12,882 matches
-
zilnic din sat. Și zici că de-o săptămână nu mai avem apă? - se întoarse doamna către Piotr. — Nici cât să-mi fac un ceai - răspunse Piotr. — Bine, dar eu ce-am făcut când mi-a fost sete? — Ați mâncat mere - spuse Piotr. Atunci - spuse doamna - adă-ne trei gemuri și trei mere. Piotr ieși. — Vedeți? - spuse doamna către călugări. Acestea sunt necazurile mele. Multă lume crede că noi o ducem bine aici sus. Nu știe nimeni câte pătimim. Anul trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
apă? - se întoarse doamna către Piotr. — Nici cât să-mi fac un ceai - răspunse Piotr. — Bine, dar eu ce-am făcut când mi-a fost sete? — Ați mâncat mere - spuse Piotr. Atunci - spuse doamna - adă-ne trei gemuri și trei mere. Piotr ieși. — Vedeți? - spuse doamna către călugări. Acestea sunt necazurile mele. Multă lume crede că noi o ducem bine aici sus. Nu știe nimeni câte pătimim. Anul trecut mi-au fugit găinile: au apucat-o la vale în pantă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
apucat-o la vale în pantă și nu s-au mai putut opri. în primăvară, când au fost ploile, s-a surpat o bucată de teren și mi-a îngropat două capre. Când mi-e sete, mai ronțăi câte-un măr, dar dacă vreau să mă spăl e jale. Episodul 119 ULTIMUL DIALOG GOTIC — în adevăr - spuse Metodiu - multe îi sunt date omului să trăiască. Și, dincolo de banalitatea acestei cugetări, gândiți-vă totuși câte îi sunt date omului să trăiască. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
lanurile de porumb înalt din care nu se vedea calul și călărețul și de unde nu se sfiau a se arăta prietenoși lupul și ursul ziua-n amiaza mare; spre falnicele livezi de pomi în care șerpi harnici și tăcuți culegeau merele și le așezau frumos în lădițe: merele mai mari în lădițe mai mari, iar merele mai mici le mâncau ei; spre grupurile de heruvimi care zburau ras cu pământul de-acolo, ducând cu voioșie spre un loc anume găleți cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se vedea calul și călărețul și de unde nu se sfiau a se arăta prietenoși lupul și ursul ziua-n amiaza mare; spre falnicele livezi de pomi în care șerpi harnici și tăcuți culegeau merele și le așezau frumos în lădițe: merele mai mari în lădițe mai mari, iar merele mai mici le mâncau ei; spre grupurile de heruvimi care zburau ras cu pământul de-acolo, ducând cu voioșie spre un loc anume găleți cu nisip, cu mortar, bârne, cărămidă; spre pâlcurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se sfiau a se arăta prietenoși lupul și ursul ziua-n amiaza mare; spre falnicele livezi de pomi în care șerpi harnici și tăcuți culegeau merele și le așezau frumos în lădițe: merele mai mari în lădițe mai mari, iar merele mai mici le mâncau ei; spre grupurile de heruvimi care zburau ras cu pământul de-acolo, ducând cu voioșie spre un loc anume găleți cu nisip, cu mortar, bârne, cărămidă; spre pâlcurile de îngerele care coseau la gherghef sau mânuiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
-le cutare palat, cutare canal sau cutare mătușă de 106 ani ce mai reușea să croșeteze coerent. Cei care nu se mai puteau deplasa decât vag stăteau pe bănci în piața San Marco și turiștii le dădeau biscuiți, portocale sau mere și se pozau cu ei. în zilele fără vizitatori, doctorul Peleto obișnuia să tragă, împreună cu alți vreo trei bătrânei încă verzi, la hanul „Arcaica” și-n fața unui pahar de ceai subțiat cu rom se amuzau de cele două babe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu voci coborâte despre cricket, în timp ce Suki ne strecura pe mine și pe Belinda în grădină. Păsările cântau în copaci, iar mirosul îmbietor de trandafiri rămăsese în aer ca un parfum. Belinda s-a așezat pe o masă micuță de sub măr și și-a scos pălăria, privirea rătăcindu-se undeva pe zidul grădinii și pe casa albă și mare a familiei Planchet din spatele acestuia. —Doamne, ce cald este! a spus. Ce bine că nu mi-am cumpărat cealaltă pălărie, Sukes. Ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
murit dacă o tipă de acolo nu i-ar fi dat lapte. Chiar și așa, s-ar putea să aibă probleme serioase cu ficatul, și i-a dat de furcă rău de tot cu sistemul imunitar. —Doamne! — L-am bătut măr pe ăla câteva zile mai târziu. Nu va mai încerca asta cu nimeni altcineva. M-am ridicat. —Mulțumesc mult că mi-ai răspuns la întrebări, Baby. Mi-ai fost foarte de ajutor. Cred că vrei să te întorci și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de sticlă între mine și restul lumii. Lumina soarelui, bătând în vopseaua galbenă a bucătăriei, punea în acord bunul-gust al podelei de teracotă manufacturată și părul blond al Belindei Fine, care stătea la tejgheaua de oțel inoxidabil și tăia un măr. Purta o rochie roz de mătase, avea picioarele goale, iar tocătorul era din lemn de măslin. Mintea îmi era ascuțită, observând fiecare detaliu, indiferent cât de lipsit de importanță. —Ești bine? întrebă Suki. Arăți ciudat. —Mă simt ciudat. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
singur cu nenorocita asta mică. Naiba să-l ia, acela a fost ultimul strop. Ajunsesem lângă tejghea, cu corpurile prinse lângă ea; uitându-mă în sus după o armă, am văzut tocătorul pe care îl folosise Belinda să-și taie mărul exact lângă margine. În grabă, m-am întins după el, l-am apucat și l-am aruncat fix în capul lui Dominic, într-o parte. Am lăsat tocătorul să cadă. Capul i-a alunecat într-o parte. Nu se prefăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ceea ce ocupaseră Slavii, până la Otto cel Mare, adică pe linia Kiel-Triest - cu o excepție care nu-i chiar excepție: Austria care s-a... neutralizat - sub controlul Rușilor... - Ca multe alte: ONU, Crucea Roșie, Congresul Ecumenic... - Crezi tu că de florile mărului au bătut atâta vreme toba cu Elba, Întâlnirea de-pe-Elba, granița-la-Elba? Rușii consideră, În continuare, Elba ca graniță naturală - chiar dacă nedreaptă, zic ei, care au lăsat să treacă din partea lor, porțiunea de până-la-Rin... - Între ei, Slavii și... restul lumii: ne-slavii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mari, cu copiii, vin la Pomul Școlii. Și-ntâia oară când urcăm În sănii, șubele-ți cârnesc nasul de-atâta putoare de oaie, dar nu-i nimica, gerulețul miroase, el, a alunecare pe omătul cerului, noaptea, pe sub stele, ca pe sub mere, clopoțeii cailor sunt tot una cu clopoțeliștea stelelor noastre de colindători-cu-glasuri-tremurate și zurgălăii de sus, de la gâtul cailor zburători sunt una cu cei ai cailor-mergători. Și-ntâia oară... Întâia oară, când vin cu noi, colindătorii-elevi, mulți oameni mari, În afară de vizitii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și prima oară când, la Întoarcere, Îi colindăm bine-bine pe călugării de la Curchi, chiar În biserica-de-iarnă, după aceea În trapeză. După aceea... Aud, ca prin ceață, când de tot fierbinte, cu miroznă de sobă Încinsă și tămâie și coajă de măr pe plită; când prin ceață de tot fierbinte din pricină de adiere de geruleț și de vântuleț de sanie cu zurgălăi. Aud glasurile oamenilor mari, groase, dar Înmuiate, zicând de maici și de surori, săracele, că n-au mai rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
merge trenul. Cu trenul mergem noi doi, mama și cu mine, tata s-a Întors la Mana, spre nord-vest, după hartă, să mai ia niște lucruri, chiar mobilă, ca ceilalți refugiați, ca oamenii, nu? Mergem cu trenul, oprim trenul. Amintire-de-la-Iași: mere murate, cumpărate la piciorul vagonului, gust dulce-acrișor-verde și, În mâini: hârtie de jurnal, topită de zeamă, de moare, cleioasă. Ceva mai Încolo - nu știu unde, nu contează, oricum, nu e Mana noastră - ceva cu alarmaerian’. Sunt bune, la trenul refugiatului, alarmaerienele: ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de moralitate și responsabilitate. Poate că exemplul ales nu a fost cel mai nimerit. E doar un caz izolat. Poate că până săptămâna viitoare o să găsesc niște lucruri mai demne de imitat și adaptat la România. Poate... LA LOC teleCOMANDA Mărul otrăvit al realității Alex SAVITESCU „Cârcotașii“ au făcut mișto de prezența lui Dan Diaconescu în topul nominalizaților la „Zece pentru România“. Și cred că aceeași atitudine au avut-o și majoritatea celor care nu cred în ședințe de spiritism în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
dar n-a dat deloc semne de tulburare. — A, deci asta era! Dar mai există o serie de alte lucruri: jurnalul, cărțile de vizită... pe care le-am luat de la birou. Privi inocent spre cer și de ambele părți ale mărului lui Adam, mușchii i se Încordară precum gîtul unei păsări pusă la frigare. Dar a trecut mai mult de jumătate de an de cînd a dispărut și eu n-am stat cu miinile-n sîn În această perioadă. Le-am răsfoit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
la mine. Pentru că Încerca să mă privească prin ochelarii ce-i alunecaseră pe nas, fața Îi părea oarecum mai ridicată și cîteva fire de barbă pe lîngă care doar trecuse aparatul de ras ieșeau În evidență, ca niște țepi, deasupra mărului lui Adam. — Da, așa-i, spuse el coborîndu-și glasul, oarecum ușurat, dar parcă aștepta ceva. Uitați! CÎtă lume pleacă tot timpul undeva. Fiecare are un țel... un număr fantastic de țeluri... De aceea Îmi place să stau aici și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
îndoială, un manual de îmbogățire. Am plătit fără să șovăi și am ieșit fericit, uitând săți răspund vânzătorului, care mă întrebase când vine tata să ia marfa serioasă, căci nuți venea a crede că târguisem o carte așa, de florile mărului. (E de precizat că pe atunci „marfa serioasă“ însemna cuie, tablă, gaz, detergent la sac ori ciment - la care aveai drept numai dacă achiziționai și cărți de la raionul de librărie, ca sățși facă planul și bietul slujbaș de acolo... ) Firește
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
felul unu, o găleată felul doi) de un fost primar alcoolic, la subsol, într-o încăpere sumbră, umedă, întunecoasă, am provocat la o partidă de ping-pong pe unica fetișcană beton, sosită din București la dezintoxicare, și m-am lăsat bătut măr în nenumărate seturi. (Între timp, medicul meu curant, om cu umor și cu mult bun-simț, mi-a dat o adeverință scrisă de mână și iscălită, prin care se dovedea că nu sunt nici Andreea Marin, nici Mihai Viteazul, cum a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
cu vin alb. Lui Thomas Pynchon i-aș recomanda gulii scobite cu sote de morcovi și mult oregano. Lui Kundera i-aș recomanda salatele mediteraneene sau mexicane. Pentru Saramago nu aș avea la dispoziție decât mușchi de porc împănat cu mere călite și, poate, uneori, stridii înecate în șampanie Veuve Clicqot (întrucât, deși aflat la vârsta foarte senectuții, Saramago pretinde că nu și-a pierdut virilitatea concretă). Lui Gogol, ei bine, probabil că Gogol este singurul căruia nu aș ști ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
ajutătoare și rugătoare către Fiul Său, pentru noi, oamenii. Minunile se săvârșesc pentru întoarcerea oamenilor cu fața spre Dumnezeu. Maica Domnului vrea să ne scoată pe noi, oamenii, din robia tentațiilor de tot felul, din robia averilor", răspunde părintele Antonie. Mărul sufletului Mănăstirea Giurgeni a fost atestată documentar la începutul veacului al XVII-lea, ca shit de călugări, dar a fost transformată în schit de maici și apoi în mănăstire de maici. Se spune că un boier pe nume Giurgiu a
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
doar biserica și o clădire veche. "Am venit înainte de 1 iulie, în recunoaștere, în postul Sfinților Apostoli Petru și Pavel. Era totul închis. Până să vină cel care avea cheile de la biserică, m-am așezat pe scările de la sfântul altar. Mărul din față era încărcat cu fructe. Era pustiu și neprimitor totul. Numai buruieni și gunoaie, doar mărul verde m-a încurajat și m-a făcut să mă întreb dacă voi ajunge să mănânc mere coapte din el", povestește părintele Antonie
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
Petru și Pavel. Era totul închis. Până să vină cel care avea cheile de la biserică, m-am așezat pe scările de la sfântul altar. Mărul din față era încărcat cu fructe. Era pustiu și neprimitor totul. Numai buruieni și gunoaie, doar mărul verde m-a încurajat și m-a făcut să mă întreb dacă voi ajunge să mănânc mere coapte din el", povestește părintele Antonie. Nu numai că a ajuns să-i mănânce merele, ba chiar i-a alinat setea cinci ani
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
așezat pe scările de la sfântul altar. Mărul din față era încărcat cu fructe. Era pustiu și neprimitor totul. Numai buruieni și gunoaie, doar mărul verde m-a încurajat și m-a făcut să mă întreb dacă voi ajunge să mănânc mere coapte din el", povestește părintele Antonie. Nu numai că a ajuns să-i mănânce merele, ba chiar i-a alinat setea cinci ani cu merele lui, după cum mărturisește. Când se turna fundația clădirii pentru chilii și gospodăria anexă, a stat
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]