13,179 matches
-
parodierea luitc " Indeterminabilul vis/realitate și parodierea lui" Departe de a distruge forța aparițiilor, parodia comică hrănește reflecția shakespeariană asupra puterilor iluziei, pe care se întemeiază ambivalența apariției și a aparenței. Puteri care, în egală măsură, confirmă adevărul și autentifică minciuna. Dar, pentru a ajunge aici, mai trebuie și ca, prin mijlocirea vreunui miracol ori a unei farse oarecare, percepția vizuală să fie tulburată de intervenția unor factori perturbatori. Iar dintre aceștia, la Shakespeare - ca de altfel și în interludiile hazlii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
la nălucire). O arie care înglobează piatra și umbra, statuia și dublul său imaterial. „Formele” din Furtuna sunt socotite apariții efective, dar și fantasme cu roluri bine definite. Cel mai adesea e vorba despre tertipuri menite să păcălească naivii; jocurile minciunii și ale adevărului se dovedesc a fi însă mult mai complexe. În actul al patrulea, Ariel îi dezvăluie lui Prospero momeala cu care îi va duce de nas pe Caliban, Trinculo și Stephano: e relatarea unei înșelătorii (trumpery) și încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
mister - adevăruri crude, ca și cum, privită din perspectiva morții, viața ar căpăta, în sfârșit, înfățișarea ei reală ori ca și cum, trecută prin filtrul amintirii, realitatea s-ar arăta deodată în adevărata ei lumină. Când soția boiangiului din Casa arsă (principalul vinovat de minciuna, de mistificarea, de mizeria morală pe care fusese clădită viața lui și a celorlalte personaje) își povestește călătoria „pe celălalt tărâm”, adică pe malul celălalt al fluviului care desparte lumea celor vii de lumea celor morți, ea nu-și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
nevoia acută de adevăr. Presupusa sa moarte nu este, de altfel, echivalentul unei morți adevărate? Nu încercase el oare, când avea doisprezece ani, să se spânzure într-o debara, împins de disperarea de a-și vedea familia afundându-se în minciună? Fusese dus la morgă, fiindcă-l crezuseră pierdut pentru totdeauna, dar rămăsese în viață, ceea ce nu înseamnă că nu murise „într-un anume fel”, căci dusese de-atunci încolo o altă viață, purtându-se de parcă devenise nebun. O viață ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
am zice, ca să reluăm o metaforă a piesei). Așa încât nu are de ce să ne mire coincidența între întoarcerea lui Arvid, „Străinul”, și incendiul care mistuie casa familiei Valström, incendiu purificator, incendiu demistificator ce scoate la lumină adevărul, deconspirând eșafodajul de minciuni pe care se clădise viața locuitorilor casei. După cum nu ne miră nici faptul că Arvid se plimbă ca o fantomă printre resturile rămase după incendiu, știută fiind preferința fantomelor pentru ruine. În ultima piesă a lui Strindberg, peregrinii, simboluri ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
o singură dată. Îți mulțumesc, Doamne, că și Tu ai dorit asta și l-ai luat la timp. Sunt pe deplin împăcată, pentru că m-am smuls din blestemățiile acelui demon și m-ai ținut deasupra, ca să pot deosebi adevărul de minciună, binele de rău, iubirea de curvăsărie. Privi iar pe fereastră spre liniștea străzii. Gânduri vechi, umiliri, siluiri de tot felul, chinuri cu greu îndurate năvăleau, țâșneau din trecut ca lava unui vulcan în plină erupție, imposibil de stăvilit. Răni vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
prevăzuse. Și, în timp ce Napoleon culegea laurii unei victorii ușoare și trasa hotare pentru noile state, Alexandru o ținea tot într-o fugă. Nu scăpase decât atunci când îi asigurase pe urmăritori că încheiase deja un armistițiu cu Napoleon. Ceea ce era o minciună gogonată. Halal țar pentru Mama Rusie! I-o spusese în față. Nu folosise exact aceiași termeni, desigur. Își împodobise părerea cu toate zorzoanele etichetei de la bătrâna curte petersburgheză, dar își luase permisiunea de a rânji suficient de disprețuitor. Primi castronul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
cu totul orbit de marea lui vanitate și fusese pus pe fugă de o armată franceză epuizată, dar strunită exemplar de Napoleon, care sesizase imediat incompetența adversarului său. Nu lipsise mult ca să fie capturat și scăpase doar inventând ad-hoc o minciună despre un armistițiu deja încheiat între el și Napoleon. O minciună gogonată care îl făcuse pe Bonaparte să cadă pe spate în hohote de râs. Generalul duse iar sticla la gură și înghiți încă o doză mare de votcă. Simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
fugă de o armată franceză epuizată, dar strunită exemplar de Napoleon, care sesizase imediat incompetența adversarului său. Nu lipsise mult ca să fie capturat și scăpase doar inventând ad-hoc o minciună despre un armistițiu deja încheiat între el și Napoleon. O minciună gogonată care îl făcuse pe Bonaparte să cadă pe spate în hohote de râs. Generalul duse iar sticla la gură și înghiți încă o doză mare de votcă. Simțea sub frunte doar un strat rece de gheață, ca un glob
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
dintre acuzatorii de astăzi ai prințului n-au făcut nimic pentru frații lor, nu poate fi numit hoț și nici trădător.” Era, însă, doar o voce singulară, o biată picătură de omenie și adevăr într-un ocean de ticăloșie și minciună. O rază de soare îl orbi pentru câteva clipe și prințul frisonă. Se făcuse cald, dar își simțea trupul înghețat. Se lăsă în voia calului. De fapt urca și cobora prin frânturi uitate de timp. Viața lui fusese doar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
și hotărâsem să scriu o carte de o mie de pagini pline de abeceuri, pentru ca să nu se mai simtă nevoia de a se mai tipări cuvinte întregi în care se ascunde vanitatea vanităților, sau, în cazurile mai triste, prostia și minciuna. Mă gândisem chiar și la eventualitatea unei absurde împotriviri din partea femeii mele, doamna Zita Gloria Ferdinand Sinidis, născută von Büffelschwein și „de Flantzony”, al cărui simț practic mă uluise în atâtea rânduri. Numai fiindcă îi cunoșteam sensibilitățile amânasem tipărirea cărții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
talent de a mistifica adevărul, căci de fapt am ologit-o numai o singură dată, cu o bătaie pe care cred că n-o s-o uite până la adânci bătrâneți. Nu atât pentru preacurvie îi muiasem coastele, cât mai mult pentru minciuna odioasă, în care m-am bălăcit din pricina ei. Incidentul pe care îl regret rezultase din vina mea, căci interpretasem fals realitatea. Credeam pe atunci că iarba e iarbă și că femeia de lângă mine trebuie să-mi fie roabă copleșită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
mai aștept? nimic! pe căile-mi apuse, E o femeie ce sărută oricând vrea. Parisul sărutărilor nicicând n-avuse Mai tristă dragoste și mai bolnavă ca a mea...” Iată-l renunțând de bună voie la carnea iubitei. E sătul de minciuna ei și cântă pe Leda întruchipată în statuie de aur: Nu-ți vei mai face jocul, perfidă, Ci vei surâde în aur, candidă, De pat, aproape-mi. Ochi, pietre verzi cu sclipirile pale, Sâni, trandafiri cizelați din opale, Topaz pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
obscen. Dacă ți l-aș descrie, te-ai speria. — Te-au văzut pe St. Joseph Street scoțând o pisică dintr-un canal. Nici măcar nu-i pe ruta noastră. — N-au fost în stare să scornească ceva mai bun? E o minciună sfruntată, spuse Ignatius și, cu o mișcare a limbii, trase în gură ultima bucățică vizibilă din crenvurșt. — Ce făceai pe St. Joseph Street? Acolo nu sunt decât depozite și docuri. Nu-i țipenie de trecător. — Da? N-am știut. M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
par să sară și să te înșface, atât sunt de pline de viață și de prezență. Scrisoarea ta mi-a dovedit că mai ești cel puțin în viață, dacă ceea ce faci se poate numi „a trăi“. Ce-i cu toate minciunile acelea despre faptul că ai fi implicat în „industria comercializării hranei“? Este cumva un atac la adresa tatălui meu, despre care știi că se ocupă cu aprovizionarea restaurantelor? Dacă-i adevărat, aceasta mă lasă rece, deoarece de ani de zile am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
O’Hara! — Ignatius, ce-ai primit? — O veste de la fufa de Myrna. — Ce mai vrea fata aia? — Amenință să se sinucidă dacă nu jur că inima mea îi aparține numai ei. — Groaznic! Pariez că ai înțesat capu’ bietei fete cu minciuni. Te cunosc eu, Ignatius. De cealaltă parte a ușii se auzeau zgomotele cuiva care se îmbracă; apoi păru să cadă o bucată de metal. — Unde te duci? întrebă doamna Reilly prin ușa scorojită. — Te rog, mamă, se auzi o voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
de jurnaliști au făcut, fără îndoială, tot felul de aluzii picante. Totuși, Ignatius onoră articolul cu o lectură fragmentară. — Cum adică? Ei pretind că autobuzul acela nu m-a lovit? întrebă el furios. Chiar și prima lor afirmație e o minciună! Ia legătura cu Serviciul Public. Trebuie să-i dăm în judecată. — Taci și citește totu’. Pasărea unei stripteuze a atacat un vânzător ambulant de crenvurști costumat. A. Mancuso, îmbrăcat pentru a nu fi recunoscut, a arestat-o pe Lana Lee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cu șocuri, având cele mai bune intenții. S-ar fi putut, firește, ca mamei lui nici să nu-i treacă prin gând asemenea lucruri. Totuși, când era vorba de ea, trebuia să fie pregătit pentru ce-i mai rău. Chiar minciuna spusă de Battaglia era un motiv în sine de preocupare. În Statele Unite erai nevinovat până se dovedea contrariul. Poate că domnișoara Trixie mărturisise. Cum de nu mai telefonase domnul Levy? Ignatius nu era dispus să se lase aruncat într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cu maro. Logan schiță un zâmbet liniștitor. — Nu aveți de ce să vă temeți, domnule, spuse el intrând la rândul său În clădire. Vrem să discutăm cu unul din vecinii dumneavoastră, dar soneria dumnealui nu pare să funcționeze. Ceea ce era o minciună. Un zâmbet vag apăru pe fața domnului Anderson. — A... Da. Bine. Logan făcu o pauză. — Dacă Îmi permiteți, aveți o rană foarte urâtă pe obraz. Anderson Își flutură mâna către fața umflată, verde-purpurie. — M-am lovit... M-am lovit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
și jumătate. Nu m-ai sunat. Logan mormăi. Voise să vorbească cu inspectorul Insch, dar dintr-un motiv oarecare, nu apucase. — Mda, păi, zise el În cele din urmă, am vorbit cu inspectorul... Nu crede că e cazul. Era o minciună sfruntată, dar Miller n-avea de unde să știe. Măcar suna ca și cum ar fi Încercat. — Nu e cazul? — E de părere că am avut parte de suficient de multă publicitate pentru o săptămână. Putea foarte bine să fie spânzurat ca hoții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
nu era nici o dovadă Împotriva lui. Ba chiar l-am dus acasă cu mașina! — Și atunci cum de reporterul ăsta te freacă pe tine pe cur cu o mână și-l plesenește pe Insch cu cealaltă? — Eu... eu nu știu. Minciună. — Crede că suntem prieteni. Am vorbit cu el de câteva ori. Și inspectorul Insch a autorizat fiecare cuvânt. Mincinos mare ce ești. Nu cred că-l place pe inspector. Măcar aici era un pic de adevăr. — Aici sunt de acord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
văzut făcând asta! Ce zici, Dougie? Mai Întâi facem rost de dovezile criminalistice, iar acum și de un martor. Nici o reacție. Logan se servi cu Încă un strugure. — Martorul zice că ai ucis-o și pe fetița aia. Era o minciună, dar nu poți ști niciodată. Cea pe care-am găsit-o În punga de gunoi. Asta atrase atenția lui Doug de la televizor. Stătea, rezemat pe o jumătate de duzină de perne, uitându-se la Logan cu ochiul lui bun. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ne simțim atât de bine? --Și cât ține totul, dragule? --Va ține toată viața... --Începând de când? “Te-a pus în cofă, istețule. Fata nu trăiește cu capul în nouri, precum tu. Ea știe că ce-i în mână nu-i minciună. Așa că, ia aminte...” - m-a trezit la realitate gândul de veghe. Și avea dreptate, mehenghiul... Am rămas o vreme sub vraja lunii. Bătrânul povestea o mulțime de lucruri. În toate acestea, o lua drept martor pe Sevastița. “Nu-i așa
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
prin judecată, și Dumnezeul cel sfînt va fi sfințit prin dreptate. 17. Acolo vor paște mieii ca pe imașul lor, și păstori pribegi vor mînca moșiile prăpădite ale bogaților. 18. Vai de cei ce trag după ei nelegiuirea cu funiile minciunii, și păcatul, cu șleaurile unei căruțe, 19. și zic: "Să-Și grăbească, să-Și facă iute lucrarea, ca s-o vedem! Să vină odată hotărîrea Sfîntului lui Israel și să se aducă la îndeplinire, ca s-o cunoaștem!" 20. Vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
-l lovește, și nu caută pe Domnul oștirilor. 14. De aceea, Domnul va smulge din Israel capul și coada, ramura de finic și trestia, într-o singură zi. 15. (Bătrînul și dregătorul sunt capul, și proorocul, care învață pe oameni minciuni, este coada.) 16. Cei ce povățuiesc pe poporul acesta îl duc în rătăcire, și cei ce se lasă povățuiți de ei sunt pierduți. 17. De aceea, nici Domnul n-ar putea să se bucure de tinerii lor, nici să aibă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]