat, în vis. Te vei trezi, vei scrie: cititorul va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
principii, regățenii, comuniștii, comuniștii, comuniștii. Cetatea a fost colonie, apoi așezare între patru drumuri, apoi târg (Marktrecht), apoi cenușă și iar cetate. Colonizări, deportări, epurări, exoduri, chemări la ocnă, chemări la unire, chemări la oaste, chemări în lagăre, chemări la uzină, chemări la închisoare, chemări în Balta Brăilei. Au plecat, au venit, au plecat. Ceasul a rămas acolo 600 de ani, ceasul din turnul bisericii evanghelice arhiva suflete. Prin anii 70, Ceaușescu a scos sașii, ca pe niște vite, la vânzare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
oameni așezați la niște birouri scotoceau prin mormane de documente. Gosseyn nu fu prea surprins să descopere că Armstrong nu cunoștea pe niciunul dintre ei. Venusienii non-A erau niște indivizi pe de-a-ntregul responsabili și aveau acces oricând în uzinele unde se executau lucrările cele mai secrete. Armstrong își spuse numele venusianului de la ușă, apoi îl prezentă pe Gosseyn. Omul, care rămăsese așezat până atunci, se ridică și întinse mâna. - Mă numesc Elliott, zise. Se întoarse spre un birou din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
unde se pregătea una dintre navele de luptă capturate, rebotezată Venus, pentru a-i duce pe Leej, pe căpitanul Free, un echipaj de tehnicieni non-A și pe el însuși, prin spațiul cosmic. Intră într-un oraș aproape pustiu. Numai uzinele invizibile și centrul militar prezentau o activitate formidabilă. Elliott îl însoți pe Gosseyn pe navă și îi comunică ultimele informații. - Nu am auzit de luptă, dar unitățile noastre trebuie probabil să intre în acțiune. Zâmbi și scutură din cap. - Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
parțial responsabil, se găseau tot pe teren periculos Crang. Patricia, Nirena, Ashargin. Un dictator de răsturnat, o mașină imensă de război de oprit prin toate mijloacele. Brusc, se hotărî. Puse piciorul în refugiul Discipolului, pe zona sa memorizată, exact în fața uzinei. Ajunse la etajul superior fără probleme și se opri pentru a-l întreba pe un om care era drumul spre apartamentul Discipolului, - Am o întâlnire, zise. și este urgentă. Valetul fu înțelegător. - Nu ați luat-o pe drumul cel bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
duzină de prosoape. Discipolul, dacă așa era de sfânt, nu putea ține la confort. Avu nevoie de aproape o zi întreagă pentru a explora refugiul. Nimic anormal în clădire. Sectorul servitorilor, mai multe secțiuni destinate unui mare număr de funcționari, uzină generatoare la subsol, o aripă amenajată cu celule. Funcționarii și mecanicii trăiau în case de-a lungul țărmului, departe de construcția principală. Yanar și cinci alți prezicători își avea apartamentele pe un culoar. În spatele edificiului, un hangar destul de vast pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
de deratizare trebuie să intervină. Da, zise Mercier, pe baza unui ordin. Dacă tu crezi că merită într-adevăr osteneala, pot să încerc să obțin un ordin. \ Merită totdeauna, spune Rieux. Femeia de serviciu tocmai îi spusese că în marea uzină în care lucra bărbatul ei fuseseră adunate mai multe sute de șobolani morți. ÎN ORICE CAZ, CAM ÎN ACEASTĂ PERIOADĂ CONCETĂȚENII NOȘTRI AU ÎNCEPUT ȘI EI SĂ SE NELINIȘTEASCĂ. FIINDCĂ, ÎNCEPÂND DIN ZIUA DE 18, UZINELE ȘI ANTREPOZITELE DEȘERTARĂ, ÎNTR-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
spusese că în marea uzină în care lucra bărbatul ei fuseseră adunate mai multe sute de șobolani morți. ÎN ORICE CAZ, CAM ÎN ACEASTĂ PERIOADĂ CONCETĂȚENII NOȘTRI AU ÎNCEPUT ȘI EI SĂ SE NELINIȘTEASCĂ. FIINDCĂ, ÎNCEPÂND DIN ZIUA DE 18, UZINELE ȘI ANTREPOZITELE DEȘERTARĂ, ÎNTR-ADEVĂR, SUTE DE CADAVRE DE ȘOBOLANI. ÎN CÂTEVA CAZURI, OAMENII FUSESERĂ SILIȚI SĂ-I OMOARE, AGONIA FIINDU-LE PREA LUNGĂ. DAR, DE LA CARTIERELE MĂRGINAȘE PÂNĂ ÎN CENTRUL ORAȘULUI, PESTE TOT PE UNDE SE ÎNTÂMPLA SĂ TREACĂ DOCTORUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
mare problemă“ - a spus Radek - „Lenin nu gândește în categorii istorice abstracte, nu-și bate capul cu renta funciară sau plusvaloarea, nici cu absolutismul sau liberalismul; el se gândește la oamenii vii, la țăranul Isidor din Tver, la muncitorul de la uzinele Putilov sau la polițistul de pe stradă, și caută să-și reprezinte cum vor acționa hotărârile luate asupra țăranului Isidor sau asupra muncitorului Onufrie.“ Ceea ce nu vrea să spună altceva decât că Lenin a fost un istoric, un romancier, un poet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
profesională de pe lângă Liceul de Textile la care glorios lucram (al Filaturii Române de Bumbac, acum Nichita Stănescu, fiindcă a trecut poetul odată pe acolo) s-au pus pe fapte mari. Zdupăiau tufele de partide de sex rapid cu băieții de la Uzina Republica. Dacă le întrebam ce streche le-a apucat și de ce riscă să rămână gravide de atâta sex apocaliptic, ele îmi răspundeau „pe linie”: - Păi, doamnă, n-ați auzit că vine bomba cu neutroni? Ce să ne mai batem capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
școală. Nu-i nici o virtute în asta; e un drum de viață, atâta tot. Îmi amintesc prima dată când am venit la Cluj; urma să dau admitere în treapta a doua de liceu. Tata își luase o zi liberă de la uzină să mă aducă la examene. Am prins un tren de noapte din Teiuș; era frig și mirosea a stătut și a DDT, ca-n vagoanele de clasa a doua. Înspre Cluj am adormit sprijinit de scândura de la geam. Când m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
imaginea cu Buna Măriții spălând mațe de porc în fundul grădinii? Da, mi-e atât de dor de clipele alea, neseptice, în plină sălbăticie, aici lângă cuptorul cu microunde în care coc cârnați ambalați în vid, undeva, la poalele unei mari uzine intelectuale americane. Cred că am să îl închid pe Hrușcă. O să îmi iau un CD cu colinde americane și îmi spăl creierii de toate dorurile astea sfâșietoare care îmi vin de Crăciun. 15 decembrie Aici zăpada e mare. Eu lucrez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]